Անքնություն

[Chuk]

Ավելի շուտ պետք է գրեի, բայց ինչպես հաճախ, լավ բաների մասին գրելը դժվար է լինում ու հետաձգել էի:

Անքնությունը ուղղակի հրաշք է: Նկարագրությունները այնքան կենդանի ու իրական են, որ արդեն չորրորդ անգամն եմ կարդում բանաստեղծությունը ու ամեն անգամ հենց կարդալու պահին կարծես զգում եմ հեղինակի հոգնությունը, նրա հետ ապրում այդ օրը... գիշերը: Իսկապես ընտիր նկարագրություններ են, ճիշտ ընտրված բառեր, արտահայտություններ: Ան, ես չգիտեմ, մոռացե՞լ էի, թե՞ չգիտեի, որ քո գրչից այսպիսի լավ պոեզիա էի դուրս գալիս, բայց միշտ գրող Անահիտի մասին մտածելիս պատկերացնում էի արձակագրի... հիմա զգում եմ, հասկանում, որ ոչ միայն, սխալ էի պատկերացնում:

Երկրորդը՝ անվերնագիրը, սկզբից չհավանեցի: Ընդ որում տարօրինակ էր, զգում էի, որ լավն է, բայց մեկ է չեմ հավանում: Հիմա կարծես հասկանում եմ: Եթե չիմանայի, որ քո գրածն է, ապա կհավանեի: Ինչու՞: Որովհետև... ո՞նց ասեմ, հերոսը դու չես, քո բնավորությունը չի դա, քո մարդկային տիպը չի, քո կենցաղը, ապրելակերպը չի... ախր չգիտեմ ոնց ասեմ: Բայց լավ գործ է... ուղղակի լրիվ ուրիշի մասին է...

[Ուլուանա]

Փաստորեն, վերջին անգամ էս թեմայում 12.5 տարի առաջ եմ բան դրել:

Էն օրն առիթ եղավ, համարյա 12 տարի առաջ գրածս մի ուրիշ բանաստեղծության մասին հիշեցի, որն էդպես էլ ոչ մի տեղ չէի հրապարակել, երեկ որոշեցի ՖԲ-ում դնել, հետո մտածեցի` էստեղ էլ կարելի է դնել: Ասեմ, որ բանաստեղծությունը սիրային չի, թեև առաջին հայացքից կարող է էդպիսի տպավորություն թողնել, պարզապես բարձրաձայն մտորումներ են մտերիմ մարդու հոգեվիճակի շուրջ` կոնկրետ իրավիճակում ու ժամանակաշրջանում.


* * *
Եվ ահա այնտեղ՝ բյուր կենացների գարեջրե ծովում,
Քիչ-քիչ թաղվում են հարազատության հետքերը վերջին,
Քո մասին հնչող գովասանքն այնքան ծամված է թվում,
Որ բոլոր խոսքերն արդեն դառնում են ունայն ու չնչին...

Ու ահագնացող զգացողությունն այդ ճնշելու հույսով
Հերթական շիշն ես դատարկում հանուն ինչ–որ կենացի։
Նույնիսկ չես լսում, թե ում են գովում սովոր պաթոսով,
Թեև հերթական կենացը գիտես արդեն բառացի...

Այսքան հարազատ ու նույնքան օտար այս խրախճանքում
Արդեն շատ վաղուց ձանձրալիորեն չի փոխվում ոչինչ.
Պարզապես այսօր սովորականից ավել ես խմում
Եվ վաղը նորից տկարությունից կնեղվես մի քիչ...

Իսկ հետո արդեն նախորդ օրվանից ծանրացած գլխով
Կփորձես պարզել՝ իմաստի ծայրը որտեղ է կորչում.
Ես ինքս վաղուց արդեն հուսահատ, բայց ամեն գնով
Այդ նույն իմաստի բարակած թելից կառչել եմ փորձում...

2.12.2008

[ivy]

Ասեմ, որ բանաստեղծությունը սիրային չի, թեև առաջին հայացքից կարող է էդպիսի տպավորություն թողնել, պարզապես բարձրաձայն մտորումներ են մտերիմ մարդու հոգեվիճակի շուրջ` կոնկրետ իրավիճակում ու ժամանակաշրջանում.

Սիրայինի տպավորություն ընդհանրապես չթողեց, ոնց որ ավելի շատ հեղինակի հետ արյունակցական կապ ունեցող մեկին ուղղված լիներ, ասենք՝ հորը, հորեղբորը և այլն:

[Ուլուանա]

Սիրայինի տպավորություն ընդհանրապես չթողեց, ոնց որ ավելի շատ հեղինակի հետ արյունակցական կապ ունեցող մեկին ուղղված լիներ, ասենք՝ հորը, հորեղբորը և այլն:

Ավելի լավ, եթե չի թողնում: Չնայած արյունակցական կապ ունեցող մեկին չի ուղղված, այլ պարզապես մտերիմ մարդու, բայց դե կարող էր արյունակցական կապ ունեցող էլ լինել:

[CactuSoul]

Սիրայինի տպավորություն ընդհանրապես չթողեց, ոնց որ ավելի շատ հեղինակի հետ արյունակցական կապ ունեցող մեկին ուղղված լիներ, ասենք՝ հորը, հորեղբորը և այլն:

Իմ ասոցիացիան, չգիտես ինչու, ակումբի հանդիպումներն էին: ))