Ինչպես միշտ, անչափ տպավորիչ էր ու ինքնատիպ։
Մենակ ենք` ես ու դու: Երեքով: Ու մենակությունն այնքան է մեծացել, որ ես ու դու էլ չենք երևում:
Ոսկե տողեր են։
Երեքով... երկուսով... երեքով... երկուսով... երեքով... երկուսով... Հետաքրքիր է ստացվել. չգիտեմ՝ պատահականություն է թե դիտավորություն, բայց բոլորը մեկումեջ են։
Քո ստեղծագործություններում իրոք երբեք ավելորդ բառ անգամ չի լինում, հետաքրքիր է... ոչ մի բառ... Հազվագյուտ երևույթ է։