Երբ ամեն ինչ արդեն վերջացած է, դժվար է նայել հետ: Երբ այլևս չես կարողանում վերադարձնել կորցրածդ, դժվար է վերլուծել և գտնել սխալներդ: Ես դեռ 19 տարեկան եմ, բայց ինձ թվում է, որ մի դար եմ ապրել: Վախենում եմ, որ չապրած «դարերս» ստիպված կլինեմ վատնել սխալներս որոնելու վրա …Այն, ինչ կորցրել եմ, սակայն, երբեք էլ չեմ գտել...
Հիմա ես նստաց եմ մութ անկյունում: Դուրսը: Սիգարետի մուխը կարցես կուլ է տալիս իմ հոգին: Ինչու՞: Ինչու՞ նա այդպես վարվեց: Մեկ ակնթարտում շուռ տվեց իմ կյանքը: Սե՛ր: Սե՞ր: Անիցվի՛ սերը…
Անտարբեր ծխում եմ...թվում է՝ հենց այս փոքրիկ թունավոր ընկերն է ինձ հանելու մտատանջությունից...Ծխախոտի ծուխը վարագուրում է մերթընդմերթ ինձ երևացող աչքերդ... Հայացքդ մոխիր եմ դարձնում ու ցանում աչքերիս... Ամենուր դու ես... Դու՜...
Մեջբերել
Հույս ունեմ շարունակության մեջ այլևս չեմ սխալվի:
Բյուրակն-ի խոսքերից
Ուղեղումս 2 բանակների ջարդ է տեղի ունենում, չէ, ես կասեի՝ կոտորած: Պարզաբանի էլի 
Էջանիշներ