Մեկի միջոցով «ցավ» պատճառել մեկ ուրիշին...

[Ծով]

Ուրեմն ես այս թեման բացելու համար լուրջ պատճառներ ունեմ...
Դե խոսքը ոչ միանշանակ ցավ պատճառելու մասին է, բայց հնարավոր է, որ հենց էդպիսի օրինակներ էլ գտնեք ու պատմեք...
Էէէ, ավելի պարզ...
Պատահում է չէ՞ կյանքում, որ ասենք ծնողից վրեժ լուծելու համար, Էրեխուց են կոպիտ ասած մուռը հանում...
Կամ եղբոր հետ հաշիվ տեսնելու համար, քրոջից..
կամ...կամ...կամ...օրինակները շատ կարող են լինել...
Արդյոք Ձեր մաշկի վրա դրա դառնությունը զգացել եք, վախեցել եք...
Կամ գուցե լսել եք այդպիսի դեպքեր... արձանագրեք...ինձ հետաքրքիր է...
Հ.Գ. Ես ինձ արդեն զինել եմ...

[Ծով]

էէէ...ինչու՞ չեք խոսում...
Մի հատ օրինակ իմ կողմից...
Ուրեմն ես մեղմ ասած ճանաչում եմ մի մարդու //, որի անունը ընդունելության քննությունների ժամանակ եղել ա Կրթական համակարգի Դեմքի սև ցուցակում...
Պահանջը հետևյալն էր---հնարավորինս խանգարել նրա ընդունվելուն, բայց ...
Հնարավորությունները խիստ ստոր էին, բայց քիչ, ուստի նրանց չհաջողվեց...
Հ.Գ. սա այն դեպքն ա, երբ Երեխայի միջոցով փորձում էին վրեժ լուծել ծնողից...
...
Հ.Գ. Իրականում սա շատ երկար և հետաքրքիր պատմություն ա, բայց որ փակագծերը բացեմ, կրթական համակրգի դեմքերից մեկը կարող ա էստեղ գրառում անի
Ինձ այդ իրավունքը այդ մարդը չտվեց...
....

Ինձ խորհուրդ ա պետք...Ո՞նց պահի իրան էն երեխան...մի խոսքով...ի՞նչ միջոցներ ձեռնարկի, երբ հասկանում ա, որ ինքն ուզի չուզի թիրախ ա դարձել...
Քննարկում ենք այսպիսի մի դեպք...
Մեկի ամբիոնի վարիչը կոպիտ ասած չունի իր հոր հետ...
էդ ամբիոնի վարիչն էս տարի իրան դաս ա տալու...
Հակասությունները ծնողի ու դասախոսի միջև մասնագիտական հիմքի վրա են...
Դասի ժամանակ էս Մեկը ուզի չուզի բախվելու ա դասախոսի խեթ հայացքներին ու իր հոր հասցեին ու վերջինիս ծրագրերի դեմ հնչած բողոքին...
Էս Մեկն էլ լավ տեղյակ ա գործին...ի՞նչ անի...բանավիճի, էս դասաղոսին իր տեղը դնի, թե խելոք նստի ու լսի, կամ բանի տեղ չդնի...
...
ավելի պարզ հնարավոր չէր...

[Vive L'Armenie]

Այդպիսի մի զոհ էլ ես եմ եղել և ասեմ , որ դա շա՜տ վատ է, ցավ պատճառել երեխային, իմանալով, որ նույնիսկ նրա ծնողները մեղավոր չեն եղել կատարվածի համար, ուղղակի այս դեպqում կարող եմ ասել, որ մարդիկ իրենց հետ կատարվածը ուզում են, որ ուրիշի հետ էլ կատարվի: Նողկալի են այդպիսի մարդիկ

[Angelina]

Այդպիսի մի զոհ էլ ես եմ եղել և ասեմ , որ դա շա՜տ վատ է, ցավ պատճառել երեխային, իմանալով, որ նույնիսկ նրա ծնողները մեղավոր չեն եղել կատարվածի համար, ուղղակի այս դեպqում կարող եմ ասել, որ մարդիկ իրենց հետ կատարվածը ուզում են, որ ուրիշի հետ էլ կատարվի: Նողկալի են այդպիսի մարդիկ

Համամիտ եմ քեզ հետ, չպետք է այդքան դաժան լինել, որ քո ցավը ստիպես, որ ուրիշն էլ ապրի:

[dvgray]

Դասի ժամանակ էս Մեկը ուզի չուզի բախվելու ա դասախոսի խեթ հայացքներին ու իր հոր հասցեին ու վերջինիս ծրագրերի դեմ հնչած բողոքին...
Էս Մեկն էլ լավ տեղյակ ա գործին...ի՞նչ անի...բանավիճի, էս դասաղոսին իր տեղը դնի, թե խելոք նստի ու լսի, կամ բանի տեղ չդնի...

