Ես ինստիտուտում ավագ էի, մի անգամ դեկանատ գնացի մատյանի հետևից, և այդ պահին մեր դասախոսներից մեկը, որ կանգնած էր դեկանատում, ընկավ գետնին ու մոտը նոպա սկսվեց.. պարզվեց, որ ինքը էպիլեպսիկ ա ահավոր վատ էի զգացել այդ տեսնելուց… Ինք մեզ դասավանդում էր, ու շատ էի սիրում իրեն... ոչ ոք չգիտեր, որ ինքը հիվանդ ա խղճիս վրա ազդեց, որ այդքան լավ մարդ, այդպես դժբախտ ա…

Հաջորդը ուզում ա արձակուրդ գնա, բայց շեֆ--ությունը չի թողնում