Ընդհանրապես, ազնիվ ուսումնասիրողը, անկախ այն բանից, թե տվյալ նյութի շուրջ մինչ ինքը արված ուսումնասիրություններրը որքանով են իր համար ընդունելի, պարտավոր է նշել դրանց գոյության փաստը՝ նաև ընդգծելով այն ամենը, ինչը իր համար ընդունելի չէ, ասենք՝ դրանք գիտական արժեք չունեն, արված են սիրողական մակարդակով, հիշեցնում են գեղարվեստական հորինվածք և այլն, հազար ու մի ձև կա նշելու… Իսկ պարզապես անտեսել դրանց գոյությունը անազնիվ է… Եթե մեկը պարզապես լռել է Լիոնի գրքերի գոյության փաստը, և այդ մեկը պատմագիտական երկ է ստեղծում, կարծում եմ, որ դեռ իր գրքի արդեն իսկ այն հատվածում, որում նա պետք է քններ տվյալ նյութի շուրջ եղած այլ գրականությունը, տվյալ հեղինակը սկսել է խեղաթյուրել պատմությունը, ուստի հասարակ ընթերցողը իրավունք ունի մտածելու, թե էլ ի՞նչ արժեք կարող է ունենալ նրա երկի հետագա շարադրանքը…
Էջանիշներ