Նախագահական ընտրություններ - 2008

[Ancord]

Խորհուրդ կտամ կարդալ
http://hetq.am/arm/politics/7372/

[քաղաքացի]

Խորհուրդ կտամ կարդալ
http://hetq.am/arm/politics/7372/

Իսկ ես այսօր՝ գործից վերադառնալուց, http://hetq.am/arm/politics/7344/ կնայեմ դիվիդիով

[Ancord]

Իսկ ես այսօր՝ գործից վերադառնալուց, http://hetq.am/arm/politics/7344/ կնայեմ դիվիդիով

Սիրելի Քաղաքացի, դու երևի ելույթը կնայես, իսկ Հետքի այդ էջում, Վազգեն Մանուկյանը պատասխանել է ընթերցողների հարցերին:

[Վիշապ]

Պարոն Վազգեն Մանուկյանը ճիշտ բաներ շատ է ասում, և միայն… Ճիշտ բաներ ասելով ղեկավար չեն լինում, դրա համար պետք է հզոր անհատականություն լինել՝ կայուն սկզբունքներով։ Իսկ Պարոն Վազգեն Մանուկյանը իմ կարծիքով թույլ լիդեր է, թույլ կառավարիչ, նրա կուսակցությունը թույլ կուսակցություն է, նրա հայացքները երերուն են, այսինքն նա կարծում է որ այսպես պիտի լինի, բայց թող ընտրի ժողովուրդը, նա կարծում է որ այնպես պիտի լինի, բայց դա ցույց կտա ժամանակը… «պառլամենտական իշխանություն…»՝ մեզ պետք է հիմա հզոր լիդեր, իրավունքի պաշտպան ու դիկտատոր, իսկ պառլամենտական պետություն դառնալը հիմա մեզ համար շատ շուտ է, հիմիկվա ազգային ժողովը կամ դրա պես մի այլը երկրի ղեկավա՞ր, սարսափելի կլինի… «մենք հաղթել ենք պատերազմում…»՝ կոպիտ սխալ է, մենք հաղթել ենք հակամարտությունում, զինված կռվի մեջ, ոչ պատերազմում, հակառակ դեպքում ու՞ր է հաշտության պայմանագիրը։ Իրականում պատերազմը դեռ շարունակվում է, ժամանակավոր զինադադար է հիմա։ Չէ եղբայր, միշտ չէ, որ ճիշտը ասողի ետևից է պետք գնալ, ասելն ուրիշ է, գործելն՝ ուրիշ։

[Ancord]

Պարոն Վազգեն Մանուկյանը ճիշտ բաներ շատ է ասում, և միայն… Ճիշտ բաներ ասելով ղեկավար չեն լինում, դրա համար պետք է հզոր անհատականություն լինել՝ կայուն սկզբունքներով։ Իսկ Պարոն Վազգեն Մանուկյանը իմ կարծիքով թույլ լիդեր է, թույլ կառավարիչ, նրա կուսակցությունը թույլ կուսակցություն է, նրա հայացքները երերուն են, այսինքն նա կարծում է որ այսպես պիտի լինի, բայց թող ընտրի ժողովուրդը, նա կարծում է որ այնպես պիտի լինի, բայց դա ցույց կտա ժամանակը… «պառլամենտական իշխանություն…»՝ մեզ պետք է հիմա հզոր լիդեր, իրավունքի պաշտպան ու դիկտատոր, իսկ պառլամենտական պետություն դառնալը հիմա մեզ համար շատ շուտ է, հիմիկվա ազգային ժողովը կամ դրա պես մի այլը երկրի ղեկավա՞ր, սարսափելի կլինի… «մենք հաղթել ենք պատերազմում…»՝ կոպիտ սխալ է, մենք հաղթել ենք հակամարտությունում, զինված կռվի մեջ, ոչ պատերազմում, հակառակ դեպքում ու՞ր է հաշտության պայմանագիրը։ Իրականում պատերազմը դեռ շարունակվում է, ժամանակավոր զինադադար է հիմա։ Չէ եղբայր, միշտ չէ, որ ճիշտը ասողի ետևից է պետք գնալ, ասելն ուրիշ է, գործելն՝ ուրիշ։

Ես ավաղ չեմ տեսել նրանից ուժեղ անհատականություն և կայուն սկզբունքներ ունեցող մարդ համենայն դեպս քաղաքական դաշտում: Կարող է դուք ուժեղ անհատականություն ասելով հասկանում եք բեղերով, ահեղ դեմքով, բռունցքը սեղանին խփող անձնավորություն, դա “հայ տղամարդու” ձեր կերպարն է երևի, որը սակայն մի չնչին բանից կարող է կոտրվել և կորցնել իր բոլոր սկզբունքները և որը ուժեղ է միայն թույլի կողքին:

Ինչ վերաբերում է, որ Վազգեն Մանուկյանը, միշտ շեշտում է ժողովուրդ և ազատություն բառերըը, ճիշտն ասած ես հենց էդպիսի նախագահ եմ ուզում տեսնել, ու բռնապետ երբեք չեմ ուզում, ես ուզում եմ ազատ ու ժողովրդավարական երկրում ապրել, այլ ոչ թե Ուզբեկստանի նման մի երկրում:

[Վիշապ]

Ես ավաղ չեմ տեսել նրանից ուժեղ անհատականություն և կայուն սկզբունքներ ունեցող մարդ համենայն դեպս քաղաքական դաշտում: Կարող է դուք ուժեղ անհատականություն ասելով հասկանում եք բեղերով, ահեղ դեմքով, բռունցքը սեղանին խփող անձնավորություն, դա “հայ տղամարդու” ձեր կերպարն է երևի, որը սակայն մի չնչին բանից կարող է կոտրվել և կորցնել իր բոլոր սկզբունքները և որը ուժեղ է միայն թույլի կողքին:

Ինչ վերաբերում է, որ Վազգեն Մանուկյանը, միշտ շեշտում է ժողովուրդ և ազատություն բառերըը, ճիշտն ասած ես հենց էդպիսի նախագահ եմ ուզում տեսնել, ու բռնապետ երբեք չեմ ուզում, ես ուզում եմ ազատ ու ժողովրդավարական երկրում ապրել, այլ ոչ թե Ուզբեկստանի նման մի երկրում:

Ես կարծես թե ակնարկել եմ, թե որն է թուլությունը, ինչ վերաբերում է ժողովուրդ և ազատություն բառերին, ապա Նիկոլ Փաշինյանը փողոցներում ինչքան ժամանակ է գոռում է այդ բառերը… հետո՞ ինչ… Դուք էլ կարող եք շեշտել շատ բառեր
Հ.Գ. հայ տղամարդու կերպարի մասին ես չեմ մտածել, դրա մասին թող հայ կանայք մտածեն, ես քաղաքագետի մասին եմ խոսում

[Ancord]

Ես կարծես թե ակնարկել եմ, թե որն է թուլությունը, ինչ վերաբերում է ժողովուրդ և ազատություն բառերին, ապա Նիկոլ Փաշինյանը փողոցներում ինչքան ժամանակ է գոռում է այդ բառերը… հետո՞ ինչ… Դուք էլ կարող եք շեշտել շատ բառեր
Հ.Գ. հայ տղամարդու կերպարի մասին ես չեմ մտածել, դրա մասին թող հայ կանայք մտածեն, ես քաղաքագետի մասին եմ խոսում

Երևի ուշադիր չեք կարդացել ելույթը, Վազգեն Մանուկյանը չի ասում հենց հիմա անցնենք պառլամենտական կառավարման, և երկրորդ ես չեմ կարծում, որ եթե ցանկանում ես ժողովրդի կարծիքը հաշվի առնել, դա կամ թուլության նշան է, կամ էլ երերուն մտքերի առկայության նշան է: Մի բան էլ ավելացնեմ, կարևորը որ մարդ իր կյանքով ապացուցի, որ ինքը ժողովրդավար է , Նիկոլ Փաշինյանը կարող է ասել ազատություն և ժողովրդավարություն բառերը, բայց իր թերթում քլնգի բոլոր նրանց, ովքեր չեն կիսում իր կարծիքները: :

[voter]

Պարոն Վազգեն Մանուկյանը ճիշտ բաներ շատ է ասում, և միայն… Ճիշտ բաներ ասելով ղեկավար չեն լինում, դրա համար պետք է հզոր անհատականություն լինել՝ կայուն սկզբունքներով։ ...

Սրանից հետևություն, ԼՏՊ-ն միայն ճիշտ բաներ չի ասում,նաև ստում է .... Լոգիկա 8-րդ Դ դասարանցիների համար...

Ավելացվել է 4 րոպե անց

Ես ավաղ չեմ տեսել նրանից ուժեղ անհատականություն և կայուն սկզբունքներ ունեցող մարդ համենայն դեպս քաղաքական դաշտում: Կարող է դուք ուժեղ անհատականություն ասելով հասկանում եք բեղերով, ահեղ դեմքով, բռունցքը սեղանին խփող անձնավորություն, դա “հայ տղամարդու” ձեր կերպարն է երևի, որը սակայն մի չնչին բանից կարող է կոտրվել և կորցնել իր բոլոր սկզբունքները և որը ուժեղ է միայն թույլի կողքին:

Ինչ վերաբերում է, որ Վազգեն Մանուկյանը, միշտ շեշտում է ժողովուրդ և ազատություն բառերըը, ճիշտն ասած ես հենց էդպիսի նախագահ եմ ուզում տեսնել, ու բռնապետ երբեք չեմ ուզում, ես ուզում եմ ազատ ու ժողովրդավարական երկրում ապրել, այլ ոչ թե Ուզբեկստանի նման մի երկրում:

միայն այն, որ մարդը - Մանուկյանը, չի փախնում պատասպանատվությունից ու հետևողական ու սկզբունքայնորեն այսքան տարի տանում է իր գիծը ու չի պախկվում քարանձավներում 10 տարի մեկել մի հոպլաով,որոշում դուրս գալ ու ամեն ինչ փոխել, արդեն արժանի է գովասանքի։

Արժեք է ՀԵՏԵՎՈՂԱԿԱՆՈՐԵՆ սկզբունքները առաջ տանելն է, պառլամենտականությունը, որին վաղ թէ ուշ վերադառնալու ենք, մեխված է Մանուկյանի սզբունքների մեջ...

Ինչ է մեխված մյուս գործիչների սկզբունքների մեջ, եթե ընդհանրապես նրանք սկզբունքներ ունեն - կարելի է իմանալ՞՞՞՞????

[Պանդուխտ]

Քաղաքացիի խօսքէն

Պուտինը Ռուսաստանում ժողովրդավարություն չունի: Նա ուզում է հետ բերել ստալինյան ռեժիմը, բայց փորձում է սահմանադրության մեջ մնալ: Հայաստանին ռուսական դիկտատուրա պետք չէ, եթե Ռուսաստանն է պետք, ապա այդ Ռուսաստանը պետք է լինի արդար դեմոկրատական երկիր, որը բացակայում է ներկա ՌԴ-ում:
Հայաստանը հավասարակշիռ ոչինչ չի անում (հատուկ Պանդուխտի համար՝ ոչինչ է անում): Հայաստանում քաղաքականություն չկա, ամբողջովին օլիգարխիա է: Իսկ արտաքին քաղաքականությունը, դա ուղղակի խափեբայություն է օտար երկրների հանդեպ: Կեղծ փաստարկներ՝ երկնիշ թվով աճող տնտեսություն:
Համաձայն եմ, որ Հայաստանի որևէ նախագահի դեպքում չպետք է անտեսվեն մեծ տերությունները: Բայց դա դեռ չի նշանակում, որ պետք է մուրացկանություն անել կամ սպասել այդ երկրների թելադրանքին:
Հիշենք, որ Հայաստանը ազատ և անկախ պետություն է:

