Ով կարող է ինձ ասել? Ինչպես վարվել, երբ ընկերդ, առավել ևս նշանածդ լքում է քեզ առանց պատճառի, հենց այդպես էլ խոստովանելով, շատ պարզ և հասարակ, ամեն ինչ վերջ, ինձ հիշիր որպես քօ կյանքի լավ ընկեր
Ինչպես վարվեմ????Խնդրում եմ օգնեք ինձ:
Ով կարող է ինձ ասել? Ինչպես վարվել, երբ ընկերդ, առավել ևս նշանածդ լքում է քեզ առանց պատճառի, հենց այդպես էլ խոստովանելով, շատ պարզ և հասարակ, ամեն ինչ վերջ, ինձ հիշիր որպես քօ կյանքի լավ ընկեր
Ինչպես վարվեմ????Խնդրում եմ օգնեք ինձ:
Սրանից մի կես տարի առաջ ես քեզ կասեի в принципе ստանդարտ նախադասություններ, типо "Ոչինչ, ինքը ուրեմն քեզ արժանի չի...":
Բայց հիմա իրավիճակը մի քիչ այլ լույսի տակ է ինձ երևում:
Երբ տղան զգում է իր վրա հասունացող պատասխանատվությունը, ահավոր լարվածություն է առաջանում, իսկ եթե ինքը հասուն մարդ չի, չի կարողանում հասկանալ թե ինչն է պատճառը, ու վերագրում է իր զգացմունքի փոփոխմանը...
Ինձ շատ ցավոտ է ընդունել, բայց փաստերի աչքերի մեջ նաելով ստիպված եմ համաձայնել, որ այն ինչ ես արեցի սրանից մոտ կես տարի առաջ, ոչ այլ բան էր, քան քո հետ տեղ ունեցածի անալոգը, ընդ որում հենց իմ ասած "վախկոտության" արդյունքում:
Ես կորցրի իմ կյանքում ամենահարազատ մարդուն, ու մի այնպիսի սառնասրտությամբ, որ հիշելուց փշաքաղվում եմ...
Ինչևիցե, ես չգիտեմ թե քո նշանածը քանի տարեկան է, да и в принципе это то и не важно, քանի որ մարդիկ տարբեր տարիքներում են հասունանում:
Այս ամենը հաշվի առնելով էլ, մի բան պարզ է. պիտի շարունակես ապրել, դուխդ տեղը... Չնայած գիտեմ որ դեռ ահագին ժամանակ հակառակ սեռին վերապահումով ես վերաբերվելու:
Քեզ մեծ-մեծ համբերություն ԸՆԿԵՐ
Երբ ես հասկացա, որ երջանկությունը փողի մեջ չէ, ես դադարեցի երազել երջանկության մասին:
Հասիկ ջան...քեզ հիմա ոչ մի խոսք չի օգնի...առավել ևս իրավիճակը չի փոխի... Աշխատիր էնպես անել, որ օրվա մեջ 28 ժամ զբաղված լինես...որ մտածելու, խենթանալու համար ժամանակ չմնա...
Սարսափելի է նա, ով արդեն ոչինչ չունի կորցնելու:
spec-ի խոսքերից
Սրանից մի կես տարի առաջ ես քեզ կասեի в принципе ստանդարտ նախադասություններ, типо "Ոչինչ, ինքը ուրեմն քեզ արժանի չի...":
Բայց հիմա իրավիճակը մի քիչ այլ լույսի տակ է ինձ երևում:
Երբ տղան զգում է իր վրա հասունացող պատասխանատվությունը, ահավոր լարվածություն է առաջանում, իսկ եթե ինքը հասուն մարդ չի, չի կարողանում հասկանալ թե ինչն է պատճառը, ու վերագրում է իր զգացմունքի փոփոխմանը...
Ինձ շատ ցավոտ է ընդունել, բայց փաստերի աչքերի մեջ նաելով ստիպված եմ համաձայնել, որ այն ինչ ես արեցի սրանից մոտ կես տարի առաջ, ոչ այլ բան էր, քան քո հետ տեղ ունեցածի անալոգը, ընդ որում հենց իմ ասած "վախկոտության" արդյունքում:
Ես կորցրի իմ կյանքում ամենահարազատ մարդուն, ու մի այնպիսի սառնասրտությամբ, որ հիշելուց փշաքաղվում եմ...
Ինչևիցե, ես չգիտեմ թե քո նշանածը քանի տարեկան է, да и в принципе это то и не важно, քանի որ մարդիկ տարբեր տարիքներում են հասունանում:
Այս ամենը հաշվի առնելով էլ, մի բան պարզ է. պիտի շարունակես ապրել, դուխդ տեղը... Չնայած գիտեմ որ դեռ ահագին ժամանակ հակառակ սեռին վերապահումով ես վերաբերվելու:
Քեզ մեծ-մեծ համբերություն ԸՆԿԵՐ
Շնորհակալություն, ինձ համար մեծ օգնություն էր Ձեր գրած ճշմարտությունը, անկեղծ ասած այդ դեպքից արդեն անցել է 8 ամիս, բայց ես ոչ մի կերպ չեմ կարողանում հաշտվել դրա հետ:Ձեզ նույնպես համբերություն եմ մաղթում:
Անչափ շնորհակալ եմ ուշադրության համար: 28 չէ, բայց հանուն դրա ես աշխատում եմ օրվա 10 ժամը:
Վերջին խմբագրող՝ Ուլուանա: 13.04.2006, 19:40:
մոռանալ
Համաձայն եմ Անուկի հետ, աշխատանքը շատ է օգնում այդ հարցում։
Ուրիշ խորհուրդ, կարծում եմ, իմաստ չունի տալ։ Խորհուրդներ տալը շատ հեշտ է, բայց այս դեպքում դրանցից ոչ մեկն էլ օգուտ չի տա։ Ժամանակի ընթացքում ամեն ինչ իր տեղը կգա։
Վերջին խմբագրող՝ Ուլուանա: 13.04.2006, 21:09:
Երջանկությունը ճամփորդելու ձև է, ոչ թե նպատակակետ։
Ռոյ Գուդման
Ժամանակը կամ կօգնի, կամ էլ այս դեպքը ցավալի հետք կթողն քո ամբողջ կյանքում...ցավոք, սա այն դեպքերից է, երբ միանշանակ ոչինչ ասել, առավել ևս խորհուրդ տալ չի լինի...բայց աշխատանքը իրոք երբեմն օգնում է:
Շատ մի տխրիր, ՄԵՆՔ քեզ հետ ենք
հ.գ. զարմանում եմ այն մարդկանց վրա, որոնք պատասխան չեն տալիս իրենց արարքների համար...եթե թողնում ես, բարի եղիր գոնե բացատրել պատճառը ...
spec, ինձ թվում էր միայն ես եմ նամն իրավիճակում...բայց քանի որ հայկական ֆորում է, մի քիչ ինձ տանջում եմ , ու հայերեն ձևակերպում...
Ով կարող է ինձ ասել? Ինչպես վարվել, երբ ընկերդ, առավել ևս նշանածդ լքում է քեզ առանց պատճառի, հենց այդպես էլ խոստովանելով, շատ պարզ և հասարակ, ամեն ինչ վերջ, ինձ հիշիր որպես քօ կյանքի լավ ընկեր
Ինչպես վարվեմ????Խնդրում եմ օգնեք ինձ:
կորցնելով մի հնարավորություն մեր առջ_ բացվում է ՀՆԱՐԱՎՈՐՈՒԹՅՈՒՆՆԵՐԻ ՆՈ՜Ր ԱՇԽԱՐՀ :
ո՞վ գիտե, մի գուցե այդ ՛՛թափուր տեղը՛՛ պիտի գրավի նրանից արժանի մեկը:
Շատ հաճախ պիտի ինչ-որ բան կորցնենք, ավելի լավը ձեռք բերելու համար:
Հիշիր՝
իրականում ամեն մի ԿՈՐՈՒՍՏ- դա նոր ՀՆԱՐԱՎՈՐՈՒԹՅՈՒՆ Է:
Դե դու էլ հիշի իրան, որպես քո կյանքի լավ ընկեր:Ով կարող է ինձ ասել? Ինչպես վարվել, երբ ընկերդ, առավել ևս նշանածդ լքում է քեզ առանց պատճառի, հենց այդպես էլ խոստովանելով, շատ պարզ և հասարակ, ամեն ինչ վերջ, ինձ հիշիր որպես քօ կյանքի լավ ընկեր
Ինչպես վարվեմ????Խնդրում եմ օգնեք ինձ:
Re. Ինչպես վարվել երբ քեզ լքում են առանց որևէ պատճառի
Ինձ թվում է , որ նշանածդ անհնար է թե առանց պատճառի դա արած լինի ,Ով կարող է ինձ ասել? Ինչպես վարվել, երբ ընկերդ, առավել ևս նշանածդ լքում է քեզ առանց պատճառի, հենց այդպես էլ խոստովանելով, շատ պարզ և հասարակ, ամեն ինչ վերջ, ինձ հիշիր որպես քօ կյանքի լավ ընկեր
Ինչպես վարվեմ????Խնդրում եմ օգնեք ինձ:
քանի որ Ձեր մոտ հասել է մինչև նշանվելը , ապա դրա համար էլ պատճառ կար ,
Իսկ որպես Լավ ֆորումի մասնակցի և ազնիվ մարդու , խորհուրդ կտամ փորձել պարզել նրա այդ քայլի պատճառը , որը ինձ այնքան էլ խրթին ու պարզ չի թվում , չնայած , որ շատ ճիշտ կամ դիպուկ խորհուրդներ կան արդեն գրված ...
Կարևորը , որ դու ազատ , խաղաղ սրտով լինես , իսկ դրա համար դու ես առաջին "բժիշկը" , դեղն ու ճարը , քո մեջ փնտրիր այդ կենսական , գարնանային ուժը և կգտնես ....
Լավ եղիր ... առայժմ :
Ինձ էդ քայլի պատճառը հասկանալի ա թվում, ամենայն հավանականությամբ ուրիշ աղջիկ ա ճարել կամ ուրիշ... թե չէ ասենք, դժվար, թե մենք հրաժարվենք մի աղջկանից, երբ չունենք ուրիշը :
Համամիտ չեմ:
Ինչպես արդեն նշել եմ երփեմն մենք ավելի "վախկոտ" ենք քան մեզ թվում է:
Այսինքն պատճառը կարող է լինել ոչ թե ուրիշ աղջիկ, այլ վախ կենսակերպի փոփոխության անհրաժեշտության նկատմամբ:
Երբ ես հասկացա, որ երջանկությունը փողի մեջ չէ, ես դադարեցի երազել երջանկության մասին:
Արդեն անցել է 8 ամիս, բայց այդպես էլ չեմ կարողանում պարզել պատճառը, և ինչպես բոլորդ ասում եք, ես փորձում եմ հենց այդպես էլ անել, մոռանալ և վերջ, բայց իմ կարծիքով պատճառներից գլխավորը, հենց վախն էր ընտանիք կազմելու և պարտավորվածություն զգալու նկատմամբ, գոնե հիմա այդպես եմ կարծում, ի դեպ դա իր հարազատների կարծիքն էլ է, շատ շնորհակալություն բոլորից:
Եթե բախտից հաջողվեց փախչել ուրեմն դա քո բախտը չէ
Հա ճիշտ ես, տենց մի դեպքի էսօր հանդիպեցի:
Այս պահին թեմայում են 1 հոգի. (0 անդամ և 1 հյուր)
Ձեր իրավունքները բաժնում
Մեջբերել
Էջանիշներ