Իսկ հայ կնոջն ու տղամարդուն հասկանալու զարգացվածությունը ո՞նց է որոշվում։ Որոշելու համար ինչ որ սիստեմա, համակարգ, կոնկրետ ձև կա՞Արիացի-ի խոսքերից
Ընտանիքի ամրությունը շա՜տ հարաբերական հասկացություն է։ Ինձ շատ հետաքրքիր է ձեր կարծիքը, թե դու ինչո՞վ կբնութագրեիր հայ ընտանիքների այդքան յուրահատուկ ամրությունը։
Ես չեմ նկատել, որ հայ տղամարդը աչքի է ընկնում կնոջը չգնահատելով։ Այս բարձրացրած հարցը ավելի համամարդկային է, քան ազգային։
Հայերի մասին նման կարծիք կարող է ձևավորվել այն պատճառով, որ հայերս փոքր ինչ, մեղմ ասած՝ կոպիտ ու բռի ենքՆաև շատերի մոտ կա այն մտածելակերպը, որ կինը ավելի ցածր է քան տղամարդը։ Հետո կյանքի պայմաններն էլ նշանակություն ունի։ Հայաստանում դարերով ընդունված է, որ կինը տանը պետք է աշխատի, իսկ ամուսինը գումար վաստակի, ու դա էլ կարող է հոգեբանական սահման առաջացնել տղամարդու ու կնոջ միջև և նպաստել այն բանին, որ տղամարդը սկսի իրեն ավելի կարևոր զգալ։ (անչափ ուրախ եմ, որ հիմա գնալով ավելի շատ կանայք էլ են ամուսիններին հավասար աշխատում)։
Իսկ եթե իրար լրացնող երկու անհատներից մեկը, կարծում է որ իր արժանիքներն ավելի շատ են, ապա նա հաստատ չի կարող գնահատանք և հարգանք դրսևորել կողակցի նկատմամբ։
Մեկ էլ մի բան էլ ու վերջ։ Հայկական ընտանիքներում կա տղամարդու գործ, ու կա կնոջ գործ։ Սովորաբար տղամարդու գործը, տղամարդու կարծիքով ուղեղի հետա կապված, իսկ կնոջ գործը տուն մաքրել, ճաշ եփել, լվացք անել։ Բայց մի հարց էլի։ Ո՞վ կարա բացատրի, թե ինչի՞ էտ գործերը միայն կինը պետք է անի, ու ամոթ է, որ հայ տղամարդը օգնի լվացքի, աման լվալու ու տուն մաքերելու հարցում։
ոչ մեկն էլ չի կարող բացատրել: ես էն ասածները, որ "քանի որ պապս ա ասել, ուրեմն ըտենց ա", կամ "քանի որ մենք հայ ենք, ունեմն ըտենց ա" որպես բացատրություն չեմ դիտարկում
Jarre (26.02.2009)
Jarre ջան երբ իրար լրացնում են` էլ խոսք չի կարող գնալ գնահատման կամ հարգանքի մասին`իմ կարծիքով:Jarre-ի խոսքերից
Իսկ եթե իրար լրացնող երկու անհատներից մեկը, կարծում է որ իր արժանիքներն ավելի շատ են, ապա նա հաստատ չի կարող գնահատանք և հարգանք դրսևորել կողակցի նկատմամբ։
Կարդա Սերո Խանզադյանի <<Պորտաքարը>>: Էնտեղ քո հարցերի պատասխանը կա:
Արիացի ջան բայց ընտանիքի պահապանվելու նախապայմանը միշտ չի որ հարգելու մեջ է կայանում, հենց ցավն էլ այն է որ ընտանիքը չի բաժանվել, որովհետև դա արգելված էր, կինը տանջվել անարգվել բայց դիմացել է , ոչ թե սիրո, հարգանքի այլ ամոթի «շնորհիվ»: Չեմ ուզում ընդհանրացնել իհարկե, բայց հիմնականում այդպես է: Հայ հասարակությունը այնպիսինների թվին է/ր/ պատկանում որտեղ կինը չի կարող առանց տղամարդու: Նրա կողքին պարտադիր պետք է տղամարդ լինի, որպեսզի նա հաստատ լինի, հարգված, պաշտպանված/ Այդ հիմա է որ որոշ կանայք կարողանում են լավ աշխատանք ունենալ ինքնուրույն պահել իրենց / : Սա ցավալի փաստ է բայց անհերքելի: Նույնիսկ մինչև հիմա անընդունելի է «բաժանված» մականունը, որովհետև ոչ թե խղճում են մարդուն կոտրված կյանքի համար, այլ ավելի ոտնահարում են իրավունքները, նախապաշարումով լցվում:
Հիմա բա ինչու է գնալով ավելանում բաժանությունների թիվը , կարծում ես խնդիրներն են շատացել՝ ոչ պարզապես հայ կինը մի քիչ արդեն փորձում է պաշտապանել իր իրավունքները :
Դու էլ կարդա Ակսել Բակունցի «Ալպիական մանուշակը»թող կարդան Սերո Խանզադյանի <<Պորտաքար>> պատմվածքը:
Love has an enemy, but it is already defeated!
