Վերջն էր....Ասեմ որ հենց Լապորտանա բազմաթիվ անգամ աչքի ընկել երկաթե նյարդերով ու բարդագույն իրավիճակներում ճիշտ որոշումներ կայացնելու հատկություններով,,,սկսենք հերթով...2003-2004...իր առաջին մրցաշրջանը նախագահի կարգավիճակում...մրցաշրջանի 1ին կեսից հետո թիմը ընթանում էր 10րդ-ի կարգի տեղում...ամբողջ Բառսելոնիզմը պահանջում էր Ռայկարդի հրաժարականը...ոմանք նաև անձամբ իրենը...էտ մարդը տեղի չտվեց այդ ահավոր ճնշմանը և ժամանակ խնդրեց...ի տարբերություն ձեր թուլամորթների,որոնք անհապաղ ռադ կանեին մարզչին սեփական անձը փրկելու համար...ինչ տեղի ունեցավ հետագայում բոլորս գիտենք...Բառսան հառնեց մոխիրներից և գրավեց 2րդ տեղը...Հետագայում 2 փայլուն մրցաշրջան...Լա լիգաներ,ՉԼ 2006-ին...այնուհետև էսքանից հետո բնականաբար նկատվեց անկում...և գազազած Բառսելոնիզմը շատ շուտ մոռացավ հաղթանակները և նորից պահանջեց անհապաղ հրաժարական...այստեղ բնականաբար նորից զուգահեռներ է պետք անցկացնել Ռեալի հետ...Փախուստը ինչպես Պեռեսը 2006ին,կամ Կալդեռոնը այս տարի ապահովված էր Ռեալի դեպքում...էս Մարդը տղամարդկություն գտավ իր մեջ և ասաց որ վստահաբար շարունակելու է...եղավ նույնիսկ վստահության հանրաքվե...որտեղ Լապորտան հրաշքով մազապուրծ եղավ...նրան դեմ արտահայտվեց 60%ը պահանջվող 66% փոխարեն...թեև նա կարող էր հանգիստ կեղծիքների դիմել,մեծն Կալդեռոնից խորհուրդներ հարցնելով...
Նա նշանակեց Պեպին...ահավոր ռիսկ...անփորձ մի երիտասարդ...և նորից ժամանակը ցույց տվեց որ դա փայլուն որոշում էր,այս անգամ էլ Ֆանտաստիկ հաղթանակ անհուսալի թվացող իրավիճակում...և այս ամենից հետո Լապորտային անվանել թույլ մարդ...
![]()
Էջանիշներ