Հարցեր քահանային

[Դատարկություն]

Ես ես հարցը շատերին եմ տվել, բայց էդպես էլ բան չեմ հասկանում: Հարցը վերաբերում ա ճակատագրին: Մենք ասում ենք Աստված ամենազոր ա ու ամեն ինչ գիտի, եդ աքիոմայա: Ճակատագրի մասին դուք ասում եք Աստված մարդուն տվելա ազատ ընտրելու հնարավորություն, ննենց որ մարդու ձեռին ա իր կյանքը: Աստված ապագան, ու նա գիտի ինչ ճանապարհներ կան ընտրելու, ընտրությունը մարդուննա: Բայց տեսեք Աստված իմանալով ապագան գիտի նաև, թե մենք այդ ճանապարհներից որը տենք ընտրի նա գիտի նաև հաջորդ ճանապարհները ու բոլոր մեր ընտրությունները,.... ուրեմն չեղավ որ մենք այնուամենայնիվ ճակատագիր ունենք, որ մենք ընթանում ենք այն ուղով որը մեզ համար պատրաստել է Աստված՞

[Արծիվ]

Ես ես հարցը շատերին եմ տվել, բայց էդպես էլ բան չեմ հասկանում: Հարցը վերաբերում ա ճակատագրին: Մենք ասում ենք Աստված ամենազոր ա ու ամեն ինչ գիտի, եդ աքիոմայա: Ճակատագրի մասին դուք ասում եք Աստված մարդուն տվելա ազատ ընտրելու հնարավորություն, ննենց որ մարդու ձեռին ա իր կյանքը: Աստված ապագան, ու նա գիտի ինչ ճանապարհներ կան ընտրելու, ընտրությունը մարդուննա: Բայց տեսեք Աստված իմանալով ապագան գիտի նաև, թե մենք այդ ճանապարհներից որը տենք ընտրի նա գիտի նաև հաջորդ ճանապարհները ու բոլոր մեր ընտրությունները,.... ուրեմն չեղավ որ մենք այնուամենայնիվ ճակատագիր ունենք, որ մենք ընթանում ենք այն ուղով որը մեզ համար պատրաստել է Աստված՞

Ինչքան էլ մարդիկ ասեն որ չկա ճակատագիր կամ այդ բառի նման որևէ մի ուրիշ արտահայտություն միևնույն է ես կասեմ որ մարդու ճակատին ինչ գրած է դա էլ լինելու է կլինի դա թե Աստված է գրել թե պարզապես դա կոչվում ճակատագիր բայց ես հավատում եմ դրան:

[Արծիվ]

Իմ միակ ցանկությունս այն կլիներ որ տեսնեի ու լսեի որ եկեղեցում գտնվող սպասավոր՝ քահանայից սկսած մինչև կաթողիկոս հասկանան որ այն ինչ որ իրենց տրվել է ձրիաբար այն էլ պետք է տան ուրիշների ձրիաբար, իհարկե ես հասկանում եմ որ մարդիկ պետք է նվիրատվություններ անեն եկեղեցուն բայց դա պարտադրաբար չի: Այնպես որ այն մարդը որը ծառայում է եկեղեցուն նա պարտավոր է աստո խոսքը ճշմարտությամբ քարոզի ու անտեսելով իր անձնական շահերը ու այս ամենից հետո ես համոզված եմ որ Աստված առատորեն կօրհնի այդ մարդուն և իր տունը:

[Ter Hayr]

Ես ես հարցը շատերին եմ տվել, բայց էդպես էլ բան չեմ հասկանում: Հարցը վերաբերում ա ճակատագրին: Մենք ասում ենք Աստված ամենազոր ա ու ամեն ինչ գիտի, եդ աքիոմայա: Ճակատագրի մասին դուք ասում եք Աստված մարդուն տվելա ազատ ընտրելու հնարավորություն, ննենց որ մարդու ձեռին ա իր կյանքը: Աստված ապագան, ու նա գիտի ինչ ճանապարհներ կան ընտրելու, ընտրությունը մարդուննա: Բայց տեսեք Աստված իմանալով ապագան գիտի նաև, թե մենք այդ ճանապարհներից որը տենք ընտրի նա գիտի նաև հաջորդ ճանապարհները ու բոլոր մեր ընտրությունները,.... ուրեմն չեղավ որ մենք այնուամենայնիվ ճակատագիր ունենք, որ մենք ընթանում ենք այն ուղով որը մեզ համար պատրաստել է Աստված՞

Հայ Առաքելական եկեղեցին ճակատագիր չի ընդունում: Մարդ կա հակառակվելով անում է մի բան, որն օրինաչափ չէ, այստեղ արդեն ինքն է փոխում իր կյանքը: Հակառակությունը չարից է, մարդը չարի դրդմամբ թեքում է իր կյանքի բնական ընթացքը: Ճակատագրի գոյությունն ինքնին նշանակում է, որ մարդն Աստծու կողմից ստեղծվել է առանց ազատ կամքի իրավունքի: Իսկ սա նշանակում է, որ մարդը նման չէ իր Արարչին: Իսկ Աստված մարդուն արարեց Իր պատկերով և նմանությամբ, որը հիմնականում պետք է հասկանալ, որ մարդն ազատ է իր կյանքում ընտրություն կատարելու, և իր կյանքն իր ուզած ձևով ապրելու: Աստված չի փորձում մարդուն, քանի որ դրա կարիքը Նա չունի: Աստված մարդու կյանքն ամբողջությամբ գիտի և եթե փորձություններ լինում են մարդու կյանքում, ապա դրանք գալիս են չարի կողմից` մարդուն շեղելու աստվածճանաչողության ճանապարհից:
Օրհնությամբ` Տ. Շմավոն քահանա Ղևոնդյան

[Դատարկություն]

Հայ Առաքելական եկեղեցին ճակատագիր չի ընդունում: Մարդ կա հակառակվելով անում է մի բան, որն օրինաչափ չէ, այստեղ արդեն ինքն է փոխում իր կյանքը: Հակառակությունը չարից է, մարդը չարի դրդմամբ թեքում է իր կյանքի բնական ընթացքը: Ճակատագրի գոյությունն ինքնին նշանակում է, որ մարդն Աստծու կողմից ստեղծվել է առանց ազատ կամքի իրավունքի: Իսկ սա նշանակում է, որ մարդը նման չէ իր Արարչին: Իսկ Աստված մարդուն արարեց Իր պատկերով և նմանությամբ, որը հիմնականում պետք է հասկանալ, որ մարդն ազատ է իր կյանքում ընտրություն կատարելու, և իր կյանքն իր ուզած ձևով ապրելու: Աստված չի փորձում մարդուն, քանի որ դրա կարիքը Նա չունի: Աստված մարդու կյանքն ամբողջությամբ գիտի և եթե փորձություններ լինում են մարդու կյանքում, ապա դրանք գալիս են չարի կողմից` մարդուն շեղելու աստվածճանաչողության ճանապարհից:

Այո, Տեր Հայր համաձայն եմ, բայց ես ասում ենք Աստված ամենազոր է չէ, նա գիտի նաև թե մենք մեր <ազատ կամքը> ինչպես կօգտագործենք, նա գիտի նաև թե մենք որ ուղին կնտրենք ու մեր վերջը ինչպես կեղնի... ուրեմն մենք ունենք մեր ճշգրիտ ապագա՞ն

[Ter Hayr]

Այո, Տեր Հայր համաձայն եմ, բայց ես ասում ենք Աստված ամենազոր է չէ, նա գիտի նաև թե մենք մեր <ազատ կամքը> ինչպես կօգտագործենք, նա գիտի նաև թե մենք որ ուղին կնտրենք ու մեր վերջը ինչպես կեղնի... ուրեմն մենք ունենք մեր ճշգրիտ ապագա՞ն

Ապագան ինքնին նշանակում է մի երևույթ, որը դեռևս տեղի չի ունեցել: Իսկ այն, ինչը դեռ տեղի չի ունեցել, ինչպես կարելի է այն <<ունենալ>>? Աստված գիտի մեր բոլոր հնարավոր քայլերը, մեր բոլոր հնարավոր ձախողումներն ու հաջողությունները: Բայց նա երբեք չի պարտադրում մեզ Իր կամքը: Մենք ինքներս ենք ընտրում մեր ուղին: Եւ ոչ ոք մեզանից բացի: Եւ Աստծո ցնծությունը մեծ է լինում, երբ մենք սեփական ուժերով կարողանում ենք ճշմարիտ ընտրություն կատարել: Այդ իսկ պատճառով մենք նաև երբեմն սխալների միջով ենք անցնում դեպի ճշմարիտը: Եւ այս ամբողջ ընթացքը չի կարելի կոչել ճակատագիր, այլ մարդկային կյանք, որը կառուցվում է մարդու սեփական ուժերով և Աստծո նախախնամությամբ:
Օրհնությամբ` Տեր Շմավոն քահանա Ղևոնդյան:

[յոգի]

[quote]

Հայ Առաքելական եկեղեցին ճակատագիր չի ընդունում: Մարդ կա հակառակվելով անում է մի բան, որն օրինաչափ չէ, այստեղ արդեն ինքն է փոխում իր կյանքը: Հակառակությունը չարից է, մարդը չարի դրդմամբ թեքում է իր կյանքի բնական ընթացքը:

ին՞չ է իրենից ներկայացնում չարը, արդյոք՞ չարը Աստծո ղեկավարության տակ չէ, կա՞ մի բան, որը Աստծուց անկախ է...

Ճակատագրի գոյությունն ինքնին նշանակում է, որ մարդն Աստծու կողմից ստեղծվել է առանց ազատ կամքի իրավունքի: Իսկ սա նշանակում է, որ մարդը նման չէ իր Արարչին: Իսկ Աստված մարդուն արարեց Իր պատկերով և նմանությամբ, որը հիմնականում պետք է հասկանալ, որ մարդն ազատ է իր կյանքում ընտրություն կատարելու, և իր կյանքն իր ուզած ձևով ապրելու:

Չեմ հասկանում այս քո պատասխանը, եթե կարող եք մի քիչ պարզաբանել... օրինակ ճակատագրի գոյությունը ինչպես կարող է նշանակել, որ մարդն Աստծու կողմից ստեղծվել է առանց ազատ կամքի իրավունքի, ... եթե չկա ճակատագիր, ապա ինչպես էք բացատրում, որ մեկը ծնվում է առողջ և հարուստի ընտանիքում, իսկ մի ուրիշը ծնվում է հիվանդ, կամ աղքատի ընտանիքում, մեկը կույր է ծնվում, մի ուրիշը ծնվում և մեռնում, սա չի՞ նշանակում որ Աստված տարբերություն է դնում մարդկան միջև, մեկին լավն է տալիս մյուսին վատը, եթե այո ապա ինչու՞
Ին՞չ է նշանակում ՄԵՂՔ կամ Մեղսագործություն, միթե՞ մարդ չի ստանում իր կատարած մեղքերի արդյունքը, կամ բարեգործություն կատարելուց չ՞ի ստանում լավ արդյունք, եթե այո ապա սա չի՞ նշանակում Ճակատաքիր, այսինքը ամեն մարդ, որը ունի ազատ գործելու իրավունք, գործելով ինչպես կամենում է և ստեղծում է իր ապագան, որը հենց կարող է նշանակել ճակատագիր...

Աստված չի փորձում մարդուն, քանի որ դրա կարիքը Նա չունի: Աստված մարդու կյանքն ամբողջությամբ գիտի և եթե փորձություններ լինում են մարդու կյանքում, ապա դրանք գալիս են չարի կողմից` մարդուն շեղելու աստվածճանաչողության ճանապարհից:

Ին՞չ է նշանակում փորձություն և ինչ շահ ունի չարը մարդուն փորձելուց... փորձությունը, որպեսզի օգնի՞ թե վնասի մարդուն...
Շնորհակալություն

[Ter Hayr]

[quote=յոգի;1821437]

ին՞չ է իրենից ներկայացնում չարը, արդյոք՞ չարը Աստծո ղեկավարության տակ չէ, կա՞ մի բան, որը Աստծուց անկախ է...
Չեմ հասկանում այս քո պատասխանը, եթե կարող եք մի քիչ պարզաբանել... օրինակ ճակատագրի գոյությունը ինչպես կարող է նշանակել, որ մարդն Աստծու կողմից ստեղծվել է առանց ազատ կամքի իրավունքի, ... եթե չկա ճակատագիր, ապա ինչպես էք բացատրում, որ մեկը ծնվում է առողջ և հարուստի ընտանիքում, իսկ մի ուրիշը ծնվում է հիվանդ, կամ աղքատի ընտանիքում, մեկը կույր է ծնվում, մի ուրիշը ծնվում և մեռնում, սա չի՞ նշանակում որ Աստված տարբերություն է դնում մարդկան միջև, մեկին լավն է տալիս մյուսին վատը, եթե այո ապա ինչու՞
Ին՞չ է նշանակում ՄԵՂՔ կամ Մեղսագործություն, միթե՞ մարդ չի ստանում իր կատարած մեղքերի արդյունքը, կամ բարեգործություն կատարելուց չ՞ի ստանում լավ արդյունք, եթե այո ապա սա չի՞ նշանակում Ճակատաքիր, այսինքը ամեն մարդ, որը ունի ազատ գործելու իրավունք, գործելով ինչպես կամենում է և ստեղծում է իր ապագան, որը հենց կարող է նշանակել ճակատագիր...
Ին՞չ է նշանակում փորձություն և ինչ շահ ունի չարը մարդուն փորձելուց... փորձությունը, որպեսզի օգնի՞ թե վնասի մարդուն...
Շնորհակալություն

1. Ինչ վերաբերվում է չարին, ապա այն նույնպես սարսափ է տածում Աստծուց և բացարձակ կերպով որևիցե հնարավորություն չունի դեմ առ դեմ հակամարտության դուրս գալ Աստծո հետ: Այդ իսկ պատճառով չարի թիրախը դառնում ենք մենք` մարդիկս, ում շատ դեպքերում հեռացնելը և Աստծուց անհաղորդ լինելը դառնում է չարի միակ գործելակերպը: Ինքնին չարը արարված չէ:, ինքնուրույն սուբստանս չէ: Այն ի հայտ է գալիս աստվածայինի բացակայության պարագայում: Եւ այդ բացակայությունն էլ <<չի կարող բացարձակ բացակայություն լինել>>: Քանի որ Աստված ամենուր է: Սակայն մարդն իր մեղսունակության պատճառով հեռանում է աստվածային շնորհից և սկսում է գործել չարը: Բայց աստվածային ծրագրի համաձայն չարի վերջը գալու է Քրիստոսի Երկրորդ Գալուստի ժամանակ, երբ չարը վեչջնական պխարտություն կկրի և երկրի վրա բացի բարուց որևէ այլ բան չի լինելու: Իսկ չարի գոյությունն այս ընթացքում պայմանավորված է նրանով, որ վերջինիս ներկայությունը դառնա բարու կամավոր ընտրության խթան:
2. Ճակատագիր նշանակում է մի բան, որը կատարվելու է անխուսափելիորեն: Այսինքն մարդն արարված է, և ըստ ճակատագրի նրան վիճակված է բժիշկ լինելու: Եւ այդ մարդը ինչ անի -չանի, միևնույնէ , բժիշկ է լինելու: Կամ էլ ոչինչ չանի, քանի որ միևնույն է, բժիշկ է լինելու: Իսկ եթե մարդն արարվում է Աստծո պատկրով և նմանությամբ, այսինքն ազատ և ընտրելու իրավունքով, ապա նա ինքն է որոշում, հավը հում ուտել, թե եփած, դառնալ բժիշկ, թե շինարար: Եւ ըստ այդմ էլ, կարող է իր նախասիրություններն ինքնուրույն բացահայտել առանց որևէ մեկի թելադրանքի:
3. Բնականաբար չարի շահը մեկն է: Այնպես անել, որպեսզի ցանկացած տհաճ կամ ոչ այնքան տհաճ իրադարձությունը մարդու մեջ դժգոհություն առաջացնի Արարչի նկատմամբ, որով մարդը չդիմանալով այդ փորձությանը, հեռանա Աստծուց: Եւ մեկ անգամ նշենք, որ փորձությունը առաջ է բերվում սատանայի կողմից:
Օրհնությամբ` Տեր Շմավոն քահանա Ղևոնդյան:

[յոգի]

1. Ինչ վերաբերվում է չարին, ապա այն նույնպես սարսափ է տածում Աստծուց և բացարձակ կերպով որևիցե հնարավորություն չունի դեմ առ դեմ հակամարտության դուրս գալ Աստծո հետ: Այդ իսկ պատճառով չարի թիրախը դառնում ենք մենք` մարդիկս, ում շատ դեպքերում հեռացնելը և Աստծուց անհաղորդ լինելը դառնում է չարի միակ գործելակերպը: Ինքնին չարը արարված չէ:, ինքնուրույն սուբստանս չէ: Այն ի հայտ է գալիս աստվածայինի բացակայության պարագայում: Եւ այդ բացակայությունն էլ <<չի կարող բացարձակ բացակայություն լինել>>: Քանի որ Աստված ամենուր է:

Հարգելի Տեր Հայր ինչպես՞ կարող է չարը Աստծուց թաքնվել, եթե Աստված ամենուր է ապա Նա չարի դեմը կարող է առնել ցանկացած տեղում ցանկացած ժամանակ և պահպանաել մարդկանց չարից, միթ՞ե Աստված չի կամենում դա անել: Եթե չարը արարված չէ ապա ին՞չ է, եթե էներգյա է ապա այդ էներգյան պետք է գործի մի ինչ որ անձնավորության հսկողության տակ, և կա՞ արդյոք մի վայր որտեղ Աստծո էներգյան ներկա չէ, որտեղ կարող է չարը ազատ գործել...
Արդյո՞ք չարը Աստծո հսկողության տակ չե...

Սակայն մարդն իր մեղսունակության պատճառով հեռանում է աստվածային շնորհից և սկսում է գործել չարը: Բայց աստվածային ծրագրի համաձայն չարի վերջը գալու է Քրիստոսի Երկրորդ Գալուստի ժամանակ, երբ չարը վեչջնական պխարտություն կկրի և երկրի վրա բացի բարուց որևէ այլ բան չի լինելու: Իսկ չարի գոյությունն այս ընթացքում պայմանավորված է նրանով, որ վերջինիս ներկայությունը դառնա բարու կամավոր ընտրության խթան:

Համամիտ եմ, որ մարդն իր մեղսունակության պատճառով հեռանում է աստվածային շնորհից, բայց միթե մարդը ինքը չի ընտրում գործել որպես չար կամ բարի... Իսկ Քրիստոսը նորից գալու է՞

2. Ճակատագիր նշանակում է մի բան, որը կատարվելու է անխուսափելիորեն: Այսինքն մարդն արարված է, և ըստ ճակատագրի նրան վիճակված է բժիշկ լինելու: Եւ այդ մարդը ինչ անի -չանի, միևնույնէ , բժիշկ է լինելու: Կամ էլ ոչինչ չանի, քանի որ միևնույն է, բժիշկ է լինելու: Իսկ եթե մարդն արարվում է Աստծո պատկրով և նմանությամբ, այսինքն ազատ և ընտրելու իրավունքով, ապա նա ինքն է որոշում, հավը հում ուտել, թե եփած, դառնալ բժիշկ, թե շինարար: Եւ ըստ այդմ էլ, կարող է իր նախասիրություններն ինքնուրույն բացահայտել առանց որևէ մեկի թելադրանքի:

Իմ հարցը դրանում չեր թե մարդուն ինպ է վիճակված դառնալ, և ո՞վ է այդ որոշողը, որ մեկին վիճակել է բժիշկ դառնալ իսկ մյուսին Աֆրիկայում սովամահ լինել, մյուսին էլ սևագործ բանվոր, եթե այդ ճակատագիր գրողը Ինքը Աստված է ապա դա չի՞ նշանակում որ Աստված հավասար չի վերաբերվում իր ««զավակներին»»: Այդ դեպքում ««Մեղք»» գործելու հասկացողությունը ին՞չ դեր է խաղում, ինչ կարիք կա մեղք գործելը արգելել, եթե մարդ այդ իր կատարած մեղքերով չի ստեղծում իր ճակատագիրը, այլ դա տրվում է վերևից մարդուն... Եթե մարդ մեղք է գործում ապա նա կպատժվի՞ թե ոչ... և եթե մարդ լավ գործեր է կատարում ապա նա կստանա այդ իր կատարած գործերի արդյունքը՞

3. Բնականաբար չարի շահը մեկն է: Այնպես անել, որպեսզի ցանկացած տհաճ կամ ոչ այնքան տհաճ իրադարձությունը մարդու մեջ դժգոհություն առաջացնի Արարչի նկատմամբ, որով մարդը չդիմանալով այդ փորձությանը, հեռանա Աստծուց: Եւ մեկ անգամ նշենք, որ փորձությունը առաջ է բերվում սատանայի կողմից:
Օրհնությամբ` Տեր Շմավոն քահանա Ղևոնդյան:

Այստեղ նշել եք փորձություն չարի կողմից, որը հեռացնում է Աստծուց, չի՞ նշանակում , որ չարը հզոր է Աստծուց, կամ էլ հակառակը, չարը գործում է Աստծո հրամանի տակ...
Հարգանքներս...

[Ter Hayr]

Հարգելի Տեր Հայր ինչպես՞ կարող է չարը Աստծուց թաքնվել, եթե Աստված ամենուր է ապա Նա չարի դեմը կարող է առնել ցանկացած տեղում ցանկացած ժամանակ և պահպանաել մարդկանց չարից, միթ՞ե Աստված չի կամենում դա անել: Եթե չարը արարված չէ ապա ին՞չ է, եթե էներգյա է ապա այդ էներգյան պետք է գործի մի ինչ որ անձնավորության հսկողության տակ, և կա՞ արդյոք մի վայր որտեղ Աստծո էներգյան ներկա չէ, որտեղ կարող է չարը ազատ գործել...
Արդյո՞ք չարը Աստծո հսկողության տակ չե...
Համամիտ եմ, որ մարդն իր մեղսունակության պատճառով հեռանում է աստվածային շնորհից, բայց միթե մարդը ինքը չի ընտրում գործել որպես չար կամ բարի... Իսկ Քրիստոսը նորից գալու է՞
Իմ հարցը դրանում չեր թե մարդուն ինպ է վիճակված դառնալ, և ո՞վ է այդ որոշողը, որ մեկին վիճակել է բժիշկ դառնալ իսկ մյուսին Աֆրիկայում սովամահ լինել, մյուսին էլ սևագործ բանվոր, եթե այդ ճակատագիր գրողը Ինքը Աստված է ապա դա չի՞ նշանակում որ Աստված հավասար չի վերաբերվում իր ««զավակներին»»: Այդ դեպքում ««Մեղք»» գործելու հասկացողությունը ին՞չ դեր է խաղում, ինչ կարիք կա մեղք գործելը արգելել, եթե մարդ այդ իր կատարած մեղքերով չի ստեղծում իր ճակատագիրը, այլ դա տրվում է վերևից մարդուն... Եթե մարդ մեղք է գործում ապա նա կպատժվի՞ թե ոչ... և եթե մարդ լավ գործեր է կատարում ապա նա կստանա այդ իր կատարած գործերի արդյունքը՞
Այստեղ նշել եք փորձություն չարի կողմից, որը հեռացնում է Աստծուց, չի՞ նշանակում , որ չարը հզոր է Աստծուց, կամ էլ հակառակը, չարը գործում է Աստծո հրամանի տակ...
Հարգանքներս...

1.Ամեն ինչ Աստծո ենթակայության տակ է: ձեր հարցերի պատասխաններից շատերն արդեն մեջբերվածս խոսքի մեջ կա: չկրկնվելու համար պարզապես ավելացնեմ, որ չարը չի կործանվում մեկ պարզ պատճառով, որպեսզի մարդը ընրության հնարավորություն ունենա չարի և բարու միջև: Եւ միայն Երկրորդ Գալուստի ժամանակ այն կկործանվի վերջնականապես և կհաղթանակի բարին: Չարի առաջնորդը Արուսյակն էր /Լյուցիֆեր/: Այն 10-րդ դասի հրեշտակ էր և ապստամբեց Աստծո դեմ, ինչի պատճառով վայր նետվեց հրեշտակների դասից: Որքան էլ որ նա ապստամբած լինի, այն չի կարող Աստծո խոսքին չհնազանդվել և չերկնչել Աստծուց:
2.Այս հարցերի պատասխանը տես նախորդ պատասխանիս մեջ:
3.Մարդ ինքն է իր կյանքի կառուցողը: Եւ որևէ մեկը չի կարող նրա փոխարեն այդ ուղենիշը գծել: Դրանով մենք նմանվում ենք Աստծոն, որ ազատ ենք: Իսկ մեղքի դիմաց, ինչպես և բարի գործերի դիմաց կա համապատասխան փոխհատուցում: Եթե մեղսագործը երբևէ չի զղջում և չի կամենում զղջալ իր կատարած սխալի համար, ապա բնականաբար պատիժ է ստանում: Իսկ եթե բարի գործերով է աչքի ընկնում, աստվածային շնորհներով է զարդարվում:
4.Հարգելի ջան, ամենազորավորը Աստված է: Չկա որևէ մեկ այլ զորություն, որը որ Նրանից զորավոր լինի: Քանի որ ամեն ինչ ենթակա է Աստծուն: Չհնազանդվել չի նշանակում զորավոր լինել: Անհնազանդությունը բերում է համապատասխան պատժի: Եւ եթե այսօր չարը մեր շրջապատում չարը շատ է, ապա այդ շատերը չեն հասկանում, որ բարեգործությունը սրբացնում է մարդուն:
Օրհնությամբ` Տեր Շմավոն քահանա Ղևոնդյան:

[Չամիչ]

Մոդերատորական: Հարգելի մասնակիցներ, գոյություն ունի քահանային դիմելու ընդունված դիմելաձեւ: Կխնդրեի, այսուհետ, հետեւել ընդունված դիմելաձեւին:

[Հարդ]

Տեր Հայր, հնում, իմ ունեցած տեղեկություններով, Պավլիկյան և Թոնդրակյան շարժումների ժամանակ եկեղեցին պայքարել է զենքի ուժով ու հաղթել: Այսօր կան բազմաթիվ ավերիչ աղանդներ, ինչու չօգտագործել հին ձևը?

[Ter Hayr]

Տեր Հայր, հնում, իմ ունեցած տեղեկություններով, Պավլիկյան և Թոնդրակյան շարժումների ժամանակ եկեղեցին պայքարել է զենքի ուժով ու հաղթել: Այսօր կան բազմաթիվ ավերիչ աղանդներ, ինչու չօգտագործել հին ձևը?

Ասեմ, որ այդ փորձը հաջողություն բերեց, բայց այդքան էլ քրիստոնեական վարվելակերպ չէր, առավել ևս, որ այդ ամենն ուղղված էր սեփական ժողովրդի դեմ: Մենք պայքարում ենք ոչ թե աղանդավորների դեմ, ովքեր մեծամասամբ հայորդիներ են, այն նրանց գաղափաչրախոսության դեմ: Մեր կռիվն ու պայքարը մարդու դեմ չէ, այլ քայքայիչ գաղափարների, մտքերի, Ավետարանի թյուր մեկնաբանությունների դեմ է: Հակառակ դեպքում մենք ուղղակի պարտավոր ենք <<բնաջնջել>> Հայաստանի 3 միլիոնանոց բնակչության առնվազն 3-րդ մասը:
Քրիստոնեությունը սիրո կրոն է: Եւ այդ սիրով տոգորված մենք մոլորված հայորդիներին պետք է աշխատենք հեռու պահել և փրկել վնասակար այդ բոլոր ազդեցություններից: Եւ դա ոչ միայն եկեղեցու սպասավորների պարտականությունների մեջ է մտնում, այլև մեր հավատավոր հոտի, ասել է թե նաև ձեր` սիրելի ակումբցիներ: Այսինքն սա նշանակում է, որ յուրաքանչյուրդ սրբազան պարտականություն ունի` մաքուր և անաղարտ պահել ինչպես մեր մայրենի լեզուն, այդպես էլ մայրենի հավատը: Դրսի բերած, գցածը անարժեք է և արտաքինից միայն թվացյալ հրապուրիչ: Դուք պետք է ազգայինի մեջ միայն ու միայն նրա մեջ տեսնել անձնական շահը, փրկությունը և կյանքը:
Մեն շատ լավ նյութ ունենք, թե ինչով են վտանգավոր աղանդները, ինչպես կանխարգելել աղանդին անդամագրվելու հարցը և ինչպես օգնել աղանդի մեջ հայտված մարդկանց: Հոդվածը շատ հետաքրքրիր է և օգտակար: Այն տեղադրված է մեր թեմի կայքում հետևյալ հասցեով http://www.araratian-tem.am/questions.php?id=19&lang=A : Այս էջում այն ամենավերջում է տեղադրվա: Առակ է նաև նույն հոդվածի ռուսերեն տարբերակը կայքի ռուսական բա-նում: Այնպես որ կարող եք օգտվել և տարածել այդ հանրամատչելի օգտակար տեղեկատվությունը:
Օրհնությամբ` տեր Շմավոն քահանա Ղևոնդյան: