Վիկտոր Ցոյ, «Կինո»

[Amaru]

Ցոյը ծնվել է 1962 թ. հունիսի 21-ին Լենինգրադում, ծնողների միակ երեխան էր: 1974-1977 նա հաճախել է միջնակարգ գեղարվեստական դպրոց, որտեղ էլ կազմավորվել է «ПАЛАТА No 6» խումբը՝ Մաքսիմ Պաշկովի գլխավորությամբ: 1977-ին ավարտել է միջնակարգ դպրոցը և ընդունվել Սերովի անվան գեղարվեստական ուսումնարան: 1981-ի ամռանը ընկերների՝ Ալեքսեյ Ռիբինի և Օլեգ Վալինսկու հետ հիմնում է «ГАРИН И ГИПЕРБОЛОИДЫ» խումբը, որը արդեն աշնանը դառնում է «Լենինգրադյան ռոք ակումբի» անդամ: Վալինսկին շուտով բանակ է զորակոչվում, իսկ խումբն էլ, որի անվանումը արդեն "Кино" էր, սկսում է առաջին ալբոմի ձայնագրությունները: 1982-ին ալբոմի ձայնագրությունները վերջանում են. այն կոչվում է պարզապես «45»: Ալբոմը տարածվում է երկրով մեկ, սկսվում են համերգային շրջագայությունները: Որոշ ժամանակ անց Ռիբինը տարաձայնությունների պատճառով հեռանում է խմբից, ինչից հետո Վիկտոր Ցոյն ու Յուրի Կասպարյանը ձայնագրում են «46» ալբոմը, որը լայն տարածում է ստանում: 1983-ին Վիկտոր Ցոյը մեկ ու կես ամիս անց է կացնում հոգեբուժարանում՝ խուսափելով բանակից: Այնտեղ նա գրում է «Транквилизатор»-ը, ապա գարնանը մասնակցում ռոք ակումբի երկրորդ փառատոնին, որտեղ "Кино"-ն դափնեկրի կոչում է ստանում: 1984-ի ամռանը սկսվում են «Начальник Камчатки»-ի ձայնագրությունները: 1985-ի գարնանը "Кино"-ն ստանում է դափնեկրի ևս մի կոչում և սկսում աշխատանքները «Ночь» ալբոմի վրա, որը սակայն Ցոյը անավարտ է թողնում և զբաղվում «Это не любовь» ալբոմի ձայնագրությամբ: Իսկ արդեն 1986-ին վերջապես լույս է տեսնում այդքան սպասված «Ночь»-ը: Վիկտոր Ցոյին արդեն իսկ կարելի էր համարել ռուսական ռոքի լեգենդ: 1987-ին նրանք առաջին անգամ մեկնում են արտասահման՝ Ֆրանսիա, որտեղ լույս է տեսնում իրենց «Последний герой» ալբոմը: «Yamaha MT44» ստուդիայում «Кино»-ն սկսում է աշխատել «Группа крови» ալբոմի վրա: Սկսվում են համերգային շտջագայությունները Ռուսաստանում, Ուկրաինայում և Բելոռուսում: 1990-ին լույս է տեսնում նրանց «Звезда по имени Солнце» ալբոմը, խումբը համերգային շրջագայության է մեկնում արտասահման: Հունիսին Մոսկվայում տեղի է ունենում նրանց վերջին համերգը, որից հետո Ցոյն ու Կասպարյանը սկսում են աշխատանքները նոր ալբոմի վրա:
1990-ի օգոստոսի 15-ին Վիկտոր Ցոյը դառնում է ավտովթարի զոհ. նա քնում է մեքենայի ղեկին, ինչի պատճառով մեքենան բախվում է ավտոբուսի հետ:
2001-ին «Кино»-ն Բուտուսովի հետ ձայնագրում է «Звёздный падл» ալբոմը:

[Ուլուանա]

Սիրում եմ "Кино"։ Նրանց երգերում մի տեսակ անվրդովություն կա, հանգստացնող ազդեցություն է թողնում ինձ վրա։ Շատ երգեր չեմ լսել, բայց երաժշտության մեջ նաև միապաղաղություն եմ նկատել, ինչի պատճառով երգերը մի տեսակ իրար նման են հնչում։

[Արշակ]

Երգերի ռիթմերն են երևի իրար շատ նման։

[Angelina]

Ճիշտ է, երգերը մի քիչ նման են հնչում, բայց ես սիրում եմ որոշ երգերը իր: Շնորհակալություն, որ թեմա ես բացել իր մասին:

[Արշակ]

Ճիշտ է, երգերը մի քիչ նման են հնչում, բայց ես սիրում եմ որոշ երգերը իր: Շնորհակալություն, որ թեմա ես բացել իր մասին:

Իսկ կոնկրետ ո՞ր երգերն ես սիրում ամենաշատը։

[Hardcore Տատի]

Звезда по имени Солнце

Группа крови

ես ամեն տարի գնում իրա պատի մոտ ցախիկ եմ դնում

[Angelina]

Իսկ կոնկրետ ո՞ր երգերն ես սիրում ամենաշատը։

Звезда по имени Солнце
Այս երգը ամենաշատն եմ սիրում:

[Amaru]

Երգերի ռիթմերն են երևի իրար շատ նման։

Ահա, բավականին նման են

Էսօր Ցոյի մահվան 17 տարին ա...

[cold skin]

Երկու օր ա լսում եմ անընդհատ: Հատկապես Закрой За Мной Дверь, Я Ухожу: Մի տեսակ տխրում եմ, որ Ցոյ եմ լսում… Ահավոր մեծ էներգիա կա երգերի մեջ, ձայնի մեջ: Ֆիլմերը չեմ տեսել: Հաղուրդումը դիտեցի Մալախովի՝ նվիրված Ցոյին:

[Yellow Raven]

Վաղը լրանում է Ցոյի մահվան 20-րդ տարելիցը

[Katka]

Սիրում եմ "Кино"։ Նրանց երգերում մի տեսակ անվրդովություն կա, հանգստացնող ազդեցություն է թողնում ինձ վրա։ Շատ երգեր չեմ լսել, բայց երաժշտության մեջ նաև միապաղաղություն եմ նկատել, ինչի պատճառով երգերը մի տեսակ իրար նման են հնչում։

Հիմիկվա «արանժիրովկայի» զանազանությունից է երեւի: Տենց բաներ չկային էն վախտ, էն էլ Ռուսաստանում: Բայց երաժշտությունը միապաղաղ չէ, երանգները հետաքրքիր են
Ցոյը, ռուսական ռոկի ՄԵԾՆ է, կարծում եմ:

[Maverick]

Մի հարց ունեմ, ի՞նչի ձեզանից ոչմեկ չի խոսում Ցոյի մասին որպես դերասան:
«Игла» ֆիլմը ձեզանից ո՞վա տեսել, «Йа-Хха» ֆիլմը օրինակ ավելի շատ նման է վավերագրականի, բայց ֆիլմում խաղում Ռուսական Ռոքի պապաները, այդ թվում նաև Ցոյը...

[impression]

էսօր կքաշեմ կնայեմ, կխոսեմ

[Inana]

Նախ շնորհակալություն էս թեման բացելու համար:

Վիկտոր Ցոյի համար կարելի ա ասել, որ ինքը այս աշխարհ եկավ ընդմիշտ:
Ցոյը Էն քիչ մարդկանցից էր, որ քաջություն ունեցավ բարձրաձայնել ճշմարտությունը, անկախ ամեն ինչից:
Ինքը ուներ մարդկանց գրավելու մեծ հմայք:



Ցոյի երգերը մի տեսակ դրայվ են տալիս, կյանք են բերում:
кончится лето
следи за собой
пачка сигарет
Это не любовь
Звезда по имени солнце
մի խոսքով բոլոր երգերն էլ շատ եմ սիրում:


Չնայած, որ երգերը գրեթե նույն տակտնն ունեն, բայց բոլորն էլ յուրովի են:
Ցոյը, ինչպես Տալկովը հետագայում զգացել ա իր մոտալուտ մահը:


Կուզենայի կարդայիք "Следи за собой" երգի խոսքերը

Виктор Цой / Кино - Следи за собой



Сегодня кому-то говорят: "До свиданья!"

Завтра скажут: "Прощай навсегда!"



Заалеет сердечная рана.



Завтра кто-то, вернувшись домой,

Застанет в руинах свои города,



Кто-то сорвется с высокого крана.



Следи за собой, будь осторожен!



Следи за собой!

Завтра кто-то утром в постели

Поймет, что болен неизлечимо,

Кто-то, выйдя из дома, попадет под машину.

Завтра где-то в одной из больниц

Дрогнет рука молодого хирурга,

Кто-то в лесу нарвется на мину.

Следи за собой, будь осторожен!

Следи за собой!

Ночью над нами пролетел самолет,

Завтра он упадет в океан,

Погибнут все пассажиры.

Завтра где-то, кто знает где?

Война, эпидемия, снежный буран,

Космоса черные дыры...

Следи за собой, будь осторожен!

Следи за собой!
Էս երգը շաաատ եմ սիրում