Կարճ, սակայն բավական բովանդակալի վերլուծություն է, ուստի ես կանդրադառնամ բացթողումներին:քաղաքացի-ի խոսքերից
Երկար ելույթների հետ համամիտ եմ, տափակին՝ ոչ: ԼՏՊ խոսում է երկար և ճիշտ:
Շատ կներես բայց 98թ-ի հրաժարականից հետո, Հայաստանը նույնպես մնաց 90-ականներում: Իր հրաժարականից հետո հայ ժողովրդի աճը կանգնեց, էլ չեմ ասում, որ հետ գնաց:
Պարզ է, որ ցանկացած՝ Սերժին չսատարող, նախագահի թեկնածու պիտի սկսի Հայաստանը ոտքի կանգնեցնել 97թ-ից: Ուղղակի դա դժվար է լինելու, քանի որ եղել են մարդիկ, որոնք իշխել են 10 տարի, և իշխել են իրենց քմահաճույքով ու բնականաբար դրանց թողած «կեղտը» պետք է մաքրվի:
2 տարբերակ կա. կա՛մ մի կերպ մաքրում են այն, կամ էլ անում են ավելին, շարունակելով կեղտոտել եղածը:
ԼՏՊ-ի առաջին կեղտազերծումներից մեկը, Էյրբաս Ա319 օդանավի վաճռքն է լինելու: Թոխմախցի Մհերի ձերբակալումը և դատաքննումը: Նա կսկսի «Բուրգի» գագաթից հերթով մաքրել, մինչև «բուրգի» ստորոտը:
Երկար ժամանակ ես գրառում չէի անում, քանի որ հենց քո նման էի մտածում: Անիմաստ են այս զրույցները քանի որ «օրը կգա՝ կտեսնենք», այլ ոչ թե «ԼՏՊ-ն բոլորովին շանս չունի նախագահ դառնալու»:
Ասեմ իմանաք, որ այսօր, այս 9 թեկնածուների մեջ, միայն 2 հոգի շանս ունեն առանց ընտրախախտումների նախագահ դառնալու: Այդ 2-ը ժամանակին լավ սերտ հարաբերությունների մեջ էին, իսկ այսօր այնպիսի վիճակ է, որ հնարավոր է, որ իշխանության գլուխ գա «իշխանությունը»:
Փաստորեն, դաշտում տեսնում եմ 3 հոգու՝ Լևոն Տեր-Պետրոսյան, Վազգեն Մանուկյան, Սերժ Սարգսյան: 2 ընդդիմադիր և մեկ «իշխանություն»: Ես շատ ուրախ կլինեմ, եթե այդ 2 ընդդիմադիրները հայտնվեն 2-րդ փուլում, դա կնշանակի, որ ընտրությունները անցել են արդար և թափանցիկ: Բայց քանի որ ընտրություններին մասնակցում է «իշխանությունը», ապա անհույս է արդար ու թափանցիկությունը: Մնում է 1 բան: Երկրորդ փուլ լինելու է, այսպես թե այնպես: Ու քանի որ երկրորդ փուլում այսպես թե այնպես, մեկ ընդդիմադիր թեկնածու դուրս է մնալու, ապա սրա միակ լուծումը միավորվելն է: Վ. Մանուկյանը իր ելույթում ասում է, որ պետք է միավորվել գաղափարի շուրջ, այլ ոչ թե ինչ-որ անձի: Ես ուզում եմ Պրն Մանուկյանին հիշեցնել, որ ԼՏՊ-ն և ԱԺՄ-ն ունեն միևնույն հիմնական գաղափարները, բացառությամբ մանր մունր բաների:
Ինչո՞ւ անել այն ուշ, եթե կարող ես դա անել հենց հիմա: Խոսքս սատարման մասին է: ՍՍ-ի հետ երկրորդ փուլ դուրս եկողին կսատարի առաջին փուլից դուրս մնացած ընդդիմադիրը՝ կամ ԼՏՊ, կամ Մանուկյան: Խոսքս պարզեցնեմ: Եթե վերջում մնան ՍՍ ու ԼՏՊ, ապա Մանուկյանը կսատարի Լևոնին: Եթե վերջում մնան ՍՍ-ն ու Մանուկյանը, ապա ԼՏՊ-ն կսատարի Մանուկյանին:
Այսպես թե այնպես, եթե ընդդիմադիր ես, ուրեմն պիտի չպաշտպանես «դիմադիրին»:
Թող այս նոր տարվա մեր նվերը լինի 2-ի միացումը
Նախ դեռևս Էնգելսն էր Մարքսից ներողություն խնդրել երկար/ծավալով մեծ/ նամակի համար, պատճառաբանելով, որ կարճ գրելու համար բավարար ժամանակ չունի: Դա իմիջիայլոց` Տեր-Պետրոսյանի երկար ելույթների վերաբերյալ:
Ամենակարևորը, որ ի լուր բոլորի ուզում եմ ասել, դա այն է, որ իշխանություններն ամեն ինչ անելու են, որպեսզի հարգարժան "քաղաքացու" կանխատեսումները չիրականանան, այսինքն երկրորդ փուլ չլինի, իսկ լինելու դեպքում ո'չ Տեր-Պետրոսյանը և ո'չ էլ Մանուկյանը հանկարծ չհայտնվեն այդտեղ:
Սկսած 1998 թվականից, երկու նախագահական ընտրություններում էլ իշխանություններն օգտագործել են Դեմիրճյանների մասնակցության փաստը և նրանց նկատմամբ կատարել ընտրակեղծիքներ, որոնց իմ սուբյեկտիվ կարծիքով, կարծես թե Դեմիրճյաններն այնքան էլ դեմ չէին: Հիմա իրադրությունն այլ է և այս նախագահական ընտրությունների ժամանակ իրենց նպատակներին հասնելու համար իշխանությունները որոշել են օգտագործել "ընդիմադիր" դաշտը: Այդ պատճառով պարոն Բաղդասարյանին "գործուղեցին" այնտեղ հատուկ` նրան երկրորդ փուլ մտցնելու նպատակով: Հիշեք, երբ ընդիմադիրները ՕԵԿ ին սկսեցին կասկածանքով վերաբերվել ու չընդունել` մեջտեղ բերվեց անգլիական դեսպանատան աշխատողի հետ կապված "միջադեպը":Հիշեք` պառլամենտական վերջին ընտրություններին` հենց ՕԵԿ-ն էր առաջինը, որ հայտարարեց ընտրություններին առանձին մասնակցելու մասին: Ինչպես ասում են մյուս ընդիմադիրներն այդ կուտը կերան ու չմիավորվեցին դաշինքի, կամ դաշինքների մեջ, արդյունքում ունենք այն ինչ մեր վզին փաթաթել են իշխանությունները:
Իմ կարծիքով, եթե երկրորդ փուլ լինի այնտեղ Սարգսյանի հակառակորդը լինելու է Բաղդասարյանը, կամ նույնիսկ Տիգրան Կարապետիչը, սակայն ոչ միդեպքում Մանուկյանը, կամ` Տեր-Պետրոսյանը:
Այդ և շատ այլ պատճառներով այսօրվա նախագահության թեկնածուներից ընդիմադիր դաշտում վստահելի են մնում միայն Մանուկյանն ու Տեր-Պետրոսյանը: Սակայն վերջինս իր ելույթներում ամեն ինչ այնքան է անձնավորում և ետին պլան մղում գաղափարները, որ ակամայից հարց է առաջանում եթե մենք պիտի մի Քոչարյանին, կամ Սարգսյանին փոխարինենք մեկ ուրիշով Քոչարյանով, կամ Սարգսյանով ապա ի՞նչ իմաստ ունի նրան սատարելը: Մենք բոլորս էլ հասկանում ենք, որ առաջընթացի ակնկալիքներ ունենալու համար պետք է համակարգը փոխվի, անձերի դեմ պայքարն անօգուտ և թվաքանակով մեզ նման փոքր ժողովրդի համար խիստ վտանգավոր է: Մեզ պետք են հանգիստ, առանց ցնցումների ու առճակատումների համակարգային փոփոխություններ, որոնք կորուստները կհասցնեն մինիմումի և կապահովեն մեր երկրի առաջընթացը: Ցանկացած ցնցումը մեր երկրի համար կարող է կործանարար լինել:
Այս մտահոգությունները, որոնք շարադրված են պարոն Մանուկյանի ԱԺՄ վերջին համագումարի ելույթում ես ամբողջությամբ կիսում եմ ու սատարում նրան: Այսպիսով այս երկու թեկնածուների միավորումը գաղափարի շուրջ այսօրվա հրամայականն է և գրավականը ռեժիմից ու համակարգից ազատվելու համար:
Մեջբերել
Էջանիշներ