Պատմություն

[Apsara]

http://www.akumb.am/showthread.php?t=10609&page=5
կրկնել չեմ սիրում այս թեմայում գրառումս կարծես հենց այս դեպքի համար լիներ

Ավելացվել է 3 րոպե անց

Չէ ինչքան կարդում եմ եսել եմ հանգում նրան, որ ավելի լավ դու բանաստեղծություններ գոնե գրես, բանաստեղծությունը կարաս նստես ու հորինես, ու մի քիչ ավելի դժվարա զգալ որ արհեստականա, համել ես չհասկացա ինչա՞ նշանակում արհեստականության մեթոդ, եթե դու թղթին ես հանձնում քո զգացողություները(տառապանք, երջանկություն, միայնություն և այլն) ինչ արհեստական մեթոդի մասինա խոսքը:

մի օր նստի ու ՓՈՐՑԻ բանաստեղծություններ գրես, կարողա այդպես էլ է ստացվում
իրականում չեն ԳՐՈՒՄ այլ ստեղծագործում են, իսկ դա ես չեմ նստում օրերով տանջվում, այն ծնվում է ինքնըստինքյան, իմ պարտքն է միայն այն թղթին հանձնել, այնպես ինչպես կծնվի, իսկ եթե ինչ-որ բան ծնվել է նշանակում է պետք է ինչ-որ մեկին ու եթե այդ ինչ-որ մեկը ԴՈՒՔ չեք չի նշանակում անպետքա

[StrangeLittleGirl]

Վերևի ատիճանի վրա գտնվեղն հասկանում է և տեսնում է միայն իրենից ցածր աստիճանների վրա գտնվող մարդկանց, բայց երբեք չի նկատի և չի հասկանա իրենից վեր գտնվողներին, հակառակը, շատ հաճախ նրանց ևս իջեցնում է իրենից ներքև և միայն հաջորդ քայլին հասկանում, թե ով որտեղ էր գտնվում

Շատ լավ ձև ես գտել քեզ մխիթարելու

[Վարպետ]

Վերևի ատիճանի վրա գտնվեղն հասկանում է և տեսնում է միայն իրենից ցածր աստիճանների վրա գտնվող մարդկանց, բայց երբեք չի նկատի և չի հասկանա իրենից վեր գտնվողներին, հակառակը, շատ հաճախ նրանց ևս իջեցնում է իրենից ներքև և միայն հաջորդ քայլին հասկանում, թե ով որտեղ էր գտնվում

Օ~... Սա մարդկային բնավորության ամենավտանգավոր դրսեւորումներից է... Ցավում եմ, որ Դուք նման երիտասարդ տարիքում արդեն տրվել եք այդ գայթակղությանը: Ժամանակ կար, երբ մոտավորապես այսպիսի տողերով էին հանես գալիս Հակոբ Հակոբյանը, Վշտունին, Աբովը... Ես կասկածում եմ, որ Դուք առնվազն վերջին երկուսից որեւէ բան կկարողանաք հիմա ցիտել: Էլ չեմ խոսում մեր ծոռների մասին:
Հավատացեք, որ դառը ու կոպիտ քննադատություն հաճախ շատ ավելի օգտակար է լինում, քան պատահաբար նետված գովասանքը: Իսկ Դուք փորձեք ոչ թե պաշտպանել Ձեր գրվածքը, այլ ուշադիր լինել, թե նրա մասին ինչ են ասում, նույնիսկ եթե դրանք Ձեզ համար տհաճ եւ զզվելի լինեն: Ու շատ կարդացեք

..., իսկ մյուս կողմում ջրամբար կար, արհեստական ճիշտ է, բայց սև մետաղադրամի նման ընկած էր այդ անծայրածիր դաշտում: Նա ցանկացավ միայնակ զբոսնել և քայլեց դեպի ջրամբարը: Նա նստեց ջրամբարի եզրին, այո, խորն էր և ջուրն էլ սև: Ջրամբարը հասարակ լճի նման ափ չուներ, այս կողմից այն բարձր պատով բաժանված էր լճի հարթությունից: Նա բարձրացավ և նստեց դեմքով դեպի ջրամբարը:

Որպես օրինակ: Նկատում եք սարսափելին?

[Ուլուանա]

Առողջ քննադատությունը միշտ էլ օգտակար է և ողջունելի։ Ճշմարտությունն ասել պետք է, բայց նաև պետք է ասելու ձև իմանալ, հակառակ դեպքում, կարծում եմ, ավելի լավ է լռել, հատկապես երբ չասելուց, մեղմ ասած, ողբերգություն տեղի չի ունենալու... Անտաղանդ ու ոչ արժեքավոր ստեղծագործություններն այսպես թե այնպես, անցնելով ժամանակի ֆիլտրի միջով, հետագայում մոռացության են մատնվում, այնպես որ այդ առումով ապագա սերնդի ճաշակի մասին անհանգստանալու կարիք, կարծում եմ, չկա, ուրիշ բան, եթե ստեղծագործության մեջ վտանգավոր ու ձեր կարծիքով բարոյազրկող գաղափարներ են նկատվում, ինչը տվյալ դեպքում բացակայում էր։ Իսկ վերամբարձ ու փորձառուի տոնով արված դիտողությունները, որպես կանոն, չեն ընկալվում ու իրենց նպատակին չեն հասնում, դա դեռ քիչ է, մի բան էլ վիրավորում ու նվաստացնում են մարդուն։

Լավ կլիներ, եթե դիտողություններ ու խորհուրդներ տալուց առաջ մարդիկ մտածեին ոչ միայն դրանց բովանդակության, այլև ձևի մասին, քանի որ շատ դեպքերում հենց դրանից է կախված ձեր ասելիքի ընդունելի կամ անընդունելի լինելը։

[Բարեկամ]

Ես հետաքրքրությամբ կարդացի: Հետաքրքիր էր, թե ինչպես էր շոշափված ինքնասպանությունը. հաջողվել էր փոխանցել սառը թացությունը, դատարկության ձգողականությունը... Հետաքրքիր էր ձգտումը դեպի ցանցառ անտառներ, ու որ հայացքդ կոմնացույցի պես շուռ ա գալիս դեպի ամայի լեռները: Հետաքրքիր էր արդեն մահացած-կիսապլոկված պատյանը թողնելու ինքնաբերությունը: հետաքրքիր էին գույները: Այնքան ներդաշնակ էր, որ նույնիսկ տխուր չէր...

[Վարպետ]

Լավ կլիներ, եթե դիտողություններ ու խորհուրդներ տալուց առաջ մարդիկ մտածեին ոչ միայն դրանց բովանդակության, այլև ձևի մասին, քանի որ շատ դեպքերում հենց դրանից է կախված ձեր ասելիքի ընդունելի կամ անընդունելի լինելը։

Իսկ գրվածքի մասին ինչ կասեք? Այնուամենայնիվ? Հուսամ ընտրված ձեւից Ձեր ռեցենզիայի բովանդակությունը չի տուժի

[Grieg]

ինձ համար հետաքրքիր էր, . նախ պատմությունը սովորական չեր պատմության մեջ ես տեսա զանազան ապրումներ՝ ցանկություն մարմնական աշխարհից տեղափոխվելու դեպի հոգևոր աշխարհ, սեր դեպի բնություն և այլն։

Հա՛, մեկ էլ խուսափի՛ր ծեծված արտահայտություններ օտգագործելուց:

Ես գնաատում էմ և սիրում էմ ազատ ոճի պատմություն։ Կարծում էմ մտքերը պետք է արտահայտել այնպես ինչպես հուշում է մեր հոգին, պետք չե սահմանափակել ստեղծագործական մտքի թռիչքը

[StrangeLittleGirl]

Առողջ քննադատությունը միշտ էլ օգտակար է և ողջունելի։ Ճշմարտությունն ասել պետք է, բայց նաև պետք է ասելու ձև իմանալ, հակառակ դեպքում, կարծում եմ, ավելի լավ է լռել, հատկապես երբ չասելուց, մեղմ ասած, ողբերգություն տեղի չի ունենալու... Անտաղանդ ու ոչ արժեքավոր ստեղծագործություններն այսպես թե այնպես, անցնելով ժամանակի ֆիլտրի միջով, հետագայում մոռացության են մատնվում, այնպես որ այդ առումով ապագա սերնդի ճաշակի մասին անհանգստանալու կարիք, կարծում եմ, չկա, ուրիշ բան, եթե ստեղծագործության մեջ վտանգավոր ու ձեր կարծիքով բարոյազրկող գաղափարներ են նկատվում, ինչը տվյալ դեպքում բացակայում էր։ Իսկ վերամբարձ ու փորձառուի տոնով արված դիտողությունները, որպես կանոն, չեն ընկալվում ու իրենց նպատակին չեն հասնում, դա դեռ քիչ է, մի բան էլ վիրավորում ու նվաստացնում են մարդուն։

Լավ կլիներ, եթե դիտողություններ ու խորհուրդներ տալուց առաջ մարդիկ մտածեին ոչ միայն դրանց բովանդակության, այլև ձևի մասին, քանի որ շատ դեպքերում հենց դրանից է կախված ձեր ասելիքի ընդունելի կամ անընդունելի լինելը։

Նույնը քեզ է վերաբերում:
Ամեն դեպքում՝ ես ոչ մի վատ չեմ տեսնում: Մարդիկ իրենց կարծիքն են գրել: Թող հեղինակն այդքան հիվանդագին չընդուներ…

Ես հետաքրքրությամբ կարդացի: Հետաքրքիր էր, թե ինչպես էր շոշափված ինքնասպանությունը. հաջողվել էր փոխանցել սառը թացությունը, դատարկության ձգողականությունը... Հետաքրքիր էր ձգտումը դեպի ցանցառ անտառներ, ու որ հայացքդ կոմնացույցի պես շուռ ա գալիս դեպի ամայի լեռները: Հետաքրքիր էր արդեն մահացած-կիսապլոկված պատյանը թողնելու ինքնաբերությունը: հետաքրքիր էին գույները: Այնքան ներդաշնակ էր, որ նույնիսկ տխուր չէր...

Էս պաշտպանությու՞ն էր, թե՞… իսկապե՞ս

[Երվանդ]

http://www.akumb.am/showthread.php?t=10609&page=5
կրկնել չեմ սիրում այս թեմայում գրառումս կարծես հենց այս դեպքի համար լիներ

Ավելացվել է 3 րոպե անց


մի օր նստի ու ՓՈՐՑԻ բանաստեղծություններ գրես, կարողա այդպես էլ է ստացվում
իրականում չեն ԳՐՈՒՄ այլ ստեղծագործում են, իսկ դա ես չեմ նստում օրերով տանջվում, այն ծնվում է ինքնըստինքյան, իմ պարտքն է միայն այն թղթին հանձնել, այնպես ինչպես կծնվի, իսկ եթե ինչ-որ բան ծնվել է նշանակում է պետք է ինչ-որ մեկին ու եթե այդ ինչ-որ մեկը ԴՈՒՔ չեք չի նշանակում անպետքա

Դե քո գրածից զգացվում է որ նստել մտածել ես ինչ անեմ լավ գրեմ, ու գրել ես, ես եղելա որ նստել ու բանաստեղծություններ եմ գրել բայց դա արել եմ ոչ թե նրա համար որ ուրիշներին համոզեմ ես ինչ խորն եմ մտածում ու զգում կյանքը, այլ ուղղակի սիրածս աղջկան եմ ասենք նվիրել, տարբերություննը մեծ է՝ մի քիչ որ մտածես կհասկանաս, համել ստեղ քեզ ընդհամենը խորհուրդ է տրվում չգրել, ոչ տե քեզ ստիպում են կամ ասում որ դու հաստատ մի գրի, ուղղակի էտ խորհուրդով է նաև արտահայտվում էն անտերբերությունը որով ընթերցվել է քո ստեղծագործությունը, անձամբ իմ անունից եմ ասում էտ տենցա, մեկել խնդրում եմ գրի էլի իմանանք ինչ է նշանակում՝ ԱՆՏԱՐԲԵՐՈՒԹՅԱՆ ՄԵԹՈԴ, լուսավորի մեզ սանդուղքի ներքևում գտնվողներիս

Ավելացվել է 3 րոպե անց
Ամեն մարդ ունի իրավունք իր անձնական կարծիքը հայտնելու, եկեք կոնկրետ ինչ որ «ստեղծագործությանը» (չակերտնեերում քանի որ ԻՄ կարծիքով պետքա չակերտներում գրվի) տրվող գնահատանքից չանցնենք անձնական վիրավորանքների: