Ես էլ հենց այդ եմ ասումՎազգեն-ի խոսքերից
Chuk, բայց քանի դեռ դիմացինիտ չես փորձարկել քո ասած այս կամ այն իրավիճակներում, պետք չէ այդ հատկանիշների մասին եզրակացություն հանել։ Հենց ըտենց են էլի մարդիկ հաճախ հիասթափվում։
Հաճախ, շատ հաճախ հենց այդպես է գալիս հիասթափությունը:
Բայց հարցն այն է, որ այդպիսի եզրակացություն հաճախ չես էլ անում: Պարզապես չես էլ մտածում այդ մասին: Օրինակ երբևէ մտքովդ չի անցնի չէ, որ քո հարազատը հանուն պաշտոնի կարող է ծախել իր բոլոր հարազատներին: Կյանքում այդպիսի հարց քո մեջ չի ծագի, որ եթե նրան պաշտոն խոստանան, ինքը իր հարազատներին կծախի՞, թե՞ ոչ: Ու հնարավոր է, որ ինքն էլ այդ հարցի պատասխանը չիմանա, մինչև կոնկրետ առաջարկը:
Բայց այ եթե հարազատիդ այդպիսի առաջարկ անեն, ու նա ծախի, չէ՞ որ շատ հավանական է, որ կհիասթափվես: Ինչքան ուզում է հայտարարենք ու բոլորին ասենք որ մենք անտարբեր ենք, մեր համար դա էական չէ, որ մենք նրանից սպասելիքներ չունեինք, կամ մեր համար անակնկալ չէր, որովհետև այդ հարցի մասին չէինք մտածել հետևաբար սպասելի էր, կամ էլի եսիմ ինչ, բայց իրականում որոշակի հիասթափություն կլինի, չէ՞:
Մեջբերել
Էջանիշներ