Կյանքում կարելի է կորցնել ու հետո վերականգնել շատ բաներ: Սակայն կան բաներ, որոնք վերականգնման ենթակա չեն: Դրանցից են - արժանապատվությունը, ինքնասիրությունը, պատիվ, մասնագիտական և մարդկային սկզբունքայնությունը:

Եթե անգամ մեկ անգամ կորցնես /մասնագիտական/ սկզբունքայնությունտ /ինչ նպատակի համար ուզում է լինի/, ապա ողջ կյանքում մնալու ես հաշմված և զուրկ այդ "օրգանից": Այնպես որ, թող այդ Մեկը լավ մտածի, արժե՞ արդյոք հանուն ինչ-ինչ բանի /թվանշան, դիպլոմ և այլն/ զրկվել աստծո տված հերթական պարգևից...
...կյանքը, դա երկարատև պրոցես է, և միշտ չի որ հաջողվում է գնալ ամենակարճ ու հարմար ճանապարհով: Եթե կյանքը, քեզանից անկախ պատճառներով, զրկել է էտ ուղուով անցնելուց, ապա ավելի ճիշտ է գնալ մյուս, փշապատ. բայց ոչ անպատվաբեր ուղուց:

Հ.Գ. Ես նմամ դեպքերում ձեռնպահ եմ մնում ուրիշների վարքը ու բարքը քննարկելուց ու պախարակելուց, ու միակ պահանջը, որ ներկայացնում եմ, դա ներկայացնում եմ իմ անձին:

[Ծով]

Լավ էս ասում...
Խնդիրը հետևյալն ա...Երբեմն դիմացինիդ տարիքն ես ստիպված լինում հարգել ու ստիպված լռում ես` հասկանալով, որ մեկ է ոչինչ չի հասկանա, որովհետև արդեն սրված ա քո դեմ...
Հա, ինձ համար էլ ա պատիվը շատ կարևոր...դիպլոմ, գնահատական կյանքում հաշվի չեմ առնի, որովհետև /լավ խոստովանեմ/ ես հենց էդ մարդու առարկայից ահագին բան արդեն հասկանում եմ ու որոշել եմ ամենալավը հենց իր առարկան սովորեմ, որ խնդիր լինի հանձնաժողով կպահանջեմ քննության ժամանակ...
Ուղղակի աղջկա համար միշտ շատ ավելի դժվար ա...
Որ փորձվի մի բան ասի, ես կսկսեմ բանավիճել, մի խոսքից կկախվի, դուրս կհրավիրի ու տենց...
Որ անտարբեր լինեմ, կմտածի վախենում եմ իրանից...
Ուֆ չգիտեմ...կարող ա ինձ արդեն տրամադրել եմ, բայց ես էդպես չէի ներշնչի ինձ, եթե էդ դասախոսին ճանաչող մարդիկ ինձ տեսնելիս չասեին...
<<Վայ, բալա' ջան, պատրաստվի, գործդ բարդ ա լինելու...>>

[StrangeLittleGirl]

Ես նման «զոհ» լինելու բազմաթիվ պատճառներ ունեմ, բայց միշտ բախտի բերմամբ, թե պարզապես վախկոտությունից հայտնվել եմ այնպիսի միջավայրերում, որտեղ ծնողներս ու տատիկ-պապիկներս շատ հարգված են: Դրա համար բոլորովին այլ խնդրի առաջ եմ կանգնել: Ամընդհատ ծնողներիս, հորաքրոջս, տատիկ-պապիկիս և այլոց օրինակ բերելով՝ մատնացույց են արել իմ թերությունները, պահանջել, որ նրանց նմանվեմ: Լավ է, որ հիմա կարողանում եմ տարբեր միջավայրերում առաջինը ինձ ներկայացնել, իսկ հետո կպարզեն, որ ծնողներիս ճանաչում են, թե չէ, արդեն երկրորդական է: Բայց սա առանձին թեմա է… Կարծում եմ՝ կարելի է դրա մասին էլ թեմա բացել:

[Ծով]

Ճիշտ ա...ուրիշ թեմա ա...բայց էդքան էլ չէ
Էդ հեչ Բյուր ջան, էդ հարգանքի շնորհիվ երեք հատ ստուգարք անկապ ստացա, ես էլ չհասկացա ինչի՞
Իմ հարցն էլ փակված եմ հայտարարում. արդեն գիտեմ՝ ինչ անել...
Եթե թեման ընդհանրապես իրանով հետաքրքիր ա...շարունակենք...
Հ.Գ. Մոռացել էի մի պահ, որ կյանքս մարդկանց սեղանին փռել չեմ սիրում...