Ասել ճշմարտությունը

**StrangeLittleGirl** · 20.07.2007, 22:04

Հարցումն ավելացված է: Խնդրում եմ՝ հնարավորինս անկեղծ լինել: «Չգիտեմ» տարբերակը դիտմամբ չեմ ընդգրկել:

**Egern.net** · 20.07.2007, 23:29

Արշակի հետ լիովին համաձայն եմ

Պետք է ասել ԱՆՊԱՅՄԱՆ

Դե ծանր է մոտալուտ մահվան մասին իմանալը: Բայց երբ որ վերջում հասկանում ես, որ ուրիշները գիտեին ու քեզ չէին ասում, շաաաաաատ ավելի ծանր ես տանում... IMHO

**Universe** · 21.07.2007, 00:05

Կարծում եմ ամեն դեպքում բժիշկը պետք է ցուցաբերի ՀՈԳԵԲԱՆԱԿԱՆ մոտեցում այս հարցին, կախված այն բանից, թե դա մտնում է իր պարտակնությունների մեջ, թե՝ ոջ:
Բժշկությունը համարվում է ՈՉ ՃՇԳՐԻՏ ԳԻՏՈՒԹՅՈՒՆ, եւ այստեղ ամեն ինչ հիմնված է հավանականությունների վրա, այնպես որ , եթե ուղղակի կասկածում են «հիվանդի» անբուժելի վիճակի վրա, ապա կարծում եմ, որ այդ դեպքում ճիշտը դեռեւս «հիվանդի» մոտ լռելն է :
Եթե Ես ինքս (աստված չանի` լեզուս լալանա, 3 անգամ՝ թու, լավ նա վսյակի 3 անգամ էլ սեղանին եմ դխդխկացնում) նման վիճակում հայտնվեի, ապա կարծում եմ բավականին ծանր սթրեսս կտանեի դառը ճշմարտությունն իմանալուց հետո, սակայն չէի հանձնվի ԵՐԲԵ՛Ք... (նույնիսկ եթե ՄԱՀ դզյաին տեսնեի պոլի փեդը ձեռքին

)
Եկեք ամեն մեկս պատկերացնենք մեզ այդքան բարդ եւ պատասխանատու գործը կատարելիս: Երեւի թե շատերը կհրաժարվեին այդքան մեծ պատասխանատվություն իրենց վրա վերցնելուց...

**John** · 22.07.2007, 10:35

Չէին ուզենա իմանալ… Կգերադասեի ապրել կյանքիս վերջին օրերը, չիմանալով, որ մեռնելու եմ: Ինչո՞ւ: Որովհետև կյանքը անհետաքրքիր կդառնա, եթե իմանամ, թե երբ եմ մեռնելու

**adrenalin** · 22.07.2007, 13:50

եթե հիվանդը ուժեղ մարդ է ապա այո, հակառակ դեպքում կարիք չկա...

**StrangeLittleGirl** · 22.07.2007, 15:12

եթե հիվանդը ուժեղ մարդ է ապա այո, հակառակ դեպքում կարիք չկա...

Իսկ ինչպե՞ս է որոշվում հիվանդը ուժեղ է, թե ոչ:

**Արշակ** · 23.07.2007, 10:09

John-ի խոսքերից

Չէին ուզենա իմանալ… Կգերադասեի ապրել կյանքիս վերջին օրերը, չիմանալով, որ մեռնելու եմ: Ինչո՞ւ: Որովհետև կյանքը անհետաքրքիր կդառնա, եթե իմանամ, թե երբ եմ մեռնելու

Ինչի կյանքիդ միակ հետաքրքրությունը/ազարտը մահվանդ ամսաթիվը չիմանալու մե՞ջ է։

**Մանե** · 23.07.2007, 10:17

Ինձ թվում է եթե մարդ մեծ տարիքում է/օր.՝70 և բարձր/,ապա կարելի է ասել,քանի որ առանց այդ էլ նա համակերպված է,որ արդեն մեծ է/չնայած չեմ հավատում այդ ծերությանը,քանի որ այդ տարիքում է շատերը դեռ երիտասարդ են ու շաաատ են սիրում կյանքը/բայց ո՞վ չի սիրում

/

/

Բայց ես չեմ կարող ապրել,իմանալով որ շուտով մահանալու եմ,եթե ինձ ասեն,ապա ես չեմ սպասի,որ ամեն ինչ բնականոն հունով ընթանա…/կարծում եմ հասկացաք,թե ինչ ի նկատի ունեմ

/

Չէ,է սխալ ա,պետք չի ասել

**John** · 23.07.2007, 10:18

Արշակ-ի խոսքերից

Ինչի կյանքիդ միակ հետաքրքրությունը/ազարտը մահվանդ ամսաթիվը չիմանալու մե՞ջ է։

Բնականաբար միակը չէ

Այստեղ ամսաթիվն էլ կարևորություն չունի: Ամեն դպեքում ես գերադասու մեմ մեռնել հանկարծակի, այդ մասին չիմանալով, ոչ թե կոնկտեր իմանալով, որ մաքսիմում ասենք թե 3 ամիս եմ ապրելու ու ամեն օր մտածեմ, որ կարողա մեռնեմ էդ օրը… Ու ինչքան մոտենա էդ «3 ամիս հետոյի օրը», այդքան կմեծանա հավանականությունը, որ սիրտս չի դիմանա ու ուրիշ բանից կմեռնեմ

**StrangeLittleGirl** · 23.07.2007, 10:21

Չէին ուզենա իմանալ… Կգերադասեի ապրել կյանքիս վերջին օրերը, չիմանալով, որ մեռնելու եմ: Ինչո՞ւ: Որովհետև կյանքը անհետաքրքիր կդառնա, եթե իմանամ, թե երբ եմ մեռնելու

Այստեղ խոսքը մահվան օրն իմանալու մասին չէ: Ոչ մի բժիշկ, ինչքան էլ լավ մասնագետ լինի, երբևէ չի կարող ճշգրիտ օր ասել: Թեման բացելիս ես բացարձակապես դա նկատի չեմ ունեցել: Խոսքս անբուժելի ծանր հիվանդության մասին է, որն անխուսափելիորեն կրճատում է մարդու կյանքը: Իմ սեփական կարծիքն է, որ ոչ մի բժիշկ իրավունք չունի ասելու, թե՝ քեզ այսքան կամ այնքան օր է մնացել ապրելու:

**I love love** · 17.08.2008, 22:44

Ես ինքս քվեարկել եմ, որ կուզենայի իմանալ ճշմարտությունը: Ինչքան էլ դառը այն լինի
ես նախընտրում եմ ճիշտը: Իսկ բժշկի խնդիրը շատ դժվար է, գուցե հիվանդության մասին ասել հարազատներին, իսկ նրանք էլ առաջինը ասեն այդ մասին;

**Brigada** · 17.08.2008, 23:08

Ընդհանրապես ամեն մարդ ունի ճշմարտությունը իմանալու իրավունքը: Բայց երբեմն չարժի ասել ճշմարտությունը, դա կախված է մարդու թույլ և ուժեղ լինելուց: եթե մարդը բնավորությամբ թույլա ու իրան ասեն որ անբուժելի հիվանդա ինքը ներշնչանքից ավելի շուտ էն աշխարհ կգնա:

**Moon** · 17.08.2008, 23:14

Իհարկե պետք է ասել, բայց ասել զգուշորեն ու հույս տալով։ կան բժիշկներ, որ անխիղճ ասում են։ Համ էլ անբուժելի ոչինչ չկա, եթե կա հավատ։Իմ անձնական կարծիքնա։