Ռուսաստանին ինչ է պէտք, թող որոշեն այդ երկրի քաղաքացիները: Ամէնաժողովրդավար երկրի մէջ իսկ, կարելի է հանդիպիլ իշխանութեան ընդդիմադիր քաղաքական գործիչներու: Կը յիշեմ երբ ահաբեկչութեան դէմ կը պայքարեր Պուտինն ու իր նախորդները, ամերիկացիք եւ խօսնակներն անոր, ժողովրդավարութեան դասեր կուտային Ռուսիոյ: Երկու չափ երկու կշիռ այստեղ ալ կայ:
Տողերուս հեղինակը բացառապէս հայամէտ լինելով, Ռուսաստանը կը տեսնէ որպէս արգելակ համաթուրան եւ ահաբեկչական զարգացող խմորումներու դէմ:
Աւելի քան երկու միլիոն հայութեան գոյութիւնը այնտեղ, առաւել եւս նիւթական անհամեմատելի հոսքը այդտեղ բանող հայրենակիցներէ, տնտեսական շնչառութեան անգնահատելի օդափոխութիւն է կիսաշրջափակուած Հայաստանին:
Հայաստանի նման փոքր իրկրի հաւանական դաշնակից թէ տեսնէի նոյնինքն թուրքիան, կը լինէի առաջին քաջալերը: Այս է պատմութիւնը, եւ իր փորձառութիւնը:
Թեմայէն շեղիլ չէի ուզեր, բայց Արտգէոն այս քանիերորդ անգամն է օրինակ կը բերէ Ռուսիան:
Կըսես՝ «Հայաստանը Պանդուխտի համար ոչինչ կընէ»: Համաձայն չեմ ասածիդ:
Հայաստանի արտաքին քաղաքականութիւնը քիչ մը աւելի ինքնապաշտպանական եթէ լինի, ոչ ոք մեզ կը մեղադրէ յարձակողականութեամբ: Ջուղհայի ոչնչացեալ իւրաքանչիւր խաչքարի փշրանքի համար հաշիւ պէտք էր պահանջել: Ինչ վերաբերի «ոլիգարխիային», եթէ այս բառը հայերէնով փոխարինէք լաւ կըլլայ այլեւս: Դարձեալ ազգային պետական քաղաքականութեանը կը խառնէք փտածութիւնը:
Երկնիշ թիւով աճը շա՜տ բնական է անկումից կանգնող տնտեսութեանց համար:
Այո Հայաստանը Ազատ եւ Անկախ երկիր է: Աւելի Ազատ եւ Անկախ կըլլայ եթէ ժողովուրդը անմնացորդ նուիրուի պետութեան ամրացմանը:
Զոր օրինակ ինչ լաւ կըլլայ, եթէ ողջ հայ ժողովուրդը ոտքի ելնէ եւ բարձագոչ յիշեցնէ աշխարհին. Արցախի եւ արցախահայութեան ազատ եւ անկախ ապրելու իրաւունքի մասին: Կարծեմ ողջ հայութիւնը համաձայն է այս գծով:
///
Atheistի խօսքից.-

Դու փաստորեն Ռուսաստանի մասին ևս դատում ես հեռուստատեսությունից ստացված լուրերի հիման վրա:
Մտիր Ռուսական ֆորումներ և նոր կիմանաս թե ինչ "ժողովրդականություն" ունի Պուտինը:

Հայաստանի վերաբերեալ տեղեկութիւնս համարում էիք Հայլուրի ծնունդ: Ի տխրութիւն քեզ ասեմ, հայերէնը միակ լեզուն չէ որ հասկանում եմ, իսկ Ռուսաստանի հզօրացման եւ հարստացման մասին խօսում են առաջին հերթին նրա մրցակիցները միջազգային քաղաքականութեան ասպարէզում:
Այո, ռուսական ժողովուրդները յանձինս Պուտինի գտան այն ցարը, ում վաղուց փնտրում էին: Զարմանալի չէ երբ ծայրայեղ աջից, ծայրայեղ ձախ. աջակցում են նրան:

[Վիշապ]

Հարգելի voter, ինձ թվում է Դուք նույնականացնում եք սկզբունքները խոսքերի հետ։ Նույն խոսքերը երկար տարիներ ասելը դա դեռ սկզբունք չի, քանի բանը գործելուն չի հասել։ Ներկա պահին Տեր–Պետրոսյանը ժողովուրդ հավագելով միտինգներ է կազմակերպում, իսկ Ձեր սիրելին բավարարվում է ընթերցողների հարցերին համեստորեն on-line պատասխանելով։ Միայն կարող է սխալվել այն մարդը, ով ինչ–որ բան անում է, իսկ ոչինչ չանողը բնականաբար չի սխալվում։
«Պետք է փոխել, այսինչ բանն է պետք անել, այնինչ բանը մենք իզուր արեցինք, ինձ որ լսեիք այլ կերպ կանեիք, ես ժամանակին ԱՍԵԼ եմ այս և այն…» խոսքեր, «սկզբունքներ», իսկ սարը տեղից չի շարժվում։ Դուք հավատում եք խոսքին, իսկ ես հավատում եմ գործին։ Իսկ «պախկվելու» առիթ կամ պատճառ ինչու՞ պիտի ոչինչ չանողը ունենա (չեմ քննարկում պախկվել–չպախկվելը քանզի դա անիմաստ բան է)։
Պառլամենտականությունը դա կայացած ժողովրդավարական զարգացած պետության կառավարման ձև է իմ կարծիքով, իսկ հիմա մենք այդ պարը դեռևս չենք կարող պարել։ Միայն պատկերացրեք հիմիկվա Ագզային Ժողովը մեզ կառավարիչ ու բացատրեք թե այդ կոճակ սեղմողներից ի՞նչ կառավարիչ դուրս կգա։ Սա Պարոնի իմիջային ստեղծագործություններից է, գործնականում 0 գաղափար։

[Ancord]

Հարգելի voter, ինձ թվում է Դուք նույնականացնում եք սկզբունքները խոսքերի հետ։ Նույն խոսքերը երկար տարիներ ասելը դա դեռ սկզբունք չի, քանի բանը գործելուն չի հասել։ Ներկա պահին Տեր–Պետրոսյանը ժողովուրդ հավագելով միտինգներ է կազմակերպում, իսկ Ձեր սիրելին բավարարվում է ընթերցողների հարցերին համեստորեն on-line պատասխանելով։ Միայն կարող է սխալվել այն մարդը, ով ինչ–որ բան անում է, իսկ ոչինչ չանողը բնականաբար չի սխալվում։
«Պետք է փոխել, այսինչ բանն է պետք անել, այնինչ բանը մենք իզուր արեցինք, ինձ որ լսեիք այլ կերպ կանեիք, ես ժամանակին ԱՍԵԼ եմ այս և այն…» խոսքեր, «սկզբունքներ», իսկ սարը տեղից չի շարժվում։ Դուք հավատում եք խոսքին, իսկ ես հավատում եմ գործին։ Իսկ «պախկվելու» առիթ կամ պատճառ ինչու՞ պիտի ոչինչ չանողը ունենա (չեմ քննարկում պախկվել–չպախկվելը քանզի դա անիմաստ բան է)։
Պառլամենտականությունը դա կայացած ժողովրդավարական զարգացած պետության
կառավարման ձև է իմ կարծիքով, իսկ հիմա մենք այդ պարը դեռևս չենք կարող պարել։ Միայն պատկերացրեք հիմիկվա Ագզային Ժողովը մեզ կառավարիչ ու բացատրեք թե այդ կոճակ սեղմողներից ի՞նչ կառավարիչ դուրս կգա։ Սա Պարոնի իմիջային ստեղծագործություններից է, գործնականում 0 գաղափար։

Միտինգ կազմակերպելը դա սկզբունք է? Իսկ այդ որ սկզբունքով 1995, 1996թ.-ին ԼՏՊ-ն գերեզման դրեց ժողովրդավարությունը?

[voter]

Հարգելի voter, ինձ թվում է Դուք նույնականացնում եք սկզբունքները խոսքերի հետ։ Նույն խոսքերը երկար տարիներ ասելը դա դեռ սկզբունք չի, քանի բանը գործելուն չի հասել։ Ներկա պահին Տեր–Պետրոսյանը ժողովուրդ հավագելով միտինգներ է կազմակերպում, իսկ Ձեր սիրելին բավարարվում է ընթերցողների հարցերին համեստորեն on-line պատասխանելով։ Միայն կարող է սխալվել այն մարդը, ով ինչ–որ բան անում է, իսկ ոչինչ չանողը բնականաբար չի սխալվում։
«Պետք է փոխել, այսինչ բանն է պետք անել, այնինչ բանը մենք իզուր արեցինք, ինձ որ լսեիք այլ կերպ կանեիք, ես ժամանակին ԱՍԵԼ եմ այս և այն…» խոսքեր, «սկզբունքներ», իսկ սարը տեղից չի շարժվում։ Դուք հավատում եք խոսքին, իսկ ես հավատում եմ գործին։ Իսկ «պախկվելու» առիթ կամ պատճառ ինչու՞ պիտի ոչինչ չանողը ունենա (չեմ քննարկում պախկվել–չպախկվելը քանզի դա անիմաստ բան է)։
Պառլամենտականությունը դա կայացած ժողովրդավարական զարգացած պետության կառավարման ձև է իմ կարծիքով, իսկ հիմա մենք այդ պարը դեռևս չենք կարող պարել։ Միայն պատկերացրեք հիմիկվա Ագզային Ժողովը մեզ կառավարիչ ու բացատրեք թե այդ կոճակ սեղմողներից ի՞նչ կառավարիչ դուրս կգա։ Սա Պարոնի իմիջային ստեղծագործություններից է, գործնականում 0 գաղափար։

