Զգացմունքային է: Իզուր ինքդ քեզ սպանեցիր վերջում: Ինքնակենսագռականի էջերից մեկը կդառնա կյանքիդ ավարտից հետո
Զգացմունքային է: Իզուր ինքդ քեզ սպանեցիր վերջում: Ինքնակենսագռականի էջերից մեկը կդառնա կյանքիդ ավարտից հետո
“То, что вы не можете выразить – это Любовь.
То, что вы не можете отвергнуть/не признать – это Красота.
То, чего вы не можете избежать – это Истина”.
~ Шри Шри
Լռությամբ կարծիքներ լսելուց հետո կարծում եմ, որ ժամանակն է՝ պատասխանեմ:
Նախ, շնորհակալություն բոլոր արձագանքների համար: Իհարկե, շատ լավ կլիներ, եթե թե՛ դրական, թե՛ բացասական կարծիքներ լսելիս հիմնավորումներ ստանայի: Ամեն դեպքում շնորհակալ եմ: Իսկ հիմա առանձին-առանձին փորձեմ պատասխանել որոշ մարդկանց:
Հ
Թեև դու icq-ով ինչ-որ կերպ բացատրեցիր, թե ինչ նկատի ունես, ու ես հասկացա, երկար մտածելուց հետո, այնուամենայնիվ, պետք է ասեմ, որ քեզ հետ համաձայն չեմ:Ուլուանա-ի խոսքերից
Գրելուց ես էլ էի լացում
Իրոք, դա ես էլ եմ զգացել: Հատկապես այն, որ երկրորդ դեմքով է գրված:
Վստա՞հ ես:
Ես բոլոր խորհուրդները լսում եմ, բայց ընդունում եմ, միայն նրանք, որոնք ինձ համար հեղինակավոր մարդիկ են և խորհուրդը տալու պահին նորմալ տրամադրություն ունեն:
Գրելու պահին ես դեպրեսիայի մեջ եմ: Հետո մի 10 անգամ կարդացել եմ: Հաստատ չեմ վնասվել:մի սևեռվի միմիայն զավի վրա,ընթերցողին հնարավորություն տուր նույնիսկ ցավի մեջ գտնել գեղեցիկը, հույսը:Եթե այս վիպակը կարդա դեպրեսիայով տառապող ընթերցող, հաստատ կվնասվի:
Իսկ ո՞վ է ինձ այդպիսի բան ասել: Ո՞վ կհամարձակվի:Եթե մեկը փորձի ասել զուր ես գրում,ոչինչ մի ասա, մեկ է ,էդպիսինները չեն հասկանա քեզ:
Մյուս ընթերցողներին խորհուրդ կտայի նույնն անել:
Ինքս ի՞նձ… Ինչի՞ց որոշեցիր, որ ես եմ:
Շատ անտակտ բան ես գրել, ասեմ իմանաս: Սովորաբար որևէ մեկի ստեղծագործությունները կարդալիս պետք չէ խորանալ հեղինակի անձնական կյանքի մեջ, հերոսների մասին կարծիք հայտնելիս դիմել երկրորդ դեմքով: Ամեն դեպքում՝ ես չեմ վիրավորվում՝ հաշվի առնելով, որ դու չգիտեիր ստեղծագործությունների մասին կարծիք հայտնելու էթիկան:
Որպես օրինակ բերում եմ Manon-ի գրածը: Խորհուրդ է տրված, բայց ոչ թե հեղինակն ու հերոսուհին նույնացվում են, այլ այն ուղղված է հենց հերոսուհուն:
Ավելացվել է 17 րոպե անց
Մեկ էլ մոռացել էի ասել, որ վերջին բանաստեղծության հեղինակը Հ. Թումանյանն է, կոչվում է «Նմանություն»: Վերջին տունը երկրորդ դեմքով եմ դարձրել, որպեսզի համապատասխանի պատմվածքին:
Վերջին խմբագրող՝ StrangeLittleGirl: 26.07.2007, 01:29: Պատճառ: Գրառման ավելացում
Այս պահին թեմայում են 1 հոգի. (0 անդամ և 1 հյուր)
Ձեր իրավունքները բաժնում
Մեջբերել
Էջանիշներ