Ռեպը ընդդեմ ռոքի

[PoeT]

Փորձեմ այստեղ գրել այն ինչ հասկանում եմ ռեպից և ռոքից։

Ռեպը պատմում է կյանքի՝ նրա դժվարությունների մասին։ Ոնց հասկանում եմ երաժշտությունը և մարդու ձայնը, այնտեղ առանձնապես կարևոր չեն։ Ռեպ ում կարևորը բառերն են, մենակ թե հասցնեն 3-4 րոպեների ընթացքում իրենց ասածը ասեն։ Չէ, ես չեմ ասում ռեպը լավ բան չի, ամենևին ոչ։ Բայց եթե այստեղ երաժշտությունը այնքան էլ կարևոր չի, այդ դեպքում թող ուղղակի ոտանավորներ ու պատմվածքներ գրեն։ Բացի դրանից համարում եմ, որ շատ քչերն են իսկական ռեպպերներ։ Մնացածը երգում են աղջիկների և ունեցած փողերի մասին։ Դրա վառ ներկայացուցիչներից մեկն է 50 CENTը։ Սրանց տեսահոլովակները նայել չի լինում։ Դե քանի որ ռեպպերներին անուններով չգիտեմ, ուղղակի ասեմ, որ իսկապես գնահատում եմ 2Pacին, բայց դա չի նշանակում, որ համաձայն եմ ապրել նրա "պրինցիպ"ներով։

Ռոք։ Այստեղ կարևոր են և բառերը, և երաժշտությունը, չնայած շատ դեպքերում մեզ ուղղակի պետք էլ չի հասկանալ բառերի իմաստը։ Մենք վայելում ենք երաժշտությունը։ 1 երաժշտությունը, տարբեր մարդկանց կողմից տարբեր ձևերով է ընկալվում, ինչը չէի ասի ռեպի մասին։ Ռոքը կարծես յուղ լինի, մեր երևակայության համար։ Մենք ուղղակի լսում ենք, մնացածը անում է հենց երևակայությունը։ Մենք ուղղակի բարձրանում ենք երկինք։ Ոչ ոք, չի թելադրում թե ինչպես պետք է հասկանանք երաժշտությունը, ամեն ինչ մեր ձեռքերում է, մենք ենք ստեղծում այն զգացմունքները, որը պատճառում է ռոքը։

Իսկ ռեփ ում եթե ասում են "Հե՜յ աղջիկ, արի այստեղ սիրենք իրար", ինչպե՞ս կարելի է սա հասկանալ։ Ռեփը մարդկանց տալիս է մտածելու կոնկրոտ ուղղվածություն։ Երևակայությունը այստեղ անզոր է։

Ռոքը ամեն ինչ թողմնում է մեր վրա։ Նրանք մատուցում են երաժշտությունը, իսկ մեր երևակայությունը ստեղծում է այն զգացմունքները, որոնք ուզում ենք զգալ։ Չգիտեմ հասկանալի՞ եմ բացատրում։

Դե բոլորիս համար պարզ է, որ մեր երևակայությունը ստեղծում է այնպիսի զգացմունքներ, որի նմանը չի կարող ստեղծել ոչ մի այլ մարդ։ Այսինքն ուրիշ մարդու ստեղծած զգացմունքների մեջ, մի բան խորթ է լինում, իսկ մեր երևակայությունը ստեղծում է այն, ինչ մեր հոգուն մոտ է։ Հետևելով սրան, նույնիսկ պետք չէ հասկանալ երաժշտության խոսքերը։ Ուղղակի պետք է լսել ու...

Ինչու՞ են քչերը սիրում ռոք, որովհետև քչերի երևակայության դռներն են բաց երաժշտության համար։ Նույնը կասեի ջազի և նունիսկ բլյուզի մասին։

Ռոք լսողներից շատ շատերի համար ռոք լսելը ուղղակի ձև է։ Դրանում ես բազմիցս անգամ համոզվել եմ։

Ցավում եմ այն մարդկանց համար, ում երևակայության սահմանները կամասուտրայի էջերում են։

[Arisol]

Անգլերենին լավ չտիրապետելու պատճառով երբեք ցանկություն չեմ ունեցել լսես ռեպ, որովհետև չեմ հասկանում, թե ինչի մասին են երգում…Իսկ չհասկանալ ու լսել ռեպ…Անիմաստ է : Բայց մեկ-մեկ, երբ հանկարծակի Winamp-ումս ռեպ է սկսում երգել՝ միանգամից փոխում եմ, քանի որ այն ինձ վրա բացասական ազդեցություն է ունենում. կրակոցներ, քֆուրներ, նույն ռիթմը… Սրանք երևի աղավաղված ռեպերն են… Բայց այս ամենին հակառակ՝ երբեմն մեծ հաճույքով եմ լսում ռեպը, բայց որակով ռեպը:
Ինչ վերաբերում է ռոքին, ապա երաժշտության մեջ իմ կողմից ամենասիրված ոճն է, որը շատ փոքրուց եմ լսում ու սիրում: Դե Վահեի ասածների հետ էլ համաձայն եմ, նաև այն բանի հետ, որ շատերը պարզապես ձևի համար եմ ռոք լսում, իսկ իրականում սիրում են ռաբիս երաժշտություն )(ցավոք, ունեմ այդպիսի մի քանի ծանոթ )

[_DEATH_]

Ռեպը պատմում է կյանքի՝ նրա դժվարությունների մասին։ Ոնց հասկանում եմ երաժշտությունը և մարդու ձայնը, այնտեղ առանձնապես կարևոր չեն։ Ռեպ ում կարևորը բառերն են, մենակ թե հասցնեն 3-4 րոպեների ընթացքում իրենց ասածը ասեն։ Չէ, ես չեմ ասում ռեպը լավ բան չի, ամենևին ոչ։ Բայց եթե այստեղ երաժշտությունը այնքան էլ կարևոր չի, այդ դեպքում թող ուղղակի ոտանավորներ ու պատմվածքներ գրեն։ Բացի դրանից համարում եմ, որ շատ քչերն են իսկական ռեպպերներ։ Մնացածը երգում են աղջիկների և ունեցած փողերի մասին։ Դրա վառ ներկայացուցիչներից մեկն է 50 CENTը։ Սրանց տեսահոլովակները նայել չի լինում։ Դե քանի որ ռեպպերներին անուններով չգիտեմ, ուղղակի ասեմ, որ իսկապես գնահատում եմ 2Pacին, բայց դա չի նշանակում, որ համաձայն եմ ապրել նրա "պրինցիպ"ներով։

Ես շատ մեծ ցավով հասկանում եմ, թե ինչու ես եկել այդպիսի եզրակացության : Այդ այլասեռված 50 Cent_ի պատճառով, ցավոք սրտի ա դառցել է արդի ամենահայտնի հիպ-հոպ երգիչը իր այլասեռված տեսահոլովակների շնորհիվ:
Դու կարծում ես, որ երժշտությունը կարեվոր չի : 50 Cent_ի երգերի երաժշտությունը առաջին հայացքից կատարյալ են թվում, բայց օրինակ Outto Contro–ի remix_ը լսելուց հետո հնարավոր չի, որ ինչվոր մեկը չբթանա Բայց օրինակ 2Pac–ի երաժշտությունները առաջին հայացքից այնքան էլ չեն փայում, բայց որոշ ժամանակ լսելուց հետո հասկանում ես, որ 50 Cent–ի երաժշտությունների հետ համեմատել ուղակի չի կարելի, հասկանում ես, որ ուղակի ոչ մի արժեք չեն ներկայացնում «հանրաճանաչ» 50 Cent–ի երաժշտությունները… Ու ասեմ, որ արդի «րեպերներից» մեծամասնությունը ոչ մի տաղանդ չունեն, կեսը հայտնի են դարձել սիրուն աղջիկներ նկարահանելով, մյուս կեսը գողանալով 2 Pac–ի կողմից մեզ թողած «գանձերը», իր երաժշտությունները, ինչպես օրինակ արեցին՝ Jay z_ն, Black Eyed Peas_ը… և շատ ուրիշ անամոթներ:
Ի՞նչ ոտանավորներ, ի՞նչ պատմվածքներ, դու երեվի ուղակի ձեռք ես առնում, րեպը մյուս ոճերից տարբերվում է նրանով, որ երաժշտությունը րիթմի մեջ է գցում, երգիչի զգացմունքները ավելի լավ ձևով արտահայտում և ամենակարևորը հանգիստ տրամադրություն ստեղծում ծանր րեպուտացիաները լսելու համար , ինչը չես ասի ռոքի մասին: Ճիշտ է 50 Cent–ի պարագայում ճիշտ հակառակն է, ոչ երաժշտությունն է հանգստացնում, ոչ էլ երգի բառերնեն ինչ-որ իմաստուն բառեր, նույնիսկ չի կարելի քո ասածի նման ոտանոր գրել այդ բառերի հինման վրա: Օրինակ այս բառերը՝
Go, Go, Go, Go, Go, Go, Go shorty, It's your Birthday,
We gona party like it's your birthday,
We gonna sip Bacardi like it's your birthday,
And you know we don't really care it's not your birthday.

