Արտ, ցնցված եմ: Էս քո լավագույն գործն էր, որ կարդացել եմ: Կեցցես, Արտ, կեցցես: Էս գուցե լավագույն գործն ա հայ բանակի մասին, գուցե նաև Հայաստանի էս վերջին տարիների մասին լավագույն պատմվածքներից մեկը: Հիացած եմ դիտողականությամբդ, մարդուն, նրա միջի մարդու տեսնելու ունակությամբդ: Փայլուն էր: Խորապես հումանիստական բան ես գրել: Հասարակ, կրթություն չունեցող, բայց մարդ շարքայինի ու դժբախտ երկրի դժբախտ սերժանտի ողբերգությունը հասցրել ես իմ, քո, նրա, մեր ողբերգության ընդհանրացմանը, ու իմ, քո, նրա ճակատին ես տվել մեր ինքնասպան կյանքի ախտորոշումը: Սաքոյիդ կերպարը արժեք ա, գրականության, արվեստի արժեք: Դու էս պատմվածքով գրող ես դարձել: Ու դարձել ես արդեն վերջնականապես: Եթե դու էլ ոչինչ էլ չգրես, չնայած գրող լինելու ախտորոշումն ասում ա, որ դա անհնար ա, ես կիմանամ, որ դու փայլուն գրող ես ու մարդուն տեսնելու ունակ փայլուն մարդ: Հրաշալի էր, Արտ: Կեցցե'ս:
Մեջբերել
Էջանիշներ