Ինչ հետաքրքիրա, ես ուզում էի պատասխանել, Ռութի հարցին, բաըց հետո, տեսնելով, որ Ուլուանան արդեն գրում է, էլ չգրեցի՝ թեմայի հաջորդականությունը հերթական անգամ չխախտելու համարՈւլուանա-ի խոսքերից
Երևի միայն կատուն։ Միշտ տանել չեմ կարողացել կատուներին՝ առանց որևէ կոնկրետ ու լուրջ պատճառի։ Միշտ զգացել եմ, որ կատուներից ամեն ինչ կարելի է սպասել, մի տեսակ տակնահան, տափուկ ու քծնող արարածներ են ինձ համար։ Վերջին տարիներին ուժեղ հակակրանքս մի քիչ թուլացել է՝ մոտենալով անտարբերության, բայց մեկ է, չեմ սիրում, հատկապես որոշ կատուների...
Հարցը թողնում եմ նույնը (գլուխն ազատելու ինչ լավ ձև ա, չէ՞)
Բայց հարցը մնաց նույնը, ավելին՝ իմ պատասխանն էլ է կատու
Մանկուց չեմ սիրել կատուներին, գերադասում եմ մեծ ու վախենալու շներ, քան կատու
Ինձ թվում է, որ կատուները բացասական էներգիա ունեն, հետո էլ, անկեղծ ասած, վախենում եմ նրանց հայացքներից, աչքերից, ոնց որ սատանայական մի բան լինի նրանց աչքերում
Առանց առիթի տխրելու դեպքում ո՞րն է ըստ ձեզ լավագույն պայքարելու ձևը մեծն տխրության դեմ:
Էջանիշներ