Կարող եմ հաւատալ, այն ինչ մտքովս եմ տեսնում, իսկ հաւատալ այն ինչ վերագրւում է մարդկանց կողմից, ու այդ վերագրումներով դատել կամ երկիրպագանել. նշանակում է՝ սխալի մէջ չընկնելու համար ուրիշ սխալ գործել:
Երբ ասեմ, ի'նչ է, կամ ո'վ է Աստուած, այն ժամանակ միւսներից տարբեր լինել չեմ կարող: Աղանդաւորները պաշտօնականութիւն չստացած, կամ չպետականացած մարգարէութիւններ են:
Միշտ կը տեսնեմ այս թեման, բայց չեմ պատասխաներ, քանի որ պատասխանս ճիշտ չպիտի հասկըցուի:
Այո՛, կը հաւատամ Աստծուն, որ անմեղ է Հայկական Ցեղասպանութենէն, այլապէս, պիտի դատապարտէի զինք. Աւետարանի սա խօսքով. «Տերեւ մը իսկ չի շարժիր երկրի վրայ. առանց իմ հրամանին»:
Էջանիշներ