Գիշերվա կախարդը քնքուշ արթնացավ,
Քունը կորցրած մթին մոտեցավ,
Կարոտով նայեց աստղերի բույլին,
Սև աչերով փնտրեց նա լուսնին:
Ուզում էր թռչել դեպի մթություն,
Դեպի հայրենիք, դեպի իր նոր տուն,
Որ ամեն գիշեր սրտի լարերից
Թախծոտ կարոտից հյուսված
Մեղեդին հին վհուկների
Կանչում էր նրան, գերում էր նրան:
Միայնակ էր նա երկրի երեսին,
Չուներ, չէր գտել իր նմաններին,
Գիշերներն անքուն թախծում էր մենակ,
Երազներ տեսնում շատ տարօրինակ:
Բարի էր նա, անչափ գեղեցիկ,
Սլացիկ ինչպես դարավոր բարդի,
Սարերից հպարտ, համարձակ, վայրի,
Սև աստղերի պես փայլուն աստղերով,
Զով քամու պես գանգուր մազերով:
Հ.Գ. Կարծես լավացել ա հայերենս… համ էլ հոգիս փոխվել ա:
Մեջբերել
'
Apsara-ի խոսքերից
Ու՞մ մտքով կանցներ, որ Գերմանիան կարող էր նպաստել քո հայերենի զարգացմանը։ 
/
)
... մինչ նոր հանդիպում
Էջանիշներ