Մեջբերում Պանդուխտ-ի խոսքերից Նայել գրառումը
Պուտին ահագին ժողովրդականութիւն ունի Ռուսիայում:
Իսկ եթէ նա հեռանում է նախագահական պաշտօնից, լոկ սահմանադրական տրամադրութիւնը յարգելու համար է:
Ինչն է ձեռնտու Հայաստանին, թո՞յլ Ռուսաստան թէ ուժեղը:
Կարծիքովս, ո'չ թոյլ այնքա՜ն, որ չկարողանայ իր պարտականութիւնը կատարել տարածքում, եւ ոչ ուժեղ այնքա՜ն որ մտածի վերականգնել ԽՍՀՄ-ը. մի նոր անուան տակ:
Եթէ Ռուսաստանը տկարանայ անքա՜ն, նրան տեղը փոխարինողներ կը լինեն:
Հայաստանը հաւասարակշիռ քաղաքականութիւն է վարում, արեւելքի եւ արեւմուտքի հանդէպ:
Որեւէ նախագահ, որ ընտրուի, պէտք չէ անտեսի Ռուսաստանը, Նատոն (Ա.Մ.Ն.), Ե.Մ.ը, այլ խօսքով՝ շարունակելու է այժմեան արտաքին քաղաքականութիւնը:

Այս թեման ստեղծողը, մի կերպ երկրորդ փուլի թո'ղ վերածի քուէարկութիւնը:
Պուտինը Ռուսաստանում ժողովրդավարություն չունի: Նա ուզում է հետ բերել ստալինյան ռեժիմը, բայց փորձում է սահմանադրության մեջ մնալ: Հայաստանին ռուսական դիկտատուրա պետք չէ, եթե Ռուսաստանն է պետք, ապա այդ Ռուսաստանը պետք է լինի արդար դեմոկրատական երկիր, որը բացակայում է ներկա ՌԴ-ում:
Հայաստանը հավասարակշիռ ոչինչ չի անում (հատուկ Պանդուխտի համար՝ ոչինչ է անում): Հայաստանում քաղաքականություն չկա, ամբողջովին օլիգարխիա է: Իսկ արտաքին քաղաքականությունը, դա ուղղակի խափեբայություն է օտար երկրների հանդեպ: Կեղծ փաստարկներ՝ երկնիշ թվով աճող տնտեսություն:

Համաձայն եմ, որ Հայաստանի որևէ նախագահի դեպքում չպետք է անտեսվեն մեծ տերությունները: Բայց դա դեռ չի նշանակում, որ պետք է մուրացկանություն անել կամ սպասել այդ երկրների թելադրանքին:
Հիշենք, որ Հայաստանը ազատ և անկախ պետություն է: