Pink Floyd-ի Cymbaline-ի (իրանց իմ ամենասիրած երգերից մեկը, մեկ-մեկ՝ հենց ամենասիրածը) քավրը՝ Hawkwind-ի կատարմամբ: Շատ մռութն ա: Ի միջի այլոց, Hawkwind-ը իր երաժշտության մեջ թերեմին էլ ա օգտագործում (Ժա՞ր):
Pink Floyd-ի Cymbaline-ի (իրանց իմ ամենասիրած երգերից մեկը, մեկ-մեկ՝ հենց ամենասիրածը) քավրը՝ Hawkwind-ի կատարմամբ: Շատ մռութն ա: Ի միջի այլոց, Hawkwind-ը իր երաժշտության մեջ թերեմին էլ ա օգտագործում (Ժա՞ր):
«Ճիշտ և սխալ արարքների մասին պատկերացումներից այն կողմ մի դաշտ կա: Ես քեզ այնտեղ կհանդիպեմ»:
Չեմ տեսել
Խոսքս իրա Nick Mason's Fictitious Sports ալբոմին էր վերաբերվում, որտեղ փողային գործիքների բազմազանությունն արդեն ներվերիս վրա ազդում էր... Սաքսաֆոն էլ չէ տրամբոն,ֆլեյտա,կլառնետ, ինչ ասես չկա![]()
Էդ ալբոմը լսելուց հետո հենց առաջին նախադասությունը, որ դուրս եկավ բերանիցս <<Արա դե գնա Ֆլոյդում բարաբանդ խփի էլի>>-ն էր![]()
Առանց կոմենտարիաների... Ես հըլը շոկից դուրս չեմ եկել: O____________________O
«Ճիշտ և սխալ արարքների մասին պատկերացումներից այն կողմ մի դաշտ կա: Ես քեզ այնտեղ կհանդիպեմ»:
CactuSoul (09.03.2012), Claudia Mori (14.05.2011), Jarre (15.08.2011), Ripsim (20.11.2011), Sagittarius (14.05.2011), Tar (05.08.2011), Ռուֆուս (14.05.2011)
Jarre (15.08.2011)
Բեմի վրա համերգի ընթացքում «Պատը» կառուցում են, և վերջում երաժիշտները մնում են պատի հետևում![]()
Առաջին ռոք խումբն է, որ ընդհանրապես ռոքին է ինձ ծանոթացրել: Պատն ու Լուսնի հակառակ կողմը ալբոմներն եմ շատ լսել ու շատ սիրել: Մնացած ալբոմները լավ չեմ ուսումնասիրել: Իդեպ, Փինք Ֆլոյդը այն խմբերից է, ում ստուդիային ձայնագրություններն ավելի հաջող են, քան համերգայինները: Իմ սիրելի երգերի համերգային կատարումները նույնիսկ բեմից չեմ ուզում լսել: Ամենսիրելի երգերիցս մեկը`
Julia Dream
Yellow Raven (04.08.2011), Հայուհի (05.08.2011)
Jarre (15.08.2011)
Հետաքրքիր համոզված տոնով ես գրում, Ֆոտոն:
Բնականաբար Փինք Ֆլոյդի համար կենդանի երաժշտություն նվագելը նույն որակով ինչ ստուդիական ձայնագրություններում է, խիստ դժվար է՝ հաշվի առնելով էն բարդ ձայնային էֆեկտներն ու էլեմենտները, որ օգտագործում են իրենց երաժշտության մեջ: 2-րդն էլ, երևի իսկապես արժի Պատից ու Լուսնից էն կողմ գնալ. ՓՖ-ը շատ շատ ավելի հետաքրքիր աշխարհ ա, քան էդ 2 ալբոմները՝ իրենց լայվերով հանդերձ.
ստուդիական ձայնագրություն.
կենդանի կատարում (ստեղ Ռիկ Ռայտը՝ ստեղնահարը, ընենց ա ժարիտ անում, որ քեզ մնում ա լսես ու հելնես օդ).
Կենդանի կատարման համար բարդագույն ստեղծագործություն մը՝ "Echoes" 2007 թվին՝ Դեյվիդ Գիլմորի սոլո համերգի ժամանակ՝ Ռիկ Ռայտի մասնակցությամբ.
Ընենց իդեալական ա, որ ես էս կենդանի տեսնելու ու լսելու համար տենց մի 2 տարի բըդըլո կյանքիցս կտայի:![]()
«Ճիշտ և սխալ արարքների մասին պատկերացումներից այն կողմ մի դաշտ կա: Ես քեզ այնտեղ կհանդիպեմ»:
Շատ լավն է Waters-ի ու Ennio Morricone-ի Lost Boys Calling երգը: Էդ երգին երբեք հատուկ ուշադրություն չէի դարձրել, վերջերս լսեցի ու էդ օրվանից չեմ կարողանում կտրվել, անընդհատ էդ եմ լսում:
Ֆոտոն (09.09.2011)
Գիլմորի սաքսոֆոնի սոլոն 2006 թվի համերգից.
Yellow Raven (20.11.2011), Ներսես_AM (20.11.2011)
2005 թվի հուլիսի 8-ին, The Wall-ի համերգներից 25 տարի հետո առաջին ու վերջին անգամ Pink Floyd-ը հանդես է գալիս իր դասական կազմով (Gilmour, Waters, Wright, Mason), Live 8 փառատոնի ժամանակ ու կատարում ընդամենը 4 երգ՝ Breathe, Money, Wish You Were Here և իհարկե, Comfortably Numb: Այս համերգն արդեն պատմական նշանակություն ունի, քանի որ չնայած սրանից հետո շատերի մոտ հույս առաջացավ, որ Pink Floyd-ը կվերամիավորվի, բայց Wright-ի մահից հետո այդ հույսերը կորան:
"Non est ad astra mollis e terris via."
Այս պահին թեմայում են 1 հոգի. (0 անդամ և 1 հյուր)
Էջանիշներ