անծանօթ-ի խոսքերից
Տր հայր
2 նմանատիպ հարցեր ունեմ, կը խնդրէի պատասխանէք.
1, Գրւած է «Եւ որ ապառաժի վրայ սերմանուեց, այն է, որ երբ լսում է խօսքը, իսկոյն ուրախութեամբ էլ ընդունում է այն։ Բայց քանի որ ինքն իր մէջ արմատներ չունի, այլ մի որոշ ժամանակի համար է հաւատում, երբ խօսքի համար նեղութիւն եւ հալածանքներ լինեն, իսկոյն սայթաքում ընկնում է։» (Մատթէոսի Աւետարան 13:20-21)
Իսկ եթէ նա իր մէջ արմատներ չունի ինչ պէտք է անի, արդեօք մեղքն իրենից է, միթէ ինքը կարող է իր համար արմատներ ստեղծել:
2, Շարունակւում է այսպէս՝ «Իսկ որ փշերի մէջ սերմանուեց, այն է, որ լսում է խօսքը, բայց աշխարհիս հոգսերը եւ հարստութեան պատրանքները խեղդում են խօսքը, եւ սա լինում է անպտուղ։» (Մատթէոսի Աւետարան 13:22) Իսկ սրան ինչ կառաջարկէք (յաւելեալ աղօթքին):
Մեջբերել
Էջանիշներ