Եկեղեցուց դուրս գալուց և առհասարակ՝ խորանին, մեջքով չեն կանգնում, դա զուտ հավատքի և հարգանքի նշան է: Ուշադրություն դարձրեք, երբ հոգևորականները անցնում են խորաի կողքով, թեքվում են, խոնարվում, խաչանկքում և շարունակում շանապարհը: Դա հարգանքի նշան է և Աստծուն խոնար լինելու: Ոչ ոք և առհասարակ քրիստոնեություն կրոնում ոչ մի բռնություն և պարտադրանք չկա, դա յուրաքանչյուրի սեփական հայացողությունն է:
Ի՞նչ է նշանակում սատանայի ճանապարհ, սատանան եկեղեցում և առհասարակ Աստծո կողքին ճանապարհ չունի:
Հուսով եմ կարողացա սպառիչ պատասխանել հարցիդ:
Ոչ ոք պարտավոր չէ, դա ցանկության, հարգանքի, հավատքի նշան է: Այդպես կարող է անել ցանկացածը, անկախ կրոնից, մկրտված «կնքված» լինելուց և այլն:
Էջանիշներ