Հարցեր քահանային

[Ter Hayr]

Բարև ձեզ հարգելի Տեր Շմավոն քահանա: Ես շատ եմ հավանում այս բաժինը, կարծում եմ սա ոչ միայն կրոնական հարցերին է պատասխան տալիս , այլ ավելի խորը հոգեբանական հարցերին: Ունեմ մի քանի հարց.
1. Ինչպես եք կարծում ինչով են իրարից տարբերվում հոգեբուժները, հոգեթերապևտները և քահանանները:
2.չեք կարծում, որ աստված մեկն է, մենք մարդիկ ենք առանց կրոնական շերտավորվածության, արդյոք չեք գտնում, որ աստված երբևէ մարդկանց չի բաժանել ըստ կրոնի և հետևաբար ինչու բաժանել:
3.ինչու են կրոնավորները դիտարկում կյանքը կամ անցյալում կամ ապագայում,իսկ չեք կարծում, որ աստված հենց կյանքն է, այսինքն ատված կողմ է հիմա և այժմ լավ ապրելու գաղափարին:
4. Ինչ կարծիքի այն մասին, որ աստված ամենուրեք է մարդու մեջ, բնության մեջ, արևի լույսի մեջ և այլն, այսիքն մենք մարդիկս պետք է գտնենք աստծուն մեր մեջ: Այլ ոչ թե վերևում նստած կամ չգիտեմ ուր:
4. Ինչ է մեղքը, չեք կարծում, որ մարդկանց անընդհատ ստիպել մեղքի զգացմունքով ապրել, ավելի մեծ մեղք է, ինչ կլինի եթե մարդուն տրվի ավելի մեծ կրոնական ազատություն:Ընդհուպ մինչև առանց կրոնի հասարակություն թույլատրվի: Այստեղ կխնդրեմ ինձ աթեիստ չհամաարել, քանզի ես այդ բաժանումն էլ չեմ ընդունում`կոմունիզմ, աթեիզմ, իսլամ, բուդիստ և այլն: Ես ուղղակի հավատում եմ աստծուն ու վերջ իմ համար կարևոր չէ թե քրիստոնյա ես, մուսուլման, աստված աստված է առանց պիտակների:

Ես կխնդրեմ հարցերից ամենայն անկեղծ պատասխանեք, շնորհակալություն ուշադրության համար:

Աստված օրհնի քեզ հարգելիս.
1. Եւ հոգեբուժները, և հոգեթերապևտները զուտ բժիշկները են, որոնք գործ ունեն մարդու հոգու հետ իրենց բժշկական հմտությունների, փորձի և դեղերի սահմանի մեջ: Ես այդպես եմ կարծում: Նրանք բավականին լավ գործ են անում, սակայն, նրանց իրավունքները և հնարավորությունները մարդկային հոգու նկատմամբ սահմանափակ են: Հոգևորականը մի այլ հարթույուն է այս հատվածում. նա ոչ միայն կարող է մարդուն սփոփել և հանգստացնել ու ազատել նրանք ինչ-ինչ հոգեկան հուզումնալից պահերից, այլև հոգևորականը գործ ունի նաև մեղավոր անձի հետ, հոգու վրա ծանրացած մեղքերի հետ. Եւ այդ ասպարեզում նա գործում է համաձայն Աստծո հրամանի:
2,Այո Աստված մեկ է, և Նա ամենևին մարդկանց չի բաժանել ըստ տարբեր կրոնական պատկանելության: Մարդն ինքն է հեռացել Ճշմարիտ Աստծուց, և իրեն հմա զանազան աստվածներ հորինել; Աստծո գերագույն նպատակը, մարդկությանը բերել մեկ և Ճշմարիտ Աստծո դավանության գիտակցության:
3. Իսկ ովասաց որ դա այդպես է? Պարզպես շատ անգամ անցյալի օրինակը մեզ գալիս է օգնելու ներկայում ապրելու համար և ընդունելու ապագան: Քո ասծը անհնարին է, որովհետև հենց ներկայով է որ մենք կարողանում ենք սրբվել, զարգանալ, աճել` հասնելու համար ապագային, իսկ մեր պարագայում արժանանալ հանդերձյալ կյանքի բարիքներին:
4. Այո, դու շատ ճիշտ ես քո դատողությունների մեջ: Աստված նախևառաջ պետք է մարդու մեջ լինի, ամեն ոք պետք է Աստծուն իր մեջ փնտրի."Արքայությունն Աստուծո ի ձեզ է ի ներքս",- ասում է Ավետարանը: Ամենակարևորը մարդ պետք է հասկանա, որ ինքը ունի մի հզոր դատախազ որի առաջ դժվար է արդարանալ, և որն էլ բերում է նրան իրական Դատավորի առաջ: Դա մարդու խիղճն է: երբ այն մարդու մեջ կա, մարդը կկարողանա իր հոգուց ներս տեսնել Աստծուն:
5. Քրիստոնեությունը պիտակ չէ, դա կյանքի կերպ է, և եթե հավատում ես Աստծուն ապա, նաև պետք է իր խոսքի համաձայն դա անել: Ինչ վերաբերում է մեղքի պարագային, ապա ոչ քրիստոնեության և ոչ էլ եկեղեցու նպատակն է մարդուն մեղքի զգացումով ապրել տալը: Պարզապես մարդուն պետք է ցույց տալ իր սխալները, որպեսզի նա կարողանա կատարելության հասնել` սխալներից մաքրվելու ճանապարհով: Սա ընդհակառակը մարդասիրություն է, ինչը առաջին անգամ ցուցաբերեց հենց Ինքը Աստված:
Օրհնությամբ` Տեր Շմավոն քահանա
Հ.Գ. Իրոք անկեղծ եմ պատասխանել, ինչպես միշտ.