Պատմություն

[Ուլուանա]

Առողջ քննադատությունը միշտ էլ օգտակար է և ողջունելի։ Ճշմարտությունն ասել պետք է, բայց նաև պետք է ասելու ձև իմանալ, հակառակ դեպքում, կարծում եմ, ավելի լավ է լռել, հատկապես երբ չասելուց, մեղմ ասած, ողբերգություն տեղի չի ունենալու... Անտաղանդ ու ոչ արժեքավոր ստեղծագործություններն այսպես թե այնպես, անցնելով ժամանակի ֆիլտրի միջով, հետագայում մոռացության են մատնվում, այնպես որ այդ առումով ապագա սերնդի ճաշակի մասին անհանգստանալու կարիք, կարծում եմ, չկա, ուրիշ բան, եթե ստեղծագործության մեջ վտանգավոր ու ձեր կարծիքով բարոյազրկող գաղափարներ են նկատվում, ինչը տվյալ դեպքում բացակայում էր։ Իսկ վերամբարձ ու փորձառուի տոնով արված դիտողությունները, որպես կանոն, չեն ընկալվում ու իրենց նպատակին չեն հասնում, դա դեռ քիչ է, մի բան էլ վիրավորում ու նվաստացնում են մարդուն։

Լավ կլիներ, եթե դիտողություններ ու խորհուրդներ տալուց առաջ մարդիկ մտածեին ոչ միայն դրանց բովանդակության, այլև ձևի մասին, քանի որ շատ դեպքերում հենց դրանից է կախված ձեր ասելիքի ընդունելի կամ անընդունելի լինելը։

[Բարեկամ]

Ես հետաքրքրությամբ կարդացի: Հետաքրքիր էր, թե ինչպես էր շոշափված ինքնասպանությունը. հաջողվել էր փոխանցել սառը թացությունը, դատարկության ձգողականությունը... Հետաքրքիր էր ձգտումը դեպի ցանցառ անտառներ, ու որ հայացքդ կոմնացույցի պես շուռ ա գալիս դեպի ամայի լեռները: Հետաքրքիր էր արդեն մահացած-կիսապլոկված պատյանը թողնելու ինքնաբերությունը: հետաքրքիր էին գույները: Այնքան ներդաշնակ էր, որ նույնիսկ տխուր չէր...

[Վարպետ]

Լավ կլիներ, եթե դիտողություններ ու խորհուրդներ տալուց առաջ մարդիկ մտածեին ոչ միայն դրանց բովանդակության, այլև ձևի մասին, քանի որ շատ դեպքերում հենց դրանից է կախված ձեր ասելիքի ընդունելի կամ անընդունելի լինելը։

Իսկ գրվածքի մասին ինչ կասեք? Այնուամենայնիվ? Հուսամ ընտրված ձեւից Ձեր ռեցենզիայի բովանդակությունը չի տուժի

[Grieg]

ինձ համար հետաքրքիր էր, . նախ պատմությունը սովորական չեր պատմության մեջ ես տեսա զանազան ապրումներ՝ ցանկություն մարմնական աշխարհից տեղափոխվելու դեպի հոգևոր աշխարհ, սեր դեպի բնություն և այլն։

Հա՛, մեկ էլ խուսափի՛ր ծեծված արտահայտություններ օտգագործելուց:

Ես գնաատում էմ և սիրում էմ ազատ ոճի պատմություն։ Կարծում էմ մտքերը պետք է արտահայտել այնպես ինչպես հուշում է մեր հոգին, պետք չե սահմանափակել ստեղծագործական մտքի թռիչքը

[StrangeLittleGirl]

Առողջ քննադատությունը միշտ էլ օգտակար է և ողջունելի։ Ճշմարտությունն ասել պետք է, բայց նաև պետք է ասելու ձև իմանալ, հակառակ դեպքում, կարծում եմ, ավելի լավ է լռել, հատկապես երբ չասելուց, մեղմ ասած, ողբերգություն տեղի չի ունենալու... Անտաղանդ ու ոչ արժեքավոր ստեղծագործություններն այսպես թե այնպես, անցնելով ժամանակի ֆիլտրի միջով, հետագայում մոռացության են մատնվում, այնպես որ այդ առումով ապագա սերնդի ճաշակի մասին անհանգստանալու կարիք, կարծում եմ, չկա, ուրիշ բան, եթե ստեղծագործության մեջ վտանգավոր ու ձեր կարծիքով բարոյազրկող գաղափարներ են նկատվում, ինչը տվյալ դեպքում բացակայում էր։ Իսկ վերամբարձ ու փորձառուի տոնով արված դիտողությունները, որպես կանոն, չեն ընկալվում ու իրենց նպատակին չեն հասնում, դա դեռ քիչ է, մի բան էլ վիրավորում ու նվաստացնում են մարդուն։

Լավ կլիներ, եթե դիտողություններ ու խորհուրդներ տալուց առաջ մարդիկ մտածեին ոչ միայն դրանց բովանդակության, այլև ձևի մասին, քանի որ շատ դեպքերում հենց դրանից է կախված ձեր ասելիքի ընդունելի կամ անընդունելի լինելը։

Նույնը քեզ է վերաբերում:
Ամեն դեպքում՝ ես ոչ մի վատ չեմ տեսնում: Մարդիկ իրենց կարծիքն են գրել: Թող հեղինակն այդքան հիվանդագին չընդուներ…

Ես հետաքրքրությամբ կարդացի: Հետաքրքիր էր, թե ինչպես էր շոշափված ինքնասպանությունը. հաջողվել էր փոխանցել սառը թացությունը, դատարկության ձգողականությունը... Հետաքրքիր էր ձգտումը դեպի ցանցառ անտառներ, ու որ հայացքդ կոմնացույցի պես շուռ ա գալիս դեպի ամայի լեռները: Հետաքրքիր էր արդեն մահացած-կիսապլոկված պատյանը թողնելու ինքնաբերությունը: հետաքրքիր էին գույները: Այնքան ներդաշնակ էր, որ նույնիսկ տխուր չէր...

Էս պաշտպանությու՞ն էր, թե՞… իսկապե՞ս

[Ուլուանա]

Նույնը քեզ է վերաբերում:

Այո, բոլորին է վերաբերում։ Ես միշտ ձգտում եմ հետևել այդ գրածիս և, կարծում եմ, հաջողվում է։

Ամեն դեպքում՝ ես ոչ մի վատ չեմ տեսնում:

Պարզ է, որ չես տեսնում։ Ամբողջ խնդիրն էլ հենց դա է, էլի... Եթե տեսնեիր, ես ստիպված չէի լինի այդ երկարաշունչ գրառումն անել, որովհետև դրա անհրաժեշտությունն էլ չէր լինի։

Մարդիկ իրենց կարծիքն են գրել: Թող հեղինակն այդքան հիվանդագին չընդուներ…

Բյուր, ով՝ ով, բայց գոնե դու քննադատությունը հիվանդագին ընդունելու մասին ընդհանրապես խոսելու տեղ չունես...
Ինչևէ, ես իմ ասելիքն արդեն ասել եմ։ Ինչպես ասում են, հասկացողին մին ասա, չհասկացողին՝ հազար ու մին...

[StrangeLittleGirl]

Բյուր, ով՝ ով, բայց գոնե դու քննադատությունը հիվանդագին ընդունելու մասին ընդհանրապես խոսելու տեղ չունես...

Ես երբևէ քննադատությունը հիվանդագին չեմ ընդունում: Ես կա՛մ ընդունում եմ, կա՛մ պարզապես ծիծաղում քննադատողի վրա:

[Երվանդ]

Ես երբևէ քննադատությունը հիվանդագին չեմ ընդունում: Ես կա՛մ ընդունում եմ, կա՛մ պարզապես ծիծաղում քննադատողի վրա:

Հա ճիշտա, օրինակ ես նույն ձևի ոնց որ ստեղ քննադատել եմ Բյուրի բոլորին հայտնի "Սիֆիլիսը"-ը , ու ասեմ որ համենայն դեպս հիվանդագին ոնց որ Ապսարան չնդհունեց(երևի ծիծաղելա, համենայն դեպս չանձնավորեց էտ ամեն ինչը, ու icq-ով մենք շարունակում էինք նորմալ շփվել ոնց որ առաջ:

[Ուլուանա]

Ես երբևէ քննադատությունը հիվանդագին չեմ ընդունում: Ես կա՛մ ընդունում եմ, կա՛մ պարզապես ծիծաղում քննադատողի վրա:

Դե ուրեմն նույն հաջողությամբ հանգիստ կարող ես համարել, որ Apsara-ն էլ է ծիծաղել քննադատողի, այսինքն՝ քեզ վրա։

Բյուր, երբ քննադատություն լսելուց հետո մարդը քննադատողներին անուղեղ է անվանում՝ ասելով, որ իր ստեղծագործությունը շատ լավն է, պարզապես նրանց ուղեղներին հասանելի չէ, դա ոչ այլ ինչ է, քան քննադատության նկատմամբ ծայրաստիճան հիվանդագին վերաբերմունքի վառ դրսևորում։