Այդ հարցին պարոն Մանուկյանը շատ դիպուկ պատասխան է տվել, եթե չունեք նպատակներ, գաղափարներ, որոնցով տառապում եք անվերջ, օրինակ դոկտոր դառնալ ու միայն կոնկրետ կոշիկ կարելու անյհրաժեշտություն ունեք, ապա հավերժ կոշիկ եք կարելու ու ձեզ համար անիմաստ է կյանքը, փոխել, կասկածում եմ, որ ՍԵՐԺ Սարգսյանին եք ընտրելու, չէ որ նա կոնկրետ գործ ա անում բյուջէ ունի աշխարհը չունի ու այդտեղ ԼՏՊն ՀԵՉ կապ չունի...

Իսկ պառլամենտականությունը դա առավել ազատ ու հնարավորինս կապանքներից ու անձերից զատ ապրելու ձևն է, ինչից ելնելով դրանից օգտվելու համար նախապայմաններ չեն կարող լինել, պիտի լինի նախապայմանների ու պաշտամունքների ԲԱՑԱԿԱՅՈՒԹՅՈՒՆ, ինչին և մենք գնում ենք։ ԼՏՊի պաշտամունքը մեծ էր քան Քոչարյանինը, իսկ Սերժի Պաշտամունքը նույնիսկ երեք ամիս չի դիմանալու, դրանից հետո ակընհայտ է դառնալու, որ անձերը այլևս ոչինչ չեն որոշում։ Նման դաշտում ԼՏՊ–ն եթե նույնիսկ ինչ որ ժողովրդական մասսայական մանուշակագույնութայն վրա գա էլ իշխանության, Սաակաշվիլիից էլ քիչ ժամկետում ստիպված է լինելու ցրել դժգեհների ցույցեր ու ժամկետից շուտ հրաժարական տալ...

Ժողովուրդը ԳԱՂԱՓԱՐԻ կարոտ է, մենք երբեք անձապաշտ չենք եղել ու չենք լինի, մեզ ոչ մի արքա հայքց Լևոններ, Սերժանտներ պետք չեն եղել ու չեն լինի, գալու ենք նրան ինչից սկսել ենք Առաջին Հանրապետությունում Անդրանիկով ու Դրոյով – միասնական համահավասար քաղաքական դաշտ, գերակշռող անձնավորության բացակայութուն։

Ցանկանաք չցանկանաք, արդեն մենք պարում ենք այդ պարը, այսօրվա քաղաքական իրարանցումով ու հնչակ, ՀՌԱԿ, Դաշնակ, Ժառանգություն ԱԺՄ առճակատումներով։

Թե կասեք, այստեղ Քոչարյանը կամ Սերժը կամ ԼՏՊն ինչ որ դեր կարող են ստանձնել ու որպես մեժ անձ բոլորին միասնական մի ուղղու վրա դնել՞՞՞

Մենք նույն իսկ ֆորմալ պառլամենտական պետություն ենք, ուղղակի պառլամենտականները դրանից ԲԵԽԱԲԱՐ տգետ անձնավորություններ են, թե չէ ցանկության դեպքում ինչ ասես արդեն կարող էին անել ու իրենց ոչ մի Քոչարյան ու Սարգսյան չեր կարող կանգնեցնել... Բայց դե դրա համար էլ միայն վրակաբեկող նյութեր ունենալու դեպքում են թողել նրանց ազգային ժողով, ձեն հանեն ամեն ինչից կզրկվեն...

