Բնականաբար: Հենց դա է պատճառը, որ էֆթանազիան աշխարհում շատ քիչ երկրներում է գործում: Մարդը քանի առողջ է, նրան ոչ ոք չի հարցնում թե ինչպես կուզեր վարվել այդ վիճակում, հավերժ տառապել, թե վերջ տալ տառապանքին: Այդ վիճակում հայտնվելուց հետո, արդեն հնարավոր չէ հարցնել:
Իմ կարծիքով ավելի լավ է անիմաստ, անօգուտ, ոչնչացնող ցավ չզգալ, քան զգալ:
Մարդիկ կան՝ նույնիսկ ցավի մեջ են իմաստ տեսնում
"Sir, do you have a moment to talk about our lords and saviors the Daleks?"
Էջանիշներ