Մեկ-մեկ բացում եմ էս բաժինը ու գրեթե միշտ ոչ մի բան կարդալու հավես չեմ ունենում:
Մեկ-մեկ մի եկու բան կարդում եմ ու էտ վախտ ես էլ արդեն համընդհանուր անշնորքության շնչից շնչելու հավես չեմ ունենում:
Մեկ-մեկ էլ մտքովս անցնում ա, որ հնարավոր ա ես էլ եմ նույն բանն անում, ինչ որ մյուս բոլորը ու էդ ժամանակ արդեն վաբշե հավես չեմ անում մտածեմ, թե խի չեմ շնչում:
Մեկ-մեկ էլ կարդում եմ սենց մի բան ու մտածում եմ, որ, ամեն դեպքում, մեկ մեկ արժի շնչել:
Մեջբերել
Էջանիշներ