Մենակ ենք` ես ու դու: Երեքով: Ու մենակությունն այնքան է մեծացել, որ ես ու դու էլ չենք երևում: Մեր մենակությունն առաջ մեր ստվերն էր ընդամենը` մեզնից պոկ չեկող, մեզ հետևող, բայց` չխանգարող: Իսկ հիմա` մեր հետևից քարշ գալու փոխարեն, պատի նման ծառացել է մեր միջև: Մենակության իմ այս ափից չի երևում` դու արդեն զգու՞մ ես այս ամենը, թե՞ դեռ ոչ: Քեզ հասնելու ոչ մի հնար այլևս չկա: Մենք էլ երբեք երկուսով չենք լինում: Մենք միշտ մենակ ենք` երեքով:
Համբուրվում ենք մենակության հետ, երեքով իրար պինդ գրկում, ու ցավից կուչ գալիս.... երկուսով....
Էջանիշներ