Նախագահական ընտրություններ - 2008

[Ra$Ta]

Չէի մտել էս թեման , քվյարկեցի , բաից չէի սպսում սենց արդյունքների

[Dayana]

Բա ես ինչ ասեմ

Ոչինչ էլ մի ասա , հիմա մենք երկուսով ենք ու մենք կհաղթենք Դե մնացած թեկնածուների համախոհներ դիմացեք մենք գալիս ենք գրավելու նախագահական աթոռը

[Աթեիստ]

Պուտին ահագին ժողովրդականութիւն ունի Ռուսիայում:

Դու փաստորեն Ռուսաստանի մասին ևս դատում ես հեռուստատեսությունից ստացված լուրերի հիման վրա:

Մտիր Ռուսական ֆորումներ և նոր կիմանաս թե ինչ "ժողովրդականություն" ունի Պուտինը:

[voter]

Պարոն Վազգեն Մանուկյանը ճիշտ բաներ շատ է ասում, և միայն… Ճիշտ բաներ ասելով ղեկավար չեն լինում, դրա համար պետք է հզոր անհատականություն լինել՝ կայուն սկզբունքներով։ ...

Սրանից հետևություն, ԼՏՊ-ն միայն ճիշտ բաներ չի ասում,նաև ստում է .... Լոգիկա 8-րդ Դ դասարանցիների համար...

Ավելացվել է 4 րոպե անց

Ես ավաղ չեմ տեսել նրանից ուժեղ անհատականություն և կայուն սկզբունքներ ունեցող մարդ համենայն դեպս քաղաքական դաշտում: Կարող է դուք ուժեղ անհատականություն ասելով հասկանում եք բեղերով, ահեղ դեմքով, բռունցքը սեղանին խփող անձնավորություն, դա “հայ տղամարդու” ձեր կերպարն է երևի, որը սակայն մի չնչին բանից կարող է կոտրվել և կորցնել իր բոլոր սկզբունքները և որը ուժեղ է միայն թույլի կողքին:

Ինչ վերաբերում է, որ Վազգեն Մանուկյանը, միշտ շեշտում է ժողովուրդ և ազատություն բառերըը, ճիշտն ասած ես հենց էդպիսի նախագահ եմ ուզում տեսնել, ու բռնապետ երբեք չեմ ուզում, ես ուզում եմ ազատ ու ժողովրդավարական երկրում ապրել, այլ ոչ թե Ուզբեկստանի նման մի երկրում:

միայն այն, որ մարդը - Մանուկյանը, չի փախնում պատասպանատվությունից ու հետևողական ու սկզբունքայնորեն այսքան տարի տանում է իր գիծը ու չի պախկվում քարանձավներում 10 տարի մեկել մի հոպլաով,որոշում դուրս գալ ու ամեն ինչ փոխել, արդեն արժանի է գովասանքի։

Արժեք է ՀԵՏԵՎՈՂԱԿԱՆՈՐԵՆ սկզբունքները առաջ տանելն է, պառլամենտականությունը, որին վաղ թէ ուշ վերադառնալու ենք, մեխված է Մանուկյանի սզբունքների մեջ...

Ինչ է մեխված մյուս գործիչների սկզբունքների մեջ, եթե ընդհանրապես նրանք սկզբունքներ ունեն - կարելի է իմանալ՞՞՞՞????

[Պանդուխտ]

Քաղաքացիի խօսքէն

Պուտինը Ռուսաստանում ժողովրդավարություն չունի: Նա ուզում է հետ բերել ստալինյան ռեժիմը, բայց փորձում է սահմանադրության մեջ մնալ: Հայաստանին ռուսական դիկտատուրա պետք չէ, եթե Ռուսաստանն է պետք, ապա այդ Ռուսաստանը պետք է լինի արդար դեմոկրատական երկիր, որը բացակայում է ներկա ՌԴ-ում:
Հայաստանը հավասարակշիռ ոչինչ չի անում (հատուկ Պանդուխտի համար՝ ոչինչ է անում): Հայաստանում քաղաքականություն չկա, ամբողջովին օլիգարխիա է: Իսկ արտաքին քաղաքականությունը, դա ուղղակի խափեբայություն է օտար երկրների հանդեպ: Կեղծ փաստարկներ՝ երկնիշ թվով աճող տնտեսություն:
Համաձայն եմ, որ Հայաստանի որևէ նախագահի դեպքում չպետք է անտեսվեն մեծ տերությունները: Բայց դա դեռ չի նշանակում, որ պետք է մուրացկանություն անել կամ սպասել այդ երկրների թելադրանքին:
Հիշենք, որ Հայաստանը ազատ և անկախ պետություն է:

