Պոետն ու ցավը
Ծնվեց պոետը` ցավը հոգու մեջ,
Ապրեց պոետը` ցավը հոգու մեջ,
Երգեց պոետը` ցավը հոգու մեջ,
Մեռավ պոետը` ցավը հոգու մեջ,
Հոգին համբառնեց` ցավը հոգու մեջ
ՔԵԶ ԵՐՋԱՆԿՈՒԹՅՈՒՆ
1
Ես` գյուղի տղա`
Կոպիտ ու անտաշ,
ՈՒ շատ կռվարար,
Օղու շշի հետ չէի փոխի ես
Ոչ մի աղջկա, համբյուրն իսկ անգամ,
Եվ աղջիկներին խաբելն իմ համար
Մեկ անգամ մեկ էր:
2
Դու` քաղաքի մի նազուկ աղջիկ,
Նուրբ ու քնքուշ ինչպես մի ծաղիկ,
Կապույտ աչքերով, ծովի ալիքներ,
Սեւ մազերով, դա գիշերն էր սեւ,
Ձեր երորդ մասում հանդիպեցինք մենք,
Ու ես կախարդված, ուշագնաց եղա,
Առաջին անգամ առանց հարվածի,
Լավ էր որ գոնե ես նստարանին
Մոտ էի կանգնած, եւ բռնվեցի նրա բազրիքից,
Հետո կորցրի քեզ տեսադաշտից,
Ու խենթի նման ես քայլում էի
Ձեր երրորդ մասում:
3
Օհ~, ինտերնետի հրաշք աշխարհ,
Ասում են կյանքում հրաշք չի լինում,
Բայց հրաշք չէր արդյոք
Մեր հանդիպումը հենց ինտերնետում,
Եվ լատինատառ զրույցները մեր.
Ես համոզեցի, որ մենք հանդիպենք,
Եվ հանդիպեցինք,
Ես` գյուղի տղաս, դու` քաղաքուհիդ,
Ես պատմում էի սարից ու քարից,
Փորձում քեզ գերել իմ զրույցներով,
Դու քմծիծաղով սուրճ էիր ըմպում,
Ու ունկընդրում իմ փչոցներին:
4
Հետո լռություն,
Արհամարական տեղից վեր կացար,
Մնաս բարովով լքեցիր դու ինձ,
Ես` գյուղի տղաս, ոնց չգժվեցի,
Ի՞սկ ով ասեց, որ ես չգժվեցի,
Ի՞սկ ինչ կանվանես իմ նվերները,
Ի՞սկ սերենադը պատուհանիդ տակ,
5
Դու սիրեցիր ինձ, բայց մեր սերը
Ի սկզբանէ դատապարտված էր,
Ես` գյուղի տղա, դու` քաղաքուհի,
Դու ինձ սիրելով պսակվեցիր այն
Ջիպով «տղու» հետ,
Քո հարսանիքին թեեւ հյուր էի,
Բայց օտար էի, ու քո ժպիտը էլ ինձ չեր ուղղված:
6
Հետո հանդիպումը մեր, շատ պատահական,
Արդեն կին էիր, բայց ուրիշինը,
Քեզ կարող էի անկողին քարշ տալ,
Որովհետեւ դեռ սիրում էիր ինձ,
Բայց դա չարեցի ու բաժանվեցինք.
Այս անգամ ընդմիշտ,
Եթե կարող ես իմ քաղաքուհի,
Առանց մեր սիրո, եղիր երջանիկ,
Քեզ երջանկություն եւ ուրիշ ոչինչ:
Մեջբերել
. Յուրօրինակ էր
Angelina-ի խոսքերից
Միայն չհավանեցի վերնագիրը
Էջանիշներ