Հարգելի Տեր Հայր,
ցավալիորեն շատ լուրջ խնդիր է Հայաստանում աղանդավորական զանազան շարժումները, բայց Հայ Առաքելական Եկեղեցին բավականաչափ ու ճիշտ կերպով դրան չի արձագանքուն: Մարդիկ ավելի հակված են անիմաստ մոմավառության, մատաղ անելու, մանուկներին մկրտելու ուղղությաբ: Բայց եկեղեցիներում կիրակի օրերին մատչելի ձևով չի մատուցվում Աստծո խոսքը, այլ ուղղակի պատարագի արարողությունն է արվում մարդկանց անհասկանալի գրաբարով, չէ որ Աստվածաշունչը գեղարվեստական գիրք չէ ու բազում հարցեր են առաջանում, երբ այն վերցնում ես և ուզեւմ ես կարդալ ու նաև այն, որ խորհրդդային միությունից շատ վատ ժառանգություն ենք ստացել: Շատերը գաղափար չունեն թե Քրիստոսը ինչ է արել Նա մարդկության համար, կամ էլ տարբեր աղանդավորական խմբերում սխալ ու վտանգավոր ինֆորմացիա են ստանում: Բայց առանց բացառությամբ բոլորի մոտ մի օր հարց է առաջանում, բոլորը մի օր Աստծուն են պնտրում: Ես Հայ Առաքելական Եկեղեցու մեջ հզոր, բայց չօգտագործվող ուժ եմ տեսնում. մարդիկ շատ հեշտությամբ կլսեն Հայ Առաքելական Եկեղեցու հոգևորականի, բայց երբ եկեղեցի ես մտնում հոգևորականները իրենց պարտքը համարում են միայն շարժուձևի մասին են ասում, ընդ որում շատ՜ կոպիտ, օրինակ՝ ինչու գլխաշոր չես կրում, բայց ոչ Աստծո խոսքը:
Դուք ինչպե՞ս եք վերաբերվում այս հարցին:
Ներեցք խիստ խոսքերիս համար: Բայց սիրտս ցավում է այն մարդկանց համար, որոնք անտեղի կորելու են:
Էջանիշներ