Հարցեր քահանային

[Hamshentsi]

Ես ամենևին չեմ փախչում հարցերից և ոչ մի տեսակ, չեմ էլ ծամծմում.
Այո ես ծանոթ եմ վերոնշյալ բոլոր գրքերին, սակայն, չմոռանանք, որ մենք այսօր ապրում ենք էկումենիզմի դարաշրջանում, երբ բոլոր եկեղեցիները աշխատում են մի կողմ դնել բոլոր այն դավանաբանական հարցերը, որոնց սկիզբը կարող եմ հաստատ ասել քաղաքական խաղերն են եղել, և ծառայել մեկ միասնական գաղափարին, այն է Մարդկանց Քրիստոսով լուսավորելը: Ցավոք սրտի ես ձեր խոսքի մեջ բավականին մեծ ագրեսիա տեսա, որն ասես ուղվաց էր գրեթե բոլորին: եթե այդպես չէ, ասեք: Այսօր մենք չենք կարող քրիստոնյա կոչվելէ չսովորելով ներել մերձավորներին: խոսքը գնում է Քրիստոսի Մարմնի և Արյան մասին, որը յուրաքանչյուր ավանդական եկեղեցի իր մեջ մատուցում է ի քավություն և իթողություն մեղքերի: Իսկ գիտեք այն հրաշքների մասին , որ տեղի են ունեցել այլ եկեղեցիներում ` կապվաց Հաղորդության հետ: Այո, մեր հայրերը այդպես խիստ խոսեցին, քանզի կար վտանգ ձուլվելու, ոչ միայն այլ եկեղեցիների, այլև այլ ազգերի հետ: Այնպես որ իմ ասածներն արդիական են, և ես մնում եմ իմ կարծիքին: էլ ուր մնաց ներողամտությունը:
Օրհնությամբ ` Տեր Շմավոն քահանա

Օրհնեցեք, Տեր Հայր: Թույլ տվեք պատասխանել ըստ կետերի.
1. Ինչու եք ինձ մեղադրում ագրեսիվության մեջ? Ուղիղ հարցերիս համար? Եւ ովքեր են այդ "գրեթե բոլորը"? Հերձվածողներին նկատի ունեք? Եթե այո, ապա իմացեք, որ ես, հետևելով մեր Եկեղեցու հայրերին, նրանց չեմ համարում մեր եկեղեցու անդամ, բայց անձնական թշնամանք էլ չեմ տածում:

2. Դուք իսկապես կարծում եք, որ եկեղեցիների դավանաբանական տարբերությունները սոսկ քաղաքական խնդիրների ածանցյալ են? Այսինքն, Դուք պնդում եք, որ Եկեղեցու հայրերը ճշմարտության համար չեն պայքարել, այլ` քաղաքական խնդիրների են հետամուտ եղել, այո? Շատ վատ կարծիքի եք սուրբերի մասին, Տեր Հայր:

3. Դուք ասում եք, որ մեր Հայրերը "խիստ խոսեցին, քանի որ կար վտանգ ձուլվելու ոչ միայն այլ եկեղեցիների, այլև ազգերի հետ": Ըստ Ձեզ, այսօր` գլոբալացման դարաշրջանում, այդ վտանգը վերացել է, թե ավելացել? Ակնհայտ է, որ ավելացել է (միայն թե չասեք` վերացել է): Ուրեմն միթե հենց միայն չուծանալու համար այսօր մենք նույնքան "խիստ" չպետք է լինենք, որքան մեր Հայրերը? Թեպետ ես հեշտությամբ կարող եմ ապացուցել, որ մեր Եկեղեցու հայրերը նախանձախնդիր են եղել Ճշմարտությանը, և ոչ թե քաղաքականությանը:

Ի դեպ, երբ ասում եմ Հայ Եկեղեցու հայր, նկատի չունեմ միայն ազգությամբ հայերին: Տասներկու տիեզերական սուրբերը (որոնց թվում կան ազգությամբ հույներ, ասորիներ) նույնպես մեր եկեղեցու հայրերն են, և միթե նրանք ուղիղ դավանությունը պաշտպանել են հայերին ուծանալուց փրկելու համար?

4. Դուք խոսում եք ներողամտությունից: Արդյոք Դուք ավելի ներողամիտ եք, քան մեր Եկեղեցու սուրբերը? Ձեր մեջ սիրո առաքինությունն ավելի մեծ չափերի է հասել, քան սուրբ Գրիգոր Տաթևացու? Ուրեմն ինչու Տաթևացին նզովում է քաղկեդոնականներին, իսկ Դուք` ոչ? Կամ ինչու քահանա ձեռնադրվելիս, եկեղեցու բեմի վրա` Աստծո առաջ նզովում եք հերձվածողներին, իսկ բեմից իջնելից հետո ողջագուրվում եք նրանց հետ? Աստծուց չեք վախենում? Թե Ձեզ համար ավելի հաճելի է կաթոլիկների ու բողոքականների կողմից կոչվել "ներողամիտ, լայնախոհ", քան հավատարիմ մնալ Աստծուն? Դուք վախենում եք, որ հերձվածողները Ձեզ կանվանեն "խավարամիտ", եթե նզովեք նրանց, ինչպես մեր եկեղեցու Հայրերը? Վախենում եք "մոդայիկ" չլինելուց?

5. Այդ երբ է վրա հասել "էկումենիզմի դարաշրջանը", որ չենք իմացել? Ինչ է, Ճշմարտությունը դարաշրջանից դարաշրջան փոխվում է? Դավանանքը կախված է դարաշրջանից, ժամանակից? Սխալն ու հերձվածը ժամանակի ազդեցությամբ դառնում են Ճշմարտություն? Մեր Հայրերի ավանդածը ժամանակի ընթացքում դառնում է սխալ? Այդ եք ուզում ասել?

6. Այդ ինչ "հրաշքներ" են տեղի ունենում "այլ եկեղեցիներում"? "Էկզորցիզմը" նկատի ունեք? Ոմանց ձեռքերին ու ոտքերին վերքեր առաջանալը նկատի ունեք? Սրբապատկերների "լաց լինելը" նկատի ունեք? Այդ ամենը Ձեզ գայթակղեցնում է? Ինչու եք հրաշքով չափում, չգիտեք, որ նեռը հրաշքներով է խաբելու աշխարհին? Եթե "Հարանց վարք" ժողովածուն կարդացած լինեիք, կիմանայիք, որ սուրբերը երբեք ցուցադրաբար հրաշք չեն գործել, և եթե քաղկեդոնական հոգևորականը դև հանելը պրոֆեսիա է դարձնում, նրա մեջ խոնարհություն չկա, և այդ գործն Աստծուց չէ: Զարմանում եմ ուղղակի. եթե Դուք եք գայթակղվում հրաշքներից, ապա ինչպես եք Ձեր հոտին զերծ պահելու գայթակղություններից:

[Նանո]

Հարգելի Տեր Հայր, ինձ շատ հետաքրքիր է՝ ERA-ի երգերը իրականում հոգևո՞ր երգեր են, թե՞ ոչ:

Շնորհակալություն

[Ter Hayr]

Օրհնեցեք, Տեր Հայր: Թույլ տվեք պատասխանել ըստ կետերի.
1. Ինչու եք ինձ մեղադրում ագրեսիվության մեջ? Ուղիղ հարցերիս համար? Եւ ովքեր են այդ "գրեթե բոլորը"? Հերձվածողներին նկատի ունեք? Եթե այո, ապա իմացեք, որ ես, հետևելով մեր Եկեղեցու հայրերին, նրանց չեմ համարում մեր եկեղեցու անդամ, բայց անձնական թշնամանք էլ չեմ տածում:

2. Դուք իսկապես կարծում եք, որ եկեղեցիների դավանաբանական տարբերությունները սոսկ քաղաքական խնդիրների ածանցյալ են? Այսինքն, Դուք պնդում եք, որ Եկեղեցու հայրերը ճշմարտության համար չեն պայքարել, այլ` քաղաքական խնդիրների են հետամուտ եղել, այո? Շատ վատ կարծիքի եք սուրբերի մասին, Տեր Հայր:

3. Դուք ասում եք, որ մեր Հայրերը "խիստ խոսեցին, քանի որ կար վտանգ ձուլվելու ոչ միայն այլ եկեղեցիների, այլև ազգերի հետ": Ըստ Ձեզ, այսօր` գլոբալացման դարաշրջանում, այդ վտանգը վերացել է, թե ավելացել? Ակնհայտ է, որ ավելացել է (միայն թե չասեք` վերացել է): Ուրեմն միթե հենց միայն չուծանալու համար այսօր մենք նույնքան "խիստ" չպետք է լինենք, որքան մեր Հայրերը? Թեպետ ես հեշտությամբ կարող եմ ապացուցել, որ մեր Եկեղեցու հայրերը նախանձախնդիր են եղել Ճշմարտությանը, և ոչ թե քաղաքականությանը:

Ի դեպ, երբ ասում եմ Հայ Եկեղեցու հայր, նկատի չունեմ միայն ազգությամբ հայերին: Տասներկու տիեզերական սուրբերը (որոնց թվում կան ազգությամբ հույներ, ասորիներ) նույնպես մեր եկեղեցու հայրերն են, և միթե նրանք ուղիղ դավանությունը պաշտպանել են հայերին ուծանալուց փրկելու համար?

4. Դուք խոսում եք ներողամտությունից: Արդյոք Դուք ավելի ներողամիտ եք, քան մեր Եկեղեցու սուրբերը? Ձեր մեջ սիրո առաքինությունն ավելի մեծ չափերի է հասել, քան սուրբ Գրիգոր Տաթևացու? Ուրեմն ինչու Տաթևացին նզովում է քաղկեդոնականներին, իսկ Դուք` ոչ? Կամ ինչու քահանա ձեռնադրվելիս, եկեղեցու բեմի վրա` Աստծո առաջ նզովում եք հերձվածողներին, իսկ բեմից իջնելից հետո ողջագուրվում եք նրանց հետ? Աստծուց չեք վախենում? Թե Ձեզ համար ավելի հաճելի է կաթոլիկների ու բողոքականների կողմից կոչվել "ներողամիտ, լայնախոհ", քան հավատարիմ մնալ Աստծուն? Դուք վախենում եք, որ հերձվածողները Ձեզ կանվանեն "խավարամիտ", եթե նզովեք նրանց, ինչպես մեր եկեղեցու Հայրերը? Վախենում եք "մոդայիկ" չլինելուց?

5. Այդ երբ է վրա հասել "էկումենիզմի դարաշրջանը", որ չենք իմացել? Ինչ է, Ճշմարտությունը դարաշրջանից դարաշրջան փոխվում է? Դավանանքը կախված է դարաշրջանից, ժամանակից? Սխալն ու հերձվածը ժամանակի ազդեցությամբ դառնում են Ճշմարտություն? Մեր Հայրերի ավանդածը ժամանակի ընթացքում դառնում է սխալ? Այդ եք ուզում ասել?

6. Այդ ինչ "հրաշքներ" են տեղի ունենում "այլ եկեղեցիներում"? "Էկզորցիզմը" նկատի ունեք? Ոմանց ձեռքերին ու ոտքերին վերքեր առաջանալը նկատի ունեք? Սրբապատկերների "լաց լինելը" նկատի ունեք? Այդ ամենը Ձեզ գայթակղեցնում է? Ինչու եք հրաշքով չափում, չգիտեք, որ նեռը հրաշքներով է խաբելու աշխարհին? Եթե "Հարանց վարք" ժողովածուն կարդացած լինեիք, կիմանայիք, որ սուրբերը երբեք ցուցադրաբար հրաշք չեն գործել, և եթե քաղկեդոնական հոգևորականը դև հանելը պրոֆեսիա է դարձնում, նրա մեջ խոնարհություն չկա, և այդ գործն Աստծուց չէ: Զարմանում եմ ուղղակի. եթե Դուք եք գայթակղվում հրաշքներից, ապա ինչպես եք Ձեր հոտին զերծ պահելու գայթակղություններից:

Որքան էլ մենք այլ եկեղեցիները, խոսքը գնում է ավանդական, առաքելահիմն եկեղեցիների մասին, հերձվածող ընդունենք, այնուամենայնիվ նրանք նույնպես Քրիստոսի հոտն են. Ըստ Ձեզ միայն Հայ Առաքելական եկեղեցին է , որ փրկության ճանապարհ է հարթում մարդկանց համար: Արդյոք այլ եկեղեցինրի հետևորդ լինելը նշանակում է դատապարտվել դժոխքի?
Եթե այդքան շատ եք ընթերցում, ապա վստահ եմ կիմանաք , որ քրիստոսաբանական դավանական խնդիրները առաջացան զուտ քաղաքական դրդապատճառների հիման վրա. Համեցեք վիկիպեդիա և հայ Առաքելական եկեղեցու մասին ընթերցեք և տեսեք թե ինչից է ամեն ինչ սկսվել:
Այո մեր հայրերը նախանձախնդիր են եղել այն բոլոր կանոններին և դրույթներին, որոնք ընդունվել են երեք տիեզերական ժողովների ժամանակ:
Սակայն այսօր ժամանակն է եկել, որպեսզի վերանայվեն բոլոր տեսակի տարաձայնություններ առաջացնող խնդիրները: Որքանով որ սխալ էր միջնադարյան խաչակրած արշավանքները, նույնքան և սխալ է մեկը մյուսին նզովելու այսօրվա իրողությունը: Ես չեմ ուզում, ինչպես դու ասացիր մեր հայրերից ավելի սուրբ երևամ, սակայն, այնուամենայնիվ, ըստ իս , ընդունելի չէ նզովել ինչ-որ մեկին, ու միաժամանակ հռչակվել Քրիստոսին սիրող անձնավորություն: Այսօր մենք կանգնաց ենք մարդկային ամեն տեսակ սրբությունների կորստի առաջ, և ամենա սարսափելին նա է որ մարդ արարածը սկսում է դադարել դիամցինին սիրելուց: Ես միշտ էլ իմ տեսակետների համար "քարկոծվել" եմ , սակայն, էլի ու էլի մնում եմ իմ ասածներին: Ժամանակն է վերանայելու տարաձայնությունների հետ կապված ամեն խնդիր: Այն ինչ այսօր կատարվում է, հաստատ Աստծո դուրը չէր գա:
եւ նաև, մեր հայրերի սուրբ լինելը ամենևին չի նշանակում, որ նրանք անսխալական են եղել:
Ես խոնարհվում եմ նրանց ամեն ժառանգության և բարի համբավի և օրինակի և կյանքի առաջ, սակայն նրանք ևս մարդ են եղել:
Չմոռանանք, որ քրիստոնեությունը ՍԻՐՈ կրոն է այլ ոչ թե նզովքի:
Օրհնությամբ` Տեր Շմավոն քահանա

[Ter Hayr]

Հարգելի Տեր Հայր, ինձ շատ հետաքրքիր է՝ ERA-ի երգերը իրականում հոգևո՞ր երգեր են, թե՞ ոչ:

Շնորհակալություն

Նանո ջան, ճիշտն ասած ես չեմ հետաքրքրվել այդ հարցով: Մի որոշ ժամանակ տուր, կպատասխանեմ:
Օրհնությամբ ` Տեր Շմավոն քահանա

[Benadad]

Օրհնեցեք Տեր Հայր, տեր հայր պատարագի ժամանակ հնչում է հետևյալ խոսքերը/ներողություն գրաբառիս անգրագիտույան համար,բայց Տեր Հայրը կհասկանա թե ինչ հետ եմ/-«քօ ի քօյով զքեզ մատուցանեմ,» ինչ է նշանակում սա՞

[Ter Hayr]

Օրհնեցեք Տեր Հայր, տեր հայր պատարագի ժամանակ հնչում է հետևյալ խոսքերը/ներողություն գրաբառիս անգրագիտույան համար,բայց Տեր Հայրը կհասկանա թե ինչ հետ եմ/-«քօ ի քօյով զքեզ մատուցանեմ,» ինչ է նշանակում սա՞

Իրականում հետևյալ կերպ է արտասանվում"ԶՔոյս ի Քոյոց Քեզ մատուցանեմ": Խոսքը գնում է պատարագվող Քրիստոսի մասին, Քրիստոս պատարագվում է , Աստցունն է և Աստցւն էլ մատուցվում:Քոնը Քեզ եմ մատուցում:

[Benadad]

Տեր Հայր, մի հարց ևս.
ինչ է գլոսոլալիա՞ն

[Ter Hayr]

Տեր Հայր, մի հարց ևս.
ինչ է գլոսոլալիա՞ն

Այդ եզռը թարգմանվում իբրև լեզվախոսություն: Խոսքը գնում Գործք առաքելոցում նկարագրված հրաշքի մասին, որի համաձայն առաքյալները , Քրիստոսի Հարությունից 50 օր հետո, երբ վերնատանն էին, սկսեցին խոսել զանազան լեզուներով, այն բանից հետո , երբ նրանց վրա հրեղեն լեզուների տեսքով իջավ Սուրբ Հոգին: Այս իրողությունը հաշվի առնելով Հոգեգալստական ընտանիքին պատկանող աղանդավորական կառույցները նույնպես իբրև Սուրբ Հոգու առկայություն համարում են զանազան , անհասկանալի ուրիշների համար լեզուներով խոսելը:

Օրհնությամբ`Տեր Շմավոն քահանա

[Hamshentsi]

Որքան էլ մենք այլ եկեղեցիները, խոսքը գնում է ավանդական, առաքելահիմն եկեղեցիների մասին, հերձվածող ընդունենք, այնուամենայնիվ նրանք նույնպես Քրիստոսի հոտն են. Ըստ Ձեզ միայն Հայ Առաքելական եկեղեցին է , որ փրկության ճանապարհ է հարթում մարդկանց համար: Արդյոք այլ եկեղեցինրի հետևորդ լինելը նշանակում է դատապարտվել դժոխքի?
Եթե այդքան շատ եք ընթերցում, ապա վստահ եմ կիմանաք , որ քրիստոսաբանական դավանական խնդիրները առաջացան զուտ քաղաքական դրդապատճառների հիման վրա. Համեցեք վիկիպեդիա և հայ Առաքելական եկեղեցու մասին ընթերցեք և տեսեք թե ինչից է ամեն ինչ սկսվել:
Այո մեր հայրերը նախանձախնդիր են եղել այն բոլոր կանոններին և դրույթներին, որոնք ընդունվել են երեք տիեզերական ժողովների ժամանակ:
Սակայն այսօր ժամանակն է եկել, որպեսզի վերանայվեն բոլոր տեսակի տարաձայնություններ առաջացնող խնդիրները: Որքանով որ սխալ էր միջնադարյան խաչակրած արշավանքները, նույնքան և սխալ է մեկը մյուսին նզովելու այսօրվա իրողությունը: Ես չեմ ուզում, ինչպես դու ասացիր մեր հայրերից ավելի սուրբ երևամ, սակայն, այնուամենայնիվ, ըստ իս , ընդունելի չէ նզովել ինչ-որ մեկին, ու միաժամանակ հռչակվել Քրիստոսին սիրող անձնավորություն: Այսօր մենք կանգնաց ենք մարդկային ամեն տեսակ սրբությունների կորստի առաջ, և ամենա սարսափելին նա է որ մարդ արարածը սկսում է դադարել դիամցինին սիրելուց: Ես միշտ էլ իմ տեսակետների համար "քարկոծվել" եմ , սակայն, էլի ու էլի մնում եմ իմ ասածներին: Ժամանակն է վերանայելու տարաձայնությունների հետ կապված ամեն խնդիր: Այն ինչ այսօր կատարվում է, հաստատ Աստծո դուրը չէր գա:
եւ նաև, մեր հայրերի սուրբ լինելը ամենևին չի նշանակում, որ նրանք անսխալական են եղել:
Ես խոնարհվում եմ նրանց ամեն ժառանգության և բարի համբավի և օրինակի և կյանքի առաջ, սակայն նրանք ևս մարդ են եղել:
Չմոռանանք, որ քրիստոնեությունը ՍԻՐՈ կրոն է այլ ոչ թե նզովքի:
Օրհնությամբ` Տեր Շմավոն քահանա

