Սերը այն մեծ կենսական ուժն ու էներգիան է որի հիման վրա դեռ գոյատևում է այս աշխարհը:
Սերը այն մեծ կենսական ուժն ու էներգիան է որի հիման վրա դեռ գոյատևում է այս աշխարհը:
“То, что вы не можете выразить – это Любовь.
То, что вы не можете отвергнуть/не признать – это Красота.
То, чего вы не можете избежать – это Истина”.
~ Шри Шри
Մարդկային մարմինը ինքնին բնական էլեկտրական մարտկոցներից մեկն է, սակայն ոչ հասարակ, այլ բարդ, քանի որ պարունակում է էներգիայի բոլոր տեսակները: Մարդու մեջ կա երկու հոսանք: Առաջին հոսանքը ուղղված է դեպի արեգակի կենտրոնը, իսկ երկրորդը՝ դեպի Երկրի կենտրոնը: Վերջապես կա նաև երրորդ հոսանքը , որը միացնում է առաջին երկու հոսանքները: Երրորդ հոսանքը դա մարդու աուրան է:
Երբ մարդը պատրաստ է վեճի բռնկվել ում հետ ասես, նշանակում է նրա ուղեղի աջ կիսագնդում կուտակվել է էլեկտրականության ավելցուկ: Երբ մարդը հոգեպես ընկճված է և տրամադրված հոռետեսորեն, ուրեմն նրա ուղեղի ձախ կիսագնդում կուտակվել է ավելցուկ էլեկտրականություն:
Որպեսզի չխախտվի մարդու գործողությունների ներդաշնակությունը, նա չպետք է զայրանա: Ցանկացած զայրույթ նյարդային էներգիայի ավելորդ ծախս է, որը հյուծում է նյարդային համակարգը: Իսկ երբ այն հյուծվում է, մարդը դառնում է գերզգայուն: Այս աշխարհում դիմանալու համար հարկավոր է պահել նյարդային համակարգը:![]()
Վերջին խմբագրող՝ Մարիաննա: 03.08.2007, 00:23:
Կարճ է ոչ թե այն ճանապարհը, որը ուղիղ է, այլ այն ճանապարհը, որը հաստատ է:
Նախ Մանոն ջան, պարզենք, թե ինչ է զայրույթը, հետո մտածենք այն զսպելու մասին:![]()
Ցանկացած էներգիա, որը օրգանիզմը չի կարողանում յուրացնել, վերածվում է ավելցուկի: Այդ ավելցուկը զայրույթն է: Երբ մարդ շատ ցանկություններ ունի, և չի կարողանում դրանք իրագործել, այդ նպատակի համար նախատեսված էներգիան մնում է անօգտագործելի: Հենց այդ չօգտագործված էներգիան էլ հանդիսանում է զայրույթի պատճառը:
Իսկ զայրույթը զսպելու և հանդարտեցնելու համար ամեն մեկն ունի իր մեթոդը՝ մարդ կա ատամներն է իրար ամուր սեղմում, մարդ կա ընդհանրապես չի կարողանում իրեն զսպել և սկսում է բղավել կամ դուռը շրխկացնում դուրս է գալիս, մարդ կա ձեռքին եկածը գետնովն է տալիս, մարդ կա արտասվում է … Ամեն մեկը յուրովի:Անձամբ ես՝ ինձ նետում եմ համակարգչի դիմաց:
![]()
Վերջին խմբագրող՝ Մարիաննա: 14.09.2007, 17:25:
Կարճ է ոչ թե այն ճանապարհը, որը ուղիղ է, այլ այն ճանապարհը, որը հաստատ է:
Հետաքրքիր հիվանդություննա համակարգիչը, իր մոտ նետվելու ցանկությամբ հանդերձ, մի բանել եմ նկատել այդ հիվանդությամբ չի վարակվում է ավելի մեծ սերունդը, ես լիքը ծանոթներ ու հարազատներ ունեմ որոնք գործի բնությով կոմպի մոտ են, բայց կոմպը մի տեսակ իրանց չի «ձգում», ու լիքը մարդիկել գիտեմ՝ օրինակ ես
, որ առանց կոմպ ուղղակի չի կարող ու դա ոչ մի կերպ ավելի ավագ սերնդին չես կարա բացատրես(օրինակ ես տնեցիքին
, իսկ ջահելները վաբշե «տարած են»
, ու՞ր ենք գնում սենց հն ժողովուրդ, զգում եք որ աշխարհը մի տեսակ ոնց որ վազքի մեջ լինի, դեպի ու՞ր , կործանու՞մ:
Շատ մեծեր են զգուշացրել, որ աշխարհը դեպի կործանում է գնում, բայց նաև ասել են, որ ամեն ինչ մեր ձեռքերում է և մենք կարող ենք այն կանգնեցնել հենց անդունդի եզրին:
Ամեն ինչ իր սկիզբն ու վերջն ունի, բայց այդ վերջը թող սկիզբ դառնա: Ես հավատում եմ…
“То, что вы не можете выразить – это Любовь.
То, что вы не можете отвергнуть/не признать – это Красота.
То, чего вы не можете избежать – это Истина”.
~ Шри Шри
Այս պահին թեմայում են 1 հոգի. (0 անդամ և 1 հյուր)
Էջանիշներ