Սիդ Բարրետ ու Փինկ Ֆլոյդ

[Jarre]

Փինք Ֆլոյդի SHEEP ստեղծագործության դաշնամուրային քավերը Միքայել Թովմասյանի կատարմամբ

SHEEP



ՀԳ՝ ի դեպ, ինքը ինքը դաշնամուրով կատարում է նաև Ժառի երկու ալբոմների քավըրները։

[Ուլուանա]

Լավն էր ։ Ինչ էլ Ուոթերսի նման էր երգում ։
Զգացվում էր, որ մարդն ահագին ջանք ա թափել սենց կատարման հասնելու համար։

[Ruby Rue]

Երկար ժամանակ Փինք Ֆլոյդ չէի լսել՝ խմբի դիսկոգրաֆիան կորցրել էի...
Էսօր նորից բեռնեցի խմբի բոլոր ալբոմները, ինչ -որ բան արթնացավ իմ մեջ ու հիշեցրեց , որ Փինք Ֆլոյդը բոլոր ժամանակների ամենալավ խմբերից մեկն է, որը հիանալի երաժշտությունը համատեղում է իմաստալից խոսքերի հետ
Ինչ էլ ասեմ Փինք Ֆլոյդի մասին, միևնույն է ոչինչ չեմ ավելացնելու… Ուղղակի սիրում եմ...

Էսօր մեծ ցանկություն առաջացավ The Wall ֆիլմը նորից դիտելու

[Smokie]

Երբ հավես ունենամ ու լիովին Pink Floyd-ի ազդեցության տակ լինեմ, (ինչպես հիմա եմ Uriah Heep-ի ազդեցության տակ), էս թեման հաճույքով կկարդամ: Էսքաա՜ն ծավալուն թեմա, էսքաա՜ն ծավալուն ու հետաքրքիր ինֆորմացիաներով Բայց դեռ հոգեպես պատրաստ չեմ, ժամանակը չի:



Համարյա 2012թ.

Վաղուց էր: Տարիներ առաջ էր երբ առաջին անգամ լսեցի նրանց... դա եղավ պապաիս շնորհիվ:

12-ից 13 տարեկան էի: Փորձում էի սիրել, փորձում էի հասկանալ նրանց երաժտությունը, բայց մի տեսակ չէր ձգում, այդ աստիճանի դուրս չէր գալիս: Հիշում եմ պապաս ո՜նց էր սիրում ու ընդհանրապես միշտ ա սիրել էդ խմբին՝ հատկապես «Shine on you crazy diamond»-ը:


Իսկ ես առաջին օրերին այ էս երգը սիրեցի, որովհետեւ մյուսներին նման չէր՝ ավելի աշխույժ էր ու ամենակարեւորը՝ կարճ:

Իսկ մի երկու տարուց սիրեցի սա:

Ու ընդհանրապես ժամանակի ընթացքում ավելի ու ավելի հոգեհարազատ դարձավ՝ ավելի հաճույքով էի լսում քան առաջ` հատկապես այն երգերը, որոնք էն ժամանակ էլ քիչ թե շատ դուրս գալիս էին:




Երկու տարի առաջ էլ նայեցի The wall-ը, այդքան էլ շատ տպավորված չէի, մտածում էի, ե՞րբ է վերջանալու...

Ինչու՞ եմ հիմա պատմում այս ամենը, որովհետեւ իմ մոտ հիմա Pink Floyd-յան ժամանակաշրջան է՝ ուզում եմ լսել: Եւ՛ վաղուց ծանոթ երգերը եւ՛ այն երգերը, որոնք ինձ համար նորություն կլինեն, բացահայտում: Հիմա չեմ կարող ասել, թե ո՞ր երգն եմ ամենաշատը սիրում, բոլորն էլ լավն են յուրովի, «Shine on you crazy diamond»-ը իրոք շա՜տ լավն է:

Սա գրելուս ընթացքում մի բան հասկացա՝ Pink Floyd-ը ավելի շատ երիտասարդների ու մեծահասակների համար է: Փոքր տարիներին կարող է սիրես Beatles, կարող է սիրես Queen, բայց Pink Floyd-ը մի տեսակ հեռու է էդ տարիքից, կարծես մի քիչ մռայլ է:

Մոտ օրերս երեւի էլի նայեմ The wall-ը:

[Jarre]

Իմ ընկեր Հայկ Մարտիրոսյանը կատարում է Փինք Ֆլոյդի «Animals» (1977 թ.) ալբոմի «Dog» ստեղծագործության քավըրը։

ՀԳ՝ Հիշում ե՞ք չէ՞, էն որ 2008-ին Հայաստան եկան Փիթեր Գեբրիյելը, Ալան Փարսոնսը, Ջո Սարտրիանին, Ցուկերոն և այլ երաժիշտներ։ Այդ համերգի գլխավոր կազմակերպիչները Հայկն էր և իր քեռին՝ աշխարհահռչակ աստղաֆիզիկ Գարիկ Իսրայելյանը։

Հայկը Յութուբի իր էջում գրում է, որ այս քավըրի մեջ կան թերություններ և որ սա վերջնական տարբերակը չէ։

Ես շատ-շատ հավանեցի այս քավըրը։ Գրեք ձեր կարծիքը։ Նախապես շնորհակալություն։

[Jarre]

Դեյվիդ Գիլմորի կինը իր թվիթերում հայտնում է, որ այս տարվա հոկտեմբերին Փինք Ֆլոյդի նոր ալբոմն է լույս տեսնելու, որը կոչվում է՝ The Endless River։ Ու մեջը լինելու է նայև Rick Wright-ը, քանի որ դու մի ասա ձայնագրությունը սկսվել է տարիներ առաջ։ Ըստ որոշ տեղեկությունների Division Bell-ի վախտերից։

ՀԳ՝ տեսնես Ուոթերսը մեջը կլինի՞։
ՀՀԳ՝ կասկածում եմ

[Jarre]

Հենց նոր մի տեղ էլ կարդացի, որ տարիներ առաջ Nick Mason-ը արդեն խոսել է The Big Spliff ալբոմի մասին։ Հավանաբար էս էտ նույն ալբոմն է։

[Jarre]

"Wish you were here" ալբոմի՝ Սիդ Բարրեթին նվիրված լինելու մասին կարդալիս մի բան հիշեցի: Ընդհանրապես Փինկ Ֆլոյդն իր հետագա գործունեության ընթացքում շատ անգամներ է անդրադարձել Սիդ Բարրեթին, հիմնականում անուղղակիորեն: Նրա խորհդավոր ու տպավորիչ կերպարն ու խմբի անդամների հետ ունեցած հարաբերությունները Բարրեթի՝ խմբի մեներգիչ եղած ժամանակ, ըստ երևույթին, խոր ազդեցություն են թողել խմբի անդամների վրա, որը, բնականաբար, չէր կարող չարտացոլվել նրանց ստեղծագործությունների մեջ: Այդպիսի «արտացոլանքներից» մեկը Ուոթերսի "Julia Dream" երգն է, որն արտաքինից կարծես ոչ մի կապ չունի Բարրեթի հետ, բայց երգն ուշադրությամբ ունկնդրելու դեպքում կարելի է նկատել, թե ինչպես է Ուոթերսը երգի հիմնական բառերի արանքում հազիվ լսելի շշուկով մերթընդմերթ արտաբերում խմբի առաջին մեներգչի անունը՝ «Սի՜դ...»:

Հետաքրքիր է, ես մինչև դրա մասին կարդալը չէի նկատել, բայց երբ կարդացի, որ բազմաթիվ երկրպագուներ պնդել են, որ այդ երգի մեջ լսել են Սիդ անունը, ես էլ ուշադրություն դարձրի ու լսեցի:

Ես էլ կարծես թե վերջում լսեցի՝ 2:00 վայրկյանից սկսված մինչև վերջ։ Բավական հստակ լսվում է։

[մարդագայլուկ]

Էսօր Սիդի մահվան օրն ա.. առավոտվանից դրել իր երգերն եմ լսում, կյանքն եմ քչփորում ու մտածում եմ ինչքան բան կպակասեր երաժշտության մեջ, եթե էս տաղանդը չլիներ..
Ապրես, որ եղար, Սիդ:

[Rhayader]

Էսօր Սիդի մահվան օրն ա.. առավոտվանից դրել իր երգերն եմ լսում, կյանքն եմ քչփորում ու մտածում եմ ինչքան բան կպակասեր երաժշտության մեջ, եթե էս տաղանդը չլիներ..
Ապրես, որ եղար, Սիդ:

Ու ընդհանրապես, էն մարդկանց կենացն, ովքեր լուսնի լույսի տակ լվացքի պարաններից շորեր են գողանում ու հետո հայելու մեջ նայում՝ իրենց սազում է, թե չէ

[մարդագայլուկ]

Ու ընդհանրապես, էն մարդկանց կենացն, ովքեր լուսնի լույսի տակ լվացքի պարաններից շորեր են գողանում ու հետո հայելու մեջ նայում՝ իրենց սազում է, թե չէ

աաա, Առնոլդ Լեյն ^_^ Տենց մարդիկ շատ չեն, բայց հա, իրանց կենացը

[Smokie]

...

[Tar]

Pink Floyd-ի The Endless River նոր ալբոմը լույս է տեսնելու նոյեմբերի 10-ին: Pink Floyd սկսել եմ լսել 1999 թվից, իրենց վերջին ալբոմը թողարկվել է 1994 թվին: Միշտ մտածել եմ, որ Pink Floyd այլևս գոյություն չի ունենալու ու մտքովս չէր անցնի, որ էսքան տարի հետո իրենք ալբոմ կհանեն:

Ալբոմի մասին բավականին տեղեկություններ արդեն կան: Այն բաղկացած է 18 գործից, որոնցից միայն մեկն է վոկալ պարունակում, մնացածն ինստրումենտալ են: Ալբոմում չկա Roger Waters-ը, բայց դրա փոխարեն բոլոր գործերում կա Rick Wright-ը, ով մահացել էր 2008 թվին: Ավելին, 18-ից 12 գործում նա կամ համահեղինակ է, կամ հեղինակ: Մի գործը ձայնագրվել է 1968-ին, Rick Wright-ը երգեհոնի սոլո է նվագում: Իսկ մեկ այլ երգում օգտագործվել է ֆիզիկոս Stephen Hawking-ի վոկալը, ինչպես Division Bell-ի Keep Talking երգում: Ընդհանրապես, այս ալբոմի հիմնական նյութը գրվել և ձայնագրվել է 1993 թվին, Division Bell-ի ձայնագրման ընթացքում և Pink Floyd-ը նույնիսկ ժամանակին մտադիր է եղել այն թողարկել որպես առանձին ալբոմ The Big Spliff անվանումով: Նախորդ տարի Gilmour-ն ու Mason-ը վերադարձել են ստուդիա, արխիվից հանել այդ ալբոմն ու այլ նյութեր, ուղիղ մի տարի աշխատել դրա վրա, նոր հատվածներ ավելացրել, հնչողությունը փոխել և այլն: Իսկ այսօր Gilmour-ն ու Mason-ը BBC-ին տված հարցազրույցում հայտարարեցին, որ սա կլինի Pink Floyd-ի ամենավերջին գործը:

[Tar]

Այսօր լույս է տեսել Pink Floyd-ի նոր, The Endless River ալբոմը: Ինչպես և նախապես հայտարարվել էր, ալբոմը հիմնականում ինստրումենտալ է և միայն մի երգն է վոկալ պարունակում: Ըստ Գիլմորի և Մեյսոնի, սա Pink Floyd-ի վերջին ալբոմն է, հրաժեշտ է խմբի երկրպագուներին ու նվիրված է Rick Wright-ին: Արդեն մի քանի անգամ հասցրել եմ ալբոմն ամբողջությամբ լսել և հանգիստ կարող եմ ասել, որ Pink Floyd-ը բոլորովին չի կորցրել իր յուրահատուկ հնչողությունը: Իհարկե, այն 70-ականների Pink Floyd չի, պետք չէ սպասել նոր գլուխգործոցի կամ համեմատել այդ շրջանի իրենց ալբոմների հետ: Նրանք փորձ էլ չեն արել զարմացնել նոր հնչողություններով:
Ալբոմը կարծես ճամփորդություն լինի Pink Floyd-ի պատմության մեջ: Բացի այն, որ հիմնական նյութը գրվել է 1993-94 թվերին, The Division Bell-ի ձայնագրման շրջանում, այստեղ կա նաև Rick Wright-ի հին, 1968 թվին ձայնագրած երգեհոնի սոլոն (Autumn '68): Կարելի է գտնել էլեմենտներ Meddle-ից, Dark Side-ից, Wish You Were here-ից (It's What We Do-ն շատ նման է Shine On You Crazy Diamond-ի ինստրումենտալ մասին), The Wall-ից և Division Bell-ից: Իսկ միակ երգը՝ Louder Than Words, կարծես High Hopes-ի շարունակությունը լինի: Չգիտեմ ուրիշներն ինչպես, բայց կոնկրետ ինձ համար ալբոմի ավելի լավ ավարտ դժվար էր պատկերացնել: Իհարկե կան նաև կարճ, էմբիենթ ոճի անցումներ տարբեր գործերի միջև, որոնք մի թեթև ձանձրալի են, բայց գոնե երկար չեն և ընդհանուր ֆոնը չեն փչացնում:
Մի խոսքով, շատ լավ հրաժեշտ է Pink Floyd-ի կողմից՝ առանց նորություններով զարմացնելու, բայց միևնույն ժամանակ հին որակն ամբողջությամբ պահելով:

Մի քանի գործ ալբոմից.

Louder Than Words



It's What We Do



Anisina

[AniwaR]

Էս նոր ալբոմից ոչ մի բան չեմ լսել: Մի տեսակ նույնիսկ հետաքրքիր չի: