Ծածկաթերթիկներ

[Dr. M]

մի փոքրիկ գաղտնիք բացեմ
ընդունելության քննությանը քիմիայից չէի սովորել միայն կոռոզիան ու պատկերացրեք ինչքան դժբախտ էի ես ինձ զգում, որ տոմսի մեջ գտա այդ հարցը
մոտս կար միայն դրա շպառգալկեն, այն էլ դրել էի շալվարիս ամենափոքր գրպանում, ու այնպես էր ճմրթվել, որ հազիվ էի կարդում տետրիս տակ դրած, ընդ որում շատերին դա պետք եկավ

[StrangeLittleGirl]

երբևե չեմ հիշում , որ շպո պատրաստած լինեմ, քանի որ այն ժամանակը , որ պետք է ծախսեի շպո պատրաստելու, արդեն կսովորեի, և հետո բժշկականում քննություններն այնքան ծավալուն են, որ այդքան շպո պատրաստել չէր լինի: Իսկ եթե մի բան պետք էր լինւմ նայել, միագամից գրքից էի նայում: Բայց մի հետաքրքիր տարբերակ գիտեմ. մաքուր թղթի վրա չգրող գրիչով գրում ես, հետո արդեն արտագրելը շատ հեշտ է:

Ես էլ եմ նույն օրի: Ծիծաղս եկավ, որ շպոյի մասին լսեցի. ավելի անպետք բան, քան շպոն է, բժշկականում սովորողների համար չկա: Մենակ մի անգամ եմ սարքել (փոքրացված քսերոքս էի արել), էն էլ բացարձակապես չեմ օգտվել Դե ընդհանուր վիրաբուժություն առարկան էր, իսկ այնտեղ մի հատ մենթ կար, աչքից ոչինչ չէր վրիպում;

[Shah]

Հեռախոսով ու նման գիտատեխնիկական ձեռքբերումներով շատ քիչ եմ փորձել, հիմնականում փոքր թղթերի վրա գրում էի ու ձեռքի հետ էլ սովորում էի, բայց շատ քիչ էլ պետք են եկել շպո-ները

[My World My Space]

Հետաքրքիրը գիտե?ք ինչում ա, որ համարյա միշտ սարքել եմ, բայց ազնիվ պիոներական, երբեք չեմ օգտվել, բացի մաթեմատիկայի բանաձևերից: էդ անտերները չէի կարում անգիր հիշեի:
Ընդ որում պարադոքս ա, որ սարքելուց նենց ես կլանված սարքում, որ ավելի լավ ես սովորում, քան սովորելուց: Որովհետև համ գրում ես, համ կոնսպեկտում, իսկ հետո աշխատացնում ես տեսողական ու մկանային հիշողությունդ....

[Երկնային]

Հիշում եմ Բրյուսովում սովորելու օրոք մեր կուսրից մի աղջիկ շպոից արտագրում էր, դասախոսը սկսեց մոտենալ, էս աղջիկը բռնեց շպոն ականջը մտցրեց որ աչքովս տեսած չլինեի, չէի հավատա, որ հնարավոր ա էդ յեքա թուղթը խցկել ականջի մեջ

[Հովհաննես]

Մեր մոտ Ժող-ում, որ քննությունը առավոտ շուտ էր սկսվում, (գիտեինք որտեղ է լինելու մեր տեղերն էլ ունեինք) շատ շուտ էի գնում սեղանը լավ մաքրում է ու գրիչի հակառակ կողմով գրում բանաձևեր, միշտ լինում են անպետք բառեր կամ թվարկումներ, որ անգիր անել էլ չի լինում, գրավորին պարկում էի սեղանին (ուղղակի իմաստով չէ) ու նայում լույսի շողերի ներքո գրախս բառերը:
Մյուս ձևն էլ սաղ կուրսում հայտնի դարձավ, էն մակարդակին էր, որ փող էին առաջարկում սարքելու համար: Word-ով հավաքում ինչ-որ պետք է (կամ էլ Abby Reader-ով), ու print 16 անգամ փոքր:

Հետո մի հատ էլ հարցերի ցուցակ ունեի համարակալված, որ 5-6 վայրկյանում գտնում էի անհրաժեշտ հարցերը, ծալում էի ու սկսում:

Շպոներից այնքան էլ շատ չեմ օգտվել, որովհետև միայն մի քանի առարկա կային, որ պետք էր