User Tag List

Էջ 3 45-ից ԱռաջինԱռաջին 123456713 ... ՎերջինըՎերջինը
Ցույց են տրվում 31 համարից մինչև 45 համարի արդյունքները՝ ընդհանուր 672 հատից

Թեմա: Հարցեր քահանային

  1. #31
    Արգելափակված
    Գրանցման ամսաթիվ
    17.05.2007
    Գրառումներ
    19
    Mentioned
    0 Post(s)
    Tagged
    0 Thread(s)

    Սիրտ Re. Հարցեր քահանային

    Մեջբերում Ter Hayr-ի խոսքերից Նայել գրառումը
    Հարգելի ակումբականներ: Շատ մեծ թվով հարցեր եք ուղղում Տեր Հայրերին:
    Որոնց չեք կարողանում պատասխանել:

    Հարց:
    Ինչու՞ է ըստ Մատթեւոսի եւ Մարկոսի ավետարանների Հիսուսի վերջին խոսքերը եղել են «Իմ Աստված, իմ Աստված, ինչու՞ նձ թողեցիր», իսկ ըստ Ղուկասի ավետարանի [ճիշտ արտասանությունը չեմ հիշում, բայց միտքը սա էր] «Հայր իմ, ընդունիր ինձ քո երկնային արքայությունը»:

    Հ.Գ.

    Նախկին հարցերիցս գոնե մեկին չեք պատասխանել

  2. #32
    Մշտական անդամ Ter Hayr-ի ավատար
    Գրանցման ամսաթիվ
    27.06.2007
    Գրառումներ
    206
    Mentioned
    0 Post(s)
    Tagged
    0 Thread(s)

    Re. Հարցեր քահանային

    Կներեք, մի քանի հատ միամիտ հարց եմ ուզում տամ:

    1. Մենք երկրպագում ենք սբ. երրորդությանը. Հայր, Որդի, Սուրբ Հոգի: Սա բազմաստվածություն չի՞: Կոնկրետ էտ 3-ից ո՞ր մեկն ա մեր Աստվածը: Եթե մենք հավատում ենք Հայր ասծուն, ինչի՞ ա մեր կրոնը կոչվում Քրիստոնեություն:
    2. Հին Կտակարանում մի քանի տեղ, եթե չեմ սխալվում, Աստված իրան անվանում ա նախանձոտ: Բայց նախանձը մահացու մեղք չի՞:
    3. Հին Կտակարանում շատ օրենքներ կան, որոնց խախտման համար մահապատիժ ա սահմանված: Ինչ-որ մի մարդ պետք ա էտ հանցագործներին սպանի, բայց դրանով ինքը պատվիրան չի խախտու՞մ:
    4. Որ խնդրեմ, կարո՞ղ եք մոտավորապես նկարագրել դժոխքը:


    1. Ձեր հարցի պատասխանը կարող եք Նոր Կտակարանում Ա Հովհաննես 5:7-8: Հետևաբար երեքն են, որ երկնքում վկայում են` Հայրը, Բանը և Սուրբ Հոգին, և այս երեքը մեկ են: Եվ երեքն են, որ երկրի վրա վկայում են. Հոգին, ջուրը և արյունը և երեքը միաբան են: Եթե մարդկանց վկայությունը ընդունում ենք, Աստծո վկայությունն ավելի մեծ է , քանզի այս է Աստծո վկայությունը, որ իր Որդու համար վկայեց: Նա ով Աստծո Որդուն է հավատում` իր մեջ վկայություն ունի: Նա ով Աստծուն չի հավատա, Նրան ստխոս է դարձնում, քանի որ չի հավատում այն վկայությանը, որ Աստված իր Որդու համար վկայեց: Եվ վկայությունը այս է, որ Աստված մեզ հավիտենական կյանք տվեց և այս կյանքը Նրա Որդու մեջ է : Նա ով Աստծու Որդուն ընդունում է կյանք ունի, իսկ նա ով չի ընդունում Աստծո Ոոդուն կյանք չունի:
    2. Դա իրապես ոչ թե նախանձոտ, այլ նախանձախնդիր Աստվածն է: Աստված Ինքը Իր նախախնամությանը Տերն է: Նա իր ընտրյալ ժողովրդի հետ պետք է հասներ Իր նպատակին` որ Հիսուս ծնվեր Ավետյաց երկրում: Եւ այդ ճանապարհին Աստված իրագործում էր Իր նախախնամությունը` մարդահաճո չլինելով: Նախանձ բառը սխալ թարգմանության արդյունք է: Ճիշտը` նախանձախնդիր բառն է: Աստված հետևողական է Իր տնօրինականի իրագործմանը:
    3. Նոր Կտակարանում ՀՈվհաննես Ավետարանիչը հայտարարեց, որ Աստված սեր է: Եւ Հիսուս Մատթեոսի Ավետարանում գրում է. “եթե դուք մարդկանց ներեք իրենց հանցանքները, ձեր երկնավոր հայրն էլ ձեզ կների: Իսկ եթե դուք մարդկանց չներեք իրենց հանցանքները, ձեր հայրն էլ ձեզ չի ների ձեր հանցանքերը: Առավել հստակեցվում է անկյունները, երբ Հիսուս պատվիրում է. “մի դատեք, որ Աստծուց չդատվեք”: Դա է պատճառը, որ այսօր մեր պետական պատկան մարմիններին են վերաբերվում պատժելու և հանցագործներին մեկուսացնելու խնդիրները:
    4. Ընթերցեք խնդրեմ Ղուկասի Ավետարանի 16:19-31 համարները: Ինչպես նաև Հայտնության գրքի 21-րդ համարը:
    Օրհնությամբ` Տեր Շահե քահանա Հայրապետյան:

    Ավելացվել է 2 րոպե անց
    Կարո՞ղ եք մեջբերել Աստվածաշնչից այն մասը, որտեղ կոնկրետ նշվում է, որ Եվային պտուղ ուտել համոզող օձը հենց սատանան է:
    Երկինքն ու Երկիրը աստված է ստեղծել... իսկ նրան ո՞վ է ստեղծել:


    Ընթերցեք`
    Հայտնություն 12:9:
    Եզեկելի 28:13-16:
    Օրհնությամբ` Տեր Շահե քահանա Հայրապետյան:




    Հարց: Աստված Սեր է: Սա ամենաառարկելի ճշմարտություններից մեկն է, եթե չեմ սխալվում:
    Կարող եք բերել երեք օրինակ, որոնք արմատապես կհիմնավորեն Աստծո` Սեր լինելը, ինչի արդյունքում կպնդեք, որ ես չեմ կարող հիմնավորել, թե Աստված Վրեժ է, Աստված Ցասում է, Աստված Կողմնապահություն է եւ այլն (ցուցակը կարելի է շարունակել):

    Ընթերցեք Հովհաննեսի 1-ին թուղթ, 4:7-21:
    Օրհնությամբ` Տեր Շահե քահանա Հայրապետյան:




    Ter Hayr, դուք փաստորեն իմ հարցին չպատասխանեցիք. ես ձեզ հարցնում եմ՝ ինչու՞ էր «աստված» վախենում նրանից, որ մարդկային ցեղը կարող էր «իմաստությանը պտուղը ճաշակել»: Դա չի՞ նշանակում, որ գիտությունը «աստծո» թշնամին է (դարերի փորձն էլ է ցույց տալիս, որ այդպես է, քանզի մինչ վերածննդի դարաշրջանը գիտնականներին հերետիկոս էին հայտարարում ու վառում էին):

    Ոչ միայն Հայ Առաքելական եկեղեցին, այլ նաև Ուղղափառ և ավանդական շատ այլ եկեղեցիներ երբեք հակառակություն չեն ունեցել գիտության զարգացմանը, այլ ընդհակառակը` դրան նպաստել են: Ավելորդ չենք համարում հիշեցնել Անանիա Շիրակացու և նրա նման շատ հոգևորականների մասին, որոնք իրենց ավանդը ունեցան գիտության ազպարեզում: Առ այսօր ներկայիս բարձարստիճան հոգոևրականները հոգևոր և նյութական օժանդակություն են ցույց տալիս Գիտությունների Ազգային Ակադեմիային, բժշկական զանզանան կենըրոններին` գիտական նոր նվաճումներին նպաստելու նպատակով: Նաև նշենք, որ քրիստոենության ընդունումից առ այսօր մեր ազգի մշակութային և գիտական ձեռքբերումների հիմնական ծանրությունն իր վրա են տարել եկեղեցու հոգոևրականները: Ավելորդ չենք համարում ևս մեկ անգամ նշել նրանցից Մովսես Խորենացուն, Մխիթար Գոշին, Մեսրոպ Մաշտոցին, Ներսես Շնորհալուն, Գրիգոր Տաթևացուն, Կոմիտաս վարդապետին, և այլն: Իհարկե, միգուցե ասեք, որ քանի որ բոլոր ուսումնական հաստատությունները եկեղեցու ձեռքում էին, դա էր պատճառը, որ այդ ասպարեզի լավագույն ներակայցուցիչները հոգևորականներ էին, սակայն հիշենք նաև, որ ունեցել ենք բազմաթիվ աշպարհիկ մտավորականներ և գիտնականներ:
    Եւ վերջում կուզեի նաև մի կարևոր հարցի անդրադառնալ. Եթե այսօր որևէ մի քաղաքացի մեկ ուրիշի հանդեպ դատաստամ տեսնի և պատժամիջոց կիրառի, դա կհամարվի ինքնադատաստան և անօրինական արարք: Սակայն երբ դա անումէ դատավորը, որն ունի իշխանություն` տրված ժողովրդի և պետության կողմից, ապա նրա արաքը արդար է և ընդունելի: Երբ փորձում ենք գնահատել եկեղցեու գործերը, նախ պետք է հասկանալ, թե եկեղեցին ինչ իշխանությմաբ է այդ ամենն անում: Անձամբ ես վստահ եմ, որ այդ իշխանությունն Աստծուց է, քանի որ Եկեղեցին ինձ ոչ միայն պատմել է Աստծո մասին, այլ նաև տվել է Նրա հետ կենդանի հաղորդության միջոց:
    Աղոթաբար` Սուրեն դպիր Ներսեսյան:


    Հարց:
    Ինչու՞ Երեվանում ոչ-մի ձեվ հնարավոր չէ ձեռք բերել իսկական հայկական աստվածաշունչ, այսինքն այն, որ թարգմանվել է 405թ.: Չասեք թե հնարավոր է, քանզի քույրս երգում է Գրիգոր «լուսավորիչ» եկեղեցու երգչախմբում եւ ոչ-մի կերպ չի կարողանում ճարել, ես կասեի ավելին. քահանաներից մեկը նրան է նվիրել Ավետարանչական եկեղեցու հրատարակած «Նոր Կտակարանը», տպագրված ինչ-որ Գիդեոն (եթե չեմ սխալվում) տպ. տան կողմից:

    Մոսկովյան փողոցի վրա` Պուշկինի դպրոցի հարևանությամբ գտնում է Աստվածաշնչային ընկերության գրախանութը, որտեղից որ կարող եք ձեռք բերել ցանկացած տեսակի Աստվածաշունչ, նաև Ձեզ հետարքրող տարբերակը:
    Օրհնությամբ` Տեր Շահե քահանա Հայրապետյան:


    ըստ առաքելական եկեղեցու ո՞րն է համարվում աղանդ: Կա՞ հստակ սահմանում: Կա՞ն կրոնական կազմակերպություններ, որոնք հստակորեն ընդգրկված են աղանդավորների ցուցակում:
    Թե չէ, ասենք, մեկի հետ զրուցում ենք հոգևոր թեմաներով: Ինչպե՞ս իմանանք. աղանդավո՞ր է, թե՞ ոչ:


    Նա, ով շեղված է ավանդական եկեղեցու դավանությունից և չի պահպանել նվիրապետական կարգը /այսինքն ձեռնադրությունը/:
    Ձեզ բերում ենք Հայ Առաքելական եկեղեցու դավանությունը:
    Հավատո Հանգանակ
    Հավատքի այս խոստովանության շուրջ բոլոր եկեղեցիների միջև համաձայնություն գոյացավ Առաջին Տիեզերական Ժողովի ընթացքում, որը գումարվեց 325 թ. Կոստանդնուպոլսի մոտ գտնվող Նիկիա քաղաքում: Նիկիական Հանգանակը հանդիսավորապես երգվում է եկեղեցում ժողովրդի կողմից, որպես պաշտոնական հայտարարություն եկեղեցու վարդապետության կարևոր կետերի, որովհետև անհրաժեշտ է, որ բոլոր նրանք, ովքեր մասնակցում են Ս. Պատարագին, ունենան նույն աստվածաբանական համոզումը:

    Ինչի՞ն ենք մենք հավատում:
    Հավատում ենք մեկ Աստծո` ամենակալ Հորը, երկնքի և երկրի, երևելիների և աներևույթների արարչին:
    Եւ մեկ Տիրոջ` Հիսուս Քրիստոսին, Աստծո Որդուն, ծնված Հայր Աստծուց Մ իածին, այսինքն` Հոր էությունից:
    Աստված` Աստծուց, լույս` լույսից, ճշմարիտ Աստված` ճշմարիտ Աստծուց, ծնունդ և ոչ թե` արարած: Նույն ինքը` Հոր բնությունից, որի միջոցով ստեղծվեց ամեն ինչ երկնքում և երկրի վրա` երևելիներն ու անևերույթները:
    Որ հանուն մեզ` մարդկանց ու մեր փրկության համար` իջավ երկնքից, մարմնացավ, մարդացավ, ծնվեց կատարելապես Ս. Կույս Մարիամից Ս ուրբ Հոգով:
    Որով` ճշմարտապես, և ոչ կարծեցյալ կերպով, առավ մարմին, հոգի և միտք և այն ամենը, որ կա մարդու մեջ:
    Չարչարվեց, խաչվեց, թաղվեց, երրորդ օրը հարություն առավ, նույն մարմնով բարձացավ երկինք, նստեց Հոր աջ կողմում:
    Գալու է նույն մարմնով և Հոր փառքով` դատելու ողջերին և մահացածներին: Նրա թագավորությունը չունի վախճան:
    Հավատում ենք նաև Սուրբ Հոգուն` անեղ և կատարյալ, որն խոսեց Օրենքի, մարգարեների և ավետարանների միջոցով: Որն իջավ Հորդանանի վրա, քարոզեց առաքյալների միջոցով և բնակություն հաստատեց սրբերի մեջ:
    Հավատում ենք նաև մեկ, ընդհանրական և առաքելական եկեղեցու, մի մկրտությ ա ն, ապաշխարության, մեղքերի քավության և թողության: Մեռելների հարության, հոգիների և մարմինների հավիտենական դատաստանի, երկնքի արքայության և հավիտենական կյանքի:
    Կարող եք նաև Հայ Առաքելական եկեղեցու ժամագրքից կարդալ Հավատամքի խոստովանությունը:
    Աղանդների վերաբերյալ այցելեք նաև Արարատյան Հայրապետական թեմի http://www.zvartnotc.am/ եւ www.qahana.am ինտերնետային կայքերը:
    Վերջին խմբագրող՝ Ter Hayr: 11.07.2007, 14:36: Պատճառ: Գրառման ավելացում

  3. #33
    Մշտական անդամ Ter Hayr-ի ավատար
    Գրանցման ամսաթիվ
    27.06.2007
    Գրառումներ
    206
    Mentioned
    0 Post(s)
    Tagged
    0 Thread(s)

    Re. Հարցեր քահանային

    - Հարգելի Հայր, ասացեք իւնդրեմ,ինչպես է աջակցում մեր եկեղեցին աղքատնեռին,լքվածնեռին,հալա ծվածներին:Նաիւկինւմ մարդիկ աշիւարհից փաիւչում ու պատսպարվում էին եկեղեցում.Գոյություն ունի՞ նման տեղ մեր եկեղեցում:Մարդ կարո՞ղ է հույսը հանձնել եկեղեցուն:Ի՞նչ աշիւատանքներ է տարվում օգնելու աղբանոցնեռում ուտելիք փնտռողներին ,փողոցում փող մուրացող եռեիւաներին: Ի՞նչ է սպասվում այս քրիստոնեաներին: Չի՞ կարող արդյոք եկեղեցին միջնորդել աղքատ և հարուստ քրիստոնեաների միջև :Չէ՞ ոչ մի բուռ են մնացել ու հայը սովոր ե մեծ ընտանիքի նման մեկը մեկին օգնելով ապրելու: Հիմի միայն ցուցադրում են իրենց ունեցվածքը, թե ու՞մ ,Աստված գիտե...Մեր հողի ու հավատքի պասմությունը անհիշելի Ժամանակներից է հասել մեզ: Պայքարեք մեր ազգին միավորելու համար, իւնդրում եմ...
    Ֆանատ մուսլիմները ինքնասպան են լինում հանուն ալլահի,մեռոնկ գոնե պետք ե պահպանեն մեկը մյուսին,օգնեն ,չեմ ասում ֆանատներ դառնան.



    Եկեղեցու առաքելությունը մարդու հոգու փրկությունն է: Ասվածի մեջ, անշուշտ շատ բան կարող ենք հասկանալ: Հոգևոր զրույցներ, քարոզներ, հոգևոր գրականության, թերթոնների տպագրում և տարածում, եկեղեցական խորհուրդների կատարում, մխիթարություն և այլն, և այլն: Միաժամանակ եկեղեցին իրկանացնում է նաև բազմաթիվ սոցիալական ծրագրեր, որոնց մասին հոգոևրականները շատ խոսել չեն սիրում /առաջին հերթին կարևորելով գործը, հետո` խոսքը/: Այնուամենայնիվ, մի քանի օրինակ Ձեզ բերեմ: Արարատյան Հայրապետական թեմը Հայ Առաքելական եկեղեցու եվրոպական և ամերիկյան թեմերի օժանդակությամբ տարեկան հազարավոր ծնողազուրկների դրամական օգնություն է ցուցաբերում: Թեմում գործում է նաև բարեգործական գրասենյակ, որի միջոցով շատ կարիքավորներ պարբերաբար հագուստ և սնունդ են ստանում: Թեմի հոգևորականներից գրեթե յուրաքանչյուրը, բացի իրենց հոգևոր սպասավորության առաքելությունից, սոցիալական ծրագրեր են իրականցնում: Այդպես, Տեր Եսային խուլ և համր երեխաներին Աստծաշաունչ է դասավնդում: Սովորել է նրանց լեզուն և հաղորդակցվում է: Նչանց համար հատուկ հոգևոր ժեսետրի բառարան է տպագրել ու էլի շատ գործեր է անում այդ մարդկանց համար: Տեր Շահեն թափառաշրջիկ երեխաներով է զբաղվում: Տեր Բաբկեմը հոսպիսային ծրագիր է իրականացնում: Տեր Կարապետը տասնյակ տարիներ շարունակ Կոշի գաղութ է այցելում և հոգևոր և սոցիալական ծրագրեր անց կացնում նաև այնտեղ: Իմաստ չեմ տեսնում թվարկել բոլոր քահանաների ծրագրերը: Նշեմ նաև, որ միայն ԱՄՆ արևելյան թեմը Հայաստանում գործող իր 4 ճաշարանների միջոցով օրական հազարից ավել մարդու անվճար սնունդ է տրամադրում: Բնականաբար բազմաթիվ են անհատական բարեգործությունները և շատ այլ սոցիալական ծրագրեր, որոնք իրականանում են Ամենայն Հայոց Հայրապետի օրհնությամբ: Այդ ամենը թվարկելը հոգևորականները չեն ողջունում` առաջնորդվելով Աստվածաշնչային պատգամով, թե «աջ ձեռքը թող չիմանա, փե ձախն ինչ է անում»:
    Տեր հայրերը հնարավորության չափով սիրով կպատասխանեն Ձեր այլ հարցերին:
    Կրկին հիշեցնեմ, որ բոլոր նրանք, ովքեր ցանկանում են հոգևոր բնույթի հարցեր ուղղել հոգևորականին և ստանալ պատասխաններ, կարող են այցելել Արարատյան Հայրապետական Թեմի առաջնորդարան հուլիսի 11-ից սկսած յուրաքաչնյուր չորեքշաբթի` ժ.17.00-ին: Հասցե` Ռ. Իսրայելյան 21` առաջնորդանիստ Ս. Սարգիս եկեղեցու հարևանությամբ: Հեռ. 58 47 22:

    Ավելացվել է 2 րոպե անց
    Ter Hayr-ի խոսքերից
    Հարգելի ակումբականներ: Շատ մեծ թվով հարցեր եք ուղղում Տեր Հայրերին:

    Որոնց չեք կարողանում պատասխանել:


    Նշեք, թե որ հարցրեին հոգևորականները չեն պատասխանել:
    Հարգանքով` Մամլո դիվան:
    Վերջին խմբագրող՝ Ter Hayr: 11.07.2007, 14:55: Պատճառ: Գրառման ավելացում

  4. #34
    Մշտական անդամ Ter Hayr-ի ավատար
    Գրանցման ամսաթիվ
    27.06.2007
    Գրառումներ
    206
    Mentioned
    0 Post(s)
    Tagged
    0 Thread(s)

    Re. Հարցեր քահանային

    Հարց:
    Ինչու՞ է ըստ Մատթեւոսի եւ Մարկոսի ավետարանների Հիսուսի վերջին խոսքերը եղել են «Իմ Աստված, իմ Աստված, ինչու՞ ինձ թողեցիր», իսկ ըստ Ղուկասի ավետարանի [ճիշտ արտասանությունը չեմ հիշում, բայց միտքը սա էր] «Հայր իմ, ընդունիր ինձ քո երկնային արքայությունը»:


    Առաջին արտահայտությունը դա աղոթքն է, որ սկսվում է կարծես թե տառապանքի հառաչանքից և կվերջանա փառաբանությամբ: Վերջին տողն ասում է, որ ժողովուրդն է, որ դեռ չէր ծնված իրենց պիտի ասվի, թե Տերը Իր ժողովուրդը կփրկի: Եւ ուրեմն փոխանակ լինելու այսպես տառապանքի աղերս, տառապանքից կելնե հաղթանակի: Մանավանդ, եթե հիշենք, որ Հիսուս բառը, նշանակում էՏերը կփրկի: Կարդա ամբողջությամբ Սաղմոս 21:
    Ղուկասի ավետարանում այդ արտահայտությունը եթե նայենք 21-րդ Սաղմոսում, այնտեղ վերջին տողերն այն են, որ մեր Տերը Իր կյանքը կտա Աստծո ձեռքին: Իմաստը նույնն է: Հաղթանակի խոսքն է: Այնսինքն, Հիսուս Ինքն Իրենց հանձնեց Աստծո ձեռքին: Այսինքն, բոլոր 3 ավետարանիչները նույն իմասնտ են արտահայոտւմ, որը կգտնեք Սաղմոս 21-ում:

    Օրհնությամբ` Տեր Տաճատ ավագ քահանա Դավիդյան:
    Վերջին խմբագրող՝ ihusik: 11.07.2007, 21:23: Պատճառ: Նույն գրառումը երկու անգամ էր արված.

  5. #35
    Ես և դու՝ մի ենք... ihusik-ի ավատար
    Գրանցման ամսաթիվ
    15.01.2007
    Հասցե
    Երկիր մոլորակ
    Տարիք
    50
    Գրառումներ
    781
    Mentioned
    0 Post(s)
    Tagged
    0 Thread(s)

    Սիրտ Re. Հարցեր քահանային

    Չեմ հասկանում մատաղի դեպքում ինչպե՞ս է Բարեգութ ու Սիրո խորհրդանիշ հանդիսացող քրիստոնեական Աստվածը աչք փակում ու ընդունելի համարում այդ անմեղ կենդանու սպանությունը, որն ինքնին դաժանության մարմնավորում է... Գուցե դա շահադիտակա՞ն մղումով է արվում... կամ գուցե եկեղեցու հայրերն են որոշ հարցերում սխալվել ու հիմա հնարավոր չէ վերականգնել քանզի ստիպված կլինեն շատ հարցեր վերանաել, ինչպես օրինակ 553թ-ի Կոստանդինապոլյան տիեզերաժողովում Վերամարմնավորման Օրենքի սխալ համարումը, որը շատ հեշտ ու ճիշտ մեկնաբանում է ու տալիս բավարար պատասխաններ ողջ գոյություն ունեցող կյանքի հարցերին ուր եկեղեցին ներկայումս բացթողում ունի ու նման բացթողումների պատճառով էլ շատ ու շատ մտածող մարդիկ իրենց հեռու են պահում եկեղեցուց, իսկ թույլերն էլ իրենց կյանքի հարցերին հասկանալի ու ընդունելի պատասխաններ գտնելու նպատակով դիմում են այլընտրանքների (հերթական անգամ "Աստծո գործերն անքննելի են" չլսելու համար)՝ բազմաթիվ կեղծ, աղանդավորական խմբակների և ընկնում նրանց ձեռքը և այստեղից էլ նրանց ու նրանց անդամների թվի օրեցօր ավելանալը:

    ---------------------
    Առանձնացնեմ հարցերս ճիշտ հասկացվելու համար.
    1.Չեմ հասկանում մատաղի դեպքում ինչպե՞ս է Բարեգութ ու Սիրո խորհրդանիշ հանդիսացող քրիստոնեական Աստվածը աչք փակում ու ընդունելի համարում այդ անմեղ կենդանու սպանությունը, որն ինքնին դաժանության մարմնավորում է...

    2.Ինչու՞ մերժվեց Վերամարմնավորման Օրենքը Քրիստոսից մոտ 500 տարի անց, մի Օրենք, որն ընդունում էին Օրիգենն ու այլ եկեղեցու հայրեր, մի Օրենք, որ կօգնի ճիշտ հասկանալ այդ Մեծ ու Հիասքանչ Ուսմունքը՝ Ճշմարտությունը...

    3.Հնարավո՞ր է, որ եկեղեցին գոնե հանուն Քրիստոսի ավետած Ճշմարտության երբևէ իր մեջ ուժ գտնի և կարողանա որոշ ուղղումներ մտցնի իր պատմական անցյալում տեղ գտած սխալների մեջ...
    Թե սիրում ենք՝ մեր սրտի բոլոր լարերո՜վ սիրենք... Միայն Սիրուն է երաժշտությունը զիջում, բայց և Սերն էլ մեղեդի է... Ես և Դու՝ Մի Ենք՝ Մի-Մի Աշխարհ Ենք, Հավերժի Ճամփորդներ...

  6. #36
    . Ambrosine-ի ավատար
    Գրանցման ամսաթիվ
    22.02.2007
    Գրառումներ
    7,636
    Mentioned
    0 Post(s)
    Tagged
    0 Thread(s)

    Re. Հարցեր քահանային

    Հարգելի Տեր Հայր, եկեղեցին ինչպես է գնահատում Վասակին /Ավարայր/?
    Հայերիս էլ խորհուրդ կտամ Ուկրաինայի հարցին նայել Հայաստանի պետականության տեսանկյունից, ոչ թե պրո- կամ հակառուսական տեսանկյունից… (c) Mephistopheles

  7. #37
    Մշտական անդամ Smergh-ի ավատար
    Գրանցման ամսաթիվ
    19.03.2007
    Գրառումներ
    343
    Mentioned
    0 Post(s)
    Tagged
    0 Thread(s)

    Re. Հարցեր քահանային

    Հարգարժան Տեր Հայր~
    Ինչպե՞ս կմեկնաբանեք ներքոհիշյալ նյութը, որը պատահականորեն հայտնաբերել եմ ինտերնետում: Ցավոք այն հայերեն չէ, սակայն կարծում եմ Ձեզ համար դա խնդիր չէ, պարզապես ես ստիպված եմ խախտել ակումբի ավանդույթը` ինտերնետում հայոց լեզվի ամրապնդմանն ու տարածմանն ուղղված: Այն ինձ շատ հետաքրքրեց և ես կարծում եմ ակումբակիցները նույնպես անտարբեր չեն մնա այս նյութի նկատմամբ:

    ТРЕТЬЕ ПУТЕШЕСТВИЕ
    Глава XVIII
    Пленника расстаются. Большой сад близ Цурбага. Прибытие в Эривань. Дешевые цены на людей. Положение горы Арарат. Чудесная встреча с кармелитами. Пятидневное восхождение на гору Арарат. Я. Я. Стрейс излечивает отшельника от грыжи. Подарок, полученный за это. Свидетельство о восхождении на гору Арарат, которое совершил Я. Я. Стрейс. Прощание с отшельником.
    Июня 21-го со слезами на глазах я попрощался с Эльсом Питерсом, не рассчитывая на то, что вновь увидим друг друга по-прежнему свободными и что до наших жен дойдет какая-либо весть о нашем положении, о том, куда нас закинула судьба или собственное бегство. Мы были [223] в отчаянии, что нас никогда не освободят от этой ужасной неволи помощь и заступничество родственников или любовь соотечественников. После того как мы попрощались и взглянули друг на друга в последний раз, меня посадили на мула, и я должен их был отправиться верхом с отрядом рабов и отверженных ко двору князя Мухаммеда, находившемуся примерно на расстоянии трех миль от Эривани.
    Вечером мы въехали на высокую гору и остановились на ночлег в деревне Цурбах (Tzurbag). Здесь много женщин приходило в наше убежище посмотреть на меня. Они весьма дивились на мои волосы, ибо никогда не видели в своей стране мужчин с такими длинными и большими локонами, потому что мухаммедане голову бреют наголо, как и все турки.
    22-го рано утром мы продолжали наш путь через заросли, где видели много кабанов, пожирающих плоды, упавшие с деревьев, так как этот лее был не чем иным, как фруктовым садом с различными плодовыми деревьями, ибо здесь существует закон, по которому ни девушки, ни юноши не имеют права сочетаться браком, пока они собственноручно не посадят и не вырастят более ста деревьев. По этой причине дети с весьма раннего возраста начинают сажать деревья, благодаря чему с течением времени вырос такой большой сад с множеством яблок, груш, вишен, слив, фиг, каштанов, грецких и волошских орехов и других, так что даже сотая часть всего этого не может быть употреблена, и все, в нем посаженное общиной, считается общим. Там же прекрасные луга и поля, поросшие хлебными злаками, ячменем, различными овощами и зеленью, которая употребляется в пищу. Там очень много скота, жирных коров, козлов, овец с широкими хвостами, кур, голубей и несчетное множество птиц, так что кушанья и налитки в этой местности весьма дешевы.
    30-го прибыли мы в город Эривань, лежащий у подножия горы Арарат или у границы Мидии, примерно в двадцати милях от Каспийского моря. Город невелик, но обнесен довольно большой стеной. Он равен по величине городу Алькмару в Голландии. В нем несколько персидских мечетей и церквей, а также мужской католический монастырь кармелитов. Не считая торговли людьми, которой занимаются дагестанские татары, в нем мало заметна торговля съестными припасами и другими товарами, а рабы здесь так дешевы, что можно купить молодого сильного парня за десять рейхсталеров, по какой цене некоторых наших и [224] продали. Эривань населен большей частью бедными армянами, а гора Арарат — католиками и другими христианами.
    Гора Арарат лежит на границе Армении и Мидии и входит в Дагестанские или Каспийские горы. Армяне называют ее Мессина (Messina), а персы — Агри (Agri); она гораздо выше Кавказа (Caucasus) или Таврии (Taurus) и всех гор Мидии, Армении и Персии, насколько позволяет судить глаз. Это — скала, состоящая из синих и темных камней. Я нашел там тяжелый блестящий минерал желтовато-красного цвета; хотя я и взял с собой кусок для пробы, но не мог узнать, что в нем находилось, потому что он у меня был отнят англичанами (о чем я расскажу после). Гора Арарат совеем голая, на ней нет земли; более подробные сведения о ее положении и облике читатель может узнать из совершенного мною туда путешествия.
    Мой хозяин намеревался продать меня этим людям, но они никак не могли сторговаться. Два священнослужителя подошли ко мне с вопросом, не хирург ли я и не пожелаю ли лечить раны или увечья. Я ответил, что нет, чему они не хотели верить и справились у моего хозяина. Один из священнослужителей сказал: “У моего брата грыжа, и если ваш раб его будет лечить и сделает здоровым, мы вам дадим пятьдесят рейхсталеров”. Мой хозяин возымел большое желание получить зги деньги, вследствие чего он настаивал, чтобы я помог страдающему грыжей, и обещал мне свободу, если я это сделаю. Я не знал теперь, что мне делать; то меня манила надежда открыть себе путь к золотой свободе и вылечить больного, то возникал страх незаслуженного наказания от этих безбожных и злых людей, если то, за что я возьмусь, кончится неудачей. Наконец я набрался мужества и, уповая на милость божию и счастливый случай, взялся за это дело.
    Тогда я отправился в путь, продолжавшийся шесть дней, прежде чем я добрался до жилища отшельника. Каждый день мы проезжали добрых пять миль. Это большой конец (принимая во внимание, что путь в гору все время становился труднее), и к вечеру мы так уставали, как будто весь день были на самой тяжелой работе. Каждые пять миль мы встречали одинокий двор и брали с собой крестьянина с ослом, который вез нашу пищу и топливо, ибо ночью наступал такой жестокий холод, что человек и лошадь шли по льду, намерзавшему за половину ночи. Мы проезжали через облака трех видов: первые туманные, густые и темные; другие весьма холодные, снежные, хотя внизу стояло лето [225] я было очень тепло, так что виноград поспел раньше срока; третьи облака были еще холоднее, и нам казалось, что каждое мгновение мы можем замерзнуть на ходу. Прошло четыре дня, прежде чем мы миновали холодную полосу; с того времени чем дальше мы продвигались вперед, тем сильнее уменьшались облака. 7 июля мы наконец подошли к жилищу отшельника, высеченному в скале, и там была такая прекрасная погода, какую только можно себе представить: не жарко и не холодно, но постоянная равномерная теплота. Отшельник рассказал мне, что живет на этом месте 25 лет и за все время ни разу не заметил дождя или ветра, чтобы от этого могло хотя бы пошевелиться или сдвинуться перышко. Еще тише на вершине горы, где на человеческой памяти или по преданию никогда не чувствовалось ни малейшего движения воздуха, отчего ковчег не ветшает и не портится 151.
    Շաիունակությունը հաջորդիվ...
    Մասիս-Սիփան ու նաև Վան
    Ե՞րբ տի կրկին Հայոց Տուն գան...

    Եթե ուզում ես Եկիրդ Երկիր լինի` միացի՛ր

  8. #38
    Մշտական անդամ Smergh-ի ավատար
    Գրանցման ամսաթիվ
    19.03.2007
    Գրառումներ
    343
    Mentioned
    0 Post(s)
    Tagged
    0 Thread(s)

    Re. Հարցեր քահանային

    Когда я вошел в жилище отшельника или келью, осмотрел грыжу своего пациента, то нашел ее величиной с куриное яйцо, Я спросил его, давно ли она ущемлена? Он ответил, что в течение месяца, и это дало мне мужество излечить ее, ибо чем грыжа моложе, тем легче поддается излечению. Я начал с того, что велел принести двести свежих куриных ниц, которые сварил вкрутую и приготовил масло из желтков. Я приготовил, как сумел, повязку и намазывал ее 14 дней к ряду и велел ему в это время спокойно лежать. После этого заставил его встать, чтобы посмотреть, как обстоят его дела, и нашел, что я принес ему значительную пользу, чему весьма обрадовался, ибо раньше, как только он вправлял грыжу, она выступала вновь, теперь же оставалась внутри; и он прибавил, что сам день ото дня чувствовал некоторое улучшение. Я велел ему носить повязку в течение года и поддерживать ее мазью, на что он согласился и подарил мне е сердечной благодарностью кусок коричневого дерева. Помимо того он подарил крест на серебряной цепочке, которую он снял со своей шеи; он дал мне еще кусочек камня, отбитого из-под ковчега и велел мне все это хорошо и бережно сохранить, говоря: “Когда вы с этим попадете в Рим и передадите святые остатки в церковь святого Петра, то вас вознаградят и подарят в такой степени, что вы сможете на это прожить в довольстве всю свою жизнь”. Я вез с собой дерево и крест, а также кусочек блестящего камня, но камень с остальными вещами, как я уже упоминал об этом, был у меня отнят англичанами, которые овладели вашим кораблем и ограбили нас. Этого отшельника звали Доминго Александре, [226] он был родом из Рима, сын Александра Доминго, богатейшего в знатнейшего римского гражданина, который завещал все свои богатства церкви святого Петра и приказал сыну последовать его воле, отправиться в Эривань, поселиться на горе Арарат и вести жизнь тихую, мирную и праведную. Сын исполнил его приказание и отправился на эту гору, где он (в год 1670) уже пробыл 25 лет и чувствовал себя здесь счастливее, нежели живя в Риме. Помимо указанных подарков он дал мне свидетельство о моем посещении и путешествии на гору Арарат, которое так звучит по-латыни:
    Postquam non potui intermittere ad petitionem Joannis Jansonii precabatur, ut testimonium ipsi darem scriptum, quod supernominatus Joannes Jansonins fuerit apud me in monte Sancto Ararath, circiter triginta quinque milliarium sursum cundo; ubi praenominatus Joannes me sanavit ab una magna ruptura; propterea ipsi maximas gratias ago, propter magnam diligentiam suam, quam mihi praestitit; ipsi pro hae benevolentia donavi; unam Crucem, quod fuit fustium ligni de vera Archa Noё, ubi in persona intus fui a illud, de quo ista crux est facta, propriis meis manibus ab una cammera scidi. Ubi ego Joann. Janson. perfectius oretenus veritatem narravi, quomodo illa Archa est facta. Super hoc ipsi lapidem etiam dedi, quem ipsemet manibus meis decerpsi infra Archam, ubi Archa quiescit. Hoc omne fateor esse verum, tam verum, quam vere ego in ista mea sancta eremitica habitatione de facta vivo.
    Datum in Monte Ararath,
    die 22 Iulii 1670
    Dominicus Alexander,
    Romanus.
    Это написано его собственной рукой и, как мне сказал переводчик, на весьма скверной, кухонной латыни. Невзирая на это, я предпочел оставить составленное им самим свидетельство без изменения, чем изменить его по усмотрению другого человека, ибо важнее суть дела, а не слова. Эту рукопись перевели мне следующим образом: “После того как я не мог не отозваться на просьбу Яна Янса, просившего, чтобы я дал ему письменное свидетельство, что вышепоименованный Ян Янс был у меня на святой горе Арарат, поднимаясь вверх приблизительно на 35 миль, где вышепоименованный Ян Янс исцелил меня от большой грыжи, поэтому я приношу ему величайшую благодарность за его великие старания, [227] которые он мне оказал; и в знак этого расположения я подарил ему: крест, который был обломком дерева от действительного Ноева ковчега, внутри которого я был лично; и то из чего впоследствии был сделан этот крест, я своими собственными руками отломал от одного помещения; при этом я изустно с большой точностью правдиво рассказал Яну Янсу, как был сделан этот ковчег. Сверх того я дал ему также камень, который сам своими руками выломал из-под ковчега, на том месте, где ковчег покоится до сего дня. Я свидетельствую, что все это истинно, настолько истинно, насколько я действительно живу в этом моем святом отшельническом обиталище,
    Дано на горе Арарат
    22 июля 1670 г.
    Dominicus Alexander из Рима”.
    После того я попрощался с отшельником и стал спускаться с горы Арарат, и мне дали с собой, как при восхождении; осла для поклажи и погонщика. Дорога при спуске показалась мне более тяжелой, чем при восхождении, особенно, когда мы очутились в холодных облаках, где было так скользко, что я все время боялся, что скачусь вниз и сломаю себе шею. Ниже был дождь, ветер и бурная погода, что сделало дорогу, и без того достаточно трудную из-за скал и ущелий, еще опаснее. Наконец, после долгих мучений и трудов я снова оказался внизу и могу уверить каждого любознательного человека, что на гору Арарат вполне можно взойти, вопреки мнению тех, которые говорят и утверждают, что теперь невозможно туда попасть.
    Մասիս-Սիփան ու նաև Վան
    Ե՞րբ տի կրկին Հայոց Տուն գան...

    Եթե ուզում ես Եկիրդ Երկիր լինի` միացի՛ր

  9. #39
    Մշտական անդամ Ter Hayr-ի ավատար
    Գրանցման ամսաթիվ
    27.06.2007
    Գրառումներ
    206
    Mentioned
    0 Post(s)
    Tagged
    0 Thread(s)

    Re. Հարցեր քահանային

    - Հարգելի Տեր Հայր, եկեղեցին ինչպես է գնահատում Վասակին /Ավարայր/?

    Եկեղեցին պաշտոնապես Վասակի վարքի մասին իր կարծիքը չի արտահայտել: Սակայն եկեղեցու բազմաթիվ հայրեր մշտապես պարսավել են դավաճանության արտահայտման ցանկացած ձև: Դավաճանությունն ինքնին որևիցե մի հասարակության մեջ կամ կրոնական գաղափարախոսության մեջ դրական տեղ չունի: Առավել ևս քրիստոենության մեջ, որում առկա է սիրո գաղափարը: Որևիցե նշանակություն չունի Վասակի նպատակները, թե ինչի համար է դա տեղի ունեցել: Ինչպես սուտն է մնում սուտ, այնպես էլ դավաճանություն է մնում դավաճանություն:
    Օրհնությմաբ` Տեր Շմավոն քահանա Ղևոնդյան:

  10. #40
    Մշտական անդամ Ter Hayr-ի ավատար
    Գրանցման ամսաթիվ
    27.06.2007
    Գրառումներ
    206
    Mentioned
    0 Post(s)
    Tagged
    0 Thread(s)

    Re. Հարցեր քահանային

    1.Չեմ հասկանում մատաղի դեպքում ինչպե՞ս է Բարեգութ ու Սիրո խորհրդանիշ հանդիսացող քրիստոնեական Աստվածը աչք փակում ու ընդունելի համարում այդ անմեղ կենդանու սպանությունը, որն ինքնին դաժանության մարմնավորում է...

    2.Ինչու՞ մերժվեց Վերամարմնավորման Օրենքը Քրիստոսից մոտ 500 տարի անց, մի Օրենք, որն ընդունում էին Օրիգենն ու այլ եկեղեցու հայրեր, մի Օրենք, որ կօգնի ճիշտ հասկանալ այդ Մեծ ու Հիասքանչ Ուսմունքը՝ Ճշմարտությունը...

    3.Հնարավո՞ր է, որ եկեղեցին գոնե հանուն Քրիստոսի ավետած Ճշմարտության երբևէ իր մեջ ուժ գտնի և կարողանա որոշ ուղղումներ մտցնի իր պատմական անցյալում տեղ գտած սխալների մեջ...

    Հարգելի նամակագիր,
    Հերթով պատասխանեմ Ձեր ուղղված հարցերին:

    1.Ծննդոց գրքի 9-րդ գլխում ջրհեղեղից հետո Աստված պատվիրեց մարդուն, որ “ամեն շարժուն կենդանի թող ձեզ կերակուր լինի” /Ծննդոց 9:1-4/: Ինչպես նաև Հին Կտակարանում բազմաթիվ անգամ հանդիպում ենք Աստծո այն պատվիրաններին, ուր խոսվում է զոհերի և ողջակեզների մասին: Այստեղից կարող եք հետևություն անել, որ կենդանիների հանդեպ նման վերաբերմունքը գալիս է Աստվածաշնչից: Իսկ կենդանիների նկատմամբ այդ վերաբերմունքի պատճառը ոչ թե Աստծո գթության պակասն էր, այլ այն մեղքն ու ապականությունը, որով լցվեց աշխարհը: Իսկ Աստված, թույլ տալով կենդանիներին սպանել կամ զոհաբերել, ոչ թե խրախուսում է այդ ապականված և մեղավոր երևույթը, այլ քանի որ մարդկային բնությունը փոխվեց և մարդը այլևս միայն բուսական սնունդով չէր կարողանում ապահովել իր օրվա սնունդը, Աստված պատվիրեց մարդուն օգտագործել նաև կենդանական սնունդով: Այնսիքն, օգտագործել արդեն պատրաստի կալորիաներ` իր մարմնի կենսունակությունն ապահովելու համար: Միևնույն ժամանակ Աստված պատվիրեց նաև զոհեր մատուցել նաև իրենց գործած մեղքերի համար, որով փաստորեն մարդու գործած մեղքի մահացու ազդեցությունը մարդուց փոխանցվում էր կենդանուն, դրանով իսկ մարդուն տալով հնարավորություն` հետագայում փոխվելու և մեղքերից հեռանալու: Սակայն, երբ եկավ Աստծո նախասահմնաված ժամանակը, Աստված ուղարկեց Իր Որդուն, որը եղավ Կատարյալ Զոհ` մարդկանց բոլոր գործած մեղքերի համար: Այսինքն, մարդկանց գործած բոլոր մեղքերի մահացու ազդեցությունը Հիսուս վերցրեց Իր վրա, Մահացավ, Հարություն առավ և դրանով մարդկանց ազատեց մեղքի իշխանությունից: Այդ իսկ պատճառով այսօր այլևս զոհաբերություններ չեն կատարվում: Սակայն կենդանական կերակուրը շարունակվում է մնալ մարդկանց սննդակարգում, նաև օրհնվում է Եկեղեցու կողմից` ճաշակելուց առաջ: Սա, իհարկե, անհրաժեշտություն է, և Աստված, գերադասելով բանական մարդուն անմաբ կենդանիներից, թույլ է տալիս այս երևույթը:
    2.Վերամարմնավորման, կամ ռեինկառնացիայի ուսմունք չի եղել ոչ հրեական օրենքում, ոչ քրիստոնեության մեջ: Եւ եթե եղել են որոշ անհատներ, որոնք ունեցել են այդպիսի տեսակետներ, դա չի նշանակում, որ այն ընդունելի է եղել: Եւ ոչ թե քրիստոենությունը 500 տարի անց մերժեց այդ ուսմունքը, այլ նման ուսմունք առհասարակ չի եղել քրիստոենության մեջ: Եւ անկախ նրանից, թե քանի հարյուր տարի է անցել, ցանկացած առիթի դեպքում եկեղեցին հայտնում է իր բացասական կարծիքն այդ ուսմունքի վերաբերյալ: Իհարկե, չեմ հասկանում, թե ինչ ճշմարտություն եք գտել այդ ուսմունքի մեջ: Աստվածաշունչը հստակ ասում է, որ մարդ ծմվում է մեկ ամգամ, մահանում է մեկ անգամ, որից հետո դատաստանն է` հավիտենական կյանքի համար:
    3.Ասենք, որ եկեղեցին դա մարդիկ են, որոնց գլուխը Քրիստոսն է: Այսինքն, եկեղեցին Աստվածային և մարդկային հաստատություն է, և իհարկե, մարդկայինը շատ անգամ եկեղեցում դրսևորվել է իր տկարություններով և թուլություններով: Սակայն Աստվածայինը միշտ ուղղել և առաջնորդել է եկեղեցու ճշմարտության մեջ: Այնպես որ մենք կարող ենք խոսել եկեղեցում` մարդկանց կողմից որոշ սխալների, տկարությունների և թերությունների մասին: Սակայն ընդհանուր եկեղեցուն երբևէիցե հանդիմանել չենք կարող, քանի որ եկեղեցու գլուխը լինելով Քրիստոս, եկեղեցին միշտ հաստատ է իր ճշմարտության և արդարության մեջ: Եւ եթե Դուք եկեղեցում չեք տեսնում Աստծուն, դա գալիս է Ձեր սխալ պատկերացումներից եկեղեցու մասին: Եւ Դուք առաջնորդվում եք միայն Ձեր ֆիզիկական աչքերով, իսկ հոգու աչքերով տեսնելը անհրաժեշտություն է քրիստոենությունը հասկանալու համար:

    Աղոթաբար` Սուրեն դպիր Ներսեսյան:

  11. #41
    Պատվավոր անդամ
    Գրանցման ամսաթիվ
    25.04.2006
    Գրառումներ
    5,527
    Mentioned
    0 Post(s)
    Tagged
    0 Thread(s)

    Re. Հարցեր քահանային

    Հարգելի Տեր-Հայր

    Հարակից թեմաներից մեկում կա կարծիքների բազմազանություն, կապված "պե՞տք է արդյոք մահացու հիվանդին հայտնել իր մոտալուտ մահվան մասին թէ ոչ" հարցի հետ:

    Ի՞նչ է եկեղեցու վերաբերմունքը այս բավականին բարդ իրավիճակում:
    Կցանկանայի իմանալ ոչ միայն քրիստոնեական, այլ ընդհանրապես հնարավորինս բոլոր հիմնական կրոնների վերաբերմունքի ու վարվելակերպի մասին: Կա՞ն արդյոք միասնական, հղկված ու ձևավորված մոդելներ, որոնք կիրառվում են այսպիսի կրիտիկական ու բարդագույն դեպքերում:

  12. #42
    Մշտական անդամ Ter Hayr-ի ավատար
    Գրանցման ամսաթիվ
    27.06.2007
    Գրառումներ
    206
    Mentioned
    0 Post(s)
    Tagged
    0 Thread(s)

    Re. Հարցեր քահանային

    Հարգարժան Տեր Հայր~
    Ինչպե՞ս կմեկնաբանեք ներքոհիշյալ նյութը, որը պատահականորեն հայտնաբերել եմ ինտերնետում: Ցավոք այն հայերեն չէ, սակայն կարծում եմ Ձեզ համար դա խնդիր չէ, պարզապես ես ստիպված եմ խախտել ակումբի ավանդույթը` ինտերնետում հայոց լեզվի ամրապնդմանն ու տարածմանն ուղղված: Այն ինձ շատ հետաքրքրեց և ես կարծում եմ ակումբակիցները նույնպես անտարբեր չեն մնա այս նյութի նկատմամբ:

    Թերևս հետյալ մեկնաբանությունը կտամ, որ սա բացառիկ մի հիշատակություն է, որ մինչև 1670-ական թթ. հնարավոր էր տեսնել Նոյի տապանը Արարատ լեռան վրա, որը հետագայում` 18-րդ դարում Հայկական լեռնաշխարհում տեղի ունեցած մեծ երկրաշարժի պատճառով սառույցով և ձյան շերտով ծածկվեց: Այսօր կարելի է միայն կռահել նրա գտնվելու վայրի մասին: Թե որքանով հավաստի է այս աղբյուրը, կարծում եմ, որ հավաստի է, գոնե Ձե մեջ բերած հատվածը:
    Օրհնությամբ` Տեր Շմավոն քահանա Ղևոնդյան:

    Ավելացվել է 13 րոպե անց
    - Հարգելի Տեր-Հայր

    Հարակից թեմաներից մեկում կա կարծիքների բազմազանություն, կապված "պե՞տք է արդյոք մահացու հիվանդին հայտնել իր մոտալուտ մահվան մասին թէ ոչ" հարցի հետ:

    Ի՞նչ է եկեղեցու վերաբերմունքը այս բավականին բարդ իրավիճակում:
    Կցանկանայի իմանալ ոչ միայն քրիստոնեական, այլ ընդհանրապես հնարավորինս բոլոր հիմնական կրոնների վերաբերմունքի ու վարվելակերպի մասին: Կա՞ն արդյոք միասնական, հղկված ու ձևավորված մոդելներ, որոնք կիրառվում են այսպիսի կրիտիկական ու բարդագույն դեպքերում:
    Այն ամենը, ինչ ես պետք է ասեմ, լինելու է ոչ թե եկեղեցու կարծիքը, այլ իմ անհատ հոգևորականիս կարծիքը, քանի որ եկեղեցին այդ հարցի հստակ դիրքորոշումը դեռ չունի:
    Ինչու պետք է չասվի, եթե մենք համարում ենք, որ մարդը պետք է այս աշխարհից հեռանա Աստծո հետ հաշտված կարգավիճակում, ապա դա ենթադրում է քրիստոնեական վայելուչ կյանք ամբողջ կայնքի ընթացքում: Եւ կամ հնարավորության դեպքում զղջման հոգեվիճակ, երբ մահը անխուսափելի է: Ուստի և ըստ իս, համարում եմ անհրաժեշտ այն իրողությունը, որ պետք է մահամերձ հիվանդին տեղեկացնել` նրա մոտալուտ մահվան մասին, որով նա առաջին հերթին դատարկ հույսեր չի ունենա և նաև ապաշխարելու և հոգոևր դարձի հնարավորություն կստանա: Այստեղ մենք պետք է դեն նետենք մարդկային սին մարդասիրական մղումները, որով այդ տեղեկությունը չի տրվում մարդուն: Իմաստը չեմ տեսնում: Ինչո՞ւ չեն ասում: Որ չտանջե՞ն: Ճշմարտությունը ամեն դեպքում ազատարար է: Համաձայն եմ, որ դա ծանր կլինի բոլորի համար: Սակայն վստահեցնում եմ, որ միաժամանակ բոլորի հոգիները թեթևացած կլինեն: Ամեն պարագայում պետք է ասել: Քանի որ մահամերձի վիճակը` իրեն ավելի է մոտեցնում Աստծուն: Այնուհետև իր աղոթքները և իր զրույցները Աստծո հետ ավելի մեծ հանգստություն կբերեն նույն այդ մարդուն: Վերջապես նա իրավունք ունի իմանալ իր մասին ամենը: Որևէ մեկը իրավունք չունի զրկել նրան այդ բանից: Հիվանդի նկատմամբ հոգածությունը չպետք է արտահայտվի միայն մարմնի մասին հոգալով: Այլև շատ կարևոր է հիվանդի հոգու մասին հոգ տանելը: Մարմինը այսպես թե այնպես ինչ-որ մի օր լքելու է այս աշխարհը: Իսկ հոգին իր անմահությունը կունենա Աստծո արքայության մեջ, եթե այդ հոգու մասին հոգ տարվի:
    Օրհնությամբ` Տեր Շմավոն քահանա Ղևոնդյան:
    Վերջին խմբագրող՝ Ուլուանա: 30.07.2007, 13:38: Պատճառ: Գրառման ավելացում

  13. #43
    Ադմինիստրատոր Artgeo-ի ավատար
    Գրանցման ամսաթիվ
    17.03.2006
    Հասցե
    Թբիլիսի, Վրաստան
    Տարիք
    38
    Գրառումներ
    8,372
    Mentioned
    0 Post(s)
    Tagged
    1 Thread(s)

    Re. Հարցեր քահանային

    Ինչպե՞ս է վերաբերվում առաքելական եկեղեցին մահացածի մարմինը վառելուն:

  14. #44
    Մշտական անդամ Ter Hayr-ի ավատար
    Գրանցման ամսաթիվ
    27.06.2007
    Գրառումներ
    206
    Mentioned
    0 Post(s)
    Tagged
    0 Thread(s)

    Re. Հարցեր քահանային

    Ինչպե՞ս է վերաբերվում առաքելական եկեղեցին մահացածի մարմինը վառելուն:

    Առաքելական եկեղեցին իր պաշտոնական դիրքորոշումը այս հարցի շուրջ դեռ չի հայտնել: Սակայն
    այդ հարցի վերաբերյալ նյութ կարող եք ընթերցել Արարատյան Հայրապետական թեմի կայքում հետևյալ հասցեով:
    http://www.qahana.am/doc/DIAKIZUM.doc

  15. #45
    . Ambrosine-ի ավատար
    Գրանցման ամսաթիվ
    22.02.2007
    Գրառումներ
    7,636
    Mentioned
    0 Post(s)
    Tagged
    0 Thread(s)

    Re. Հարցեր քահանային

    Հարգելի Տեր Հայր,
    Ավետիս հեռուստաալիքը մեր եկեղեցու դավանանքն է քարոզում? Եթե ոչ, ապա որ ուղղությունն է դա?
    Շնորհակալություն
    Հայերիս էլ խորհուրդ կտամ Ուկրաինայի հարցին նայել Հայաստանի պետականության տեսանկյունից, ոչ թե պրո- կամ հակառուսական տեսանկյունից… (c) Mephistopheles

Էջ 3 45-ից ԱռաջինԱռաջին 123456713 ... ՎերջինըՎերջինը

Թեմայի մասին

Այս թեման նայող անդամներ

Այս պահին թեմայում են 1 հոգի. (0 անդամ և 1 հյուր)

Համանման թեմաներ

  1. Հարցեր SQL-ից
    Հեղինակ՝ rostrix, բաժին` Ծրագրավորում
    Գրառումներ: 92
    Վերջինը: 02.06.2015, 21:55
  2. Հարցեր PHP-ից
    Հեղինակ՝ ARMbrain, բաժին` Վեբ
    Գրառումներ: 63
    Վերջինը: 12.07.2012, 12:53
  3. Հարցեր Oracle-ից :)
    Հեղինակ՝ sedrakpc, բաժին` Ծրագրավորում
    Գրառումներ: 4
    Վերջինը: 30.08.2011, 13:22
  4. Հարցեր Ucoz - ից
    Հեղինակ՝ xaker00, բաժին` Վեբ կայքերի քննարկում
    Գրառումներ: 3
    Վերջինը: 07.06.2010, 19:13
  5. Հարցեր FREEBSD-ից
    Հեղինակ՝ Reyno, բաժին` Համակարգիչ
    Գրառումներ: 1
    Վերջինը: 20.02.2010, 21:08

Էջանիշներ

Էջանիշներ

Ձեր իրավունքները բաժնում

  • Դուք չեք կարող նոր թեմաներ ստեղծել
  • Դուք չեք կարող պատասխանել
  • Դուք չեք կարող կցորդներ տեղադրել
  • Դուք չեք կարող խմբագրել ձեր գրառումները
  •