1470 թ-ին Օսմանյան սուլթանության բանակը (մոտ 70.000) Ղարամանյանների էմիրության բանակից (ընդհանուր` մոտ 3.000) և նրա կազմում գտնվող Հայ ռազմիկներից (ընդհանուր` մոտ 300) գրավեց Աղ-Սարայը (Կիլիկիայի արևմուտք), Կոլոնոռասը, ինչպես նաև Կուկլակ ու Գուքար ամրոցները (վերջին երկուսը` Լեռնային Կիլիկիա): Նուն թվականի էլ, սակայն Սելևկիայի ճ-մ-ում Ղարամանյանների էմիրության բանակը (մոտ 10.000) հաղթեց Օսմանյան սուլթանության բանակին (մոտ 8.000) և առժամանակ կասեցրեց վերջինիս առաջխաղացումը Կիլիկիայում: Այս իրադարձությունների հետ միաժամանակ ի վերջո սկսեց գործել նաև Մամլուքյան սուլթանությունը` մեծ վճռականությամբ ձեռնամուխ լինելով կարգ ու կանոնի հաստատմանը Կիլիկիայում և հարակից տարածքներում:
1470 թ-ին Մամլուքյան սուլթանության բանակը (մոտ 70.000) և նրա կազմում գտնվող Հայ ռազմիկները (մոտ 1.000) Զուլքադարյանների էմիրության բանակից (մոտ 1.000) գրավեցին Ծամնդավ ամրոցը: 1471 թ-ի գարնանը Մամլուքյան սուլթանության բանակը (մոտ 70.000) արդեն Ղարամանյանների էմիրության բանակից (մոտ 1.000) և քաղաքի Հայ ռազմիկներից (մոտ 100) գրավեց Կոռիկոսը: Երկու հզոր ուժերի միջև սեղմված Ղարամանյանների էմիրությունը ուղղակի ճզմվեց: Սակայն սուլթանությունների միջև բանը պատերազմի այդպես էլ չհասավ, քանի որ անակնկալ կերպով խաղին միջամտեց Աղ-ղոյունլուների էմիրությունը: Ստեղծվեց ուժերի հետաքրքիր մի դասավորություն, երբ “թուրքմենական եղբայրություն”-ը, ի դեմս “ավագ եղբայր” Աղ-ղոյունլուների և “կրտսեր եղբայրներ” Զուլքադարյանների ու Ղարամանյանների, դուրս եկավ այդպես էլ ըստ էության համառորեն չդաշնակցող Օսմանյան և Մամլուքյան սուլթանությունների դեմ: 1471 թ-ի գարնանը բռնկվեց Օսմանա-Ղոյունլյան պատերազմը (1471-1473), որի որոշ իրադարձություններ զարգանալու էին նաև Կիլիկիայի տարածքում...
Էջանիշներ