Հիասթափություն...

[Chuk]

Սեր ու սառը դատողություն անհամատեղելի են

Իհարկե անհամատեղելի չեն:
Սովորաբար ես կարողանում եմ իմ սիրելի արարքները (նաև բնավորության կողմերը) սառը դատել ու տեսնել դրանց թե՛ դրական, թե՛ բացասական կողմերը: Երբեմն բացասական կողմեր տեսնելը բերում են փոքրիկ հիասթափությունների, բայց ոչ մի բացասական կողմ ինձ չի թույլատրում նրանց ավելի քիչ սիրել: Ավելին, դա ինձ օգնում է ավելի լավ հասկանալ նրան, իսկ երբեմն ցույց տալ նրան այդ բացասական կողմն ու այնպես անել, որ փոխվի: Ճիշտ նույն կերև ինձ սիրողներից շատերն են կարողանում սառը դատել ու տեսնել իմ բացասական կողմերը:

Սիրելի մարդու բացասական կողմը տեսնելն է այն հիմնական գործոններից մեկը, որը նրան կարող է թույլ տալ դառնալ ավելի լավը, կատարելագործվել: Հետևաբար մենք պետք է փորձենք սառը դատել՝ չվախենալով հիասթափություններից, որոնք երբեմն անխուսափելի են:

[Artgeo]

Արտ ես ասում եմ բացասական կողմերով հանդերձ ես սիրում, իսկ դու…

համ էլ խոսքը սիրած էակի մասին է

[kiki]

տղաներ, ինձ թվում է դուք իրար չեք հասկանում...մեկը մի բան է ասում, մյուսը՝ մեկ ուրիշ...

[Chuk]

Արտ ես ասում եմ բացասական կողմերով հանդերձ ես սիրում, իսկ դու…

համ էլ խոսքը սիրած էակի մասին է

Իսկ ես հաստատում եմ քո ասածը ու նաև պնդում, որ սերն ու սառը դատողությունը համատեղելի են: Ու ես առանձին չեմ խոսում սիրած էակի մասին, այլ ընդհանուր եմ խոսում, ու սիրված էակը մտնում է իմ ասածների մեջ: Ու ամեն ինչ մարդուց ու ինքնատիրապետումից է գալիս, սառը դատողություն միշտ է հնարավոր

[Մելիք]

սերն ու սառը դատողությունը համատեղելի են: Ու ես առանձին չեմ խոսում սիրած էակի մասին, այլ ընդհանուր եմ խոսում, ու սիրված էակը մտնում է իմ ասածների մեջ: Ու ամեն ինչ մարդուց ու ինքնատիրապետումից է գալիս, սառը դատողություն միշտ է հնարավոր

դատողությունը սիրո հետ համատեղելի է, համաձայն եմ, բայց ոչ սառը դատողությունը

[Ուլուանա]

Կարդում եմ բոլորիդ գրածները... ու զգում եմ, որ բոլորիդ հետ էլ որոշ չափով համաձայն եմ, կարծես թե բոլորդ էլ ճիշտ եք, բայց բոլորդ իրար հակառակվում եք...

Այնուամենայնիվ, ամենաշատը Չուկի հետ եմ համաձայն։ Իմ կարծիքով, ինքը շատ լավ բացատրեց հիասթափություն երևույթը։ Իր գրառումները կարդալով՝ հասկացա, որ ես իմ վերջին գրառման մեջ այնքան էլ ճիշտ չեմ արտահայտվել՝ գրելով, որ ես չեմ հիասթափվում, իրականում, ես, փաստորեն, հիասթափություններ ունենում եմ, ուղղակի դրանից հետո չեմ շտապում վերաբերմունքս փոխել տվյալ մարդու հանդեպ, քանի որ համարում եմ, որ կարող եմ սխալված լինել։

[Pantera]

Uluana ջան, հիմնականում, մարդը իր կարծիքները կամ եզրակացությունները, շտապում է կատարել տեսողական ունակությունների հիմնման վրա:
Մտավոր ունակությունը, հիմնականում, անցնում է երկրորդ պլան՝ որի մեջ մտնում են իրավիճակների մեկնաբանումները, դրանք հասկանալը, անալիզի ենթարկելը, մարդու հոգեբանությունը հասկանալը, լավատեսությունը, մարդուն ևս մեկ շանս տալը, մարդու թերություններն ընդունելը...
Սա մեր բոլորիս առօրէան է, երբեմն, և ոչ միայն՝ քոնը

[Ծով]

Փաստորեն ես էս թեմայում գրառում չեմ արել
Դե շատ չեմ խոսի, բոլորս էլ քիչ թե շատ հիասթափություններ ապրում ենք մեր կյանքում:/ու դա այդքան էլ վատ չի/
Միայն ուզում եմ ասել, որ եղածից հիասթափվելն այնքան վտանգավոր չէ, ինչքան չեղածից հիասթափվելը:Եղածը ավելի շատ վերագրվում է ուրիշին, նոր դառնում քոնը: Չեղածը քոնն է, որ կարող ես վերագրել ուրիշին...չեղածը պատրանք է..դրա համար քիչ հորինեք, որ եղածների ամեն մազից չկախվեք
էէէ..ամեն ինչի մեջ խորանալ լինում ա..օրինակ պատրանքն էլ եթե կա, արդեն եղած է...բայց դե եղած-չեղած մի հաշիվ, so փակե՛ք հաշիվը

[Vive L'Armenie]

Այ մարդ դե չի լինում էլի չխորանալ , մազից չկախվել, էնքան քտի մազ բնավորություն ունեմ Երևի դրանիցա, որ հաճախ եմ հիասթափություն ունենում Ու դա լավ չի, իմ բնավորության ամենաբացսական գիծնա...

[Երկնային]

էհ… դաժան բան է հիասթափությունը…

երևի ինքներս ենք մեղավոր լինում շատ հաճախ, մարդու մեջ տեսնում ենք միայն լավը, կամ այն, ինչ ուզում ենք տեսնել… ինքներս ենք մեզ համար նրա կերպարը ստեղծում, իսկ երբ տեսնում ենք, որ մեր կերպարից բավականին հեռու է իրականում, անկում ենք ապրում… իսկ ցած ընկնելը միշտ էլ ցավալի է…

իսկ հիսթափվել կարելի է նույնիսկ մեկ հայացքից, խոսքից, արարքից…

[Mari]

Իմ կարծիքով, մենք մարդկանցից կամ երևույթներից հիասթափվում ենք, երբ նրանցում բացահայտում ենք այնպիսի նոր գծեր, որոնք մեզ համար, ասեմ այսպես, ընդունելի կամ տանելի չեն /հարմար բառ չգտա/: Այսինքն, հետևություն կարելի է անել, որ հիասթափությունը գալիս է տվյալ մարդուն կամ երևույթին լիովին ծանոթ չլինելու, չճանաչելու հանգամանքից: Բայց մի՞թե հնարավոր է ամբողջովին ճանաչել ինչ-որ մեկին կամ ինչ-որ բան: Այսինքն, մենք, լիովին չճանաչելով տվյալ մարդուն կամ տվյալ երևույթը, նրան օժտում ենք մեզ ցանկալի հատկություններով /դրանով իսկ մեզ համոզելով, որ նրան լիովին ճանաչում ենք/, հետո, ժամանակի ընթացքում տեսնելով իրականի հակասականությունը մեր պատկերացրածի հետ, մեզ մոտ առաջանում է հիասթափություն կոչվող զգացումը:
Հիասթափությունը իրականության և մեզ ցանկալի, մեր կողմից նախընտրելի իրականության հակասականությունից ծնված երևույթ է:
Ինչպե՞ս խուսափել. երևի /ասում եմ երևի, քանի որ այնպիսի հիասթափություն եմ ապրել, որ մինչև կյանքիս վերջ դա կմնա որպես մի լավ դաս, որից Կյանք կոչվող դասախոսը երկրորդ անգամ ինձ լիկվիդ թողեց՝ ապացուցելով, որ առաջին լիկվիդից հետո ես ճիշտ հետևություններ չկարողացա անել/ կարողանալ /ցավոք, շատերս չենք կարողանում/ ընկալել մեր շրջապատը այնպիսին, ինչպիսին այն կա, այլ ոչ թե կատարյալ աշխարհում ապրելու ցանկությամբ վառ երանգներ հաղորդել այն ամենին, ինչ իրականում սև ու սպիտակ է: Չէ՞ որ սևն ու սպիտակն էլ գույներ են. այսինքն, բավարարվել եղածով՝ սևի մեջ փնտրել ու տեսնել սևը, սպիտակի մեջ՝ սպիտակը:

[Մանոն]

Մի թեմայում կարծեմ գրել եմ, որ հիասթափությունը ամենադաժան զգացմունքն է, որն իր ետևից բերում է ահավոր հետևանքներ, որոնցից մեկն էլ անտարբերությունն է:
Բայց ուզում եմ հարցը մի քիչ շեղել. Իսկ հիասթափությունն անցողի՞կ է, թե եթե մեկից հիասթափվեցիր՝ ..."то это на всю жизнь".

[Dayana]

Մի թեմայում կարծեմ գրել եմ, որ հիասթափությունը ամենադաժան զգացմունքն է, որն իր ետևից բերում է ահավոր հետևանքներ, որոնցից մեկն էլ անտարբերությունն է:
Բայց ուզում եմ հարցը մի քիչ շեղել. Իսկ հիասթափությունն անցողի՞կ է, թե եթե մեկից հիասթափվեցիր՝ ..."то это на всю жизнь".

Իսկապես հիասթափությունը շատ վատ բան է
Հարցը՝ այն անցողիկ է թե ոչ, կարող է ունենալ և դրական, ր բացասական պատասխաններ։ Երբեմն շատ խորը հիասթափություն ես ապրում ու թվում է թե երբեկ չես վերականգնվի բայց արի ու տես, որ երբեմն շատ ավելի խորը սիրո զգացում ունենալով կարողանում ես ներել, սակայն իհարկե ամբողջապես ջնջել հիասթափության հետքը երևի թե հնարավոր չէ

[Brigada]

Իսկապես հիասթափությունը շատ վատ բան է
Հարցը՝ այն անցողիկ է թե ոչ, կարող է ունենալ և դրական, ր բացասական պատասխաններ։ Երբեմն շատ խորը հիասթափություն ես ապրում ու թվում է թե երբեկ չես վերականգնվի բայց արի ու տես, որ երբեմն շատ ավելի խորը սիրո զգացում ունենալով կարողանում ես ներել, սակայն իհարկե ամբողջապես ջնջել հիասթափության հետքը երևի թե հնարավոր չէ

ես համաձայն չեմ, որ կարող է դրական կողմ ունենալ,էսքան ժամանակ ումից հիասթափվել եմ.հլը որ կարծիքս չեմ փոխել

[Dayana]

ես համաձայն չեմ, որ կարող է դրական կողմ ունենալ,էսքան ժամանակ ումից հիասթափվել եմ.հլը որ կարծիքս չեմ փոխել

չէ ես չեմ ասում կարծիքը փոխել, ուղղակի հիասթափվելով հանդերձ դեռ համակրանք ունես տվյալ մարդու նկատմամբ գուցե ես եմ թույլ ու չեմ կարողանում որոշեկի դեպքերից հետո ուղղակի արհամարհել կամ ատել մարդկանց, բայց ամեն դեպքում, եթե մեկին "սիրում եմ " ապա ինչքն էլ վատը նա լինի, միևնույն է ես նրան ներում եմ

Հ.Գ. Գուցե ուղղակի ես եմ սխալ ու թույլ։