Ավելացվել է 1 րոպե անց

Միտինգ կազմակերպելը դա գործ է, ես այդպիսի բան չեմ ասել թե դա սկզբունք է, սկզբունքն այն է որ կարելի է ցանկացած խոսքի մեջ տարբեր իմաստներ որոնել, շուռումուռ տալ ինչպես գրողի օգտին, այնպես էլ ընդդեմ գրողի Իսկ եթե լուրջ, դուք կարծում եք, թե մինչև այդ թվերը ժողովրդավարությու՞ն էր, հետո ԼՏՊ–ն դրան վերջ տվե՞ց մի օրվա մեջ։ Արդյո՞ք մենք հայերս այս պետության մեջ պատրաստ ենք ժողովրդավարության։ Ես չեմ կարծում։ Մենք դեռ բավականին թափթփված ենք մեր պետական հայացքների ու գործելակերպի մեջ, չափից դուրս անձնապաշտ, դեռ շատերս մեր տան պատերից դուրս հայրենիք ու պետություն չենք պատկերացնում։ Մենք ըստ իս պիտի սկսեինք դիկտատուրայից, անցներ մի 10-30 տարի մինչև հասկանայինք թե ինչ բան է անկախ պետության տեր ու տիրական լինելը, որ արդեն մեզ տեր զգայինք ոչ թե մեր տան ու դրա դիմացի մետրանոց մետլախի, այլ նաև շքամուտքի, փողոցի, թաղամասի, քաղաքի, պետության։ Ի՞նչ ժողովրդավարություն, այդ ու՞ր է այդ վարող ժողովուրդը, ԺԵԿ–ի 500 դրամով տեղեկանք տպո՞ղը, թե՞ նրան 10000 դրամ կաշառք տվողը արագ գրանցման համար, շենքի դիմաց ծանոթ–մանոթով գարաժ սարքո՞ղը, թե՞ թաղի լավ տղի համար աշխատող «ավտոստայանշիկ» փող հավագողը, Երթուղայինի գծի ագահ տե՞րը, թե՞ երթուղայինի քաղաքացիներին «կարտոլի մեշոկ»–ի տեղ դրած ու մեքենայի մեջ խցկած վարորդը, թե՞ իրենց նույն «մեշոկ»–ի տեղ դրած ուղեվորները, այդ ո՞ր մեկն է երկիրը որպես սեփականություն տեսնողը, իսկ ով էլ տեսնում է, կարծում է միայն իրենն է, ու փայ է բաժանում բարեկամներին, ախպերներին ու լավ տղերքին, իսկ մնացածները լռում են։ Ի՞ՆՉ ԺՈՂՈՎՐԴԱՎԱՐՈՒԹՅՈՒՆ

Մազոխիստ եք սիրելիս, մազոխիստ, ձգտում եք հաճույք ստանալ ինքնախոշտանգումներով – ասում եմ չէ ԼՏՊի մոտ նույն համոզմունքն է, թո գնա երեխեն տոկը խփի կհասկանա էլ չի մտնի...

Ավելացվել է 6 րոպե անց
Երբ վերջնականապես դե յուրե կհաստատվեն պառլամենտական կարգերը հայաստանում Վազգեն Մանուկյանը նույնպես մանրամասնել է

Տեսակետ կար, որ նախագահական համակարգը Հայաստանում այդ պահին ավելի ճիշտ էր, բայց ես դա ընկալում էի որպես ժամանակավոր տարբերակ, որի ընթացքում պետք է զարգանային եւ ձեւավորվեին այդ կուսակցությունները:

Ցավոք, 91 թ. նախագահական ընտրություններից հետո այդ ուղղությամբ լուրջ քայլեր չարվեցին, եւ կամաց-կամաց կուսակցությունները ոչ թե զարգացան, այլ հակառակը` թուլացան: Եվ եթե Դուք ուշադրություն եք դարձրել, ապա իմ ելույթի մեջ ասում եմ` անցնել պառլամենտական համակարգի, բայց նաեւ հատուկ կետ կա, որ պետք է նպաստել Հայաստանում կուսակցությունների զարգացմանը, ինչը հնարավորություն կտա անցնել պառլամենտական համակարգի: Հակառակ դեպքում, իսկապես, դա նորից կլինի տարբեր, ոչ քաղաքական խմբավորումների պայքար երկրի իշխանության համար: