Ստեղծված պայմաններում թվում էր, թե ոչինչ չի կարող ավելի բնական լինել, քան օսմանների ու մամլուքների դաշինքը, բայց այն այդպես էլ չկայացավ: Բարքուքի հետ բանակցությունների ընթացքում Ահեղ էմիրը, զգուշանալով մամլուքների և օսմանների նույն այդ հնարավոր դաշինքից, սկսեց սիրաշահել Բայազեդին: Ավելին, 1395 թ-ին նա մի դեսպանություն ուղարկեց Կահիրե և աներկբայորեն պահանջեց մամլուքների կապիտուլյացիան, որից հետո կարճ ժամանակ անց էլ իր խիստ մոբիլ ուժերը հեռացրեց Մերձավոր Արևելքից: Հաշվարկը պարզ էր, Լենկ-Թեմուրը թողնում էր, որ միայնակ մնացած ու գրգռված ապագա հնարավոր դաշնակիցները միմյանց հետ գժտվեն:
Պետք է արժանին մատուցել նաև Բարքուքին: Թեև այս անգամ էլ, ինչպես ժամանակին վարվել էին դեռևս առաջին մամլուքները, Բարքուքը ուղղակի գլխատել տվեց իրենց լկտի վարքագծով Կահիրեում աչքի ընկած Լենկ-Թեմուրի դեսպաններին և, հզոր այս ժեստով սաստելով բոլոր տատանվողներին, մեծ հեղինակություն ձեռք բերեց ու կենտրոնացրեց իր երկրի ուժերը, սակայն, ի տարբերություն պոռթքուն Բայազեդի, մամլուքյան սուլթանը գործուն քայլերով ոչ մի կերպ կոնֆլիկտը չսրեց: Բոլոր հնարավոր միջոցներով պատրաստելով իր երկիրը պատերազմի` Բարքուքը այնուհանդերձ նախատեսում էր թիմուրյան հորդային դիմադրել Ասորիքի ավազուտներում` արդարացի կերպով դատելով, որ հիանալի ստրատեգ Լենկ-Թեմուրը ոչ մի կերպ չի իջնի հարավ` թիկունքում թողնելով Օսմանյան սուլթանության չպարտված ուժերը: Սրան հակառակ` օսմանյան սուլթանը խայծը կուլ տվեց և արդյունքում սկսեց լրջորեն հավատալ, որ Լենկ-Թեմուրը վախենում է իրենից: Իսկ ժամանակը ցույց տվեց, որ Լենկ-Թեմուրը, ի դեպ ասած` իր ժամանակի նաև անպարտելի այդ շախմատիստը, այս անգամ էլ չի սխալվել: Թիմուրյանների սուլթանության բանակին դիմադրելու համար Օսմանյան սուլթանության արևելքում հավաքված ուժերը Լենկ-Թեմուրի հեռանալուց հետո մնացել էին անգործ, ինչն էլ բերեց Լենկ-Թեմուրի կողմից ճշգրտորեն հաշվարկած արդյունքի...
Էջանիշներ