Անդրադառնամ ՀՀ-ում այժմյան իշխանության - ՀՀ-ում իշխանությունն իրականացման մի ասպեկտին միայն:
Սխալը նշելու համար նախ պետք է քննարկել ու հասկանալ, թե ղեկավարման ինչ մեթոդոլոգիա է ընտրված: Ու հետո նոր կարելի է սխալ համարել ընդհանրապես ընտրված մեթոդոլոգիան, կամ էլ սխալներ որոնել ընտրված մեթոդոլոգիայի ներսում:
Ես հակված եմ ավելի շատ խոսել մեթոդոլոգիայի մասին, քան թե քննարկել մեթոդոլոգիայի ներսի տեխնիկական խոտանը: Մեթոդոլոգիան ըստ իս երկու բառով կարելի է սահմանել "Բաժանիր որ տիրես", մի կողմից, մյուս կողմից "Գյորմամիշի" հատկանիշներով մարդու ագահությամբ, մյուս կողմից "Ինչքան քիչ խոսամ, էնքան շատ դժվար կլինի հասկանալ թե ես ով եմ իրականում, կապահովագրվեմ քննադատներից, ու բոլորը կտարածեն իմ մասին միֆեր ու իրենք էլ կվախենան / Քաջ Նազարի մեթոդ/" և այլն /էսքանով հլա դեռ բավարարվենք/:
Սրանք բոլորն էլ վախկոտին ու իր իրական արժանիքներից շաաաա՜տ բարձր դիրք գրավողի մեթոդներ էն: Սրանք ինձ, որպես ՀՀ քաղաքացու՝ ոչ թե չեն բավարարում, այլ զզվելի են:
Մնացածը, թե ինչը, ոնց, ում ծախեցին, ստորագնեցին, փակեցին, սպանեցին, ծեծեցին և այլն, ածանցիալ է նազարականությանը: Ես չեմ խոսա սրա մասին, որովհետև իսկզբանե անընդունելի է մոդելը, ամբողջը:
Հ.Գ. Միգուցե Ուստիանի հայտնվելու ժամանա՞կն է:
Եկեք փնտրենք Ուստիանին իր ցախավելով: Փորձենք գտնել նրան: Չէ որ իմաստունները էս ձև են ավարտել Նազարի պատմությունը:
Մեջբերել
Էջանիշներ