…երբ ինձ ամենահարազատ ու սիրելի մարդկանցից մեկը մահացավ: Դրանից հետո էլի պատահել ա, երբ զգացել եմ, որ ոչնչով օգնել չեմ կարող մտերիմ մարդուն, բայց դե համեմատել էլ հնարավոր չի…
Մի ճշգրտում անեմ. անպիտան զգալ ասելով՝ ես նկատի ունեի ոչ թե իրեն անզոր լինելու , այլ ոչ ոքի պետք չլինելու զգացողությունը... Քո գրածի մեջ անզոր իմաստով էր, իսկ ես դա նկատի չունեի...
Երջանկությունը ճամփորդելու ձև է, ոչ թե նպատակակետ։
Էն էլ ինչքան հաճախ , գրեթե ամեն օր ։ Հետո ասում եմ , դե ինչ ուզում ա լինի է , մեկա ամեն ինչ շատ լավ կլինի
Ե՞րբ եք վերջին անգամ լաց եղել ։
Անցյալ տարի տատիկիս թաղմանը, իսկ դրանից առաջ 12 տարեկանում: Բայց հետո շատ ուրախացամ ինձ թվում էր ես կորցրել էի լացելու ունակությունը: Չնայած տղամարդուն սազական չի լացելը, բայց մեկ մեկ պետք է: Ասենք 10 տարին մեկ
Անցյալ տարի տատիկիս թաղմանը, իսկ դրանից առաջ 12 տարեկանում: Բայց հետո շատ ուրախացամ ինձ թվում էր ես կորցրել էի լացելու ունակությունը: Չնայած տղամարդուն սազական չի լացելը, բայց մեկ մեկ պետք է: Ասենք 10 տարին մեկ
Կա՞ մարդ, որը լացելուց հետո չի թեթևանում:
Ներողություն եթե սա կանոնների խաղտում է, պարզապես ուզում էի պատասխանել այս հարցին, իսկ նոր հարց չեմ տա:
Այո կա, ես այդ մարդն եմ, հետո ինձ շատ վատ եմ զգում, անտանելի գլխացավ, ամբողջ օրը: Գուցե հոգեպես թեթևանում եմ, բայց այ գլուխս
պատահո՞ւմ է,որ հոտ զգաս և հիշես ինչ-որ մեկին,թեկուզ անծանոթ
հ.գ. ինձ մոտ միշտ այդպես է,մարդկանց հիշում եմ հոտերվ,չծիծաղեք հարցիս համար
Իսկի էլ ծիծաղելի չի հարցդ: Չէ ես մարդկան հոտերը ցհեմ հիշում չնայած ուշադրություն եմ դարձնում դրա վրա: Իսկ այ վայրերի հոտերը հիշում եմ, ու հոտից կարող եմ եդ վայրի հետ կապված դեպքեր հիշել:
Էջանիշներ