Ռուսաստանին ինչ է պէտք, թող որոշեն այդ երկրի քաղաքացիները: Ամէնաժողովրդավար երկրի մէջ իսկ, կարելի է հանդիպիլ իշխանութեան ընդդիմադիր քաղաքական գործիչներու: Կը յիշեմ երբ ահաբեկչութեան դէմ կը պայքարեր Պուտինն ու իր նախորդները, ամերիկացիք եւ խօսնակներն անոր, ժողովրդավարութեան դասեր կուտային Ռուսիոյ: Երկու չափ երկու կշիռ այստեղ ալ կայ:
Տողերուս հեղինակը բացառապէս հայամէտ լինելով, Ռուսաստանը կը տեսնէ որպէս արգելակ համաթուրան եւ ահաբեկչական զարգացող խմորումներու դէմ:
Աւելի քան երկու միլիոն հայութեան գոյութիւնը այնտեղ, առաւել եւս նիւթական անհամեմատելի հոսքը այդտեղ բանող հայրենակիցներէ, տնտեսական շնչառութեան անգնահատելի օդափոխութիւն է կիսաշրջափակուած Հայաստանին:
Հայաստանի նման փոքր իրկրի հաւանական դաշնակից թէ տեսնէի նոյնինքն թուրքիան, կը լինէի առաջին քաջալերը: Այս է պատմութիւնը, եւ իր փորձառութիւնը:
Թեմայէն շեղիլ չէի ուզեր, բայց Արտգէոն այս քանիերորդ անգամն է օրինակ կը բերէ Ռուսիան:
Կըսես՝ «Հայաստանը Պանդուխտի համար ոչինչ կընէ»: Համաձայն չեմ ասածիդ:
Հայաստանի արտաքին քաղաքականութիւնը քիչ մը աւելի ինքնապաշտպանական եթէ լինի, ոչ ոք մեզ կը մեղադրէ յարձակողականութեամբ: Ջուղհայի ոչնչացեալ իւրաքանչիւր խաչքարի փշրանքի համար հաշիւ պէտք էր պահանջել: Ինչ վերաբերի «ոլիգարխիային», եթէ այս բառը հայերէնով փոխարինէք լաւ կըլլայ այլեւս: Դարձեալ ազգային պետական քաղաքականութեանը կը խառնէք փտածութիւնը:
Երկնիշ թիւով աճը շա՜տ բնական է անկումից կանգնող տնտեսութեանց համար:
Այո Հայաստանը Ազատ եւ Անկախ երկիր է: Աւելի Ազատ եւ Անկախ կըլլայ եթէ ժողովուրդը անմնացորդ նուիրուի պետութեան ամրացմանը:
Զոր օրինակ ինչ լաւ կըլլայ, եթէ ողջ հայ ժողովուրդը ոտքի ելնէ եւ բարձագոչ յիշեցնէ աշխարհին. Արցախի եւ արցախահայութեան ազատ եւ անկախ ապրելու իրաւունքի մասին: Կարծեմ ողջ հայութիւնը համաձայն է այս գծով:
///
Atheistի խօսքից.-

Դու փաստորեն Ռուսաստանի մասին ևս դատում ես հեռուստատեսությունից ստացված լուրերի հիման վրա:
Մտիր Ռուսական ֆորումներ և նոր կիմանաս թե ինչ "ժողովրդականություն" ունի Պուտինը:

Հայաստանի վերաբերեալ տեղեկութիւնս համարում էիք Հայլուրի ծնունդ: Ի տխրութիւն քեզ ասեմ, հայերէնը միակ լեզուն չէ որ հասկանում եմ, իսկ Ռուսաստանի հզօրացման եւ հարստացման մասին խօսում են առաջին հերթին նրա մրցակիցները միջազգային քաղաքականութեան ասպարէզում:
Այո, ռուսական ժողովուրդները յանձինս Պուտինի գտան այն ցարը, ում վաղուց փնտրում էին: Զարմանալի չէ երբ ծայրայեղ աջից, ծայրայեղ ձախ. աջակցում են նրան:

[Վիշապ]

Հարգելի voter, ինձ թվում է Դուք նույնականացնում եք սկզբունքները խոսքերի հետ։ Նույն խոսքերը երկար տարիներ ասելը դա դեռ սկզբունք չի, քանի բանը գործելուն չի հասել։ Ներկա պահին Տեր–Պետրոսյանը ժողովուրդ հավագելով միտինգներ է կազմակերպում, իսկ Ձեր սիրելին բավարարվում է ընթերցողների հարցերին համեստորեն on-line պատասխանելով։ Միայն կարող է սխալվել այն մարդը, ով ինչ–որ բան անում է, իսկ ոչինչ չանողը բնականաբար չի սխալվում։
«Պետք է փոխել, այսինչ բանն է պետք անել, այնինչ բանը մենք իզուր արեցինք, ինձ որ լսեիք այլ կերպ կանեիք, ես ժամանակին ԱՍԵԼ եմ այս և այն…» խոսքեր, «սկզբունքներ», իսկ սարը տեղից չի շարժվում։ Դուք հավատում եք խոսքին, իսկ ես հավատում եմ գործին։ Իսկ «պախկվելու» առիթ կամ պատճառ ինչու՞ պիտի ոչինչ չանողը ունենա (չեմ քննարկում պախկվել–չպախկվելը քանզի դա անիմաստ բան է)։
Պառլամենտականությունը դա կայացած ժողովրդավարական զարգացած պետության կառավարման ձև է իմ կարծիքով, իսկ հիմա մենք այդ պարը դեռևս չենք կարող պարել։ Միայն պատկերացրեք հիմիկվա Ագզային Ժողովը մեզ կառավարիչ ու բացատրեք թե այդ կոճակ սեղմողներից ի՞նչ կառավարիչ դուրս կգա։ Սա Պարոնի իմիջային ստեղծագործություններից է, գործնականում 0 գաղափար։

[Ancord]

Հարգելի voter, ինձ թվում է Դուք նույնականացնում եք սկզբունքները խոսքերի հետ։ Նույն խոսքերը երկար տարիներ ասելը դա դեռ սկզբունք չի, քանի բանը գործելուն չի հասել։ Ներկա պահին Տեր–Պետրոսյանը ժողովուրդ հավագելով միտինգներ է կազմակերպում, իսկ Ձեր սիրելին բավարարվում է ընթերցողների հարցերին համեստորեն on-line պատասխանելով։ Միայն կարող է սխալվել այն մարդը, ով ինչ–որ բան անում է, իսկ ոչինչ չանողը բնականաբար չի սխալվում։
«Պետք է փոխել, այսինչ բանն է պետք անել, այնինչ բանը մենք իզուր արեցինք, ինձ որ լսեիք այլ կերպ կանեիք, ես ժամանակին ԱՍԵԼ եմ այս և այն…» խոսքեր, «սկզբունքներ», իսկ սարը տեղից չի շարժվում։ Դուք հավատում եք խոսքին, իսկ ես հավատում եմ գործին։ Իսկ «պախկվելու» առիթ կամ պատճառ ինչու՞ պիտի ոչինչ չանողը ունենա (չեմ քննարկում պախկվել–չպախկվելը քանզի դա անիմաստ բան է)։
Պառլամենտականությունը դա կայացած ժողովրդավարական զարգացած պետության
կառավարման ձև է իմ կարծիքով, իսկ հիմա մենք այդ պարը դեռևս չենք կարող պարել։ Միայն պատկերացրեք հիմիկվա Ագզային Ժողովը մեզ կառավարիչ ու բացատրեք թե այդ կոճակ սեղմողներից ի՞նչ կառավարիչ դուրս կգա։ Սա Պարոնի իմիջային ստեղծագործություններից է, գործնականում 0 գաղափար։

Միտինգ կազմակերպելը դա սկզբունք է? Իսկ այդ որ սկզբունքով 1995, 1996թ.-ին ԼՏՊ-ն գերեզման դրեց ժողովրդավարությունը?

[Վիշապ]

Միտինգ կազմակերպելը դա սկզբունք է? Իսկ այդ որ սկզբունքով 1995, 1996թ.-ին ԼՏՊ-ն գերեզման դրեց ժողովրդավարությունը?

Միտինգ կազմակերպելը դա գործ է, ես այդպիսի բան չեմ ասել թե դա սկզբունք է, սկզբունքն այն է որ կարելի է ցանկացած խոսքի մեջ տարբեր իմաստներ որոնել, շուռումուռ տալ ինչպես գրողի օգտին, այնպես էլ ընդդեմ գրողի Իսկ եթե լուրջ, դուք կարծում եք, թե մինչև այդ թվերը ժողովրդավարությու՞ն էր, հետո ԼՏՊ–ն դրան վերջ տվե՞ց մի օրվա մեջ։ Արդյո՞ք մենք հայերս այս պետության մեջ պատրաստ ենք ժողովրդավարության։ Ես չեմ կարծում։ Մենք դեռ բավականին թափթփված ենք մեր պետական հայացքների ու գործելակերպի մեջ, չափից դուրս անձնապաշտ, դեռ շատերս մեր տան պատերից դուրս հայրենիք ու պետություն չենք պատկերացնում։ Մենք ըստ իս պիտի սկսեինք դիկտատուրայից, անցներ մի 10-30 տարի մինչև հասկանայինք թե ինչ բան է անկախ պետության տեր ու տիրական լինելը, որ արդեն մեզ տեր զգայինք ոչ թե մեր տան ու դրա դիմացի մետրանոց մետլախի, այլ նաև շքամուտքի, փողոցի, թաղամասի, քաղաքի, պետության։ Ի՞նչ ժողովրդավարություն, այդ ու՞ր է այդ վարող ժողովուրդը, ԺԵԿ–ի 500 դրամով տեղեկանք տպո՞ղը, թե՞ նրան 10000 դրամ կաշառք տվողը արագ գրանցման համար, շենքի դիմաց ծանոթ–մանոթով գարաժ սարքո՞ղը, թե՞ թաղի լավ տղի համար աշխատող «ավտոստայանշիկ» փող հավագողը, Երթուղայինի գծի ագահ տե՞րը, թե՞ երթուղայինի քաղաքացիներին «կարտոլի մեշոկ»–ի տեղ դրած ու մեքենայի մեջ խցկած վարորդը, թե՞ իրենց նույն «մեշոկ»–ի տեղ դրած ուղեվորները, այդ ո՞ր մեկն է երկիրը որպես սեփականություն տեսնողը, իսկ ով էլ տեսնում է, կարծում է միայն իրենն է, ու փայ է բաժանում բարեկամներին, ախպերներին ու լավ տղերքին, իսկ մնացածները լռում են։ Ի՞ՆՉ ԺՈՂՈՎՐԴԱՎԱՐՈՒԹՅՈՒՆ

[voter]

Հարգելի voter, ինձ թվում է Դուք նույնականացնում եք սկզբունքները խոսքերի հետ։ Նույն խոսքերը երկար տարիներ ասելը դա դեռ սկզբունք չի, քանի բանը գործելուն չի հասել։ Ներկա պահին Տեր–Պետրոսյանը ժողովուրդ հավագելով միտինգներ է կազմակերպում, իսկ Ձեր սիրելին բավարարվում է ընթերցողների հարցերին համեստորեն on-line պատասխանելով։ Միայն կարող է սխալվել այն մարդը, ով ինչ–որ բան անում է, իսկ ոչինչ չանողը բնականաբար չի սխալվում։
«Պետք է փոխել, այսինչ բանն է պետք անել, այնինչ բանը մենք իզուր արեցինք, ինձ որ լսեիք այլ կերպ կանեիք, ես ժամանակին ԱՍԵԼ եմ այս և այն…» խոսքեր, «սկզբունքներ», իսկ սարը տեղից չի շարժվում։ Դուք հավատում եք խոսքին, իսկ ես հավատում եմ գործին։ Իսկ «պախկվելու» առիթ կամ պատճառ ինչու՞ պիտի ոչինչ չանողը ունենա (չեմ քննարկում պախկվել–չպախկվելը քանզի դա անիմաստ բան է)։
Պառլամենտականությունը դա կայացած ժողովրդավարական զարգացած պետության կառավարման ձև է իմ կարծիքով, իսկ հիմա մենք այդ պարը դեռևս չենք կարող պարել։ Միայն պատկերացրեք հիմիկվա Ագզային Ժողովը մեզ կառավարիչ ու բացատրեք թե այդ կոճակ սեղմողներից ի՞նչ կառավարիչ դուրս կգա։ Սա Պարոնի իմիջային ստեղծագործություններից է, գործնականում 0 գաղափար։

Այդ հարցին պարոն Մանուկյանը շատ դիպուկ պատասխան է տվել, եթե չունեք նպատակներ, գաղափարներ, որոնցով տառապում եք անվերջ, օրինակ դոկտոր դառնալ ու միայն կոնկրետ կոշիկ կարելու անյհրաժեշտություն ունեք, ապա հավերժ կոշիկ եք կարելու ու ձեզ համար անիմաստ է կյանքը, փոխել, կասկածում եմ, որ ՍԵՐԺ Սարգսյանին եք ընտրելու, չէ որ նա կոնկրետ գործ ա անում բյուջէ ունի աշխարհը չունի ու այդտեղ ԼՏՊն ՀԵՉ կապ չունի...

Իսկ պառլամենտականությունը դա առավել ազատ ու հնարավորինս կապանքներից ու անձերից զատ ապրելու ձևն է, ինչից ելնելով դրանից օգտվելու համար նախապայմաններ չեն կարող լինել, պիտի լինի նախապայմանների ու պաշտամունքների ԲԱՑԱԿԱՅՈՒԹՅՈՒՆ, ինչին և մենք գնում ենք։ ԼՏՊի պաշտամունքը մեծ էր քան Քոչարյանինը, իսկ Սերժի Պաշտամունքը նույնիսկ երեք ամիս չի դիմանալու, դրանից հետո ակընհայտ է դառնալու, որ անձերը այլևս ոչինչ չեն որոշում։ Նման դաշտում ԼՏՊ–ն եթե նույնիսկ ինչ որ ժողովրդական մասսայական մանուշակագույնութայն վրա գա էլ իշխանության, Սաակաշվիլիից էլ քիչ ժամկետում ստիպված է լինելու ցրել դժգեհների ցույցեր ու ժամկետից շուտ հրաժարական տալ...

Ժողովուրդը ԳԱՂԱՓԱՐԻ կարոտ է, մենք երբեք անձապաշտ չենք եղել ու չենք լինի, մեզ ոչ մի արքա հայքց Լևոններ, Սերժանտներ պետք չեն եղել ու չեն լինի, գալու ենք նրան ինչից սկսել ենք Առաջին Հանրապետությունում Անդրանիկով ու Դրոյով – միասնական համահավասար քաղաքական դաշտ, գերակշռող անձնավորության բացակայութուն։

Ցանկանաք չցանկանաք, արդեն մենք պարում ենք այդ պարը, այսօրվա քաղաքական իրարանցումով ու հնչակ, ՀՌԱԿ, Դաշնակ, Ժառանգություն ԱԺՄ առճակատումներով։

Թե կասեք, այստեղ Քոչարյանը կամ Սերժը կամ ԼՏՊն ինչ որ դեր կարող են ստանձնել ու որպես մեժ անձ բոլորին միասնական մի ուղղու վրա դնել՞՞՞

Մենք նույն իսկ ֆորմալ պառլամենտական պետություն ենք, ուղղակի պառլամենտականները դրանից ԲԵԽԱԲԱՐ տգետ անձնավորություններ են, թե չէ ցանկության դեպքում ինչ ասես արդեն կարող էին անել ու իրենց ոչ մի Քոչարյան ու Սարգսյան չեր կարող կանգնեցնել... Բայց դե դրա համար էլ միայն վրակաբեկող նյութեր ունենալու դեպքում են թողել նրանց ազգային ժողով, ձեն հանեն ամեն ինչից կզրկվեն...

Ավելացվել է 1 րոպե անց

Միտինգ կազմակերպելը դա գործ է, ես այդպիսի բան չեմ ասել թե դա սկզբունք է, սկզբունքն այն է որ կարելի է ցանկացած խոսքի մեջ տարբեր իմաստներ որոնել, շուռումուռ տալ ինչպես գրողի օգտին, այնպես էլ ընդդեմ գրողի Իսկ եթե լուրջ, դուք կարծում եք, թե մինչև այդ թվերը ժողովրդավարությու՞ն էր, հետո ԼՏՊ–ն դրան վերջ տվե՞ց մի օրվա մեջ։ Արդյո՞ք մենք հայերս այս պետության մեջ պատրաստ ենք ժողովրդավարության։ Ես չեմ կարծում։ Մենք դեռ բավականին թափթփված ենք մեր պետական հայացքների ու գործելակերպի մեջ, չափից դուրս անձնապաշտ, դեռ շատերս մեր տան պատերից դուրս հայրենիք ու պետություն չենք պատկերացնում։ Մենք ըստ իս պիտի սկսեինք դիկտատուրայից, անցներ մի 10-30 տարի մինչև հասկանայինք թե ինչ բան է անկախ պետության տեր ու տիրական լինելը, որ արդեն մեզ տեր զգայինք ոչ թե մեր տան ու դրա դիմացի մետրանոց մետլախի, այլ նաև շքամուտքի, փողոցի, թաղամասի, քաղաքի, պետության։ Ի՞նչ ժողովրդավարություն, այդ ու՞ր է այդ վարող ժողովուրդը, ԺԵԿ–ի 500 դրամով տեղեկանք տպո՞ղը, թե՞ նրան 10000 դրամ կաշառք տվողը արագ գրանցման համար, շենքի դիմաց ծանոթ–մանոթով գարաժ սարքո՞ղը, թե՞ թաղի լավ տղի համար աշխատող «ավտոստայանշիկ» փող հավագողը, Երթուղայինի գծի ագահ տե՞րը, թե՞ երթուղայինի քաղաքացիներին «կարտոլի մեշոկ»–ի տեղ դրած ու մեքենայի մեջ խցկած վարորդը, թե՞ իրենց նույն «մեշոկ»–ի տեղ դրած ուղեվորները, այդ ո՞ր մեկն է երկիրը որպես սեփականություն տեսնողը, իսկ ով էլ տեսնում է, կարծում է միայն իրենն է, ու փայ է բաժանում բարեկամներին, ախպերներին ու լավ տղերքին, իսկ մնացածները լռում են։ Ի՞ՆՉ ԺՈՂՈՎՐԴԱՎԱՐՈՒԹՅՈՒՆ

Մազոխիստ եք սիրելիս, մազոխիստ, ձգտում եք հաճույք ստանալ ինքնախոշտանգումներով – ասում եմ չէ ԼՏՊի մոտ նույն համոզմունքն է, թո գնա երեխեն տոկը խփի կհասկանա էլ չի մտնի...

Ավելացվել է 6 րոպե անց
Երբ վերջնականապես դե յուրե կհաստատվեն պառլամենտական կարգերը հայաստանում Վազգեն Մանուկյանը նույնպես մանրամասնել է

Տեսակետ կար, որ նախագահական համակարգը Հայաստանում այդ պահին ավելի ճիշտ էր, բայց ես դա ընկալում էի որպես ժամանակավոր տարբերակ, որի ընթացքում պետք է զարգանային եւ ձեւավորվեին այդ կուսակցությունները:

Ցավոք, 91 թ. նախագահական ընտրություններից հետո այդ ուղղությամբ լուրջ քայլեր չարվեցին, եւ կամաց-կամաց կուսակցությունները ոչ թե զարգացան, այլ հակառակը` թուլացան: Եվ եթե Դուք ուշադրություն եք դարձրել, ապա իմ ելույթի մեջ ասում եմ` անցնել պառլամենտական համակարգի, բայց նաեւ հատուկ կետ կա, որ պետք է նպաստել Հայաստանում կուսակցությունների զարգացմանը, ինչը հնարավորություն կտա անցնել պառլամենտական համակարգի: Հակառակ դեպքում, իսկապես, դա նորից կլինի տարբեր, ոչ քաղաքական խմբավորումների պայքար երկրի իշխանության համար:

[Վիշապ]

voter-ին։ Ձեր երկար բարակ մեկնաբանությունները գաղափարների շուրջ անկեղծորեն ասած հոգնեցնում են։ Մի բան պարզ է, մենք մտածում ենք տարբեր հարթություններում, որոնք չեն հատվում։ Եթե ձեզ թվում է թե մեզ նոր գաղափարներ են պետք, ապա ինձ թվում է պետք չի հեծանիվը նորից հայտնագործել, ամեն ինչ պարզ է, մեզ պետք է իրավական պետություն զարգանալու համար, ու հիմա պետք է ցնցում՝ սթափվելու ու դուրս գալու այս ճահճից։ Եղածներից ցնցումը միայն կարող է իրականացնել ԼՏՊ–ն։ Ես չեմ ուզում խորանալ թե ինչ մեծ ու փոքր սխալներ կարելի է գտնել նրա գաղափարներում։ Կամ մեկ ուրիշը էլ ինչ ճշմարիտ գաղափարներ ունի։ Պարույր Հայրիկյանն էլ իր գաղափարներով այս քանի տարի է վառված ֆռֆռում է, իսկ ո՞վ է իրագործելու նրա գաղափարները։
Իսկ գաղափարները լցված են լիքը հաստափոր գրքերում, ավելի լավ է գրքեր կարդալ, քան թե գաղափարներ որոնել Մանուկյանի աղքատիկ ելույթներում։
Իսկ այն որ դուք գաղափարի կարոտ եք, մի վերագրեք դա ժողովրդին, չասեմ թե հիմա մենք՝ գրագետ, կիրթ, զարգացած, վեհ հայացքների տեր հպարտ հայերս ինչի ենք կարոտ (ասենք նոր տարվա կալբասեղենի) ։
Ինչ վերաբերում է մազոխիզմին, ապա այո, հայերս մազոխիստ ժողովուրդ ենք, եվ դու նույնպես, քանզի «պլեչ» ենք արել ժողովրդավարական օրենքներ զարգացած երկրներից ու ամեն ձևի հնարքներ ենք փնտրում այդ օրենքները շրջանցելու համար։ Սա ի՞նչ է, եթե ոչ մասսայական մազոխիզմ։ Գիտեմ որ անհասկանալի եմ գրում ձեզ համար, ու ձերն էլ անհասկանալի է ինձ, այլևս չեմ շարունակի։

[Ancord]

voter-ին։ Ձեր երկար բարակ մեկնաբանությունները գաղափարների շուրջ անկեղծորեն ասած հոգնեցնում են։ Մի բան պարզ է, մենք մտածում ենք տարբեր հարթություններում, որոնք չեն հատվում։ Եթե ձեզ թվում է թե մեզ նոր գաղափարներ են պետք, ապա ինձ թվում է պետք չի հեծանիվը նորից հայտնագործել, ամեն ինչ պարզ է, մեզ պետք է իրավական պետություն զարգանալու համար, ու հիմա պետք է ցնցում՝ սթափվելու ու դուրս գալու այս ճահճից։ Եղածներից ցնցումը միայն կարող է իրականացնել ԼՏՊ–ն։ Ես չեմ ուզում խորանալ թե ինչ մեծ ու փոքր սխալներ կարելի է գտնել նրա գաղափարներում։ Կամ մեկ ուրիշը էլ ինչ ճշմարիտ գաղափարներ ունի։ Պարույր Հայրիկյանն էլ իր գաղափարներով այս քանի տարի է վառված ֆռֆռում է, իսկ ո՞վ է իրագործելու նրա գաղափարները։
Իսկ գաղափարները լցված են լիքը հաստափոր գրքերում, ավելի լավ է գրքեր կարդալ, քան թե գաղափարներ որոնել Մանուկյանի աղքատիկ ելույթներում։
Իսկ այն որ դուք գաղափարի կարոտ եք, մի վերագրեք դա ժողովրդին, չասեմ թե հիմա մենք՝ գրագետ, կիրթ, զարգացած, վեհ հայացքների տեր հպարտ հայերս ինչի ենք կարոտ (ասենք նոր տարվա կալբասեղենի) ։
Ինչ վերաբերում է մազոխիզմին, ապա այո, հայերս մազոխիստ ժողովուրդ ենք, եվ դու նույնպես, քանզի «պլեչ» ենք արել ժողովրդավարական օրենքներ զարգացած երկրներից ու ամեն ձևի հնարքներ ենք փնտրում այդ օրենքները շրջանցելու համար։ Սա ի՞նչ է, եթե ոչ մասսայական մազոխիզմ։ Գիտեմ որ անհասկանալի եմ գրում ձեզ համար, ու ձերն էլ անհասկանալի է ինձ, այլևս չեմ շարունակի։

Նախ, Վիշապ խնդրում եմ քո արշինով ժողովրդին մի չափի: Երկրորդ, բոլորովին էլ միանշանակ չի, թե արժի, որ ցնցում լինի, թե ոչ, հաջորդը եթե ցնցումի կարիքը կա, ապա այն մեզ պետք է տանի դեպի ավելի լավ երկիր, այլ ոչ թե ավելի վատ: ԼՏՊ-ի երկար ու տափակ ելույթներից երևում է, որ նա դեռևս մնացել է 90-ականներում, ոչ մի միտք չի արտահայտում, միայն նորից իշխանության գալու մոլուցք կա, էլ չեմ ասում լևոնապաշտների մասին, որոնք իսկապես վախենալու են: Բայց դե այս զրույցներն էլ են անիմաստ քանի որ ԼՏՊ-ն բոլորովին շանս չունի նախագահ դառնալու:

[քաղաքացի]

… ԼՏՊ-ի երկար ու տափակ ելույթներից երևում է, որ նա դեռևս մնացել է 90-ականներում, ոչ մի միտք չի արտահայտում, միայն նորից իշխանության գալու մոլուցք կա, էլ չեմ ասում լևոնապաշտների մասին, որոնք իսկապես վախենալու են:

Երկար ելույթների հետ համամիտ եմ, տափակին՝ ոչ: ԼՏՊ խոսում է երկար և ճիշտ:
Շատ կներես բայց 98թ-ի հրաժարականից հետո, Հայաստանը նույնպես մնաց 90-ականներում: Իր հրաժարականից հետո հայ ժողովրդի աճը կանգնեց, էլ չեմ ասում, որ հետ գնաց:
Պարզ է, որ ցանկացած՝ Սերժին չսատարող, նախագահի թեկնածու պիտի սկսի Հայաստանը ոտքի կանգնեցնել 97թ-ից: Ուղղակի դա դժվար է լինելու, քանի որ եղել են մարդիկ, որոնք իշխել են 10 տարի, և իշխել են իրենց քմահաճույքով ու բնականաբար դրանց թողած «կեղտը» պետք է մաքրվի:
2 տարբերակ կա. կա՛մ մի կերպ մաքրում են այն, կամ էլ անում են ավելին, շարունակելով կեղտոտել եղածը:

ԼՏՊ-ի առաջին կեղտազերծումներից մեկը, Էյրբաս Ա319 օդանավի վաճռքն է լինելու: Թոխմախցի Մհերի ձերբակալումը և դատաքննումը: Նա կսկսի «Բուրգի» գագաթից հերթով մաքրել, մինչև «բուրգի» ստորոտը:

Բայց դե այս զրույցներն էլ են անիմաստ քանի որ ԼՏՊ-ն բոլորովին շանս չունի նախագահ դառնալու:

Երկար ժամանակ ես գրառում չէի անում, քանի որ հենց քո նման էի մտածում: Անիմաստ են այս զրույցները քանի որ «օրը կգա՝ կտեսնենք», այլ ոչ թե «ԼՏՊ-ն բոլորովին շանս չունի նախագահ դառնալու»:
Ասեմ իմանաք, որ այսօր, այս 9 թեկնածուների մեջ, միայն 2 հոգի շանս ունեն առանց ընտրախախտումների նախագահ դառնալու: Այդ 2-ը ժամանակին լավ սերտ հարաբերությունների մեջ էին, իսկ այսօր այնպիսի վիճակ է, որ հնարավոր է, որ իշխանության գլուխ գա «իշխանությունը»:
Փաստորեն, դաշտում տեսնում եմ 3 հոգու՝ Լևոն Տեր-Պետրոսյան, Վազգեն Մանուկյան, Սերժ Սարգսյան: 2 ընդդիմադիր և մեկ «իշխանություն»: Ես շատ ուրախ կլինեմ, եթե այդ 2 ընդդիմադիրները հայտնվեն 2-րդ փուլում, դա կնշանակի, որ ընտրությունները անցել են արդար և թափանցիկ: Բայց քանի որ ընտրություններին մասնակցում է «իշխանությունը», ապա անհույս է արդար ու թափանցիկությունը: Մնում է 1 բան: Երկրորդ փուլ լինելու է, այսպես թե այնպես: Ու քանի որ երկրորդ փուլում այսպես թե այնպես, մեկ ընդդիմադիր թեկնածու դուրս է մնալու, ապա սրա միակ լուծումը միավորվելն է: Վ. Մանուկյանը իր ելույթում ասում է, որ պետք է միավորվել գաղափարի շուրջ, այլ ոչ թե ինչ-որ անձի: Ես ուզում եմ Պրն Մանուկյանին հիշեցնել, որ ԼՏՊ-ն և ԱԺՄ-ն ունեն միևնույն հիմնական գաղափարները, բացառությամբ մանր մունր բաների:
Ինչո՞ւ անել այն ուշ, եթե կարող ես դա անել հենց հիմա: Խոսքս սատարման մասին է: ՍՍ-ի հետ երկրորդ փուլ դուրս եկողին կսատարի առաջին փուլից դուրս մնացած ընդդիմադիրը՝ կամ ԼՏՊ, կամ Մանուկյան: Խոսքս պարզեցնեմ: Եթե վերջում մնան ՍՍ ու ԼՏՊ, ապա Մանուկյանը կսատարի Լևոնին: Եթե վերջում մնան ՍՍ-ն ու Մանուկյանը, ապա ԼՏՊ-ն կսատարի Մանուկյանին:
Այսպես թե այնպես, եթե ընդդիմադիր ես, ուրեմն պիտի չպաշտպանես «դիմադիրին»:

Թող այս նոր տարվա մեր նվերը լինի 2-ի միացումը

[Smergh]

Երկար ելույթների հետ համամիտ եմ, տափակին՝ ոչ: ԼՏՊ խոսում է երկար և ճիշտ:
Շատ կներես բայց 98թ-ի հրաժարականից հետո, Հայաստանը նույնպես մնաց 90-ականներում: Իր հրաժարականից հետո հայ ժողովրդի աճը կանգնեց, էլ չեմ ասում, որ հետ գնաց:
Պարզ է, որ ցանկացած՝ Սերժին չսատարող, նախագահի թեկնածու պիտի սկսի Հայաստանը ոտքի կանգնեցնել 97թ-ից: Ուղղակի դա դժվար է լինելու, քանի որ եղել են մարդիկ, որոնք իշխել են 10 տարի, և իշխել են իրենց քմահաճույքով ու բնականաբար դրանց թողած «կեղտը» պետք է մաքրվի:
2 տարբերակ կա. կա՛մ մի կերպ մաքրում են այն, կամ էլ անում են ավելին, շարունակելով կեղտոտել եղածը:

ԼՏՊ-ի առաջին կեղտազերծումներից մեկը, Էյրբաս Ա319 օդանավի վաճռքն է լինելու: Թոխմախցի Մհերի ձերբակալումը և դատաքննումը: Նա կսկսի «Բուրգի» գագաթից հերթով մաքրել, մինչև «բուրգի» ստորոտը:

Երկար ժամանակ ես գրառում չէի անում, քանի որ հենց քո նման էի մտածում: Անիմաստ են այս զրույցները քանի որ «օրը կգա՝ կտեսնենք», այլ ոչ թե «ԼՏՊ-ն բոլորովին շանս չունի նախագահ դառնալու»:
Ասեմ իմանաք, որ այսօր, այս 9 թեկնածուների մեջ, միայն 2 հոգի շանս ունեն առանց ընտրախախտումների նախագահ դառնալու: Այդ 2-ը ժամանակին լավ սերտ հարաբերությունների մեջ էին, իսկ այսօր այնպիսի վիճակ է, որ հնարավոր է, որ իշխանության գլուխ գա «իշխանությունը»:
Փաստորեն, դաշտում տեսնում եմ 3 հոգու՝ Լևոն Տեր-Պետրոսյան, Վազգեն Մանուկյան, Սերժ Սարգսյան: 2 ընդդիմադիր և մեկ «իշխանություն»: Ես շատ ուրախ կլինեմ, եթե այդ 2 ընդդիմադիրները հայտնվեն 2-րդ փուլում, դա կնշանակի, որ ընտրությունները անցել են արդար և թափանցիկ: Բայց քանի որ ընտրություններին մասնակցում է «իշխանությունը», ապա անհույս է արդար ու թափանցիկությունը: Մնում է 1 բան: Երկրորդ փուլ լինելու է, այսպես թե այնպես: Ու քանի որ երկրորդ փուլում այսպես թե այնպես, մեկ ընդդիմադիր թեկնածու դուրս է մնալու, ապա սրա միակ լուծումը միավորվելն է: Վ. Մանուկյանը իր ելույթում ասում է, որ պետք է միավորվել գաղափարի շուրջ, այլ ոչ թե ինչ-որ անձի: Ես ուզում եմ Պրն Մանուկյանին հիշեցնել, որ ԼՏՊ-ն և ԱԺՄ-ն ունեն միևնույն հիմնական գաղափարները, բացառությամբ մանր մունր բաների:
Ինչո՞ւ անել այն ուշ, եթե կարող ես դա անել հենց հիմա: Խոսքս սատարման մասին է: ՍՍ-ի հետ երկրորդ փուլ դուրս եկողին կսատարի առաջին փուլից դուրս մնացած ընդդիմադիրը՝ կամ ԼՏՊ, կամ Մանուկյան: Խոսքս պարզեցնեմ: Եթե վերջում մնան ՍՍ ու ԼՏՊ, ապա Մանուկյանը կսատարի Լևոնին: Եթե վերջում մնան ՍՍ-ն ու Մանուկյանը, ապա ԼՏՊ-ն կսատարի Մանուկյանին:
Այսպես թե այնպես, եթե ընդդիմադիր ես, ուրեմն պիտի չպաշտպանես «դիմադիրին»:

Թող այս նոր տարվա մեր նվերը լինի 2-ի միացումը

Կարճ, սակայն բավական բովանդակալի վերլուծություն է, ուստի ես կանդրադառնամ բացթողումներին:
Նախ դեռևս Էնգելսն էր Մարքսից ներողություն խնդրել երկար/ծավալով մեծ/ նամակի համար, պատճառաբանելով, որ կարճ գրելու համար բավարար ժամանակ չունի: Դա իմիջիայլոց` Տեր-Պետրոսյանի երկար ելույթների վերաբերյալ:
Ամենակարևորը, որ ի լուր բոլորի ուզում եմ ասել, դա այն է, որ իշխանություններն ամեն ինչ անելու են, որպեսզի հարգարժան "քաղաքացու" կանխատեսումները չիրականանան, այսինքն երկրորդ փուլ չլինի, իսկ լինելու դեպքում ո'չ Տեր-Պետրոսյանը և ո'չ էլ Մանուկյանը հանկարծ չհայտնվեն այդտեղ:
Սկսած 1998 թվականից, երկու նախագահական ընտրություններում էլ իշխանություններն օգտագործել են Դեմիրճյանների մասնակցության փաստը և նրանց նկատմամբ կատարել ընտրակեղծիքներ, որոնց իմ սուբյեկտիվ կարծիքով, կարծես թե Դեմիրճյաններն այնքան էլ դեմ չէին: Հիմա իրադրությունն այլ է և այս նախագահական ընտրությունների ժամանակ իրենց նպատակներին հասնելու համար իշխանությունները որոշել են օգտագործել "ընդիմադիր" դաշտը: Այդ պատճառով պարոն Բաղդասարյանին "գործուղեցին" այնտեղ հատուկ` նրան երկրորդ փուլ մտցնելու նպատակով: Հիշեք, երբ ընդիմադիրները ՕԵԿ ին սկսեցին կասկածանքով վերաբերվել ու չընդունել` մեջտեղ բերվեց անգլիական դեսպանատան աշխատողի հետ կապված "միջադեպը":Հիշեք` պառլամենտական վերջին ընտրություններին` հենց ՕԵԿ-ն էր առաջինը, որ հայտարարեց ընտրություններին առանձին մասնակցելու մասին: Ինչպես ասում են մյուս ընդիմադիրներն այդ կուտը կերան ու չմիավորվեցին դաշինքի, կամ դաշինքների մեջ, արդյունքում ունենք այն ինչ մեր վզին փաթաթել են իշխանությունները:
Իմ կարծիքով, եթե երկրորդ փուլ լինի այնտեղ Սարգսյանի հակառակորդը լինելու է Բաղդասարյանը, կամ նույնիսկ Տիգրան Կարապետիչը, սակայն ոչ միդեպքում Մանուկյանը, կամ` Տեր-Պետրոսյանը:
Այդ և շատ այլ պատճառներով այսօրվա նախագահության թեկնածուներից ընդիմադիր դաշտում վստահելի են մնում միայն Մանուկյանն ու Տեր-Պետրոսյանը: Սակայն վերջինս իր ելույթներում ամեն ինչ այնքան է անձնավորում և ետին պլան մղում գաղափարները, որ ակամայից հարց է առաջանում եթե մենք պիտի մի Քոչարյանին, կամ Սարգսյանին փոխարինենք մեկ ուրիշով Քոչարյանով, կամ Սարգսյանով ապա ի՞նչ իմաստ ունի նրան սատարելը: Մենք բոլորս էլ հասկանում ենք, որ առաջընթացի ակնկալիքներ ունենալու համար պետք է համակարգը փոխվի, անձերի դեմ պայքարն անօգուտ և թվաքանակով մեզ նման փոքր ժողովրդի համար խիստ վտանգավոր է: Մեզ պետք են հանգիստ, առանց ցնցումների ու առճակատումների համակարգային փոփոխություններ, որոնք կորուստները կհասցնեն մինիմումի և կապահովեն մեր երկրի առաջընթացը: Ցանկացած ցնցումը մեր երկրի համար կարող է կործանարար լինել:
Այս մտահոգությունները, որոնք շարադրված են պարոն Մանուկյանի ԱԺՄ վերջին համագումարի ելույթում ես ամբողջությամբ կիսում եմ ու սատարում նրան: Այսպիսով այս երկու թեկնածուների միավորումը գաղափարի շուրջ այսօրվա հրամայականն է և գրավականը ռեժիմից ու համակարգից ազատվելու համար:

[Smergh]

Մեր երկրը նորմալ երկիր կդառնա միայն այն ժամանակ, երբ օրենքները, լավ թե վատ` նշանակություն չունի, կկիրառվեն բոլորի համար հավասարապես, առանց բացառությունների:
Տեսեք, մենք մեկ անգամ կոպտորեն ոտնահարեցինք մեր Սահմանադրությունն ու թույլ տվեցինք Քոչարկյանին դառնալ Հայաստանի Նախագահ, իսկ դրանից հետո արդեն Նախագահն է բազմիցս խախտել այն:
Հայաստանի յուրաքանչյուր քաղաքացի` անկախ քաղաքացիության ստաժի մեծությունից իրավունք ունի մասնակցելու ընտրություններին: 5 տարվա քաղաքացիություն ունեցողը, այսինքն 5 տարի ընտրական իրավունքից օգտվող յուրաքանչյուր անձ կարող է դառնալ ԱԺ պատգամավոր: 10 տարվա անընդմեջ քաղաքացիություն ունեցողը /հասկանալի է, որ այդքան ժամանակ Հայաստանում ընտրելու իրավունք ունեցողը/ կարող է լինել նախագահության թեկնածու և դառնալ Հայաստանի Նախագահ:
Արցախի բնակչությունը հայաստանյան ընտրություններին չի մասնակցում, ինչպես որ Հայաստանի բնակչությունը չի մասնակցում արցախյան ընտրություններին: Պարզ տրամաբանությունն ասում է, որ Արցախի քաղաքացին իրավունք չպետք է ունենա մասնակցելու Հայաստանյան ընտրություններին, քանզի ո'չ սահմանադրությամբ , ո'չ էլ Հայաստանի ընտրական օրենսգրքով ու այլ օրենսդրական ակտերով արցախցուն այդ լիազորությունները տրված չեն: Հետևաբար, առնվազն զավեշտալի է այն փաստը, որ Հայաստանում ապրող որոշ քաղաքական գործիչների մերժում են գրանցել որպես նախագահության թեկնածու` պատճառաբանելով թե նրանք վերջին 10 տարում հայաստանյան մշտական գրանցում չեն ունեցել, իսկ այդպիսին իսպառ չունեցողին, որը երբևէ չի մասնակցել հայաստանում տեղի ունեցած ընտրություններին, ինչպիսին Արման Մելիքյանն է` անարգել գրանցում են:
Դեռևս պարզ չէ, թե պարոն Մելիքյանի` որպես Նախագահի թեկնածու, մասնակցությունն սպասվող նախագահական ընտրություններին ո՞ւմ է ձեռընտու, սակայն Հայաստանի Սահմանադրությանն ու օրենքներին և առհասարակ ընտրական գործընթացներին այն ամենևին ձեռընտու չէ, քանզի այդ խախտումն արդեն բավարար հիմքեր է ստեղծում ապագա ընտրություններն անօրինական դիտարկելու համար:

[Angelochek Pushisti]

Ես անձամբ ընտրելու եմ Լեվոն Տեր-Պետրոսյանին բայց բարեբախտաբար նա իր տեկնածությունը առաջադրել է բայց եթե նույնիսկ ինքը չդներ ապա ես չէի մասնակցի նախագահական ընտրություններին և չէի ընտրի Արտաշես Գեղամյանին որոհետև ինքը լավ մարդ չի ինքը պարզապես ասաց Սերժ Սարգսյանի ինքը դատարկ դհոլա ու ես համամիտ եմ նրա ասածի հետ