Հարցեր քահանային

[Ter Hayr]

Դա բացատրություն չէ,չեք կարծում որ Գրիգոր Լուսավորիչը դա անում էր որ խուսափեր կրոնափոխությունից,չէ որ նոր էր Քրիստոնեությունը ընդունվել և դժվար թե մարդիկ դոշ տային հանուն Քրիստոնեության,իմ համար մինչև հիմա անհասկանալի է մնացել,թե այդ ինչպես պատահեց որ 451թ. ին հայ ժողովուրդը դոշ տված պայքարում էր հանուն Քրիստոնեության սակայն չպայքարեց 301թ ին,ինչքան էլ ասեք որ Քրիստոսն էր ճշմարիտը սակայն դարերից եկած հեթանոսությունից դժվար է հրաժարվելը և հեշտությամբ դավանափոխ լինելը,Քրիստոնեությունը ընդունվել է բռնի ուժով ես դրանում համոզված եմ:

Եթե քեզ թվում է, որ Ս. Գրիգոր Լուսավորիչը, դուրս գալով Խոր Վիրապից, միանգամից 301թ.-ին ժողովրդին մաինգամից համոզեց, կամ ինչպես դու ես ասում, բռնի ուժով ստիպեց ընդունել քրիստոնեությունը, ապա սխալվում ես: Մի մոռացիր, որ 44թ., ապա 60-ական թթ. –ին Ս. Թադեոս և Բարդուղիմեոս առաքյալներն իրենց քարոզչական, նաև ցմահ գործունեությունը տարածեցին հենց հայոց աշխարհում: Եւ ո?րն էր դրա արդյունքը: Այն, որ հիմնադրվեից եպիսկոպոսական աթոռներ, որոնց միջոցովկարգավորվում էր քրիստոնյաների կայնքը հայոց աշխարհում: Իսկ քրիստոնյաներն այնքան էլ քիչ չէին: Նրանց թիվը 3-րդ դարի կեսերին հասնում էր մոտ 100.000: Եւ սրանք բնակչության գիտակից, նաև ազնվական մարդիկ էին: Չեմ մտածում, որ քրիստոնյաներն այնքան քիչ լինեին, որ նրանց նկատմամբ պետական հալածանք սկսվեր: Սա վկայում է այն բանի մասին, որ նրանք բավականին շատ էին և իրենց բազմությամբ վախեցնում էին թագավորներին և իշխողներին: Եւ այս քրիստոնյաների բազմության հիման վրա, նաև ունենալով վերը թվարկված նախադրյալները` Ս. Գրիգոր Լուսավորիչը և Տրդատ թագավորը կարողացան Քրիստոնյա Հայաստան կառուցել: Բռնի ուժով որևիցե գաղափարախոսություն կամ կրոն չի կարող մարդկանց համար դառնալ այնքան հարազատ, որ հանուն դրա հնարավոր լիներ զոհաբերել ընտանիքը և սեփական անձը:
Այս ամենից զատ բռնի ուժով սերմանած որևէ մի բան չի կարող երկար կյանք ունենալ: Օրինակ Ձեզ Խորհրդային իշխանությունները: Իսկ քրիստոնեությունը Հայաստանում իր սկբնավորման օրվանից գոյություն ունի շուրջ 2000 տարի: Մտածում եմ, որ այս ցուցանիշը արդեն իսկ հերքում է քո` բռնի ուժի մասին թյուր կարծիքը:
Օրհնությամբ Տեր Շմավոն քահանա

[Gayl]

Եթե քեզ թվում է, որ Ս. Գրիգոր Լուսավորիչը, դուրս գալով Խոր Վիրապից, միանգամից 301թ.-ին ժողովրդին մաինգամից համոզեց, կամ ինչպես դու ես ասում, բռնի ուժով ստիպեց ընդունել քրիստոնեությունը, ապա սխալվում ես: Մի մոռացիր, որ 44թ., ապա 60-ական թթ. –ին Ս. Թադեոս և Բարդուղիմեոս առաքյալներն իրենց քարոզչական, նաև ցմահ գործունեությունը տարածեցին հենց հայոց աշխարհում: Եւ ո?րն էր դրա արդյունքը: Այն, որ հիմնադրվեից եպիսկոպոսական աթոռներ, որոնց միջոցովկարգավորվում էր քրիստոնյաների կայնքը հայոց աշխարհում: Իսկ քրիստոնյաներն այնքան էլ քիչ չէին: Նրանց թիվը 3-րդ դարի կեսերին հասնում էր մոտ 100.000: Եւ սրանք բնակչության գիտակից, նաև ազնվական մարդիկ էին: Չեմ մտածում, որ քրիստոնյաներն այնքան քիչ լինեին, որ նրանց նկատմամբ պետական հալածանք սկսվեր: Սա վկայում է այն բանի մասին, որ նրանք բավականին շատ էին և իրենց բազմությամբ վախեցնում էին թագավորներին և իշխողներին: Եւ այս քրիստոնյաների բազմության հիման վրա, նաև ունենալով վերը թվարկված նախադրյալները` Ս. Գրիգոր Լուսավորիչը և Տրդատ թագավորը կարողացան Քրիստոնյա Հայաստան կառուցել: Բռնի ուժով որևիցե գաղափարախոսություն կամ կրոն չի կարող մարդկանց համար դառնալ այնքան հարազատ, որ հանուն դրա հնարավոր լիներ զոհաբերել ընտանիքը և սեփական անձը:
Այս ամենից զատ բռնի ուժով սերմանած որևէ մի բան չի կարող երկար կյանք ունենալ: Օրինակ Ձեզ Խորհրդային իշխանությունները: Իսկ քրիստոնեությունը Հայաստանում իր սկբնավորման օրվանից գոյություն ունի շուրջ 2000 տարի: Մտածում եմ, որ այս ցուցանիշը արդեն իսկ հերքում է քո` բռնի ուժի մասին թյուր կարծիքը:
Օրհնությամբ Տեր Շմավոն քահանա

«Չեմ մտածում, որ քրիստոնյաներն այնքան քիչ լինեին, որ նրանց նկատմամբ պետական հալածանք սկսվեր:»Հենց այդ ուղությամբ էլ սկսեք մտածել,իսկ այն որ ենթադրություններով հերքում եք ուրեմն ասեմ որ շատ շատ անհիմն են,ինքը Ագաթանգեղոսն է անգամ իմ ասածները վկայում,հետաքրքիր է չէ՞,այրել ԳՐՔԵՐ,սպանել մարդկանց,ջարդել արձաններ,վերացնել տաճարներ ԱՅՍԻՆՔՆ վերացնել ՄՇԱԿՈՒՅԹ,այստեղ են ասել թուրքը տենց բան չէր անի,կեցցե թուլամորդ Տրդհատը և ազգիս պարծանք «Լուսավորիչը»:
Ի դեպ իմ հարցին այնուամենայնիվ չպատասխանեցիք: