Մեջբերում dvgray-ի խոսքերից
չեմ սիրում, երբ տանը ճաշ են պատրաստում, : Տունը ճաշարան չէ… Կան մասնագետներ, ովքեր դա անում են շատ լավ: Օրինակ - "Ուրարտուի" պաս քյաբաբ ու խորոված ոչ մի տնային տնտեսուհի կամ տնտես չի պատրաստի:
Ճիշտն ասած, կասկածում եմ, որ բոլոր տնային տնտեսուհիների ու տնտեսների պատրաստածները փորձած լինես:

Իսկ ետե ստիպված ես տանը ուտել, ապա պետք ե ոգտվել կիսաֆաբրիկատներից : Իսկ դա տաքացնելը և ամանի մեչ լցնելը - էնքան էլ սեռական պատկանելություն չի ենթադրում :
Մարդկանց մեծամասնությունը ոչ միայն ստիպված չէ, այլև գերադասում է հենց տանը ուտել, որովհետև շատերն էլ հակառակ կարծիքին են, այն է` ոչ մի ռեստորանի կամ այլ նման հաստատության աշխատող այնքան համով չի պատրաստի, որքան, ասենք, իրենց մայրը, կինը, քույրը, տատը, կամ էլ գուցե հենց ամուսինը։

Էնպես վոր հարցը մի քիչ արհեստական է , հատկապես էս թվին ու հատկապես Երևանում , երբ ամեն քայլափոխին "հաց ուտելու տեղ է" : Միջին հաշվով մարդա 2000 դրամով կարելի է շատ լավ ու որակյալ սնվել:
Ճիշտ է, «հաց ուտելու տեղ» ամեն քայլափոխի կարելի է գտնել, այ որ ամեն քայլափոխի նաև այնպիսի մարդ գտնես, որը կարող է ֆինանսապես իրեն թույլ տալ օրական 2000 դրամ ծախսել միայն իր ուտելու վրա (այն էլ, ինչքան հասկացա, մենակ մի անգամ ուտելու համար), կասեմ՝ ապրես։