Սմբատ Շահազիզ
Երազ
Ես լսեցի մի անուշ ձայն,
Իմ ծերացած մոր մոտ էր,
Փայլեց նշույլ ուրախության,
Բայց ափսոս, որ երազ էր:
Կարկաչահոս աղբյուրն այնտեղ
Թավալում էր մարգարիտ,-
Նա հստակ էր որպես բյուրեղ,
Այն երազ էր ցնորամիտ:
Եվ մեղեդին տխուր մայրենի
Հիշեց մանկության օրեր,
Մորս համբույրն ես զգացի,
Ախ ափսոս որ երազ էր:
Կրծքին սեղմեց կարոտագին,
Աչքերս սրբեց- շատ թաց էր,-
Բայց արտասուքս գնում էին,
Ախ այդ ինչու երազ էր…
Сон
Я услышал нежный голос,
К старой матери склонен,
Сердце с радостью боролось...
Горе, это был лишь сон.
Там журчал ручей струистый,
Жемчугами опенен,
Как хрусталь прозрачно чистый...
Горе, это был лишь сон!
Грустной песнею волнуем,
Был я детству возвращен...
Мать приникла поцелуем.
Горе! Это бул лишь сон.
Мать отерла мне в печали
Взор мой,- был он затемнен.
Ах, но слезы все бежали:
Почему то был лишь сон?
Թարգմանությունը՝ Վ. Բրյուսովի
Էջանիշներ