Ես իսկական րեպեր համրում միայն 2 Pac–ին և B.I.G.–ին
Ես համոզված եմ, որ այս 2 երգիչների նման հետաքրքիր կյանք ոչ մեկ չի ունեցել … Արդեն 100_ից ավելի րեպուտացիա եմ կարդացել նրանց մասին, և ամեն օր մի ավելի հետաքրքիր բան եմ իմանում նրանց մասին: Ես համոզված եմ, որ նրանց նման տաղանդավոր րեպերներ այլեվս երբեք լույս աշխարհ չեն գա


Ռոք
Ես չեմ կարող ասել, որ ռոկ չեմ սիրում կամ իմ համար լսելը ուղղակի ձև է… Օրինակ System of a Down–ի Chop Suey, և ATWA երգերը շատ եմ սիրում: Ես րեպը նախընտրում եմ ռոքից երևի միայն այն պատճառով, որ ուղակի չեմ սիրում անիմաստ ոչ մի բան, նաև այն որ ինչ-որ մի բանը անընդատ ասում են կամ էլ այն, որ հանգիստ ասելու փոխարեն գոռալով են ասում
Մի բան էլ հարցնեմ ռոք լսողներին, ես մի քիչ առաչ փորձեցի ռոք լսել և նույնը երգը 2 անգամ լսելուց սկսեց գլուխս ցավալ (լուրջ եմ ասում), ստիպված գլխացավի դեղ խմեցի … խնդրում եմ ասեք այդ գլխացավը շուտ կանցնի , հիմա գլուխս պտտվումա, այդքան ռոք լսելուց ինչ եք անում, որ գլուխներդ չի «տրաքում» Ասեք շ, կարող է այդ դեպքում ես էլ ժամանակ առ ժամանակ ռոք լսեմ

[Ուլուանա]

Ռեպ շատ չեմ լսել, բայց ինչքան որ լսել եմ, ինձ առանձնապես չի գրավել, իմ համեստ կարծիքով, ռեպը երաժշտական առումով արժեք չի ներկայացնում, իսկ թե ինչ են ասում ռեպերները այդպիսի արագությամբ, ես չեմ ընկալում, կարծում եմ, որ շատ քչերն են ընկալում առանց տեքստը հատուկ կարդալու: Չեմ ուզում փնովել ռեպը, բայց, մի անգամ արդեն ասել եմ, էլի եմ ասում, համենայնդեպս, իմ լսած ռեպ երգերի բառերի մեջ ոչ մի փիլիսոփայություն կամ, առավել ևս վեհ գաղափարներ չեմ նկատել: Բան չունեմ ասելու, հնարավոր է, որ պարզապես որակյալ ռեպ երգիչների երգեր լսելու առիթներ չեմ ունեցել, դրա համար եմ այդպես մտածում: Բայց ինչ վերաբերում է երաժշտությանը, կասկածում եմ, որ ինչ-որ մեկը ինձ հակառակում համոզի...

Ինչ վերաբերում է ռոքին, ես էլ եմ համաձայն Պոետի ասածներին:

Ռոք
Ես րեպը նախընտրում եմ ռոքից երևի միայն այն պատճառով, որ ուղակի չեմ սիրում անիմաստ ոչ մի բան,

Այսի՞նքն: Նկատի ունես, որ ռոք երգերն անիմա՞ստ են: Առաջին անգամ եմ այդպիսի անհեթեթեություն լսում... Կներես, բայց ուրիշ բառ մտքիս չեկավ:

նաև այն որ ինչ-որ մի բանը անընդատ ասում են

Կներես, բայց բոլոր ոճի երգերում էլ նույն բանը գոնե մի քանի անգամ ասում են, ինչ-որ չեմ նկատել, որ ռոքի մեջ դա ավելի շատ լինի:

կամ էլ այն, որ հանգիստ ասելու փոխարեն գոռալով են ասում

Իսկ կյանքում չի՞ պատահում, որ մի բանը գոռալով ասես: Բանն էլ հենց այն է, որ ռոքը շատ ավելի մոտ է կյանքին, քան մնացած ոճերը, դրա համար էլ մարդկային հույզերն ավելի իրական ու ավելի պատկերավոր է արտահայտում:

Մի բան էլ հարցնեմ ռոք լսողներին, ես մի քիչ առաչ փորձեցի ռոք լսել և նույնը երգը 2 անգամ լսելուց սկսեց գլուխս ցավալ (լուրջ եմ ասում), ստիպված գլխացավի դեղ խմեցի … խնդրում եմ ասեք այդ գլխացավը շուտ կանցնի , հիմա գլուխս պտտվումա, այդքան ռոք լսելուց ինչ եք անում, որ գլուխներդ չի «տրաքում» Ասեք շ, կարող է այդ դեպքում ես էլ ժամանակ առ ժամանակ ռոք լսեմ

Ենթադրում եմ, որ հենց System of a Down ես լսել, դրանից է գլուխդ պայթում: Չնայած մեկ-մեկ ես էլ եմ էդ խմբին լսում, բայց ասեմ, որ մի քիչ երկար լսելուց հետո ինձ մոտ էլ է համանման զգացողություն առաջանում դրանից, ճիշտ է, գլուխս չի ցավում (որովհետև ինքը ընդհանրապես չի ցավում), բայց այնպիսի զգացողություն եմ ունենում, կարծես մի ծանր բանով անընդհատ գլխիս տան... Բայց որ անջատում եմ ... կամ ստիպում եմ, որ միացնողները անջատեն... մի աննկարագրելի թեթևություն է իջնում վրաս ոնց որ միանգամից շունչս տեղը գա:
Ասածս ի՞նչ է. կան այդպիսի ռոք խմբեր, որոնց երաժշտությունը, չնայած ինձ դուր է գալիս, բայց այնքան աղմկոտ են, որ որոշ ժամանակ լսելուց հետո, կարծում եմ, մարդկանց մեծամասնության մոտ նույն զգացողությունն է առաջանում, իսկ ավելի կոնկրետ՝ հոգնեցուցիչ է այդ երաժշտությունը: Բայց դա չի նշանակում, որ բոլոր ռոք երգերն այդպիսի ն են: Իմ սիրած ռոք երգիչների ու խմբերի ճնշող մեծամասնության երգերը ես կարող եմ ժամերով ու օրերով լսել և դրանից միայն հանգստանալ, հաճույք ու դրական էներգիա ստանալ:

[PoeT]

Չէ՝ _DEATH_, ռոքը ցավացնում է ականջները, երբ նրան չես հասկանում։

Քո հոգին պիտի ընդունի այդ երաժշտությունը, քո հոգու ռիթմերը պիտի համնկնեն երաժշտության և գոռոցների ռիթմերի հետ։ Հասկանու՞մ ես։ Երևի մի քիչ շատ փիլիսոփայական բան եմ ասում, բայց իրոք այդպես է։ Երբ դու զգաս երաժշտությունը, նույնիսկ լսած չլինելով այդ երգը, կկարողանաս նրանց հետ համատեղ երգել։

Բացի այս ամենից, գոյություն ունեն Pink Floyd, Deep Purple, Queen խմբերի երգերը, որոնք ինչ, որ չեմ հավատում, որ գլուխ ցավացնեն։ Ինձ թվում է ռոք ասլեով սահանափակվում ես մետալ ով։

[Ուլուանա]

Բացի այս ամենից, գոյություն ունեն Pink Floyd, Deep Purple, Queen խմբերի երգերը, որոնք ինչ, որ չեմ հավատում, որ գլուխ ցավացնեն։ Ինձ թվում է ռոք ասլեով սահանափակվում ես մետալ ով։

Ես էլ հենց այդ խմբերին նկատի ունեի, ինչպես նաև շատ ուրիշների: Չնայած Deep Purple էնքան էլ չեմ սիրում, բայց դա արդեն ուրիշ թեմա է: Չշեղվեմ:

[_DEATH_]

Այսի՞նքն: Նկատի ունես, որ ռոք երգերն անիմա՞ստ են: Առաջին անգամ եմ այդպիսի անհեթեթեություն լսում... Կներես, բայց ուրիշ բառ մտքիս չեկավ:

Ես նկատի չունեմ, որ ռոկը ոչ մի իմաստ չունի, ուղակի ես կարելի է ասել, որ ռոկ շատ եմ լսել, բայց ոչ մի բան չեմ սովորել ռոքից , իսկ արդի ռեպը ճիշտ ես ոչ մի արժեք չի ներկայացնում, ես լսում եմ միայն «դասական» րեպերների երգերը, և կարող եմ ասել, որ րեպի շնորհիվ ես խորացրել եմ իմ անգլերենի իմացությունը, սովորել եմ շատ օգտակար բաներ հիմիկվա «դաժան» մարդկանց դեմ պայքարելու համար …

Կներես, բայց բոլոր ոճի երգերում էլ նույն բանը գոնե մի քանի անգամ ասում են, ինչ-որ չեմ նկատել, որ ռոքի մեջ դա ավելի շատ լինի:

Բոլո՞ր ոճի երգերը, ես ամենաշատը լսում եմ 2Pac–ի Gangsta rap–ը, և կարող եմ ասել, որ մեծամասնության մեջ ոչ մի անգամ էլ ինչ-որ բան չի կրկնվում: Ուղակի դու կարող ես պնդել, որ նա այդպիսի երգեր շատ ունի, այն պատճառով, որ նրա երգերի կեսից շատը իր մահից հետո են մշակել, և բավարար ձայնագրություններ չունենալու համար ստիպված ոռոշ բաներ 2-3 անգամ կրկնել են…

Իսկ կյանքում չի՞ պատահում, որ մի բանը գոռալով ասես: Բանն էլ հենց այն է, որ ռոքը շատ ավելի մոտ է կյանքին, քան մնացած ոճերը, դրա համար էլ մարդկային հույզերն ավելի իրական ու ավելի պատկերավոր է արտահայտում:

Պատահում է, բայց իմ մոտ հազվադեպ Ես ծնված օրից զարմացնում են նրանով, (մի հատ դեպք պատմեմ, որ ավելի պատկերավոր հասկանաք) Մաթեմատիկայի դասի ժամանակ մի խնդիր էին լուծում և բոլորը անընդհատ գոռալով իրանց կարծիքն եին ասում, բայց սխալ, դասախոսը ասեց սուս մնացեք, տեսավ, որ ես բան չեմ ասում, ասեց դու ինչ կասես, ասեցի հանգիստ առանց գոռալու և ճիշտ Սաղի բերանը բաց մնաց
Կամ դու երեվի չգիտես, որ 2000 տարի առաջ պնդում էին, որ առարկաները հոգի ունեն, ինչ է հակառակը պնդողը չէր սիրում ձայնը բառցացնել:
Քո կարծիքով գոռալը կյանքին օգու՞տ է տալիս

[Arisol]

_DEATH_ , իմ մոտ էլ ա տենց: Եթե ծանր ռոք եմ երկար ժամանակ լսում, ապա գլխացավ ա առաջանում ու անջատելուց հետո մի մեծ հանգիստ եմ զգում, թեթևություն…Բայց ռոք ասելով հո մենակ ծա՞նր ռոքի մասին չենք ասում: Ես Անահիտի նման ժամերով, օրերով կարող եմ ռոք լսեմ ու մենակ հաճույք ստանամ դրանից, դրական էներգիա: Երևի դու միայն ծանր ռոք ես լսել կամ էլ ռոք ասելով միայն ծանր ռոք ես հասկանում… Օրինակ երբ իմ մոտ անքնություն ա լինում, ամեն ինչ անում եմ, որ քնեմ, բայց ոչ մի բան չի օգնում, էդ ժամանակ միացնում եմ Scorpions-ի երգերն ու միանգամից քնով եմ անցնում… Զարմանալի ա, բայց փաստ ա … Ու կան էլի շատ ռոք խմբեր, մենակատարողներ(сольные исполнители) որոնց երգերը հանգստացնում են ու դրական լիցքեր են տալիս:
Ինչ վերաբերում է անգլերենի իմացությանը, ապա կասեմ, որ ռոք լսելով ես նույնպես հարստացրել եմ իմ բառապաշարը

Քո կարծիքով գոռալը կյանքին օգու՞տ է տալիս

Կարծում եմ, որ Անահիտին սխալ ես հասկացել… Իմ կարծիքով ինքն ուզում էր ասել, որ ռոքն ավելի մոտ է ռեալ կյանքին, որտեղ կա նաև գոռոց, ռոքն արհեստական, հեքիաթային կյանքի մասին չէ, այլ մեր դառը իրականության…

[Արշակ]

Ի դեպ, ծանր ռոքը հեչ պարտադիր չի, որ աղմկոտ լինի: Շատերին տարօրինակ կարող է թվալ, բայց Scorpions-ը ևս ծանր ռոք է համարվում: Հենց խմբի անդամներն էլ են այդպես համարում: Բայց նրանց հաստատ աղմկոտ կամ գոռացող չես ասի: Իսկ աղմկոտ լինելը երևի ավելի բնորոշ է մեթալին:

Ինչ վերաբերում է բուն թեմային, կարծում եմ, որ ռեպը երաժշտության բազմազանության, մեղեդայնության, զգացմունքայնության առումով շատ ավելի սահմանափակ հնարավորություններ կարող է տալ ստեղծագործողին, քան ռոքը:
Ռեպի դեպքում կարծես կատարողը չի երգում, այլ ասմունքում է ֆոնային երաժշտության կամ ինչ-որ ռիթմի տակ: Այդ իմաստով ռեպերը երևի ոչ թե երգիչ է, այլ՝ ասմունքող: Չնայած ոճը մնում է երաժշտական ոճ, քանի որ առկա են ռիթմը և ուղեկցող երաժշտությունը:

[_DEATH_]

կարծում եմ, որ ռեպը երաժշտության բազմազանության, մեղեդայնության, զգացմունքայնության առումով շատ ավելի սահմանափակ հնարավորություններ կարող է տալ ստեղծագործողին, քան ռոքը:
Ռեպի դեպքում կարծես կատարողը չի երգում, այլ ասմունքում է ֆոնային երաժշտության կամ ինչ-որ ռիթմի տակ: Այդ իմաստով ռեպերը երևի ոչ թե երգիչ է, այլ՝ ասմունքող: Չնայած ոճը մնում է երաժշտական ոճ, քանի որ առկա են ռիթմը և ուղեկցող երաժշտությունը:

Ռեպը սահմանափակ հնարավորություններ կարող է տալ ստեղծագործողին
Դու րեպ ասելով կարո՞ղ է հասկանում ես մենակ 50 Cent… Խնդրում եմ լսիր այս կցած զիպի երաժշտությունները և հետո ասա ինձ, դու էլի նույն կարծիքին ես, մասնավորապես ուշադրություն դարցրու 2 Pac–ի - I Ain't Mad At Cha և B.I.G._ի big_poppa–ն և չգիտեմ ինչու բոլորը կարծում են, որ րեպի երաժշտությունը միապաղաղ է, կամ ինչ-որ ֆոնային երաժշտություն, դա սուտ է, րեպը ունի ֆոնային երաժշտություն՝ Drum + զգացմունքներ արտահայտող մեղմ մեղեդի Դրա վառ ապացույցն է 2 Pac - Me Against The World, Only God Can Judge Me… երգերի երաժշտոըթյունները
երեվի ուղակի չեք լսել «իսկական րեպ»

[Աբելյան]

Rap
Փոխվում են ժամանակները, փոխվում են մարդկանց պատկերացումները էս ոճի մասին: Առաջ դժվար թե մարդիկ Էմինեմին Rap երգիչ համարեին, էդ ժամանակ դա մի լուրջ ոճ էր, իսկ հիմա որոշ թափթփուկներ աղավաղել են, ու մարդիկ էլ "Rap"-ը սխալ են հասկանում: Ցավում եմ, որ մեկին հարցնում են. "Rap սիրում ե՞ս": "Հա": "Ում երգերը կոնկրետ": "50 Cent-ի", կամ էլ "Հայ Տղեքի": Հիմա մարդկանց պատկերացմամբ դա մի ոճ ա, որտեղ երգիչը "ցկցկոցի" տակ երգում ա իրա փողերի, իրա "շների", կամ իրա ավտոների մասին:
Բայց մինչև հիմա էլ կան rapper-ներ, որոնց երգերը ես շատ եմ սիրում. Օbie Trice, Nas, Xzibit, Busta Rhymes, DMX: Էս ա իսկական "Rap"-ը:


Ռոք
Չեմ կասկածում, որ սա մի "համով-հոտով" ոճ ա, բայց ես էդ համն ու հոտը զգալու ընդունակություն չունեմ:

[Մասսագետ]

Ուրեմն սկսեմ: Ոչ բոլոր գրառումները կարդացի, բայց ումը որ պետք էր կարդացի:
Նախ ով ասեց, որ ռեպում երաժշտությունը կարևոր չի: Նույն ռեպի երաժշտություննել ա լիքը զգացմունքներ ստեղծում, Թուփաքը օրինակ շատ լավ երաժշտություններ ունի ու իրա երգերի բառերի հետ շատ համապատասխանում ա ու զգացմունքներ ա առաջացնում: Դու լսի ասենք Թուփաքի thugz mansion-ը կիթառով ու առանց կիթառի, դու կզգաս տարբերությունը, դու կզգաս որ ռեպում էլ երաժշտությունը երգի ընկալման փոփոխություն ա տալիս: Ու հետևաբար ռեպը առանց երաժշտության էդքան հաճելի չի լինի, նույնքան հաճելի կլինի, որքան ռոքը առանց երաժշտության: Ու նույն հաջողությամբ ռոքեռներն էլ կարան պատմվածք գրեն երգելու փոխարեն

Անցանք առաջ, եթե դու 50 cent ես ասում ու սկսում ես քննադատել ռեպը, ես էլ կասեմ ավռիլ լավին, կասեմ լինքին պարք ու կսկսեմ քննադատել ռոքը: Բայց չէ ես ինքս ռեպը ռոքից բարձր չեմ դասում, ոչ էլ ռոքը ռեպից, ես էրկուսն էլ սիրում եմ, էրկուսն էլ լսում եմ:
Հետո թուփաքի երգերը սիրել չի նշանակում ապրել իրա պռինցիպներով, ինչպես և Օզզի Օզբորն սիրել չի նշանակում ապրել իրա պրինցիպներով:

[GevSky]

Ենթադրում եմ, որ հենց System of a Down ես լսել, դրանից է գլուխդ պայթում: Չնայած մեկ-մեկ ես էլ եմ էդ խմբին լսում, բայց ասեմ, որ մի քիչ երկար լսելուց հետո ինձ մոտ էլ է համանման զգացողություն առաջանում դրանից, ճիշտ է, գլուխս չի ցավում (որովհետև ինքը ընդհանրապես չի ցավում), բայց այնպիսի զգացողություն եմ ունենում, կարծես մի ծանր բանով անընդհատ գլխիս տան... Բայց որ անջատում եմ ... կամ ստիպում եմ, որ միացնողները անջատեն... մի աննկարագրելի թեթևություն է իջնում վրաս ոնց որ միանգամից շունչս տեղը գա:
Ասածս ի՞նչ է. կան այդպիսի ռոք խմբեր, որոնց երաժշտությունը, չնայած ինձ դուր է գալիս, բայց այնքան աղմկոտ են, որ որոշ ժամանակ լսելուց հետո, կարծում եմ, մարդկանց մեծամասնության մոտ նույն զգացողությունն է առաջանում, իսկ ավելի կոնկրետ՝ հոգնեցուցիչ է այդ երաժշտությունը: Բայց դա չի նշանակում, որ բոլոր ռոք երգերն այդպիսի ն են: Իմ սիրած ռոք երգիչների ու խմբերի ճնշող մեծամասնության երգերը ես կարող եմ ժամերով ու օրերով լսել և դրանից միայն հանգստանալ, հաճույք ու դրական էներգիա ստանալ:

Ես SOAD -ի տակ քնում եմ դա ինձ հանգստացնում է նույնիսկ, այստեղ հարցը աղմուկի մեջ չէ, դուք լսում եք աղմուկ իսկ ես՝ ինձ համար հաճելի և հոգեհարազատ հնչյուններ:

Դե եթե դու զոռով ես մի բանը լսում, այլ ոչ թե հաճույքով, ապա գլուխդ էլ կցավա ուրիշ տեղերդ էլ հետը

Ավելացվել է 3 րոպե անց
Իսկ 50 սենթի մասին ես սուս մնամ, բթացնումա ահավոր ձևի նույնիսկ ինձ մոտ ալերգիա է առաջացնում, մի բան եմ հարգում ես նրանց մեջ որ արդար ձևով խոստովանում են իրենց արժեքը իրենց անվանման միջոցով:

[Frigid-]

Rap


Ռոք
Չեմ կասկածում, որ սա մի "համով-հոտով" ոճ ա, բայց ես էդ համն ու հոտը զգալու ընդունակություն չունեմ:

Ճիշտա,,, ուրեմն չունես...

Ամեն մի ոճ էլ ունի իր տափակ տեսակները,,, նույն ռոքի մեջ էլ աղբ կա... բայց դե .. ռեպի մասին խոսելն անգամ անիմաստա... համեմատել բացարձակ պետք չէր: Ախր բացարձակ չեն համեմատվում:
Կարծում եմ ռեպը ոչ թե երաժշտական, այլ արտասանական ինչ-որ ժանրա:
Էնպես որ`
Rock Forever!!!

[REAL_ist]

Ռեպն ու ռոկը լռիվ անհամաեմատելի են, ռեպից իմ համար մենակ 2pac–ի երգերնա որոնք նույն մակարդակի վրա կարան գտնվեն ռոկի գլուխգործոցների հետ միասին, մնացածը արժեք չունեն, ակնթարթային երգեր են, 1 ամիս լսեցին, 2 ամիսել, լավ պատալոգ 3 ամիս, բայց դե դրանից հետո արդեն թազեքնեն գալի որոնք ոչնչով հներից չեն տարբերվում, ռեպը, մանվանդ ժամանակակիցը ցկցկոցա իրանցից ներկայացնում, 2pac ը միակնա ու անկրկնելին որը ռեպը հավայի ցկցկոցից վեր դասելու հիմքերա, տալիս, մի խոսքով կարելիա ասել մենակ 2pac ընդդեմ ռոկի, չնայած ռոկի մեջել զիբիլ մեղմ ասած քիչ չի, բայց դե ստեղ մակարդակներ շաատ շատեն, ի տերբերություն ռեպի, չնայած ռեպը թազայա, հուսանք որ 2pac–ի կարգի էլի երգիչներ կհայտնվեն