Ամինա, մարդկային պատմությունը և հասարակագիտությունը ցույց է տալիս, որ եթե մի բան արգելված է լինում դրան հակառակը չի կարող դարերով շարունակվել: Չի կարող ընտանիք գոյություն ունենալ միայն նրա համար, որ բաժանվելը արգելված է: Էդ հիմա է մեզ թվում, որ էն ժամանակվա կինը անարգվում ու տանջվում էր, բայց դա այդպես չէր էն ժամանակվա չափանիշներով: Ճիշտ էս, գնալով բաժանումների թիվը աճում է: Որովհետև դե հիմա դեմոկրատիա ա, սեռական հավասարություն ու նման լիքը բաներ: Բայց իսկական հայ ընտանիքում, ոչ հիմիկվա, այլ էն հին, որտեղ քո ասելով կինը անարգվում ու տանջվում էր, կինը երջանիկ էր լինում (ոչ թե երջանիկ համարվում այլ հենց ինքը իրեն երջանիկ զգում), երբ տան մեջ լինում էր տղամարդու անձի բարձրացում ու կինը ինչ-որ առումով աստվածացնում էր իր ամուսնուն:Եթե կինը չի աստվածացնում իր ամուսնուն, դա երջանկություն չի կարող համարվել: Կարող ա կինը գնա աշխատի, ինքն իրա փողն ունենա, ճաշ չսարքի, այլ գնա պատրաստի առնի ու տենց լիքը բաներ: Բայց դա երջանկություն չի կարող համարվել, որովհետև էդ ամեն ինչը նյութական անցավոր բաներ են, իսկ հոգևոր ու մնայունը դա կնոջ հարգանքն է տղամարդու նկատմամբ ու նրա դերի գիտակցումը:Արիացի ջան բայց ընտանիքի պահապանվելու նախապայմանը միշտ չի որ հարգելու մեջ է կայանում, հենց ցավն էլ այն է որ ընտանիքը չի բաժանվել, որովհետև դա արգելված էր, կինը տանջվել անարգվել բայց դիմացել է , ոչ թե սիրո, հարգանքի այլ ամոթի «շնորհիվ»: Չեմ ուզում ընդհանրացնել իհարկե, բայց հիմնականում այդպես է: Հայ հասարակությունը այնպիսինների թվին է/ր/ պատկանում որտեղ կինը չի կարող առանց տղամարդու: Նրա կողքին պարտադիր պետք է տղամարդ լինի, որպեսզի նա հաստատ լինի, հարգված, պաշտպանված/ Այդ հիմա է որ որոշ կանայք կարողանում են լավ աշխատանք ունենալ ինքնուրույն պահել իրենց / : Սա ցավալի փաստ է բայց անհերքելի: Նույնիսկ մինչև հիմա անընդունելի է «բաժանված» մականունը, որովհետև ոչ թե խղճում են մարդուն կոտրված կյանքի համար, այլ ավելի ոտնահարում են իրավունքները, նախապաշարումով լցվում:
Հիմա բա ինչու է գնալով ավելանում բաժանությունների թիվը , կարծում ես խնդիրներն են շատացել՝ ոչ պարզապես հայ կինը մի քիչ արդեն փորձում է պաշտապանել իր իրավունքները :
Դու էլ կարդա Ակսել Բակունցի «Ալպիական մանուշակը»
Բայց դե, ինչպես նկատեցիր, գնալով բաժանումների թիվը շատանում ա, ու դա հասարակության բնական ընթացքն ա: Արդեն էն հին սովորույթներով չի լինում ապրել, որովհետև հիմա աշխարհը շատ է փոխվել, ինտերնետ, գլոբալիզացիա, օդնօկլասսնիկի, մոդա, հոլիվուդ ու նման շատ բաները տանում են նրան, որ կինը և տղամարդը փոխում են իրենց հայացքները: Դրա արդյունքը լինում է այն, որ էսօր արդեն կինը կարում ա ապրել առանց տղամարդու: Իսկ դրա հետևանքը կլինի ընտանիքի վերացումը ընդհանրապես, ծնելիության արհեստական ձևերին անցումը ու ընդհանրապես ազգերի և նման անբնական ու հակահասարակական խմբավորումների վերացումը: Ու այ էդ ժամանակ կեցցե կոմունիզմը, կեցցե հավասարությունը: Յուրաքանչյուրից ըստ ընդունակությունների, յուրաքանչյուրին ըստ աշխատանքի քանակի:
Բայց մինչև էդ Ալպիական Մանուշակը քո խորհրդով ևս մեկ անգամ կկարդամ:
Լուսաբեր (26.02.2009)
Թեմայում գրառում չունեմ, չեմ էլ կարդացել: Միանգամից հարցին պատասխանեմ ու փախնեմ ստեղից, քանի վրես չեն գրոհել:
պատսախան: եթե տղամարդը տղամարդ է, իսկ կինը՝ կին, գնահատման խնդիր չի կարա առաջանա, լավ էլ գնահատում են: Իսկ մնացած դեպքերում՝ երգիրը եգիր չի:
էսպես չի մնա
Amaru (26.02.2009), Annushka (27.02.2009), Jarre (26.02.2009), Vive L'Armenie (06.03.2009)
Դա նույնն է ոնցոր ասես ստրուկները ամերիկայում երջանիկ էին իրենց ստրկությամբ: Իսկ եթե այնումաենայնիվ մարդը իրեն երջանիկ է զգում անազատության իրավիճակում ու հենց դրանով՝ պարզապես ստրկամիտ է: Ես այդպես եմ կարծում: Դեմ չեմ, որ տղամարդը պետք է լինի գլխավորը ընտանիքում, բայց այ այդ աստվածացման գաղափարը ծայրահեղ և սխալ է ու սա հենց այդ նշածս ստրկամտության արդյունքն է: Կարո՞ղ ենք դեպքեր նշել անցյալում, երբ տղամարդը ծեծել է կնոջը ու ոտնահարել նրան, կինը գնացել և բողոքել է համապատասխան մարմիններին: Նման բան չկար, ընդունված չէր : բայց դե չենք կարող ժխտել որ հայ կանայք հաճախակի ավելի շուտ պարբերաբար ծեծի են ենթարկվել ամուսնու կողմից; Ու իրան էլ 4 կողմից ասում էին հա բա տղամարդա պետքա ծեծի էլ.... սա մինչև հիմա էլ ընդունված գաղափար է թե շատ հայ կանաց թե տղամարդկանց մոտ:
Ես չեմ արդարացնում այլ երկրների ազատ բարքերը, բայց միայն հայ աղջիկներն են զանգում Վալոդիկից հարցնում գնան իրանց մամայի պապայի հետ մորքուրի ծնունդին, կամ մի հատ խանութից սեմուշկա առնեն իրենց համար:
Այս մասի հետ համաձայն եմ, որովհետև սա էլ մյուս ծայրահեղությունն է, երբ կինը ինքը արդեն անցնում է իր դերից: Ես ընդհանրապես դեմ եմ բաժանություններին բայց կողմ էլ , չեմ նվաստացած կնոջ դերին «ամուր» ընտանիքում : Ծայրահեղությունները միշտ էլ վատ են, անկախ նրանից, թե որ բևեռում են կանգնած:
Վերջին խմբագրող՝ Second Chance: 26.02.2009, 12:21:
Love has an enemy, but it is already defeated!
Ribelle (27.02.2009)
Էդ հիմա ա դա քո աչքին ստրկամտություն թվում: Բայց սենց մի բան, էդ դեպքում քո կարծիքով ինչ է կոչվում հենց այն, որ մարդը գնում իրա սիրտը զոհաբերում էր աստվածներին? Դա հենց ստրկամտություն չի: Այո ստրկամտություն ա, բայց հիմիկվա չափանիշներով: Իսկ էն ժամանակ դա հենց ազատություն ու երջանկություն կոչվածն էր: Հասկացի մի բան, բռնատիրությունը ու անազատությունը չեն կարող դարերով շարունակվել: Եթե էդ բարքերը սենց դարերով շարունակվել են, էդ նշանակում ա, դա անազատություն էդ մարդկանց համար չի եղել: Նույն ձևով, մինչև ամերիկայի ստրուկը չի հասկացել, որ ինքը անազատ է, ստրկատիրությունը չի վերացել: Իսկ որ ասում ես ծեծում են, իմացի տենց բան ոչ մի հայ տղամարդ իր կնոջ հանդեպ թույլ չի տա: Ու նման բան չկա, որ տղամարդա պտի ծեծի: Լինում են թյուրիմացություններ, որոնց ընդունված ա անվանել փալասներ, որոնք իրենց կանանց ծեծում են, բայց դա արդեն ոչ ազգի հետ, ոչ էլ ընդհանրապես մարդկային հարաբերությունների հետ կապ չունի: Համենայն դեպս ես տենց ծանոթ ընտանիք չգիտեմ, որտեղ ամուսինը կնոջը ընդհանրապես հարվածած լինի: Երևի քեզ հարցնեմ, դու էլ օրինակ չկարենաս բերել: Ուղղակի դե դա ընդունված խոսակցություն ա անում ես էլի:
Իմ ասածը ծայրահեղություն չէր, այլ հասարակության զարգացման բնական ընթացք: Դրա դեմ ոչ ես, ոչ դու չենք կարող առնել: Վաղ թե ուշ ընտանիք, ազգ ու նման բաներ պտի վերանան, որովհետև դրանք իրենց բնույթով ծնում են անազատություն ու անհավասարություն, որն էլ բերում ա կռիվների ու գլոբալ առումով պատերազմների: Բայց մինչև էդ ամեն ինչը բնական ձևով կատարվի, պետք ա կարդալ Ալպիական Մանուշակ
Լուսաբեր (26.02.2009)
Ճիշտ եք։ Ես պարզապես սխալ եմ արտահայտվել։ Ես նկատի ունեմ ընդհանուր ճշամարտությունը՝ տղամարդը և կինը իրար լրացում են։ Ինչպես դուք եք նշել դա հասկացող մարդկանց մոտ իրոք չգնահատելու մասին խոսք անգամ չի կարող լինել, բայց նրանք ովքեր դա չեն ընդունում, սովորաբար ունենում են այդ խնդիրը։
Շնորհակալություն Խանզադյանին հղելու համար։ Բայց ինձ ավելի շատ հետաքրքրում է կոնկրետ և ռեալ բացատրություն, որը ցույց կտա որ հայերը այնքան ահավոր զարգացած են, որ ռուսների ու ուրիշ ազգերի նման չզարգացածները մեզ չեն կարող հասկանալ։ Սիրելի Արիացի, սա հեգնանքով չեմ գրում, իրոք հետաքրքրում է
Rhayader (26.02.2009)
Իսկ ո՞վ ասեց, որ չեն գնահատում: Սադրիչ հարցեր եք տալիս:Ինչու՞ հայ տղամարդիկ չեն գնահատում կանանց...
DIXIcarpe noctem
Հայ տղամարդը գնահատում է կնոջը ճիշտ այնքան, որքան ուդմուրտ, թալիաթ ու չեչեն տղամարդիկ: Ազգային պատկանելիությունը էստեղ ոչ մի կապ չունի: Տղամարդը տղամարդ պիտի լինի:
Annushka (27.02.2009)
Ժար ջան, ճիշտն ասած իմ գրածով ես նկատի չունեի, որ հայերը ավելի զարգացած են, քան ռուսները: Երևի իմ կողմից զարգացածություն բառը սխալ էր ընտրված: Ես ուզում էի ասել, որ ռուս ազգը զարգացել է այլ ձև, հայ ազգը` այլ ձև: Եվ հետևաբար ռուսը չի կարող հասկանալ հայի տեսակետը ընտանիքի և տղամարդ-կին հարաբերությունների մասին, նույն ձևով էլ հայը չի հասկանա ռուսին: Բայց էստեղ ես նկատի չունեի, որ ռուսները ավելի թերզարգացած են: Ճիշտ է մենք շատ ավելի հին ազգ ենք, քան ռուսները, բայց մեկ ա, եթե մի հազար տարի էլ անցնի, ռուսը էլի չի հասկանա, որովհետև իրենց մտածելակերպը այլ ուղղությամբ է զարգանում, մերը այլ:
Ընդհանրապես, սեփական ազգը այլ ազգերից վեր դասելը շատ սխալ բան է և լի է վտանգավոր հետևանքներով: Ժամանաին ինձ սպառնում էր նման բան, բայց փառք աստծո ճիշտ պահին հասկացա, որ սենց գնալով ազգայնամոլ կդառնամ ու սթափվեցի: Հիմա բավարարվում են միայն պնդելով, որ հայը այն եզակի խելոք ազգերից է, որ կարողանում է դառնալ շախմատի համաշխարհային օլիմպիադայի կրկնակի հաղթող:
Jarre (27.02.2009)
Այս պահին թեմայում են 1 հոգի. (0 անդամ և 1 հյուր)
Ձեր իրավունքները բաժնում
Էջանիշներ