Մեջբերում Mephistopheles-ի խոսքերից Նայել գրառումը
Տեր Հայր, մեր պրոյեկտի շինարարության վրա մի հավատացյալ հյուսն էր աշխատում ու ամբողջ օրը խոսում էր թե սատանան ինչ վատ բաներ ա անում… ես էլ հանգստացնելու համար ասեցի "ապեր, սատանա չկա, դժողխք էլ չկա, հանգիստ ապրի… մի հավատա տենց բաներին"… էս տղեն մի վնուշկեքի մեջ ընգավ… մի նեղանալ նեղացավ… մի տրամադրությունը գցել գցեց…

… հիմա ի՞նչ անեմ … գնամ ասեմ կատակ էի անու՞մ, լավ էլ կա՞, հավատա՞… գնամ համոզեմ որ դժողխք ու սատանա կա՞…

… մի քիչ շուտ կարելի է պատասխանեք Հայր սուրբ…

Շուտ եմ պատասխանում....
Եթե մենք ընդունում ենք Աստծո գոյությունը և դրախտի գոյությունը, ապա ակնհայտ է նաև չարի գոյությունը: Բնականաբար դժոխքի գոյությունը ևս: Պարզապես երբ այդ հարցին մոտենում ես հեքիաթային պատկերացմամբ, ապա ամենն անիրական է թվում: Եթե չլիներ չարը, բարին չէր ճանաչվի:
Օրհնությամբ` Տեր Շմավոն քահանա Ղևոնդյան: