Այս թեմայով մի պատմություն հիշեցի` ընկերներից մեկն է պատմել:

Մի օր հասարակական տրանսպորտում մի երտասարդ կին երեխային ինչ-որ դիտողություն է անում ռուսերեն լեզվով, այն դեպքում, որբ երեխան հայերեն էր ինչ-որ բան ասել: Դա լսում է Շիրազը, որն այդ պահին նույն ավտոբուսում էր, և երևի լսած կլինեք, որ Շիրազը բավականին հայհոյախոս է եղել, մանավանդ երբ գինովցած էր: Ու Շիրազը տեղում բարձրաձայն արտասանում է.
-Մասիսին է խոսում հայերեն,
Արաքսն է հոսում հայերեն,
Քո տիրոջ մերը ..........
Ինչու չես խոսում հայերեն?

Բնավ որևէ մեկին չեմ ուզում նեղացնել, բայց ԻՀԿ մարդը, որ ծնվել ու մեծացել է Հայաստանում, պիտի որ իր առօրյայում հայերեն մտածի` քանի լեզվի էլ որ տիրապետի, քանզի նրա միտքը պիտի որ հայերեն կառուցված լինի:
Ու ըստ այդմ, էլի ԻՀԿ, այլ լեզվով հայրենակիցների հետ շփվելը լավ բանի մասին չի վկայում. քաղքենիություն, օտարամոլություն, կամ ուղղակի հոգեբանական բարդույթ, վատ հիշողությունների վրա հիմնված հերքողականություն և այլն: