Վերջերս հենց իմ ծանոթներից մեկը պատեց դեպք իր կյանքից, ի դեպ մասնագիտւթյամբ նա հենց կենսաբան գենետիկ է, ու չնայած նրան որ սիրահարվել էր իր մի քրոջը, որը ի դեպ 4 պորտ հեռու է եղել, բայց գենետիկ լինելով ու հասկանալով ողջ պրոբլեմը ու ղեկավարվելով միայն բժշկության գիտելիքներով հրաժարվել է իր սիրուց....
Մեր ժամանակներում ինցեստը, այսինքն, արյունախառնումները մեկ ընտանիքի անդամների միջև շատ ավելին են, քան կարծում ենք: Տարբեր հետազոտողներ բացահայտել են, որ մարդկանց 1,5-5%-ը և տասը ընտանիքից մեկը երբևէ առնչվել է ինցեստին, և դա՝ այսպես կոչված կիրթ պետություններում: Կարծում եմ այս դեպքում ոչ այնքան երևույթն է կարևոր, որքան դրա հետևանքները և չխաթարված հոգեբանական վիճակը:Ո՞վ է մեղավոր նման իրավիճակում հայտնվելու համար՝ դեռևս չհասունացած զույգե՞րը, թե՞ բնազդաբար արյանը սիրահարված սիրահարները:
Ցանկացած մարդ կարոտ է ուշադրության և փաղաքշանքի, սակայն որոշ փաղաշանքներից, զգացական գրկախառնություններից և համբյուրներից, այնուամենայնիվ, անհրաժեշտ է խուսափել: Եվ ինչպես կասեր ցուցամատը հանրությանը պարզած Արտաշես Գեղամյանը. <<Եվ հիշե՛ք, ամեն մարդ մարդ է, երբ մարդ է»:<<Քեզ համար և քո էջերում, ակու՛մբ>>:
Վերջին խմբագրող՝ Մարիաննա: 26.07.2007, 16:29:
Կարճ է ոչ թե այն ճանապարհը, որը ուղիղ է, այլ այն ճանապարհը, որը հաստատ է:
նման երեվույթը սրբապղծություն եմ համարում-քանի որ ընտանիքը սրբություն է այլապես կկորի բոլորովին քույր-եղբայր հասկացությունը, ու եթե մեկն ասի թե ինձ եղբոր նման է վերաբերվում ես չեմ հասկանա թե դա ինչ է......
Իսկ ինչ վերաբերվում է բժշկական և աստվածաշնչյան տեսանկյուններին Բյուրակնը
ասեց ամեն ինչ արդեն, ու կարծում եմ ավելացնելու բան չկա
Բյուրակն-ի խոսքերից
Բայց եթե մի քիչ առաջ անցնենք, հասնենք երրորդ գրքին՝ Ղևտացոցին, կկարդանք. «Ոչ մէկն իր արիւնակից ազգականին չ՛մօտենայ նորա մերկութիւնը բանալու համար» (Ղևտացոց 18:6):
Վերջին խմբագրող՝ Guest: 26.07.2007, 16:42:
Եթե նրանք պատրաստ են հանուն իրար դեմ գնալ բոլորին, ապա ինձ չեն հարցնի
Ինչևէ, ես միշտ համարել եմ որ բարոյականությունը խղճի ու ինտելեկտի պակասով մարդկանց համար է:
Հ՞ն…Բարոյականությունը դա այն կարևոր հատկություններից է, որը ցավոք սրտի այսօրվա երիտասադությունը ընկալում է ավելի ու ավելի վատ…Չեմ հասկանում ինչ վատ բան կա Բարոյական նորմերի մեջ…ինչպես կարելի է խղճով և Ինտելեկտով մարդկանց անբարոյական համարել…իսկ Բարոյական նորմերին հետևող մարդկանց համարել ոչ ինտելեկտուալ…
Կոչ եմ անում Այսօրվա երիտասարդներին… Ուշքի եկեք քանի դեռ ուշ չի… կան Բարոյական նորմեր որոնց խախտումը ես կհամարեմ ազգի դավաճանություն…բարոյական նորմերն են որ մարդուն շատ ժամանակ տարբերում են կենդանիներից…
Մի հատ հարց տամ քեզ դու քեզ խղճով և ինտելեկտով մարդ ե՞ս համարում
Վերջին խմբագրող՝ Cassiopeia: 27.07.2007, 09:54:
Loading your personal settings....
Ինչպես կասեր Philosopher-ը ` Va de Retro Satanas
Պատասխանելուց առաջ փորձիր գոնե հասկանալ: Ես խղճով և ինտելեկտով մարդկանց անբարոյական չեմ համարում: Պարզապես բարոյականությունը իր բնույթով հասարակական խիղճ է: Հոտային երևույթ: Ամբոխը ղեկավարելու միջոց: Իսկ այն մարդը, ով բավական ուժեղ է ամբոխ չդառնալու համար, դրա կարիքը չունի: Նա բարձր է կանգնած հասարակությունից ու ինքն է որոշում իր չափը:Հ՞ն
Կոչ եմ անում Այսօրվա երիտասարդներին… Ուշքի եկեք քանի դեռ ուշ չի… կան Բարոյական նորմեր որոնց խախտումը ես կհամարեմ ազգի դավաճանություն…բարոյական նորմերն են որ մարդուն շատ ժամանակ տարբերում են կենդանիներից…
Մի հատ հարց տամ քեզ դու քեզ խղճով և ինտելեկտով մարդ ե՞ս համարում
Մեծամտություն թող չթվա, բայց խղճով և ինտելեկտով իմ հետ համեմատելի քիչ մարդ եմ ճանաչում: Եթե ոչ ոքի աչքը չեմ խոթում, դա դեռ ոչինչ չի նշանակում: Սա պարզապես, ի միջի այլոց:
Դե գիտես ինչ կա իմ կարծիքով սխալ հասկանալու խնդիր չկար … երևի ավելի ճիշտ կար սխալ ձևակերպելու խնդիր…ինչևէ…Պատասխանելուց առաջ փորձիր գոնե հասկանալ: Ես խղճով և ինտելեկտով մարդկանց անբարոյական չեմ համարում: Պարզապես բարոյականությունը իր բնույթով հասարակական խիղճ է: Հոտային երևույթ: Ամբոխը ղեկավարելու միջոց: Իսկ այն մարդը, ով բավական ուժեղ է ամբոխ չդառնալու համար, դրա կարիքը չունի: Նա բարձր է կանգնած հասարակությունից ու ինքն է որոշում իր չափը:
Մեծամտություն թող չթվա, բայց խղճով և ինտելեկտով իմ հետ համեմատելի քիչ մարդ եմ ճանաչում: Եթե ոչ ոքի աչքը չեմ խոթում, դա դեռ ոչինչ չի նշանակում: Սա պարզապես, ի միջի այլոց:
Ես բարոյականությունը չեմ համարում Հոտային երևույթ ոչ էլ բարոյական մարդկանց բազմությունը համարում եմ ոչխարների հոտ… և Ընդհանրապես Բարոյականությունը կառավարելու միջոց չէ այլ պարզապես քո նշած ամեն մարդու մեջ իր չափը ճանաչելու հատկություն է…ինչևէ մարդը այս աշխարհում չի ապրում միայնակ…և շատ ժամանակ պետք է նաև ինչու չէ հաշվի նստի շրջապատող մարդկանց հետ…հենց այդտեղից էլ առաջ է գալիս բարոյականությունը…ինչևէ ես բարոյագետ չեմ ուղակի սա իմ կարծիքն է բարոյականության մասին…չնայած շատ դեպքերում տարբեր մարդիկ ունեն բարոյական տարբեր նորմեր սակայն կան նորմեր որոնք Հային վայել չէ խախտելը…դա իմ կարծիքն է…
Ավելացվել է 3 րոպե անց
Ընդ որում շատ ժամանակ հենց բարձր ինտելեկտով մարդիկ են ճիշտ ընկալում բարոյականության իմաստը և նպատակը ոչ թե տհասները, որոնք միայն մակերեսային պատկերացում ունեն բարոյականության մասին…
Վերջին խմբագրող՝ Սամվել: 28.07.2007, 11:39: Պատճառ: Գրառման ավելացում
Loading your personal settings....
Մի քանի տարի առաջ, մի ոչ այնքան հեռու բարեկամուհի ինձ սիրահարվել էր: Ես ինձ սոխի տեղ էի դրել և ցույց չէի տալիս, որ գիտեմ իր զգացմունքների մասին: Նրա կողմից կազմակերպված ռոմանտիկ հանդիպումներից հրաժարվել չէի կարող, սակայն փորձում էի հիասթափեցնել նրան ինձնից հանդիպման ամենահաճելի պահերին որևէ զզվելի ու անհասկանալի հիմարություններ անելով, ինչը ցավոք ավելի խորացրեց սերը: Նա ինձ նամակ գրեց, որտեղ այդ պահերը նկարագրելով ավելի մեծ հիացմունք էր հայտնում: Տեսնելով, որ այլ ճար չկա ես ուղիղ դրեցի հարցը նրա զգացմունքների վերաբերյալ: Չուզելով ասաց ճիշտը, ինչից հետո մենք գրեթե չենք շփվում:
Կարո՞ղ էին մեր հարաբերությունները ունենալ շարունակություն: Անշուշտ ոչ: Պարզապես ես իրեն չէի սիրում որպես աղջկա, բայց նրա հետ անցկացրած օրերը անմոռանալի են: Նա լավ մարդ է, լավ աղջիկ: Պարզապես ես նրան չէի սիրում որպես աղջկա և բարեկամական կապերը ինձ համար այստեղ նշանակություն չունեին: Վստահ ու համոզված եմ, որ նրա համար նույնպես: Սերը ոչինչ չի հարցնում ու եթե ես սիրեի, մեղմ ասած թքած կունենայի բոլորի կարծիքի վրա: Սիրելիիս (ինչու ոչ նաև իմ) երջանկությունը ինձ համար վեր է բոլորի միասին ու առանձին-առանձին կարծիքներից:
Իսկ ո՞վ ասեց, որ ես հայ եմ:
Իսկ վայել կամ անվայել լինելը... Ազգային պատկանելությունը ինձ այնգան բան չի տվել, որ ես հանուն դրա զոհեմ ազատությունս: Իսկ մտածել հասարակական կարծիքի մասին... Երբ հասարակությունը հաշվի նստի իմ սկզբունքնելի հետ, ես միգուցե մտածեմ նրա մեջ վերադառնալու մասին: Իսկ առայժմ ես կմնամ միայնակ անարխիստ:
Ազգային պատկանելիությունը մարդը պետք է ընդունի անշահախնդիր…ինչևէ եթե դու ուզում ես պատկանել այս կամ այն ազգին այդ ազգից ինչոր բան ակնկալելով ապա ես էլ ասելու բան չունեմ…առանց մեկնաբանությունների ……………
Loading your personal settings....
Մոդերատորական։ Lady Raindance և Kiborg, դուք արդեն լրիվ շեղվել եք տվյալ թեմայից ու բոլորովին այլ թեմա եք քննարկում։ Այսուհետև նույն ուղղությունը շարունակող ցանկացած գրառում ջնջվելու է։
Երջանկությունը ճամփորդելու ձև է, ոչ թե նպատակակետ։
Ռոյ Գուդման
Re. Սեր ազգականների միջև
.............................
Լավ է, որ մենք՝ Հայերս, այնպիսի մտածելակերպ չունենք ինչպես որոշ ազգեր
Կարոտը մարդկային ապրումներից ամենից անպտուղն է...
էս ինչքան հետ եմ ընկել բարեբախտաբար ։
Տենց բաներ չի կարելիամոթա
Վիվուկը ճիշտ էր , որ ասում էր հայերն էդ կողմից լավն են
Ժողովուրդ, սիրելիներս, թեման ահավոր տհաճ է ինձ համար: Բացարտեմ թե ինչու:
Թեմայի քննարկումը հասել է այն աստիճանի, որ արդեն ինչ-որ տեղ վատաբանվում է սեր կոչված զգացմունքը: Սերը մի ներկայացրեք վատ գույներով, եկեք ավելի լավ է սահմանափակվենք բժշկական համոզիչ պազաբանումով: Կարծում եմ բոլորս էլ հասուն և գիտակից էակներ ենք և ընդունակ ենք քաջ գիտակցելու այն ամբողջ վտանգը, որ իր մեջ է ներառում արյունակիցների ամուսնությունը: Եթե սա էլ բավարար չէ, ավելացնելու բան չկա, քանի որ շարունակությունը անխտիր կբերի նրան, ինչին հասել ենք արդեն՝ սիրո տեսակավորման ու գնահատման: Սերը առաքինիի ձգացմունք է, զսպվածությունը խոհեմ դատողություն:
Ես ինձ բարոյական իրավունք չեմ վերապահում այս պարագայում որևէ մեկին քննադատել, ձեզ էլ կոչ եմ անում նույն կերպ վարվել:
Այս պահին թեմայում են 1 հոգի. (0 անդամ և 1 հյուր)
Ձեր իրավունքները բաժնում
Մեջբերել
Էջանիշներ