Օրհնեցեք, Տեր Հայր:

1. Դուք ասում եք, որ մեր Եկեղեցու հայրերի սուրբ լինելը ամենևին չի նշանակում, որ նրանք անսխալական են եղել: Համաձայն եմ: Բայց մենք խոսում ենք ոչ թե առանձին սրբերի մասին, այլ մեր Եկեղեցու ուղղափառ վարդապետության մասին, որը Սուրբ Հոգին մեզ տվել է սրբերի միջոցով: Եւ Դուք որպես քահանա պարտավոր եք իմանալ, որ Եկեղեցին ԱՆՍԽԱԼԱԿԱՆ Է և Դուք պարտավոր եք (որպես քահանա) հետևել Եկեղեցու կանոններին: Իսկ նզովքները ամրագրված են Եկեղեցու կանոններով (բացեք Հայոց Կանոնագիրքը և կարդացեք, եթե դա չեք արել Ձեր ուսումնառության տարիներին): Եթե Դուք չեք ընդունում մեր Հայրերի սահմանած նզովքները, ինքներդ եք ընկնում նզովքի տակ և ենթակա եք կարգալույծ լինելու` համաձայն Հայոց Կանոնագրքի:

2. Դուք ինձ հարցնում եք` "Արդյոք այլ եկեղեցինրի հետևորդ լինելը նշանակում է դատապարտվել դժոխքի"? Մինչդեռ Դուք` որպես քահանա, պարտավոր էիք իմանալ, որ ուղղափառ դավանանքն ու վարդապետությունը փրկության անհրաժեշտ (բայց ոչ բավարար) պայման են:

Քանի որ "Վիկիպեդիային" կատարած Ձեր հղումով Դուք հեշտությամբ ուրացաք մեր սուրբերի թողած գրական-աստվածաբանական վիթխարի ժառանգությունը (ես Գրիգոր Տաթևացու ֆունդամենտալ գործերից եմ խոսում, իսկ Դուք ասում եք` վիկիպեդիա), ապա ես Ձեզ կպատասխանեմ "հանրագիտարանային" մակարդակով: Խնդրեմ, բացեք "Քրիստոնյա Հայաստան" հանրագիտարանի "Վարդապետություն" հոդվածը և կարդացեք, որ "ուղղափառ վարդապետությունն անհրաժեշտ է փրկության համար": Իսկ այդ վարդապետությունը ներառում է Քրիստոսի բնության մասին ուսմունքը: Եւ ուրեմն` Ձեր հարցի միանշանակ պատասխանը. քաղկեդոնական դավանանքով մարդը չի կարող փրկվել, ուրեմն գնալու է դժոխք: Եթե այդպես չլիներ, մեր Եկեղեցու հայրերը նրանց չէին նզովի: Բայց սա ՓՐԿՈՒԹՅԱՆ հարց է, և սուրբերը չէին կարող կեղծ սեր ցույց տալու համար մոլորեցնել մարդկանց:
Այն էլ ասեմ, որ փրկության համար ուղղափառ վարդապետության կարևորությունը բխում է ԱՎԵՏԱՐԱՆԻՑ (Պողոս առաքյալի թղթերից, հերձվածողների մասին նրա ասածներից, ինչպես նաև Հովհաննու Հայտնության մեջ Քրիստոսի խոսքից):

Այնպես որ` մեր Տեր Հիսուս Քրիստոսն Ինքն է պահանջում և' նզովել կեղծ վարդապետությունը, և' միաժամանակ հետևել սիրո առաքինությանը: Եթե Դուք դժվարանում եք համատեղել այդ երկուսը, ապա ճիշտ չեք հասկանում սիրո էությունը: Կարդացեք Հարանց վարքի այն պատմությունը, երբ սուրբերից մեկը ստիպված է լինում հյուրընկալել որոգինեսականության հերձվածի մի հետևորդի, և թե ինչպես չի վռնդում նրան, այլ խնդրում է չտարածել հերձվածը: Արդյունքում որոգինեսականը ինքն է հեռանում նրանից, և սուրբը խախտած չի լինում սիրո պատվիրանը և անօթևան մարդուն դրսում չի թողնում:

3. Թույլ տվեք նկատել, որ Դուք անկեղծ բանավիճող չեք: Դուք լռության եք մատնում այն փաստարկները, որոնք Ձեզ դուր չեն գալիս, և որոնց դեմ առարկելու բան չունեք: Խոսքը, մասնավորապես, գլոբալացման դարաշրջանում մեր ժողովրդի ուծացման վտանգի և հենց միայն դրանից ելնելով` մեր Հայրերի կանոններին հավատարիմ մնալու մասին է: Բացի դրանից, Դուք լռության մատնեցիք հրաշքների վերաբերյալ իմ ասածը:

4. Որպես Հայ Առաքելական Եկեղեցու հետևորդ` պարտքս եմ համարում զգուշացնել, որ Դուք գայթակղեցնում եք հավատի հարցերում անփորձ մարդկանց: Ես չգիտեմ, թե ձեր հակաեկեղեցական հայացքների համար ով է ձեզ "քարկոծել", բայց Դուք պարտավոր եք քարոզել այն վարդապետությունը, որն ընդունում է մեր Եկեղեցին: Իսկ Ձեր խղճի առաջ դավանեք այն վարդապետությունը, որն ուզում եք:

[Benadad]

Այդ եզրը է թարգմանվում իբրև լեզվախոսություն: Խոսքը գնում Գործք առաքելոցում նկարագրված հրաշքի մասին, որի համաձայն առաքյալները , Քրիստոսի Հարությունից 50 օր հետո, երբ վերնատանն էին, սկսեցին խոսել զանազան լեզուներով, այն բանից հետո , երբ նրանց վրա հրեղեն լեզուների տեսքով իջավ Սուրբ Հոգին: Այս իրողությունը հաշվի առնելով Հոգեգալստական ընտանիքին պատկանող աղանդավորական կառույցները նույնպես իբրև Սուրբ Հոգու առկայություն համարում են զանազան , անհասկանալի ուրիշների համար լեզուներով խոսելը:

Օրհնությամբ`Տեր Շմավոն քահանա

Տեր Հայր իսկ մեր եկեղեցոքւմ կան լեզու խոացող մարդի՞կ

[Ռուֆուս]

Հարգելի Տեր Հայր, ինձ շատ հետաքրքիր է՝ ERA-ի երգերը իրականում հոգևո՞ր երգեր են, թե՞ ոչ:

Շնորհակալություն

Թույլ տվեք Տեր Հոր փոխարեն ես պատասխանեմ:

Ո՛չ, հոգևոր երգեր չեն, ընդամենը կոմերցիոն փոփ երաժշտական նախագիծ է, որը հոգևոր երաժշտության հետ ոչ մի կապ չունի: Երգերն էլ լատիներեն չեն, հնարովի լեզվով են

[karina13]

Օրհնեցեք Տեր Հայր,
Արդո՞ք հավատքը մեզանից անկախ է, որ տրվում է մեզ (այսինքն կոնկրետ մարդու): Չէ որ խորը անկեղծ հավատք ունեցող մարդը կարող է պնդել, որ այդ հավատքը ինքը իրենից չի որ ունի, կամ որ հնարել է դա ինքը իր համար... Այլ դա իրենից՝ այդ մեղավոր մարդու հետ չհամեմատվող, անսահման բարձր, զորավոր, կենդանարար մի մեեեեծ նվեր է, որ կոնկրետ ինձ տրվել է շաաաատ դժվար ճանապարհներով, երկար ժամանակում, դժվար իրավիճակներից հետո: Մինչ այդ էլ մանկուց կարծես սիրտս ձգտում էր դեպի Նա, սակայն մոտենում էի նրան միայն կյանքի դժվար իրավիճակներում:
Քանի որ Աստված մեր համար այդքաաաան անհրաժեշտ է ինչու բոլոր մարդկիկ էլ ի վերջո Նրա օգնությամբ չեն դառնում հաստատապես դէպի Նա եւ պատասխանում այս ՄԵԾ սիրույն: Համաձայն եմ, որ դրա համար նաեւ մեր կամքն է անհրաժեշտ: Նա բոլորի՞ս է ձգում դեպի իրեն:
Ինչու են մարդիկ հորինում իրենց համար իրենց «աստծուն» եւ հավատում իրենց հորինածին՝ այսինքն իրենց, իսկ այդ դեպքում դրանից այն կողմ իրենք չեն կարող գնալ...
Հասկանում եմ, որ սխալ է այս ամենով մտահոգվելը, քանի որ ինքս իմ հետ պայքարում դեռ պիտի հաղթեմ... որը դժվար է շատ հաճախ: Ի վերջո Աստծո ճանապարհները քննելը չենք կարող: Խնդրում եմ ուղղեք իմ մտքերը, մտահոգությունները որպեսզի ի վերջո դա բարի պտուղ տա... Աստվածահաճո գործի վերածվի, .....
Դժվար է տեսնել մարդկանց, որոնք իրենք իրենց են հավատում, ու պնդում են որ բոլոր մարդիկ հավատում են իրենց հորինած «աստծուն»: Չէ որ ի վերջո այդպես մտածող մարդը եւ անկեղծ հավատք ունեցողը հավասար են Աստծո առաջ: Եւ ամենակարեւորը պետք է նման մարդկանց հետ խոսել այս թեմայով, միգուցե դա վնասի թե ինձ թե իրեն:
ՈՒ ինչու եթե հարց է առաջանում միշտ պատասխանը փնտրում եմ Աստծո խոսքի մեջ, իսկ չհավատացողը ամեն տեղ, բացի Նրանում........Կա սատանա .. երեւի դա հաշվի չեն առնու՞մ:

[Ter Hayr]

Օրհնեցեք, Տեր Հայր:

1. Դուք ասում եք, որ մեր Եկեղեցու հայրերի սուրբ լինելը ամենևին չի նշանակում, որ նրանք անսխալական են եղել: Համաձայն եմ: Բայց մենք խոսում ենք ոչ թե առանձին սրբերի մասին, այլ մեր Եկեղեցու ուղղափառ վարդապետության մասին, որը Սուրբ Հոգին մեզ տվել է սրբերի միջոցով: Եւ Դուք որպես քահանա պարտավոր եք իմանալ, որ Եկեղեցին ԱՆՍԽԱԼԱԿԱՆ Է և Դուք պարտավոր եք (որպես քահանա) հետևել Եկեղեցու կանոններին: Իսկ նզովքները ամրագրված են Եկեղեցու կանոններով (բացեք Հայոց Կանոնագիրքը և կարդացեք, եթե դա չեք արել Ձեր ուսումնառության տարիներին): Եթե Դուք չեք ընդունում մեր Հայրերի սահմանած նզովքները, ինքներդ եք ընկնում նզովքի տակ և ենթակա եք կարգալույծ լինելու` համաձայն Հայոց Կանոնագրքի:

2. Դուք ինձ հարցնում եք` "Արդյոք այլ եկեղեցինրի հետևորդ լինելը նշանակում է դատապարտվել դժոխքի"? Մինչդեռ Դուք` որպես քահանա, պարտավոր էիք իմանալ, որ ուղղափառ դավանանքն ու վարդապետությունը փրկության անհրաժեշտ (բայց ոչ բավարար) պայման են:

Քանի որ "Վիկիպեդիային" կատարած Ձեր հղումով Դուք հեշտությամբ ուրացաք մեր սուրբերի թողած գրական-աստվածաբանական վիթխարի ժառանգությունը (ես Գրիգոր Տաթևացու ֆունդամենտալ գործերից եմ խոսում, իսկ Դուք ասում եք` վիկիպեդիա), ապա ես Ձեզ կպատասխանեմ "հանրագիտարանային" մակարդակով: Խնդրեմ, բացեք "Քրիստոնյա Հայաստան" հանրագիտարանի "Վարդապետություն" հոդվածը և կարդացեք, որ "ուղղափառ վարդապետությունն անհրաժեշտ է փրկության համար": Իսկ այդ վարդապետությունը ներառում է Քրիստոսի բնության մասին ուսմունքը: Եւ ուրեմն` Ձեր հարցի միանշանակ պատասխանը. քաղկեդոնական դավանանքով մարդը չի կարող փրկվել, ուրեմն գնալու է դժոխք: Եթե այդպես չլիներ, մեր Եկեղեցու հայրերը նրանց չէին նզովի: Բայց սա ՓՐԿՈՒԹՅԱՆ հարց է, և սուրբերը չէին կարող կեղծ սեր ցույց տալու համար մոլորեցնել մարդկանց:
Այն էլ ասեմ, որ փրկության համար ուղղափառ վարդապետության կարևորությունը բխում է ԱՎԵՏԱՐԱՆԻՑ (Պողոս առաքյալի թղթերից, հերձվածողների մասին նրա ասածներից, ինչպես նաև Հովհաննու Հայտնության մեջ Քրիստոսի խոսքից):

Այնպես որ` մեր Տեր Հիսուս Քրիստոսն Ինքն է պահանջում և' նզովել կեղծ վարդապետությունը, և' միաժամանակ հետևել սիրո առաքինությանը: Եթե Դուք դժվարանում եք համատեղել այդ երկուսը, ապա ճիշտ չեք հասկանում սիրո էությունը: Կարդացեք Հարանց վարքի այն պատմությունը, երբ սուրբերից մեկը ստիպված է լինում հյուրընկալել որոգինեսականության հերձվածի մի հետևորդի, և թե ինչպես չի վռնդում նրան, այլ խնդրում է չտարածել հերձվածը: Արդյունքում որոգինեսականը ինքն է հեռանում նրանից, և սուրբը խախտած չի լինում սիրո պատվիրանը և անօթևան մարդուն դրսում չի թողնում:

3. Թույլ տվեք նկատել, որ Դուք անկեղծ բանավիճող չեք: Դուք լռության եք մատնում այն փաստարկները, որոնք Ձեզ դուր չեն գալիս, և որոնց դեմ առարկելու բան չունեք: Խոսքը, մասնավորապես, գլոբալացման դարաշրջանում մեր ժողովրդի ուծացման վտանգի և հենց միայն դրանից ելնելով` մեր Հայրերի կանոններին հավատարիմ մնալու մասին է: Բացի դրանից, Դուք լռության մատնեցիք հրաշքների վերաբերյալ իմ ասածը:

4. Որպես Հայ Առաքելական Եկեղեցու հետևորդ` պարտքս եմ համարում զգուշացնել, որ Դուք գայթակղեցնում եք հավատի հարցերում անփորձ մարդկանց: Ես չգիտեմ, թե ձեր հակաեկեղեցական հայացքների համար ով է ձեզ "քարկոծել", բայց Դուք պարտավոր եք քարոզել այն վարդապետությունը, որն ընդունում է մեր Եկեղեցին: Իսկ Ձեր խղճի առաջ դավանեք այն վարդապետությունը, որն ուզում եք:

Ես կոչ արեցի նաև խոնարհ լինել և հնազանդ: Արդյոք այդ ամենի մասին չեք կարդացել թե Հարանց վարքում թե այլուր: Վստահ եղեք, եթե դուք կարդացել եք բոլոր այն գրքերը որոնց մասին ասում եք , ապա ես էլ հաստատ կողքով չեմ անցել:
Հուսամ մի օր կսովորեք քահանայի հետ խոսել: Իսկ մինչ այդ Աստված քեզ պահապան:

Օրհնությամբ` Տեր Շմավոն քահանա

[Ter Hayr]

Տեր Հայր իսկ մեր եկեղեցոքւմ կան լեզու խոացող մարդի՞կ

Եթե Աստծուն պետք լինի, որպեսզի այդպիսիք լինեն, որով Աստծո փառքը կավելանա և եկեղեցին կամրանա, ապա կլինեն:

[Ter Hayr]

Օրհնեցեք Տեր Հայր,
Արդո՞ք հավատքը մեզանից անկախ է, որ տրվում է մեզ (այսինքն կոնկրետ մարդու): Չէ որ խորը անկեղծ հավատք ունեցող մարդը կարող է պնդել, որ այդ հավատքը ինքը իրենից չի որ ունի, կամ որ հնարել է դա ինքը իր համար... Այլ դա իրենից՝ այդ մեղավոր մարդու հետ չհամեմատվող, անսահման բարձր, զորավոր, կենդանարար մի մեեեեծ նվեր է, որ կոնկրետ ինձ տրվել է շաաաատ դժվար ճանապարհներով, երկար ժամանակում, դժվար իրավիճակներից հետո: Մինչ այդ էլ մանկուց կարծես սիրտս ձգտում էր դեպի Նա, սակայն մոտենում էի նրան միայն կյանքի դժվար իրավիճակներում:
Քանի որ Աստված մեր համար այդքաաաան անհրաժեշտ է ինչու բոլոր մարդկիկ էլ ի վերջո Նրա օգնությամբ չեն դառնում հաստատապես դէպի Նա եւ պատասխանում այս ՄԵԾ սիրույն: Համաձայն եմ, որ դրա համար նաեւ մեր կամքն է անհրաժեշտ: Նա բոլորի՞ս է ձգում դեպի իրեն:
Ինչու են մարդիկ հորինում իրենց համար իրենց «աստծուն» եւ հավատում իրենց հորինածին՝ այսինքն իրենց, իսկ այդ դեպքում դրանից այն կողմ իրենք չեն կարող գնալ...
Հասկանում եմ, որ սխալ է այս ամենով մտահոգվելը, քանի որ ինքս իմ հետ պայքարում դեռ պիտի հաղթեմ... որը դժվար է շատ հաճախ: Ի վերջո Աստծո ճանապարհները քննելը չենք կարող: Խնդրում եմ ուղղեք իմ մտքերը, մտահոգությունները որպեսզի ի վերջո դա բարի պտուղ տա... Աստվածահաճո գործի վերածվի, .....
Դժվար է տեսնել մարդկանց, որոնք իրենք իրենց են հավատում, ու պնդում են որ բոլոր մարդիկ հավատում են իրենց հորինած «աստծուն»: Չէ որ ի վերջո այդպես մտածող մարդը եւ անկեղծ հավատք ունեցողը հավասար են Աստծո առաջ: Եւ ամենակարեւորը պետք է նման մարդկանց հետ խոսել այս թեմայով, միգուցե դա վնասի թե ինձ թե իրեն:
ՈՒ ինչու եթե հարց է առաջանում միշտ պատասխանը փնտրում եմ Աստծո խոսքի մեջ, իսկ չհավատացողը ամեն տեղ, բացի Նրանում........Կա սատանա .. երեւի դա հաշվի չեն առնու՞մ:

Կարինա ջան, քո հարցի մեջ կա նաև պատասխան, սատանան կա, գոյություն ունի և չի կարելի նրան թերագնահատել, քանզի նա ջանք չի խնայում մարդուն հեռացնել Ճշմարիտ և միակ Աստծո ճանաչողության ճանապարհից: Այո հավատքը Աստծուց է տրված մարդուն, սակայն մարդիկ այդ հավատքը "օգտագործում են" սպառողական նպատակներով, նրանց ամենևին էլ պետք չի Աստված որը պահանջում է փոխվել, զարգանալ հոգեպես, դառնալ ավելի հոգևոր քան աշխարհիկ:Այդ իսկ պատճառով մարդիկ հորինում են իրենց "աստվածներին", իրենց հարմար և համապատասխանող: Աստված գնում է բոլորին ընդառաջ, սակայն Աստված երբեք մարդուն չի ստիպի իր կամքին հակառակ հավատալ, թեպետ Իրեն համար դա ամենևին էլ անհնար չէ: Աստված կանգնած է յուրաքանչյուրիս դռան առաջ, հոգու դռան առաջ. մեկ անգամ բախել է այն. մնում է մենք բացենք և ներս ընդունենք:
Օրհնությամբ` Տեր Շմավոն քահանա